Ποιοι είναι οι Ρώσοι της Διασποράς ;; ποια ΕΙΝΑΙ η παράταξη του Αυξεντίου ;;
Ο Μητροπολίτης Φιλόθεος. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος από την Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Ευλόγιου και την Ιερά Σύνοδο την προεδρευομένη υπό του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αιγίνης κ.κ. Αυξεντίου.
Ο δε υποτιθέμενος ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ ΦΩΤΙΟΣ από σχίσματα και αιρέσεις πήγε και χειροτονήθηκε από ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΥΣ -ΟΥΝΙΤΕΣ -ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΓΟΧ .
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Φιλόθεος (κατά κόσμο, Ανδρέας Κυνηγαλάκης) γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Υπηρέτησε τη θητεία του στο Λιμενικό Σώμα. Μετά τις εγκυκλίους σπουδές του,φοίτησε στη Νομική Σχολή όπου και έλαβε το πτυχίο του. Εκάρη Μοναχός το 1978 και χειροτονήθηκε Διάκονος το 1980. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1981 και έλαβε το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε ως εφημέριος στο εξωτερικό, αναπτύσσοντας πλούσια δράση. Επιστρέφοντας στης Ελλάδα, υπηρέτησε ως εφημέριος σε διάφορες Μονές και Ενορίες της Βορίου και Νοτίου Ελλάδος. Με την ευλογία του, ιδρύθηκαν δύο Ιερές Μονές, μία γυναικεία και μία ανδρική, ως και ενορίες. Επίσκοπος εξελέγη το 2001 , λαβών τον τίτλο Λητής και Ρεντίνης. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος από την Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Ευλόγιου και την Ιερά Σύνοδο την προεδρευομένη υπό του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Αιγίνης κ.κ. Αυξεντίου.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Φιλόθεος, αγωνίζεται να επιτελέσει με συνέπεια και υπευθυνότητα το έργο το οποίο του ανέθεσε η Εκκλησία, μέσα εις τον ιερόν Αγώνα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, με υψηλό Ορθόδοξο φρόνημα και εκκλησιαστικό ήθος, μακρυά από προκλήσεις και διχοστασίες, με ευγενή και διακριτικό τρόπο, προς οικοδομή του ποιμνίου του και προς δόξαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (ΒΙΝΤΕΟ)
Τήν Πέμπτην, 11ην /24ην Αὐγούστου 2017, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ.Θεόφιλος ἐδέχθη εἰς τό Πατριαχεῖον τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἱλαρίωνα, Προϊστάμενον τῆς Ἐκκλησίας τῶν ROCOR (Russian Orthodox Church Outside Russia) μετά συνοδείας Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς καί μετά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βερολίνου καί πάσης Γερμανίας κ. Μάρκου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ρωμανοῦ, Προϊσταμένου τῆς Μονῆς τοῦ Ἐλαιῶνος καί τῆς Γεθσημανῆς καί ἔδωσεν αὐτοῖς τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ , διά νά συμμετάσχουν εἰς τάς Ἀκολουθίας τοῦ 15 Αὐγούστου.
Το Πετραχηλη του Αγιου Πορφυριου στην Ρωσικη Εκκλησια της Διασπορας στην Γερμανια..
ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ ΕΥΛΟΓΙΟΥ (1935-2019)
Μητροπολίτη; Μιλάνου Ευλόγιος Χέσλερ (+ 20-01-2019)
Εκδημία Επισκόπου της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς στη Γερμανία κυρού Αγαπητού - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE
Ὀρθόδοξος Διασπορά - Οικουμενικό Πατριαρχείο
διασπορά - Οικουμενικό Πατριαρχείο
Παρουσίαση του PowerPoint - Ρώσοι Θεολόγοι της Διασποράς, ppt,.pdf
Τα εσωτερικά σχίσματα τών Γ.Ο.Χ.
Το σχίσμα τού Κυπριανού (1984)
Ένα από τα πολλά σχίσματα που συνέβησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στους κόλπους των Γ.Ο.Χ. ήταν και το σχίσμα του Κυπριανού. Ο Κυπριανός ήταν αρχικά ιερεύς της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος το 1969 προσχώρησε στους Αυξεντιακούς Γ.Ο.Χ.
