OTHER COMparisons

this is more comparisons of languages and some of the rare languages and dialects.

North wind story

English

The north wind and the sun were disputing which was the stronger, when a traveller came along wrapped in a warm cloak. They agreed that the one who first succeeded in making the traveller take his cloak off should be considered stronger than the other. Then the North Wind blew as hard as he could, but the more he blew the more closely did the traveller fold his cloak around him; and at last the North Wind gave up the attempt. Then the Sun shined out warmly, and immediately the traveller took off his cloak. And so the North Wind was obliged to confess that the Sun was the stronger of the two.

Norwegian

Nordavinden og sola kranglet om hvem av dem som var sterkest da en reisende tullet inn i ei varm kappe kom forbi. De ble enige om at den som først klarte å få den reisende til å ta av seg kappa skulle bli regnet som sterkere enn den andre. Så blåste nordavinden så hardt den kunne, men jo mer den blåste jo tettere pakket den reisende kappa rundt seg,og til slutt ga nordavinden opp forsøket. Da begynte sola å skinne varmt, og den reisende tok av seg frakken med en gang. Og så måtte nordavinden gå med på at sola var den sterkeste av dem

Danish

Nordenvinden og Solen diskuterede hvem af dem, der var stærkest, da en rejsende kom forbi indhyllet i en varm kappe. De blev enige om, at den det først lykkedes at få den rejsende til at tage sin kappe af skulle anses for at være stærkere end den anden. Så pustede Nordenvinden så hårdt han kunne, men jo mere han pustede jo tættere lukkede den rejsende kappen om sig og til sidst gav Nordenvinden op. Så skinnede Solen varmt og den rejsende tog straks sin kappe af. Og således var Nordenvinden nød til at indrømme, at Solen var den stærkeste.

Swedish

Norrvinden och solen argumenterade om vilka av de som var starkaste när en resenär körde i en varm kappa kom fram. De kom överens om att den som först lyckades få resenären att ta av sig sin kappa skulle anses vara starkare än den andra. Då blåste norrvinden så svårt som möjligt, men ju mer det blåste desto närmare folkmassan lindade runt, och så småningom gav norrvindarna upp försöket. Då började solen skina varmt, och resenären tog av sig omslaget omedelbart. Och då var nordvinden överens om att sola var den starkaste av dem

Icelandic

Einy sinl teilty norðanvintyrin o soulin ym kvort Teira vairi sterkara. Töi sauy Tau man i hlirl kaupy au ferð au veijinym. Teim kom Tau sa man ym a Ta Teira scilti teljas(t) sterkara, sem caiti neiht ferðanmanin til Tesa fara ur kaupyni. norðanvintyrin touk Tau til a plausa av ötlym maihti en Tvi meira sem han pljes Tvi Tjehtara vavði ferðamaðryin kaupyni a sjer o alokym kafst norðanvintyrin yhp. svo four soulin a scina o Ta varT hliht. Tau four ferðamaðyrin yntireins ur kaupyni. norðanvintyrin varT Tau akanastvið, a soulin vairi sterkari en han.

German

Einst stritten sich Nordwind und Sonne, wer von ihnen beiden wohl der stärkere wäre, als ein Wanderer, der in einen warmen Mantel gehüllt war, des Weges daher kam. Sie wurden einig, dass derjenige für den Stärkeren gelten sollte, der den Wanderer zwingen würde, seinen Mantel abzunehmen. Der Nordwind blies mit aller Macht, aber je mehr er blies, desto fester hüllte sich der Wanderer in seinen Mantel ein. Endlich gab der Nordwind den Kampf auf. Nun erwärmte die Sonne die Luft mit ihren freundlichen Strahlen und schon nach wenigen Augenblicken zog der Wanderer seinen Mantel aus. Da musste der Nordwind zugeben, dass die Sonne von ihnen beiden der Stärkere war.

German (Alemannic)

De Nordwind un d´Sunne hont emol g´schritte, wer fu beide de schtärkere si sott, als en Wanderer, der in en warme Mantel g´ hüllt war, doher kumme isch. No sind se sich einig worre, dass derjenig als de Schtärkere gelte sott, wo de Wanderer zwinge dät, de Mantel uszumziehe. De Nordwind hot mit allerner Macht blooße, aber je mee er blooße hot, desto feschter hot sich de Wanderer i de Mantel inni g´hüllt. No endlich hot de Nordwind de Kampf uffgää. Denn hot Sunne d´Luft mit ihrem freundliche Schtrahle uffg´wärmt un scho ä Weng schpäter hot de Wanderer de Mantel uszogge. Do musst de Nordwind zugää, dass d´Sunne fu beide de Stärkere war.

German (Berlin)

Eema stritten se’ Nordwind un’ Sonne, wer von sie beede der Stärkre wer, als een Wandrer, der in een warm Mantel jehüllt war, entlang kam. Sie wurn sich eenich, dit derjenje der Stärkre is, der den Wandrer szwing würde, seen Mantel abszunehm. Der Nordwind blies mit alle Macht, aba je mehr’a blies, desto festa hüllte se’ de Wandrer in sein Mantel rin. Endle’ jab de’ Nordwind den Kampf uff. Nu awermte de Sonne de Luft mit ihan freundlijn Strahln un’ schon na’ wenje Oojenblicke szog de Wandrer sein Mantel aues. Da musste de Nordwind szujem, dit die Sonne von se beede de’ Stärkre war.

