Missiewerk

misnoegdheid. Misschien was er wel feeststemming in bepaalde ‘buitenaardse milieus’, maar bij het gewone volk alleen maar negatieve verwondering: “Hoe is het mogelijk? “Gewoonweg niet te begrijpen dat publieke, bewijsbare corruptie, zomaar aan de kant wordt geschoven. Bij decreet wordt alles bestempeld als een best georganiseerde verkiezing.
De eedaflegging in aanwezigheid van vele vriend-presidenten en afgevaardigden was een fantastisch kijkspel, maar velen bekeken het spektakel met lege ogen. Iedereen wacht nu op concrete daden!

Twee kwartieren van onze parochie, werden overstroomd. Molokaï is er het slechtst aan toe. Het riviertje dat onze parochie dwarst is erg buiten zijn oevers gestreden. De Congostroom, hier op vijfhonderd meter van de parochie, kende een uitzonderlijk hoge waterstand door de vele regens. Het was het hoogste peil sinds 1961, toen ook erkend als zeer uitzonderlijk.

Het water is nu gezakt en de schade kan opgemeten worden. Het zal zeker nog tot het droog seizoen duren vooraleer de herstelwerken beginnen. Maar de verdere toekomst blijft onzeker.

We vierden Notre-Dame de Lourdes, de jaarlijkse ziekendag, een grote gebeurtenis voor de parochie. De avondmis droegen we op voor de zieken en het zorgpersoneel. Enkele zieken kregen de ziekenzalving. En dan komt iedereen die maar denkt dat hij of zij ziek is naar voor om ook een zegen te krijgen en vertroosting in zijn lijden.

De vasten hebben wij ingezet met een Aswoensdag-kruisje. Veel volk, meer dan vorige jaren, kwam erop af. Voor ons is dat een mooie gelegenheid om bepaalde zaken op te klaren en een goede catechese te geven over vasten.

Hoe kunnen wij hier in Kinsuka-Pompage vasten? Boete doen, vasten en delen zijn de trefwoorden voor een christelijke vasten. Hoe die praktisch invullen voor ons hier?

1. Boete doen?

De Democratische Republiek Congo wordt beboet omwille van haar rijkdom: zes miljoen vluchtelingen in eigen land, dagelijks tientallen doden. Geen vrede voor de mensen in Oost-Congo door de oorlog, gesteund door Rwanda en vrijgepraat door het Westen. Geen haan die erover kraait!

Er heerst hier in Kinshasa nu een felle anti-Westen-sfeer. De ambassades worden aangevallen, banden worden er verbrand, veel volk op straat! “Dégagez! Amerikanen, buiten; Engelsen, buiten!” Het is echt te begrijpen. Ze beschuldigen het Westen van medeplichtigheid en hypocrisie!

Hebben zij geen gelijk? Rwanda mag zo maar de rebellie in het Oosten steunen en mee plunderen met goedkeuring van het Westen, dat de gestolen coltan bij hen gaat kopen. En dat weet de Congolese jeugd. Zij kijken ook tv, beheersen internet en volgen de sociale media. De Congolese jeugd is niet meer onwetend en heeft een opinie! Ze weten wat er gebeurd is in Mali, Burkina Faso en Niger. Hoewel de situatie hier anders is, nemen ze wel de antiwesterse sfeer mee. Hoe kunnen wij vragen boete te doen… misschien wel voor de zonden van het Westen!

2. Bidden!

Ja bidden, maar dan om actie te motiveren. Bidden dat wij de kracht en het geloof mogen hebben dat alles nieuw kan worden door onze inzet voor de wereld en de samenleving! We hebben mensen nodig die, gesteund door hun geloof of een andere humane motivatie, zich totaal inzetten voor de bevrijding van Congo. Vele ngo’s werken in die zin, en ook de katholieke en protestantse kerk roepen op tot acties tegen uitbuiting en corruptie. “Geloof zonder zijn werken, heeft geen zin”, schrijft de apostel Jakobus in zijn Brief in de Bijbel.

3. Delen!

Delen begint bij een zich inzetten voor zijn naaste omgeving en zich inzetten overstijgt vele grenzen. We proberen door onze aanwezigheid en met het evangelie de bestaande Afrikaanse solidariteit open te trekken en grenzen van tribalisme en clandenken te overstijgen.