Το 1979 ο Κυπριανός ακολούθησε τους Κάλλιστο και Αντώνιο στο σχίσμα τους από τον Αυξέντιο και χειροτονήθηκε από αυτούς μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής. Έπειτα από πέντε έτη (1984) ο Κυπριανός δημιούργησε νέο σχίσμα διακόπτοντας την εκκλησιαστική κοινωνία με όλους τους επισκόπους της παρατάξεώς του.
Κατά τους ισχυρισμούς του Κυπριανού, ο λόγος που τον ωδήγησε στην πράξι αυτή της αποτειχίσεως από την συνοδική του ομάδα, ήταν η από μέρους της αποδοχή και διακήρυξις του αδοκίμου, εκκλησιολογικού «κηρύγματος της απωλείας της Θείας Χάριτος»116 από τα Μυστήρια της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου.
Ο Κυπριανός δηλαδή το 1984 δικαιολόγησε την απόσχισί του από το σύνολο των Γ.Ο.Χ. επισκόπων όλων των παρατάξεων σε λόγους πίστεως (εκκλησιολογικό φρόνημα περί ακύρων) και δικαιοσύνης (χειροτονίες και προσλήψεις ηθικά επιλήψιμων κληρικών που προκάλεσαν το σχίσμα του 1979). Ο Κυπριανός, ο οποίος κατηγορούσε όλους τους Γ.Ο.Χ. επισκόπους ως «κακοδόξους»117 και «ναυαγήσαντας περί την Πίστιν και την Δικαιοσύνην»118, βάσισε το σχίσμα του στην διατύπωσι του λα΄ αποστολικού κανόνος, ο οποίος επιτρέπει την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας, όταν ο επίσκοπος σφάλλη εν «ευσεβεία και δικαιοσύνη»119.
Η ανωτέρω πρόφασις του Κυπριανού περί της θεωρίας των ακύρων Μυστηρίων, δια της οποίας πέτυχε την απόλυτη ανεξαρτητοποίησί του το 1984 (εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή των Ματθαιικών του 1937), ήταν αδιαμφισβήτητα απαράδεκτη και υποκριτική για τους εξής σοβαρούς λόγους:
1. Ο Κυπριανός γνώριζε πολύ καλά ότι οι Αυξεντιακοί, στους οποίους προσχώρησε το 1969, διεκήρυτταν με πάθος την θεωρία περί απωλείας της θείας Χάριτος από τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών, παρά την ολοφάνερη αντιφατικότητα των πράξεών τους (χειροτονία από τον Νεοημερολογίτη Θεόφιλο, εκκλησιαστική κοινωνία με την Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς που μνημόνευαν και κοινωνούσαν με τους Ορθοδόξους που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι). Την θεωρία αυτή ο Κυπριανός δεν δίστασε μάλιστα να στηλιτεύση δημόσια το 1968 χαρακτηρίζοντάς την ως «πλάνη»120.
2. Η Σύνοδος του Αυξεντίου εξέδωσε το 1974 την Εγκύκλιο 1169, δια της οποίας ανανέωνε την αφοσίωσί της στην έως τότε εκκλησιολογική της τοποθέτησι, σύμφωνα με την οποία τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών στερούνται της αγιαστικής Χάριτος. Ο Κυπριανός –σε αντίθεσι με άλλους κληρικούς της αυξεντιακής παρατάξεως – δεν αντέδρασε τότε δημόσια κατά της εν λόγω Εγκυκλίου, παρά το ότι την έκρινε «απαράδεκτον»121, ούτε φυσικά διέκοψε την κοινωνία με τον Αυξέντιο και την Σύνοδό του.
3. Κατά το 1979 ο Κυπριανός δέχθηκε να χειροτονηθή επίσκοπος από τους Κάλλιστο και Αντώνιο, αν και γνώριζε καλά ότι ήταν θερμοί υποστηρικταί της περί ακύρων κακοδοξίας. Άλλωστε, τόσο οι Κάλλιστος και Αντώνιος όσο και οι περισσότεροι επίσκοποι που χειροτονήθηκαν μαζί με τον Κυπριανό είχαν την καταγωγή τους από τους Ματθαιικούς, τους πλέον δηλαδή φανατικούς οπαδούς της ανωτέρω κακοδοξίας.