German (Biebesheim)

Einst stritte sich der Nordwind und die Sonne, wer von ihnen beiden wohl der Stärkere wär, als ein Wanderer, der in einen warmen Mandel geschlupft war, des Weges daher kam. Die wurden sich einisch, dass der der Stärkere sein soll, der den Wanderer zwingen deed, seinen Mantel auszuziehe. Der Nordwind hat asch geblose, aber je mehr er geblose hat, desto fester steckte sich der Wanderer in seinen Mandel. Endlich gab de Nordwind den Kampf uff. Nun machte die Sonne die Luft mit ihren freundliche Strahle waam un in e paar Acheblicke zoch der Wanderer seinen Mandel aus. Da musste der Nordwind zugewwe, dass die Sonn von ihnen die Stärkste war.

German (Dresden)

Dr Nordwind und de Sonne hattn emol en Zerff, wer von die zwee beede dr Schtärste is, als en Mann, in en warm Mandl gekuschelt, vorbeilatschte. Die Beeden wurden sich einich, dass derjenje dr Greeste sein soll, der den Mann veraanlassen kann, sich des Mandls zu entledchen. Dr Nordwind blies mit aller Kraft, die ihm zu Gebode stand, aber je greesser das Geblase, desto fester mummelte sich der Mann in sein Mandl ein. Der Nordwind gab sich geschlachn. Nu kam de Sonne mit ihrn warnm Strahln hervor, und – haste nich was Kannstezoch sich der Mann sein Mandl vom Leibe. Nu musste dr Nordwind zugeem, dass de Sonne ihm überlächen is.

German (East Franconian)

Emal ham sich der Nordwind und die Sunn mit annana gschtridda wa vo dara zwä da stärkst iss. Grod in dann Moment iss a Wandara daha galaffä kumma und da hat an dicka Mantl aghot. Sie höm sich gaeinicht, ess da da stärkst iss, da wu dess schafft, dass da Wandara sein Mantl ausziat. De Nordwind hat geblasn was a gakönnt hat, doch da Wandara hat sein Mantl imma festa zugamacht. Endlich hatta dann Kampf aufgabe. Jezz hat die Sunn ogfangt zu scheina und des hat fei garnett lang gadauert und da Wandara hat sein Mantl ausgazoucha. Da hat da Nordwind zugab müß, dass die Sunn stärker war wie a.

German (Lower Franconian)

Emal ham sich der Nordwind und die Sunn mit annana gschtridda wa vo dara zwä da stärkst iss. Grod in dann Moment iss a Wandara daha galaffä kumma und da hat an dicka Mantl aghot. Sie höm sich gaeinicht, ess da da stärkst iss, da wu dess schafft, dass da Wandara sein Mantl ausziat. De Nordwind hat geblasn was a gakönnt hat, doch da Wandara hat sein Mantl imma festa zugamacht. Endlich hatta dann Kampf aufgabe. Jezz hat die Sunn ogfangt zu scheina und des hat fei garnett lang gadauert und da Wandara hat sein Mantl ausgazoucha. Da hat da Nordwind zugab müß, dass die Sunn

stärker war wie a.

German (Judenbach)

Eamol hamm sich de Nordwind un di Sunn dou drübe gstridn, wa wull voa nenna de starke wa, groud wie a Wandrer, da nei an warma Mantel khüllt woa, in Waach hakumma is. Sie hamm sich geäenicht, däss da de Starke söllt sei, da in Wandrer zwinga döit, sein Mantel auszözian. De Nordwind hot mit ölle Macht geblousen, oube je merra a geblousen hot, üm su serra hot sich de Wandrer nei sein Mantel khüllt. Dou hot de Nordwind letztlich in Kampf uffgam. Nu hot di Sunn di Luft mit ian freundlichn Stroalna uffkeizt un schö nouch wäng Achnblickna hot de Wandre sein mantel rougedoan. Dou hot de Nordwind zu müss gaab, däss di Sunn de Starke voa nenna wor.

Yiddish

di tsfun vint aun di zun zenen dispiuting vos iz geven der shtarker, ven a travler gekumen tsuzamen mit a varem mantl. zey mskhim az der eyner vas ershter saxidad tsu makhn di travler nemen zeyn mantl avek zol zeyn gehaltn shtarker vi di andere. dernokh di tsfun vint geblazn vi shver vi er ken, ober di mer er bloz di mer eng hat der travler farleygn zeyn mantl arum im; aun letstns di tsfun vint hat gegebn di prvun. dernokh di zun shaynen aoys varem, aun mid der travler genumen avek zeyn mantl. aun azoy di tsfun vint iz geven farlangt tsu mudh az di zun iz geven der shtarker fun di tsvey.