Vasten is verder stappen door de woestijn, zoals Israël het deed om zijn nieuwe vrijheid uit te proberen. Zo marcheert het Congolese volk door zijn woestijn, van miseries, honger en dorst, maar overtuigd dat de totale bevrijding er komt. Veertig jaar deden de Israëlieten erover. Voor ons volk hier is het beloofde land in zicht, maar we moeten blijven stappen en geloven dat we er kome?

De bijbelteksten van de vastenliturgie helpen ons om de moed niet te verliezen.

Toon Tanghe, CICM

WhatsApp : 00243827854422

Mail: toon.tanghe@yahoo.com

Ja, er zijn mensen gestorven aan covid. Ik denk aan de pastoor van de parochie waar ik op zondag dienst doe, een hulpbisschop van Port-au-Prince – mgr. Ducange – en zovele anderen. Toch bleef het beperkter dan experts hadden gevreesd. En was het wel covid dat hen fataal werd of een andere ziekte waaraan ze leden?

Met de pandemie veranderde het leven wel: veel minder bijeenkomsten; de kerkdiensten op zondag werden een tijd lang geschrapt; overal moest je wel afstand houden van 1,50m; meerdere keren per dag je handen wassen; mondmasker opzetten als je officiële plaatsen binnenkwam; in de markten werd je temperatuur opgemeten; enz.

Vooral internationale reizen werden moeilijker. Die werden soms uit- en afgesteld, tot het vaccin er kwam. Verschillende confraters op reis bleven geblokkeerd. Ik denk aan twee stagiairs op weg naar Haïti, die verschillende maanden wachttijd hebben uitgezeten in een Scheutcommunauteit in Brazilië omwille van de strikte reisvoorschriften. Een andere confrater bleef verplicht een week lang in een hotel in Parijs op weg naar Afrika.

Terug naar ons land Haïti. Toen er geen kerkdiensten waren, hebben we voor onze parochiecommunauteit een kleine wekelijkse gebedsgids opgemaakt. Die werd in de zone rondgedeeld om gebed in de huiskring beter mogelijk te maken. Mijn Filipijnse confrater animeerde zijn landgenoten – de Filipijnse gemeenschap in Port-au-Prince - met een zondagse eucharistieviering via facebook.

In de eigen leefgemeenschap zelf werd de tafel opgesteld met meer tussenruimte. Je vraagt je af hoe de mensen in de dichtbevolkte volksbuurten en op de publieke marktplaatsen de vereiste afstand bewaarden… Dat gebeurde uiteraard niet! Waren veel mensen dan bestand tegen het virus? Misschien wel en waren er velen positief zonder symptomen te vertonen? Inderdaad is het Haïtiaanse volk wel zeer resistent, en bestand tegen allerlei infecties, als gevolg van de levenscondities zelf.

Toen de kerkdiensten terug mochten, werd de communie op de tong afgeschaft (die was nog steeds in voege om culturele redenen). De communie op de hand werd ingevoerd en zeer snel aangenomen. Wel werden de handen vóór de communie ontsmet met sanitizer. Trouwens, dat ontsmettingsmiddel gebruiken we bij ons nog steeds, op advies van een dokter-medegelovige. Het is een goed middel om allerlei infectieziektes, zoals ook cholera, een halt toe te roepen.

Covid kwam er na de aardbeving van 2010, en een cholera-epidemie. De bevolking bleef betrekkelijk gespaard tijdens de pandemie, maar toch waren er slachtoffers. Nu ook die gezondheidscrisis voorbij is, zit het land volop in een politieke crisis na de moord op president Jovenel Moise op 7 juli 2021, meer dan twee jaar terug.

Wanneer zal het leven echt eens “normaal” verlopen en werkelijk betere perspectieven bieden?

NB: Op Kerknet kunt u ook een brief van pater Jan Hanssens lezen, over de recente uitbarsting van geweld door misdaadbendes, die de macht willen grijpen.
Link: https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/pater-jan-hanssens-ha%C3%AFti-%E2%80%98eerst-veiligheid-dan-verkiezingen%E2%80%99