Eperheide - Mheer

26 april 2021                                                                                    

Vanwege strenge corona-maatregelen in België moesten we het vervolg van deze mooie wandeltocht een tijdje opschorten. Niemand mocht ons buurland nog bezoeken, behoudens enkele uitzonderingen zoals noodzakelijk woon-werkverkeer. Overtredingen werden bestraft met € 250,00 per persoon.

In De Goede Week hadden we prachtig weer met veel zon en temperaturen boven de 20 °C, echter met Paasmaandag sloeg het weer om. We werden getrakteerd op hagel- en sneeuwbuien en nachtvorst. Ook nu vriest het ’s nachts nog licht.

Vanaf vandaag zijn de grenzen met België weer open, en aangezien er mooi weer is voorspeld trekken we er op uit. Het is bijna 09:00 u als we bij een parkeerplaats aan de Julianastraat in Eperheide aan het vervolg van de tocht beginnen. Over een breed grindpad wandelen we een bos in. Bij een T-splitsing gaan we naar links. Dit brede pad volgen we, eerst door het bos en daarna tussen weilanden waar enkele schapen grazen. Als we weer in een bos komen houden we links aan. Dit pad maakt een grote bocht naar links. In de verte zien we de Gerardushoeve, een prima restaurant dat op een mooie plek gelegen is. Op het einde van het bos gaan we naar rechts. We lopen over een ongelijk keienpad langs het Onderste Bosch.

Aan onze linkerzijde worden we verwend met een mooi uitzicht over het Geuldal. We herkennen plekken waar we 2 maanden geleden vertoefden. We passeren de “Krijtrots van Heimans” ( een oude mergelgroeve) en blijven de bosrand volgen tot in het Bovenste Bosch. Onderweg passeren we een opa met zijn ( waarschijnlijke) kleinzoon die met een metaaldetector de grond aftast. Het apparaat piept, hetgeen betekent dat er iets ligt. Ze hebben al spijkers gevonden, vertelt opa! In het Bovenste Bosch gaan we omhoog over een licht slingerend pad tussen berken. Bij een kruising van paden gaan we rechtsaf en komen bij grenspaal 14. We staan op de top van de Hakkenberg!

We vervolgen de route langs de grenspaal en danken onze zuiderburen dat we weer welkom zijn. Over een smal slingerend pad tussen jonge boompjes gaan we verder. 

We steken een breed pad over en gaan vervolgens over een sterk dalend bospad omlaag. Het pad wordt een grubbe, een pad dat is uitgesleten door hemelwater. Het eindigt bij een T-splitsing. Aan de overzijde ligt de voormalige Abdij van Sinnich. Eeuwenlang bewoond door Augustinessen, tegenwoordig particulier bezit.

We gaan rechtsaf door een bos en passeren enkele draaipoortjes. Bij een open plek staat een bankje, we zijn wel toe aan een broodje en koffie! 

We kijken uit over het golvende landschap met het dorpje Teuven. Herberg Moeder de Gans is er een bekend restaurant-café dat in een oude karakteristieke boerderij gevestigd is. We zijn er een paar keer geweest.

Na de “lunch” gaan we verder. Nadat we het laatste draaipoortje gepasseerd hebben komen we op een verharde weg die we naar rechts omhoog volgen. We moeten voorzichtig zijn, dit is een ideale regio voor recreatieve fietsers die in een suizende vaart afdalen. Bij een haarspeldbocht nemen we een voetpad omhoog. Hier doen we een ontdekking: een ijsboerderij wordt hier een Gelato Farm genoemd. Op de verharde weg gaan we linksaf een bos in. Over een smal pad gaan we naar beneden tot aan het riviertje de Gulp.

Een leuk en idyllisch plekje. De Gulp zoekt zich kronkelend een weg ….. naar Gulpen! We gaan een steil trapje omhoog, dan weer omlaag en over een vlonderpad lopen we naar een bruggetje dat we oversteken. We komen in het gehucht Nurop, dat we verlaten via het Nuropperveld in de richting van Nederland. Bij grenspaal 18 lopen we Nederland in. Bij een veldkruis met bankje zien we enkele wandelaars die pauzeren. Ze zorgen goed voor de inwendige mens, want ze hebben kersenvlaai bij zich! 