German (Marburg-Bauerbach)

Ergend wann emoal zaengte sich de Nordwennd und Sonn, wer vo de bäire wohjl de starkere wier, als en Wandeschmann, der en woarme Maandel o hat, de Weg doher kum. Deij bäire worre sich eenich, dess derjeniche de Starkere sei sollt, der den Wandeschmann zwenge diet, sein Maandel ausssezaije. De Nordwennd blaijs wai verriggt, eäwer je mie e blaijs, desdo fester weggilde sich de Wandeschmann in sein Maandel en. Endlich gabb de Nordwennd de Kampf ouff. Jetzt deat die Sonn med aihre freundliche Stroahn die Louft woarm mache und nooch em koizze Oocheblegk, zugk de Wandeschmann sein Maandel aus. Do mussd de Nordwennd zougewwe, dess die Sonn vo de bäire, die Stargere woar.

German (Marburg-Schröck)

Ergend wann a`mol zangte sich de Wend en die Sonn, wer vo de bäire wohjl de Stärkere wier, als en Wandeschmann, der en woarme Maandel o`hat, des Weg`s doherkum. Deij bäire wurre sich eenich, dess derjeniche viern stärgere genn sollt, der den Wandeschmann zwenge deeht sein Maandel aussedou. De Wend blaijs met aller Moacht, eäwer je mie e`blaijs im so fester deät sich de Wandeschmann en sein Maandel enweggin. Endlich gab de Wind de Kampf ouff. Nu däet di Sonn die Louft med aihre Strahle worm mache,en nooch em koizze Acheblegk, deat de Wandeschmann sein Maandel auszeihje. Do mussd de Wend zougewwe, dess die Sonn vo bäire, de Stärgere woar.

Luxembourgish

Eemol un der Zäit, Nordwind a Sonn, déi wahrscheinlech de staarker vun deenen zwee waren, hunn argumentéiert wier e Wanderer, deen an engem waarme Mantel waart Duerfir ass et komm. Si waren vereinbart ginn, datt deen dee méi staark wier war de géif den Hiker zwénken, säi Wopen ze huelen. Den Nordwind ass gestrach mat all seng Muecht, ma méi wéi hien huet d'Bless, de méi héicht de Wanderer säi Wopen. Endlech war de Nordwind de Kampf. Elo elo Sonn d'Loft mat hire Frëndschaftsstrahlen an no nëmmen e puer De Wanderer huet säi Wop geholl. Et war de Nordwind datt d'Sonn vun hinne war déi staark ass.

German (North Hessian)

Ver langer Zätt hon sich der Nordwäind un de Sunne gestrerren wär von än beren der Stärkere wärr, als ener ze Füß dohärkom, där en wormen Mandel one hadde. Sä hon sich druff geenijet, däss där där Stärkere säin sull, där den Wanderer dozü brängen würde, d'n Mandel öszeziehn. Där Nordwäind hot mit aller Macht geblosen, awer je mee hä geblosen hot, deste fester hot hä sich än säinen Mandel engewiggelt. Endlich hot där Nordwänd säinen Kampf uffgegän. Nü hot de Sunne de Loft mit ähren fräindlichen Strohlen erwärmet und schun kurz druff hot där Wanderer säinen Mandel ösgezon. Do müsste der Nordwäind zügän, däss de Sunne fun än beren där Stärkere warr.

German (South Hessian)

Es is asch lang her, da hawe sich de Nodwind un die Sonn gestritte, wer von ihne zwaa vielleicht der Stärkere wer – als en Mann, der en scheene warme Mantel getrache hat, hergekomme is. Die Zwaa sin sich einisch geworde, dass der fer de Stärkere angesehn wern sollt, der den Wanderer zwinge könnt, sein Mandel auszuzeihge. De Nordwind hat asch geblase mit aller Macht – awer jemehr er geblase hat, desdo fester hat sich der Wanderer in sein Mandel verkroche. Endlich gab de Nordwind uff. Jetzd hat die Sonn‘ mit ihre gude Strahle die Luft warm gemacht – un schon e klaan bissi später zog der Wanderer sei Gelersch aus. Da musste de Nordwind zugewe, dass die Sonn‘ de Stärkere von ihne war.

German (Northern Suebian)

Nordwind und Sonne hän sich emal g'stridde, wer von ihne beide wohl der Stärkere wär, als 'n Wanderer, der in 'n warmen Mantel eig'hillt war, den Weg langg'komma isch. Sie sind sich einig wore, dass derjenige als d'Stärkere gelte sollt, der den Wanderer zwinge tät, seinn Mantel auszuziehe. Der Nordwind hat mit aller Macht bloase, aber je mehr er bloase hat, desto feschter hat sich der Wanderer in seinn Mantel eig'hillt. Schließlich hat der Nordwind den Kampf uffgebe. Jetzt hat die Sonne die Luft mit ihre freundliche Strahle erwärmt und schon nach wenige Augenblicke hat der Wanderer seinn Mantel ausg'zoge. Da hat der Nordwind zugebe müsse, dass die Sonne von ihne beide der Stärkere

war.