Βάσει των ανωτέρω γεννώνται τα εξής εύλογα ερωτήματα, στα οποία, πιστεύουμε, ο Κυπριανός είναι αδύνατον να απαντήση ικανοποιητικά:
1. για ποιο λόγο ο Κυπριανός προσχώρησε στους Αυξεντιακούς το 1969, αφού γνώριζε την εμμονή τους στην περί ακύρων κακοδοξία;
2. Εάν πράγματι ο Κυπριανός θεωρούσε, ότι η διακήρυξις της θεωρίας περί ακύρων Μυστηρίων των Νεοημερολογιτών ήταν σοβαρό ζήτημα πίστεως, το οποίο δικαιολογούσε διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας, γιατί δεν αποσχίσθηκε από τους Αυξεντιακούς έως το 1979 και ιδίως το 1974; Μήπως επειδή την εποχή εκείνη δεν είχε γίνει ακόμη επίσκοπος και συνεπώς δεν ήταν δυνατόν να διεκδικήση την ανεξαρτησία του και να ηγηθή νέας δικής του παρατάξεως;
3. Γιατί ο Κυπριανός καταδέχθηκε να γίνη επίσκοπος από αρχιερείς που εκήρυτταν επί έτη κακόδοξα, εκκλησιολογικά φρονήματα;
4. Οι κατηγορίες του Κυπριανού κατά των συνεπισκόπων του ως «ναυαγησάντων περί την πίστιν» λόγω της κηρύξεως της περί ακύρων κακοδοξίας δεν βαρύνουν στην πραγματικότητα και τον ίδιο, καθώς επί δέκα και πλέον έτη τους ακολουθούσε αδιαμαρτύρητα;
Κατά την γνώμη μας, η ξαφνική αντίδρασις του Κυπριανού το 1984 κατά του ανωτέρω εκκλησιολογικού φρονήματος -παρά την πολυετή προκλητική σιωπή του122 για το ζήτημα αυτό- αποδεικνύει ότι ο Κυπριανός επιθύμησε κατά το έτος αυτό να αναλάβη την ηγεσία των Γ.Ο.Χ., δημιουργώντας μόνος του μία, νέα, ιερά Σύνοδο. Ο Κυπριανός λοιπόν ακολούθησε την συνηθισμένη πλέον τακτική των Γ.Ο.Χ., αναζήτησε δηλαδή μία πρόφασι, η οποία δεν είχε καμμία σχέσι με την παραβίασι της Ορθοδόξου, δογματικής διδασκαλίας, και βάσει αυτής «απετειχίσθη -δήθεν- κανονικώς»123 από τους συνεπισκόπους του.
Ο Κυπριανός, στην προσπάθειά του να δικαιολογήση την ανωτέρω πράξι του, υποστήριξε, ότι δεν αποσχίσθηκε από τους κακοδόξους Αυξεντιακούς κατά την περίοδο 1969-1979 «δια λόγους καθαρώς ποιμαντικούς». Ο Κυπριανός θεωρούσε «το περί ακύρων ζήτημα ως μίαν βεβαίως πλάνην, της οποίας όμως αι διαστάσεις και συνέπειαι εσυνειδητοποιούντο συν τη παρόδω του χρόνου, καθ' όσον εμελετάτο το ζήτημα και ηρευνάτο πατερικώς και κανονικώς»124. Νομίζουμε ότι οι ανωτέρω δικαιολογίες στερούνται σοβαρότητος και μόνο ως «προφάσεις εν αμαρτίαις» (Ψαλ. ρμ΄, 4) του εγκλήματος της αποσχίσεως του 1984 είναι δυνατόν να χαρακτηρισθούν.
Σημειώσεις:
116. Ένθ ανωτ. Τεύχος 191, σελ. 391.
117. Ένθ ανωτ. Τεύχος 214, σελ. 92.
118. Ένθ ανωτ. Τεύχος 200-201, σελ. 482.
119. P.G.137, 96C.
120. Περιοδικό Ορθόδοξος Παρατηρητής, φύλλο 2, σελ. 15.
121. Περιοδικό Ορθόδοξος ένστασις και μαρτυρία, τεύχος 6, σελ.142.
122. Εφημερίς Ορθόδοξος Χριστιανικός αγών, φύλλο 8, σελ. 7.
123. Περιοδικό Ορθόδοξος ένστασις και μαρτυρία, τεύχος 5, σελ.115.
124. Ένθ ανωτ. Τεύχος 6, σελ. 141-142.