We nemen een dalend pad en passeren enkele weilanden met fruitbomen. Het pad eindigt bij Wijndomein de Planck. De wijnboeren ( en ook fruittelers) schijnen een moeilijk jaar voor de boeg te hebben, want het heeft in grote delen van Europa nog gevroren. We zagen beelden op TV van wijnboeren in Frankrijk die vuurtonnen inzetten om de wijngaarden te verwarmen en de takken te beschermen tegen de vorst.

Bij het gehucht De Planck passeren we grenspaal 19 en zijn we weer in België. Hier nemen we de weg naar St. Martensvoeren. Vervolgens gaan we bij een elektriciteitshuisje weer naar rechts en volgen we een smalle weg omhoog tot we links een bos in lopen. Over een kronkelend bospad wandelen we omlaag door het Broekbos. Ongeveer beneden nemen we bij een Y-splitsing rechts een stijgend pad. Tiny ziet de bui al hangen. Rustig op haar eigen tempo neemt ze deze barrière. Bij een leuk sprookjeshuisje komen we boven. En gelukkig staat hier een bankje, tijd voor weer een korte pauze. Terwijl we een broodje nuttigen zien we de bewoners werken aan het onderhoud: er wordt geschilderd. We rusten niet lang, want het waait behoorlijk op de helling. Voor de “afwisseling” gaan we langs het bos en tussen weilanden weer naar beneden. Het pad eindigt bij een verharde weg; links zien we een klein kapelletje. Hier gaan we een halfverharde weg op. Het weggetje wordt een holle weg oftewel een grubbe. We passeren een aantal bronnen, en het pad wordt nat. 

Het bronwater stroomt over ons pad naar beneden. We komen in het dorp St. Martensvoeren en lopen in de richting van de kerk. Vóór de kerk gaan we naar rechts en zo’n 100 mtr verder passeren we aan onze rechterhand het graf van een brigadier. We beginnen aan de klim van de Kattenroth, en Tiny slaakt alvast een diepe zucht. Yara ( onze kleindochter) zou zeggen: “Oh néééé….”. De smalle weg wordt een grindpad dat tussen weiden omhoog loopt. Verderop komen we langs een bosrand. Waar het pad het bos indraait gaan wij via een draaihekje de bergweide in. We volgen de markering van een wandelpad en komen op een open plek. 

Als Jack omkijkt krijgt hij een prachtig uitzicht op St. Martensvoeren, met op de achtergrond de boogbrug van de spoorlijn ( en op de voorgrond Tiny!).

Verder klimmend komen we langs enkele kleine grazers. Via een klaphekje bereiken we uiteindelijk een weggetje waar de top van de Kattenroth is. Het is hier redelijk druk, fietsers en ook veel wandelaars. We hebben sowieso het idee dat deze – nog vrij jonge – route veel gelopen wordt. We gaan linksaf en lopen vlak langs de grens. Na een kwartiertje komen we bij een viersprong met een wegkruis en ….. een bankje. We nemen nog even een korte pauze en nuttigen het laatste broodje. Daarna gaan we over een pad naar beneden langs weilanden en bomen. Bij een scherpe bocht waar 5 dikke eikenbomen zouden staan moeten we scherp linksaf. Er staan er echter maar 4, eentje is geveld en ligt in delen op de grond. Dit moet dus toch het punt zijn. Het pad loopt tussen weilanden enerzijds en struikgewas rechts van ons. Bij een open plek gaan we rechts door een stegelke en gaan door de weilanden omlaag. De daling eindigt bij een kleine beek: de Noor. Het beekje of riviertje ontspringt in Noorbeek in de St. Brigidabron.

We steken een bruggetje over en lopen dan langs een haag naar boven. We komen op een verharde weg en gaan naar rechts. De verharde weg verlaten we even later en komen op een slingerend bospad dat omhoog gaat. We komen op de Snauwenberg en ook weer in Nederland. Via een pad tussen akkers lopen we in de richting van Mheer dat we in de verte zien liggen.

We herkennen de kerk en ook de contouren van het kasteel. Onze tocht van vandaag eindigt bij een kruisbeeld aan de Steegstraat in Mheer.

“Het was een gevarieerde wandeling”, zegt Tiny. “Ja”, zegt Jack, “bossen, velden, weilanden; bergen en dalen; bomen en beekjes; Nederland-België-Nederland-België-Nederland”.

Inderdaad, afwisselend, en ook heel mooi met prachtig weer!

Meer foto's:

Lees verder   Mheer - Eijsden