German (Southern Suebian)

Einscht henn sich Noardwend ond Sonn g’schridde, wear vo ehne beide woal d’r schdärgere wär, wia a Wanderer, dear en an warma Madel g’hilld gwea isch, uf am Weg d’rher komme isch. Se sen sich oinig woare, dass dear, dear fir da Schdärgere gelde soll’, dear dean Wanderer zwänge dät, sein Madel a z’nemme. Dear Nordwend hoat mit äller Machd bloase, aber je mei ear bloase hoat, deschdo feschder hoat se dear Wanderer en sein Madel nei g’hilld. Endlich hoat d’r Noardwend da Kampf ufgeba. Na hoat d’ Sonn dia Lufd warm g’machd mit ihrer freundliche Schdrahle ond scho noach wenich Augeblick hoat d’r Wanderer sein Madel auszogen. Doa hoat d’r Noardwend zuagebe missa, dass dia Sonn vo ehne beide d’r Schdärgere g’we isch.

German (Saxonian, Leipzig)

Dorr Nordwind und de Sonne hattn sich eemol gegamblt, wer von die zwee beede dorr Schtärkste is, als een Mann, in een‘ warm Mandl geguschelt, vorbeilatschte. Die Beeden wurrdn sich einich, dass derjeeniche dorr Greeste sein soll, der den Mann vorranlassen kann, sich des Mandls zu entledchen. Dorr Nordwind blies mit aller Kraft, die ihm zu Gebode stand, aber je greesser das Geblase, desto fester mummelte sich der Mann in sein‘n Mandl ein. Der Nordwind gab sich geschlaachn. Nu gam de Sonne mit ihrn warm‘m Strahln hervor, und – haste nich was Kannste- zooch sich der Mann sein‘n Mandl vom Leibe. Nu musste dorr Nordwind zugeem, dass de Sonne ihm üborrläächen is.

German (Southern Bavarian)

Da habm si moal dea Noadwind und die Sunna g'striedn, wer von eane zwoa der Stärkere war. Da is g'rad a Wanderer vorbeikumma, der wo in en warma Mantel eig'hüllt war. Da hab'm sie sich geeinigt, dass der als der Stärkere gelten sollt, der wo den Wanderer zwinga tat, dass er sein Mantel ausziagt. Na hat der Noadwind mit aller seiner Kraft bloasen, aber je mehr dass er bloasen hat, desto fester hat sich der Wanderer in sei' Mantel eig'hüllt. Am End hat na der Noadwind den Kampf aufgebm. Etzat hat die Sunna die Luft mit ihre freundliche Strahl'n derwärmt und schon nach oanera kurzen Zeit hat der Wanderer sein' Mantel auszog'n. Da hat der Noadwind zuagebm muessn, dass die Sunna von eane zwoa der Stärkere war.

German (Swiss-Bern)

Emaal händ de Biiswind und d Sune gschtritte, wèèr vo bäidne das ächt de schtèrcher seig. Da chunt en Maa dethèèr, won en ticke Mantel aagha hät. Da händ s abgmacht, das dèè de schtèrcher seig, wo dèè Maa dezue bringi, das er sin Mantel abziei. De Biiswind hät aagfange blaase so fescht das er hät chöne, aber de Maa hät nu de Mantel änger gnaa. Da hät d Sunen aafange schiine, imer wèèrmer, bis de Maa de Mantel abzoge hät. Da hät de Biiswind müese zuegèè, das d Sune schtèrcher seig weder èèr.

German (Swiss-Zurich)

Emaal händ de Biiswind und d Sune gschtritte, wèèr vo bäidne das ächt de

schtèrcher seig. Da chunt en Maa dethèèr, won en ticke Mantel aagha hät. Da händ s abgmacht, das dèè de schtèrcher seig, wo dèè Maa dezue bringi, das er sin Mantel abziei. De Biiswind hät aagfange blaase so fescht das er hät chöne, aber de Maa hät nu de Mantel änger gnaa. Da hät d Sunen aafange schiine, imer wèèrmer, bis de Maa de Mantel abzoge hät. Da hät de Biiswind müese zuegèè, das d Sune schtèrcher seig weder èèr.

Dutch

De noorderwind en de zon waren aan het discuteren wie de sterkste was, toen een reiziger, gekleed in een warme mantel, voorbij kwam. Zij kwamen overeen dat degene die er het eerst voor zou zorgen dat de reiziger zijn mantel uittrekt, zou worden beschouwd als sterker dan de ander. Toen blies de noorderwind zo hard als hij kon, maar hoe harder hij blies, hoe dichter de reiziger zijn mantel tegen zich aantrok en uiteindelijk gaf de noorderwind het op. Toen scheen de zon heel fel en de reiziger trok meteen zijn mantel uit. En dus moest de noorderwind toegeven dat de zon de sterkste van de twee was.