Το σχίσμα του Αυξεντίου (1985)
Η επίπλαστη ενότης που επιτεύχθηκε το 1985, καθώς ήταν φυσικό, δεν είχε μεγάλη διάρκεια. Τους αμέσως επομένους μήνες ένα νέο, παράδοξο συμβάν απετέλεσε την αφορμή ενός ακόμη σχίσματος· συγκεκριμένα: Κατά το 1984 ο αρχιεπίσκοπος Αυξέντιος είχε δώσει εντολή στους επισκόπους Μάξιμο Κεφαλληνίας και Γεράσιμο Βοιωτίας να χειροτονήσουν τον αρχιμανδρίτη Δωρόθεο Τσάκο σε επίσκοπο Πατρών και πάσης Πελοποννήσου.
Ο Τσάκος ήταν ιερεύς, ο οποίος είχε καθαιρεθή από την Εκκλησία της Ελλάδος το 1968 για σοβαρά, ηθικά παραπτώματα110. Κατά την περίοδο 1968-1984 ο Τσάκος είχε χειροτονηθή δύο φορές επίσκοπος από Γ.Ο.Χ. ψευδεπισκόπους, χωρίς φυσικά να γίνη ποτέ επίσημα δεκτός από τις επίσημες παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. Ο Αυξέντιος είχε απαιτήσει να μείνη μυστική η χειροτονία του Τσάκου και για τον λόγο αυτό οι Μάξιμος και Γεράσιμος ανάγκασαν τον Τσάκο να ορκισθή, ότι δεν θα «αποκαλύψη το γεγονός της χειροτονίας του εις ουδένα»111. Σε περίπτωσι δε που η χειροτονία απεκαλύπτετο, είχε επίσης αποφασισθή «να την ηρνούντο οι εκτελεσταί της»112.
Η πρωτοφανής αυτή στα χρονικά της Ιστορίας της Εκκλησίας παρανομία φυσικά δεν άργησε να γίνη γνωστή. Οι Αυξέντιος και Μάξιμος αρνήθηκαν κατηγορηματικά την τέλεσι της χειροτονίας, ενώ ο Γεράσιμος και ο ιεροψάλτης Περικλής Τσακίρης, τον οποίο ο Αυξέντιος είχε στείλει για να ψάλη στην χειροτονία του Τσάκου, ωμολόγησαν την συμμετοχή τους σ' αυτήν113. Το κωμικοτραγικό αυτό γεγονός ωδήγησε την Σύνοδο του Αυξεντίου σε νέα διάσπασι και φυσικά σε αλληλοκαθαιρέσεις και διασυρμό των Γ.Ο.Χ.
Την ηγεσία των επισκόπων που καθαίρεσαν τον Αυξέντιο και τους ομόφρονας επισκόπους του, ανέλαβε τον Ιανουάριο του 1986 ο Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος114. Αξίζει να σημειωθή ότι ο Χρυσόστομος βρισκόταν σε διάστασι επί δέκα περίπου έτη τόσο με τον Αυξέντιο και τους περί αυτόν όσο και με τους επισκόπους που καθαίρεσαν τον Αυξέντιο το 1985. Ο Χρυσόστομος μάλιστα έως το τέλος του 1985 κατηγορούσε και τις δύο ανωτέρω ομάδες ως κοπρώνα και Νικολαΐτας. Ανέλαβε δηλαδή την ηγεσία μιας ομάδος, την οποία επί έτη ύβριζε.
Προσπαθώντας ο Χρυσόστομος να δικαιολογήση την παράδοξη και φυσικά ανέντιμη πράξι του ισχυρίσθηκε τα εξής: «Εισήλθον εις την αποκεκηρυγμένην Σύνοδον, διότι η κατάστασις της Εκκλησίας έβαινε προς διάλυσιν, αφού η αίρεσις των Νικολαϊτών έτεινε να γίνη νόμος πλέον εις τους Γ.Ο.Χ. υπό του Αυξεντίου, ο δε αγών μας κατήντησε περίγελως. Όσον και αν αγωνιζώμεθα εκ των έξω ουδέν επετύχαμεν και το κακόν που επολεμούσαμεν εκορυφούτο αντί να κατασταλή»115.
