Laustic

Laustic of Laüstic ('Nachtegaal'), ook bekend onder de namen Le Rossignol, Le Laustic, Laostic en Aüstic, is een Bretonse lai van Marie de France.

De nachtegaal in het verhaal verwijst op verschillende niveaus naar het verhaal van Philomela in Ovidius' Metamorfosen. Philomela borduurt haar verhaal in een wandtapijt net als de dame van Laustic; Philomela zelf verandert aan het einde van Ovidius' verhaal in een nachtegaal; en het gebroken lichaam van de nachtegaal, dat het einde van de communicatie van de geliefden betekent, staat symbool voor het uitsnijden van Philomela's tong, wat haar effectief het zwijgen oplegt.

Het verhaal speelt zich af in Saint-Malo. Twee naburige baronnen hebben daar een grote reputatie. De een is getrouwd, de ander vrijgezel. De vrijgezel wordt verliefd op de vrouw van zijn buurman en hun liefde wordt wederkerig. Hun liefde blijft platonisch, aangezien de vrouw nauwlettend in de gaten wordt gehouden, maar elke nacht, wanneer de man slaapt, ontmoeten de twee geliefden elkaar bij het raam van haar torenkamer. Zo kunnen ze elkaar toch zien en met elkaar praten. Haar echtgenoot begint haar echter te verdenken en vraagt ​​haar waarom ze elke avond uit haar bed komt. Ze antwoordt dat het is om de nachtegaal te horen zingen. Wantrouwig geworden, laat de man vallen op zijn terrein plaatsen. Op een dag brengt hij de dode nachtegaal naar zijn vrouw en vertelt haar dat ze 's nachts geen reden meer zal hebben om op te staan. De vrouw houdt de nachtegaal en stuurt deze naar haar minnaar, zodat hij begrijpt dat als ze niet naar het raam verschijnt, dat komt doordat ze daartoe gedwongen wordt. De tweede baron laat een kleine gouden kist smeden, waarin hij het lichaam van de nachtegaal plaatst, een kist die hij altijd bij zich houdt.