Groningen

De noordenwind en de zon waren aan het twisten wie de sterkste was, toen een reiziger, gekleed in een warme mantel, voorbij kwam. Zij kwamen overeen dat degene die er het eerst voor zou zorgen dat de reiziger zijn mantel uittrok, zou worden beschouwd als sterker dan de ander. Toen blies de noordenwind zo hard als hij kon, maar hoe harder hij blies, des te dichter de reiziger zijn mantel om zich heentrok en uiteindelijk gaf de noordenwind het op. Vervolgens begon de zon krachtig te stralen, en onmiddellijk daarop trok de reiziger zijn mantel uit. En dus moest de noordenwind wel bekennen dat de zon de sterkste van de twee was.

Frisian (east)

Eenmaal streden sück de Nörder Wind un de Sünne, welke van beiden wall de Starkerde was, as en Wandersmann, de en warme Mantel anhar, ankweem. Se besloten, dat de de Starkerde wesen sull, de de Wanderer de Mantel afnehmen kunn. De Nörder Wind briesde ördentlich up, man so starker he wur, so strammer wickelde sück de Wandersmann in sien Mantel. Bold gaff de Nörder Wind up. Do mook de Sünne de Luft mit hör frünnelke Strahlen warm un na’n paar Ogenblicken truck de Wandersmann sien Mantel ut. Do mutt de Nörder Wind togeven, dat de Sünne de Starkerde van beiden was.

Frisian (north)

Iar strääd ham nuardwinj an san, hoker faan bialen wel starker wiar, üüs en waanersmaan, diar en warmen auerrok uunhed, loongs a wai kaam. Jo wurd ianag, dat di a starker wees skul, wat di waanersmaan twing küd, san auerrok uftutjin. A nuurdwinj blooset mä al sin määcht, man a harder hi blooset, a fääster wolet di waanersmaan ham uun san rok. Tuleetst ded a nuurdwinj di stridj ap. Nü waremt a san a loft mä hör frinjelk strualer, an al efter flook uugenblaker toog di waanersmaan san auerrok uf. Diar moost a nuurdwinj tujiw, dat a san faan bialen a starker wiar.

Afrikaans

Die noorde wind en die son het baklei met mekaar oor wie die sterker ene was, toe het n reisiger aangekom toegedraai in n warm jas. Hulle het saamgestem dat die een wie eerste suksesvol was om de reisiger se jas eerste af te kry, moet gesien wees as die sterker een. Toe het die noorde wind, so hard as wat hy kan geblaas, maar die harder hy probeer, het die reisiger net sy jas stywer om hom lyf gedraai. Die wind het tou opgegooi. Na dit, het die son vuurwarm begin skyn en die reisiger het sy jas uitgetrek. Die noorde wind was toe verplig om vir die son te se dat, sy die sterker ene was.

Limburgish

De wèntsj oet et Noorde en de zòn woren aan et stechele waem dat de sterkste waor, wij ne reiziger langs keem in ne waerme jas. Ze sproaken aaf dat waem et et ieërste lökde òm de reiziger zene jas te laoten oetdoen sterker zou zien as den angere. Dòw bloeës de wèntsj oet et Noorde zoeë hel as er kosj, maer wij heller dater bloeës wij mieër de reiziger zene jas rònd zich trok; en op et lange lèste sjeide de wèntsj oet et Noorde oet mèt probere. Dòw sjèèn de zòn ieël waerm, en voort trok de reiziger zene jas oet. En daomèt waor de wèntsj oet et Noorde verplich òm tòw te geve dat de zòn et sterkste van un twieë waor.

Estonian

Kord vaidlesid teineteist põhjatuul ja päike, kes mille nemad mõlemadt k ll see tugevam oleks kui ks matkaline, kes sees hte sooja mantel mbritsetud oli, hisel meelel jaoks teed sealt tuli. Nemad said kokkulepe, et see kes kohta saaks akk. tugevam kehtima peaks kes akk. matkalist sundima võiks saada tema oma mantel ära võtma põhjatuul puhus koos kõik jõud aga mida rohkem ta puhus seda tugevamini mässis teineteist matkaline sees tema mantel ks. Lõpuks andis see põhjatuul selle võitlus peal. soojendas päike õhk koos tema sõbralik peale kiired ja juba pärast väheseid silmapilke tõmbas matkaline tema oma mantel välja seal pidi põhjatuul tunnistama et päike mille nemad mõlemad tugevam oli.

Finnish

pohjatuuli ja aurinko vaittelivat, kummalla olisi enemman voimaa, kun samalla nakivat kulkijan, jolla oli yllaan lammin vaippa. silloin sovittiin, etta se on vakevampi, joka pikemmin saa kulkijalta paallysvaatteen pois. nytkøs pohjatuuli puhaltamaan niin etta viuhui; mutta mita kovempaase puhalsi, sita tarkemmin kaari vain mies vaippaa parilleen ja viimein tuuli heittikin koko homman sikseen. silloin alkoi aurinko lampimasti loistaa, eika aikaakaan, niin kulkija riisui vaippansa. niin oli tuulen pakko myøntaa, etta aurinko oli kuin olikin vakevampi.