Καθώς ήταν φυσικό, ούτε ο Χρυσόστομος κατώρθωσε να επιτύχη την ποθητή κάθαρσι. Όταν μάλιστα έπειτα από δέκα περίπου έτη προσπάθησε να εκδικάση συνοδικά τις καταγγελίες για ηθικά παραπτώματα του επισκόπου Ευθυμίου Ορφανού, ο τελευταίος αντέδρασε με την δημιουργία ενός νέου σχίσματος. Με το σχίσμα όμως αυτό θα ασχοληθούμε κατωτέρω.
Σημειώσεις:
110. Δ. Κόκορη, Ημερολόγιο, Εορτολόγιο, Διόρθωσις λάθος ή ἐπιβεβλημένη;, σελ. 127.
111. Εφημερίς Ορθόδοξος Χριστιανικός αγών, φύλλο 3, σελ. 3.
112. Ένθ ανωτ. σελ. 1.
113. Ένθ ανωτ. φύλλο 8, σελ. 8.
114. Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, φύλλο 26, σελ. 503.
115. Περιοδικό Άγιος Κυπριανός, τεύχος 214, σελ. 102.
Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας: Εκδημία του Επισκόπου της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς στη Γερμανία κυρού Αγαπητού. Όπως μας πληροφορεί ο Αρχιερατικός Επιτετραμμένος για τις δημόσιες σχέσεις με τη Βαυαρική Πολιτεία, Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Απόστολος Μαλαμούσης: Η Ορθόδοξη οικογένεια στο Μόναχο πενθεί για την κοίμηση του Επισκόπου κυρού Αγαπητού, βοηθού Επισκόπου της Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς στη Γερμανία.
Ο μακαριστός Επίσκοπος Αγαπητός (Alexander Goratchek) γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη το 1955, σπούδασε αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο Ντάρμστατ, εκάρη μοναχός το 1979 στο ρωσσικό μοναστήρι του Αγίου Ιώβ στο Μόναχο, χειροτονήθηκε Διάκονος το 1983, Πρεσβύτερος το 1991 και Επίσκοπος το 2001.
Ως βοηθός Επίσκοπος της Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς διέμενε στη Στουτγκάρδη. Απέθανε στο Μόναχο στις 28 Μαἲου μετά από καρδιακό επεισόδιο.
Οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας στο Μόναχο, Αρχιμανδρίτης Πέτρος Κλιτς, Αρχιερατικός Επίτροπος Βαυαρίας και προιστάμενος της Ενορίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Σαβάτορκιρχε), ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Σιώμος, προιστάμενος της Ενορίας Αγίων Πάντων, ο Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Μηνάς, προιστάμενος της Ενορίας Αγίου Γεωργίου και ο Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης, Αρχιερατικός Επιτετραμμένος για τις δημόσιες σχέσεις με τη Βαυαρική Πολιτεία, μετέβησαν στις 30 Μαἳου στο ρωσσικό Μοναστήρι του Αγίου Ιώβ στο Μόναχο και τέλεσαν στη σορό του Επισκόπου κυρού Αγαπητού το καθιερωμένο νεκρώσιμο τρισάγιο.
Ακολούθως είχαν μια λίαν εγκάρδια συνάντηση και συζήτηση με τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Βερολίνου και Γερμανίας κ. Μαρκ στο χώρο υποδοχής επισήμων στο Μοναστήρι. Στη συνάντηση έγινε αναφορά στις ιδιαίτερες δυσκολίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γερμανίας, που προκύπτουν από τις απαγορευτικές διατάξεις της Γερμανικής Πολιτείας για τον Κορωνοϊό και εκφράστηκε και πάλι από όλους η επιθυμία να μπορέσουμε να τελέσουμε από κοινού τη Θεία Λειτουργία, μετά τις γνωστές εκκλησιαστικές δυσκολίες.
Η σορός του Επισκόπου κυρού Αγαπητού θα μεταφερθεί πρώτα στη Στουτγκάρδη, όπου θα τεθεί σε προσκύνηση από τους ρώσσους πιστούς. Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αρίστης Βασίλειος θα τελέσει εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας αρχιερατικό τρισάγιο και ακολούθως η σορός θα μεταφερθεί προς ενταφιασμό στο ρωσσικό κοιμητήριο στη πόλη Βισμπάντεν, όπου είναι και οι τάφοι πολλών ρώσσων αρχιερέων και μελών της οικογένειας του Επισκόπου κυρού Αγαπητού.