Hungarian

Az Északi Szél és a Nap éppen azon vitatkoztak, hogy melyikük az erösebb, mikor egy utazó haladt el mellettük meleg kabátba burkolózva. Megegyeztek abban, hogy amelyiküknek elöbb sikerül levetetni vele a kabátját, az lesz az erösebb. Ekkor az Északi Szél fújni kezdett olyan erösen, ahogy csak tudott, de minél inkább süvített, az utazó annál inkább összébb húzta a kabátját. Végül az Északi Szél felhagyott a próbálkozással. Ekkor kisütött a Nap meleget árasztva és az utazó azonnal levette a kabátját. Az Északi Szél pedig kénytelen volt elfogadni, hogy kettöjük közül a Nap az erösebb.

Latvian

Ziemeļvējš un saule strīdējās par to, kurš no abiem ir stiprākais, kad garām gāja kāds siltā mētelī ğērbies ceļinieks. Viņi vienojās, ka stiprākais būs tas, kurš pirmais liks ceļiniekam noğērbt mēteli. Tad nu pūta ziemeļvējš no visa spēka, bet jo stiprāk viņš pūta, jo ciešāk ceļinieks ietinās savā mētelī; un visbeidzot ziemeļvējš padevās. Tad uzspīdēja saule un tūdaļ ceļnieks savu mēteli noğērba. Un tā ziemeļvējam bija jāatzīst, ka saule bija stiprāka par viņu.

Lithuanian

Kartas susigincjio šianrys ir saule huris iš jas stipusnis, kai jie pamate zmogas ateinanti kelin huris buvo sisiantes i šilta paltas. Jie susitare kad tas esas stipresnis kuris privers keliauninka nusirengti paltas. Šiaurys pute iš visu jegu bet kuo stipriu jis pute, tuo labiu siutesi keliauninkas savo paltas. Galu gale šiurys pasidave. Cia saule sušilde ora savo draugiškais spinduliais ir jau po keliu akimirku keliauninkas nusirenge savo paltas. Šiaurys turejo pripazinti kad iš judvieju saule yra stipresne.

French

La bise et le soleil se disputaient, chacun assurant qu’il était le plus fort. Quand ils ont vu un voyageur qui s’avançait, enveloppé dans son manteau, ils sont tombés d’accord que celui qui arriverait le premier à le lui faire ôter serait regardé comme le plus fort. Alors, la bise s’est mise à souffler de toutes ses forces, mais plus elle soufflait, plus le voyageur serrait son manteau autour de lui. Finalement, elle renonça à le lui faire ôter. Alors, le soleil commença à briller et au bout d’un moment le voyageur, réchauffé, ôta son manteau. Ainsi, la bise dut reconnaître que le soleil était le plus fort.

Spanish

El viento norte y el sol peleaban sobre cual de ellos era el más fuerte cuando acertó a pasar un viajero envuelto en ancha capa. Convinieron en que quien antes lograra obligar al viajero a quitarse la capa sería considerado más poderoso. El viento norte sopló con gran furia pero cuanto más soplaba más se arrebujaba en su capa el viajero; por fin el viento norte abandonó la empresa. Entonces brilló el sol con ardor e immediatemente se despojó de su capa el viajero; por lo que el viento norte hubo de reconocer la superioridad del sol.

Catalan

La tramuntana i el sol es disputaven sostenint cada u ell Era el més fort, quan de sobte veuen un viatger que s’acosta embolicat en una gran capa. Van convenir que el qui primer faria que el viatger es traguès la capa seria tingut pel mès fort. La tramuntana es posa a bufar amb tota la seva furia; però com més bufava més el viatger s’abrigava amb la capa; a la fi, va deixar còrrer ferli treure. Aleshores el sol commençà de brillar i al cap d’un moment el viatger, ben escalfat es treu la capa. Així, la tramuntana va haver de confessar que el sol era el més fort.

Portugese (Brazil)

O vento norte e o sol discutiam qual dos dois era o mais forte, quando de repente passou um viajante envolto numa capa. Eles fizeram um acordo em que o primeiro que conseguisse obrigar o viajante a tirar a capa seria considerado o mais forte. Então o vento norte começou a soprar com muita fúria, mas quanto mais soprava, mais o viajante se aconchegava à sua capa, até que o vento norte desistiu. O sol brilhou então com todo o esplendor, e imediatamente o viajante tirou a capa. O vento norte teve assim de reconhecer a superioridade do sol.

Portugese (Europe)

O vento norte e o sol discutiam qual dos dois era o mais forte, quando sucedeu passar um viajante envolto numa capa. Ao vê-lo, poem-se de acordo em como aquele que primeiro conseguisse obrigar o viajante a tirar a capa seria considerado o mais forte. O vento norte comecou a soprar com muita fúria, mas quanto mais soprava, mais o viajante se aconchegava á sua capa, até que o vento norte desistiu. O sol brilhou entao com todo o esplendor, e imediatamente o viajante tirou a capa. O vento norte teve assim de reconhecer a superioridade do sol.

Galician

O vento norte e o sol estaban discutindo cal era o máis forte dos dous, cando sucedeu que pasaba un viaxeiro envolto nunha capa. Acordaron que o primeiro que tivera éxito en facer que o viaxeiro quitara a capa, debería de ser considerado máis forte que o outro. Entonces o vento do norte soplou tan forte como pudo, pero canto mais soplaba, áis facia que que o viaxeiro se aroupara O vento norte comezou a soplar con moita forza, pero por máis que soplaba, máis facía que o viaxante se aroupara máis, entón finalmente o vento norte desistiu. Entón o sol brillou con todo o seu esplendor, e o viaxeiro quitou a capa. E o vento do norte tivo que recoñecer que o sol era o máis forte dos dous.

Latin

Olim Boreas cum Sole contendebat, uter potentior esset, cum subito viator, qui palla fovente tegebatur, appropinquavit. Ita inter eos convenit, ut is potentior putaretur, qui viatorem vestem deponere coegisset.Boreas maxima vi adflavit, sed quo vehementius adflavit, eo firmius viator veste se circumdedit. Tandem Boreas certamen dimisit. Tum Sol radiis benignis aerem calefecit et paulo post viator vestem exuit. His rebus commotus Boreas Solem potentiorem esse confessus est.

Romanian

Vântul de Nord şi Soarele se certau care din ei e mai puternic când un cǎlǎtor apǎru înfăşurat într-o haină groasă. Au hotărât că acela care reuşeşte primul să-l faca pe călător să îşi scoată haina trebuie considerat mai puternic decât celălalt. Atunci vântul de nord suflă cât de tare putu, dar cu cât sufla mai tare, cu atât călătorul înfăşura mai tare haina în jurul lui; şi în cele din urmă vântul de nord renunţă. Apoi soarele străluci puternic şi imediat călătorul îşi scoase haina. şi astfel vântul de nord fu obligat să recunoască faptul că soarele e cel mai puternic dintre ei doi.

Sardinian

Su bentu de su Nord i su soli fianta batacollendi kini fudi su prus forti, candu

unu biaxadori beni parau men sa basca de su mantédhu súu arribbàda. Issus fianta d'acordiu ki cussu ki fiada arrenescidu po primu a fai tirai a su biaxadori su mantèdhu fiada stetiu considerau prus forti de s'atru. Aiccì, su bentu de su Nord incumentzò a suai su prus forti ki podiada, pero su prus soffiada, su prusu su biaxadori si parada con su mantédhu; a sa fini su bentu de su Nord renuntziò a su tentativu. Insàras su soli incumentzò a brigliai con calentòri i darétamenti su biaxadori sindi tirò su mantédhu. I aiccì su bentu de su Nord fiada obbligau a reconnosci ca su soli fiada su prus forti de is dus.

Italian

Il vento del Nord ed il sole stavanno disputando su chi fosse il più forte, quando un viaggiatore ben parato nel suo caldo mantello arrivó. Essi erano d'accordo che quello che fosse riuscito per primo a far togliere al viaggiatore il suo mantello sarebbe stato considerato più forte dell'altro. Cosí, il vento del Nord inizió a soffiare soffiò più forte che poteva, però più soffiava più il viaggiatore si parava con il mantello; alla fine il vento del Nord rinunciò al tentativo. Allora il sole cominció a brillare con calore, ed immediatamente il viaggiatore si tolse il mantello. E così il vento del Nord fu obbligato a riconoscere che il sole era il più forte dei due.

Corsican

U ventu di u Nordu è u sole scherzu nantu à quale era u più forte quandu u viaghjatore era tutta bè in u so mantellu cusì. Avanu d'accordu chì ciò ch'ellu avia sappiutu per piglià da u viaghjatore seria cunsideratu più forte chì l'altru. Cusì, u ventu di u Nordu hà cuminciatu a colpi, mentre sopra com'è pienu, ma più chiancinu, u viaghjatore fighjatu u mantellu; a fine, u vinu nordu abbanduneghja u tentativu. Allora u sole deviau brillava cù u calore, è l'ochju traspurtatu u so mantellu. Cusì u Ventu Nordu era obligatu di ricanusciri chì u sole era u più forte di e duie.

Friulian

Une volte l’aiar dal Nord e il soreli a cuistionavin su cui dai doi che al jere il plui fuart, cuant che al rivà un viandant, ben involuçât tal so gaban. A concuardarin che al sarès stât considerât plui fuart il prin dai doi che al fos rivât a fâi gjavâ il gaban al viandant. L’aiar dal Nord al soflà cundute la sô fuarce, ma plui lui al soflave, plui il viandant si involuçave sù tal so gaban. Infin l’aiar dal Nord si rindè. Alore il soreli al tacà a lusî e a scjaldâ l’aiar e il viandant al gjavà il gaban daspò pôcs minûts. Alore l’aiar dal Nord al sugnì ricognossi che il soreli al jere il plui fuart

dai doi

Russian

Северный ветер и солнце заспорили, кто из них сильнее, когда мимо них проходил путник, закутанный в теплый плащ. Они порешили, что тот, кому удается первым заставить путника снять плащ, будет считаться сильнейшим из них. Тогда северный ветер подул изo всех сил, но чем больше он дул, тем больше путник кутался в свой плащ и в конце концов северный ветер сдался. Тогда засияло солнце и пригрело путника. Он тут же снял свой плащ. Так северному ветру пришлось признать, что солнце сильнее его.