Ευχόμαστε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να αναπαύει την ψυχή του μακαριστού Επισκόπου Αγαπητού.
Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης.
Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Απόστολος Μαλαμούσης
https://www.ekklisiaonline.gr/kosmos/orthodoxi-evlogia-gia-ta-864a-genethlia-tis-polis-monachou/
https://www.ekklisiaonline.gr/tag/protopresvyteros-p-apostolos-malamousis/
Όποτε μας βολεύει "Άγιος Πορφύριος" με τους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ , όποτε δεν μας βολεύει για να πλανήσουμε κι άλλους πιστούς δεν είναι Άγιος αλλά η παράταξη σας που χειροτόνησε τον αναγνωρίζει ως Άγιο .
Το ίδιο κάνει ο συνήγορος σου , ο Ψευτο Επίσκοπος Γερμανίας Παΐσιος Παπαδόπουλος , που αναγνωρίζει τον Άγιο Παισιο και τον Άγιο Πορφυριο (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΑΓΙΟΥΣ) υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που ίδιος ομολογεί στα βίντεο του.
Για να διατηρήσουμε την ενότητά μας, θα πρέπει να κάνομε υπακοή στην Εκκλησία, στους επισκόπους της. Υπακούοντας στην Εκκλησία, υπακούομε στον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός θέλει να γίνομε μία ποίμνη μ’ έναν ποιμένα (βλ. Ιωαν. 10, 16).
Να πονάμε για την Εκκλησία. Να την αγαπάμε πολύ. Να μη δεχόμεθα να κατακρίνουν τους αντιπροσώπους της. Στο Άγιον Όρος το πνεύμα που έμαθα ήταν ορθόδοξο, βαθύ, άγιο, σιωπηλό, χωρίς έριδες, χωρίς καυγάδες και χωρίς κατακρίσεις. Να μην πιστεύουμε τους ιεροκατήγορους. Και με τα μάτια μας να δούμε κάτι αρνητικό να γίνεται από κάποιον ιερωμένο, να μη το πιστεύομε, ούτε να το σκεπτόμαστε, ούτε να το μεταφέρομε.
Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία για τα λάθη των εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για τη διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος.
Το ίδιο ισχύει και για τα λαϊκά μέλης της Εκκλησίας και για κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε Εκκλησία. Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία για τα λάθη των εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για τη διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτοί δεν αγαπούν την Εκκλησία. Ούτε, βέβαια, τον Χριστό. Τότε αγαπάμε την Εκκλησία, όταν με προσευχή μας αγκαλιάζομε κάθε μέλος της και κάνομε ότι κάνει ο Χριστός. Θυσιαζόμαστε, αγρυπνούμε, κάνομε το παν, όπως Εκείνος, ο οποίος “λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει” (Α’ Πέτρ. 2, 23).
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι», Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2008, σελ. 202
ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΓΕΡΩΝ ΠΡΟΡΦΥΡΙΟΣ ΟΤΙ ΕΣΦΑΛΕ (ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΟΥΝ) Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΠΕΡΙ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ .
ΚΑΙ Ο Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ .
ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ . Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΩΣΕΙ ΕΤΣΙ ΛΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ !
Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Απόστολος Μαλαμούσης βλέπε κάτω 2 φωτογραφίες .
* Μακριά από τους Λυκοποιμένες, ανεξαρτήτως ημερολογίου!!! Για άλλη μια φορά προβαίνουμε στα αποκαλυπτήρια των σχισματικών ψευτοπαλαιοημερολογιτών του περιθωριακού (πια) χώρου εκ των Φλωρινικών. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στη βλάσφημη και αντίχριστη παρασυναγωγή του ψευδεπισκόπου του Μιλάνου κ. Ευλογίου Hessler.
Ο ρασοφόρος κ. Ευλόγιος είναι γνωστός επί σειρά δεκαετιών για τις γραφικότητες του. Στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί από δικούς του κληρικούς στο εξωτερικό για σχέσεις με τη μασωνία και για "επισκόπους" του με παρά φύσιν εκτροπές. Ξεκίνησε την "καριέρα" του εν λόγω ρασοφόρος με τον φλωρινικό "αρχιεπίσκοπο" Αυξέντιο Πάστρα, κατόπιν διαφωνίας προσχώρησε στον Κυπριανό (βλ 1η φώτο), αργότερα στο σχισματικό- εθνικιστικό "Πατριαρχείο" Ουκρανίας και κατόπιν πάλι σε αυξεντιακές ομάδες (τελευταία με τον "Λιτής" κ. Φιλόθεο Κυνηγαλάκη). Δεν σταματάει εδώ η δράση του. Ενώνεται περίπου το 2010 με την σχισματική παρασυναγωγή του "επισκόπου Αυλώνος" κ. Αγγέλου (Αναστασίου) που μόλις είχε αποσχισθεί από την σχισματική παράταξη του φλωριναίου κ. Μακαρίου Καββακίδη. Αργότερα τους εγκαταλείπει γιατί αποφασίζει να αιτηθεί την προσχώρησή του στο Σεργιανιστικό- Οικουμενιστικό Πατριαρχείο Μόσχας και λειτουργεί ως απλώς "ιερέας" (δες φώτο 2). Το Πατριαρχείο της Ρωσίας δεν αποδέχεται την αίτηση του και ο γέροντας κ. Ευλόγιος αναγκάζεται να ξαναφορέσει την μίτρα για τα προς το ζην...
Με χαρά αναγγέλλουν οι του κ. Αγγέλου Αναστασίου ότι η σχισματική παρασυναγωγή τους (με 19 ψευδοεπισκόπους σε διάφορες χώρες!!!) βρίσκεται και πάλι σε επικοινωνία με τον κ. Ευλόγιο Hessler όπως και με παρασυναγωγή ονοματολατρών στην Ρωσία. Οι ομάδες αυτές, άνευ υποψίας ομολογίας - εκκλησιολογίας, επιβιώνουν με την εξυπηρέτηση πιστών σχισματικών εκκλησιών (π.χ. Ουκρανών), Καινοτόμων της κρατικής Εκκλησίας ακόμη και αιρετικών από αιώνων καταδικασμένων!! Μιλάμε για μονοφυσίτες της Αιθιοπίας με τους οποίους έχει πνευματικές σχέσεις ο κ. Ευλόγιος (βλ. φώτο 3), ακόμη και παπικούς!!
"Το ράσο δεν κάνει τον παπά" (κατά τη σοφή λαϊκή παροιμία), ούτε από μόνο του το παλαιό ημερολόγιο τον Γνήσιο Ορθόδοξο. Για αυτό χρειάζεται προσοχή από τους ερευνούντες και αγωνιούντες δια την ψυχική τους σωτηρία πιστούς να μην πλησιάζουν αιρετικές παρασυναγωγές ψευδεπισκόπων, άνευ Ορθοδόξου Ομολογίας και άνευ κανονικής Αποστολικής Διαδοχής. Δεκάδες αιρετικών "επισκόπων" δεν μπορούν να υπερβούν την χάρη των λιγοστών Επισκόπων της Εκκλησίας του Χριστού εν Ελλάδι.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ - CHURCH OF G.O.C. OF GREECE : 10/2017
Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΟΧ (ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ)
Συνοδικά—Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία της Διασποράς
Επειδή υπάρχουν πάρα πολλά επιχειρήματα , δεν θα κάτσω να λερώσω την ιστοσελίδα με τις βρομιές του Πάτριου Εορτολογίου .
Που κάποιοι κάπηλοι εκμεταλλεύονται το Πάτριο σαν εσένα και μας το παίζουν καθαροί και γνήσιοι .
Ίσως καθαροί και γνήσιοι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ φιλαράκια του Βαρθολομαίου , γιατί αν έλεγχες τον Βαρθολομαίο και τον καλούσες σε Μετάνοια για τα λάθη του , για τις συμ προσευχές , τα συλλείτουργα , μπροστά του να του τα λεγες (τι πήγες στο Περιστέρι στην Αθήνα που ήρθε για να δείξεις το μπόι σου να δηλώσεις παρόν και να τον καταραστείς;) , θα είχες μπει φυλακή (αν του έλεγες την αλήθεια ότι είναι άρρωστος ότι έχει την αρρώστια του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ) , ίσως όχι , ίσως μετανοούσε , αλλά τώρα ξέρουν που είσαι θεατρίνος και φίλος του , γι αυτό σε αφήνουν και κάνουν τα θέατρα και αυτοί μέσω των ΜΜΕ και την πληρώνει τελικά το ποίμνιο σου οι οπαδοί σου.