Ukrainian

Пiвнiчний Вiтер i Сонце посперичалися з приводу хто сильнiший ,коли повз пройшов мандрiвник закутаний в теплу ковдру. Вони домовились, що хто перший змусить мандрiвника зняти ковдру, той і сильніший. Пiвнiчний Вiтер подув так сильно як вiн мiг, але чим бiльше вiн дув, тим мiцнiше кутався мандрiвник у ковдру, в кiнцi кiнцiв Пiвнiчний Вiтер поступився. Потiм Сонце почало пригрівати, i в той час мандрiвник зняв свою ковдру. Таким чином, Пiвнiчному Вiтру слiд було визнати, що Сонце сильнiше за нього.

Belarusian

паўночны вецер і сонца паспрачаліся, хто з іх мацнейшы, калі яны сустрэлі падарожніка, захутанага ў цёплы плашч. Яны вырашылі, што той, хто зможа першым прымусіць падарожніка распрануцца, таго будуць лічыць мацнейшым за ўсіх. Тады паўночны вецер падзьмуў на ўвесь моц, але чым больш ён дзьмуў, тым больш падарожнік захутваўся ў свой плашч і нарэшце паўночны вецер здаўся. Тады заблішчала сонца і сагрэла падарожніка. Ён у той жа момант зняў свой плашч. Такім чынам паўночнаму ветру прыйшлося пагадзіцца з тым, што сонца мацнейшае за яго.

Bulgarian

Северният вятър и слънцето се препираха, кой е по- силен, когато един пътник, завит в топла дреха, мина покрай тях. Те решиха, че този, който пръв накара пътника да си свали дрехата, ще се счита по-силен от другия. Тогава северният вятър започна да духа с всичка сила, но колкото по-силно вятърът духаше, толкова по-плътно пътникът увиваше дрехата около себе си. Най-после северният вятър прекъсна усилията си. Тогава слънцето започна да грее силно и пътникът свали дрехата си. И така, северният вятър беше принуден да признае, че слънцето е по-силно от него.

Macedonian

Северен ветер и сонцето се сопнаа, што беше посилно кога еден патник, завиткан во топла облека, помина покрај нив. Тие одлучиле дека оној што првпат го направил патникот да ја извади облеката ќе се смета за посилен од другиот. Тогаш северниот ветар почна да дува со сета своја сила, но колку е посилен ветерот, толку посилно патникот ја обвива облеката околу него. Конечно северниот ветер ги прекина неговите напори. Тогаш сонцето почна да блесне гласно патникот ја соблекол облеката. Значи, северниот ветер беше принуден да признајте дека сонцето е посилно од тоа.

Croatian

Bura i sunce su se svadjali oko toga tko je jači. Tada je naišao putnik umotan u topao plašt. Složili su se da je jači onaj koji prvi uspije natjerati putnika da skine svoj plašt. Bura je tada zapuhala što je jace mogla, ali što je ona jače puhala putnik se sve čvršće umotavao u svoj plašt. Konačno je bura odustala od svog pokušaja. Sunce je zasjalo, a putnik je skinuo svoj plašt. Bura je morala priznati poraz i priznati da je sunce ipak jače.

Serbian

Severn i vetar i sunce su se svadja li oko toga ko je jaci kada je naiša o putnik umotan u topa o plašt. Slozi li su se da je jaci onaj koji prvi uspe da natera putnik a da skine svoj plašt. Onda je severn i vetar zaduva o što je jace moga o, ali što je više duva o, putnik je sve cvršce umotava o svoj plašt oko sebe. Na kraj u je severn i vetar odusta o od svog pokušaj a. Onda je sunce jako zasijal o i putnik je odmah skinu o svoj plašt. I tako je severn i vetar mora o da prizna da je sunce jace od njega.

Polish

Pólnocny wiatr i slonce sprzeczaly sie, który z nich jest silniejszy kiedy wlasnie droga przechodzil wedrowiec owiniety w cieply plaszcz. Postanowili oboje, ze ten, który pierwszy z nich zmusi wedrowca do zdjecia okrycia bedzie uwazany za silniejszego. Pólnocny wiatr zaczal dmuchac z calej sily i im mocniej dmuchal, tym bardziej podrózny otulal sie w plaszcz. W koncu pólnocny wiatr zrezygnowal. Wtedy slonce zaczelo przygrzewac i chwile pózniej podrózny zdjal plaszcz. W ten sposób pólnocny wiatr musial uznac slonce za silniejsze z nich dwojga.

Czech

Severák a slunce se hádali, kdo z nich je silnějši, právě když šel kolem jeden

cestujicí,zahalen do teplého pláště. Rozhodli se, že bude silnější ten, kdo

dosáhne toho, že ten kolem jdoucí sundá plášt’. Severák začal foukat ze vší síly,

ale čím víc foukal, tím vice se halil člověk do svého pláště. Konečně severák

prěstal foukat, aniž dosáhl výsledků. Nato začalo slunce zářit a hřát tak silně, že

cestujicí, kterému bylo horko, shodil pláště. Tak musel severák uznat, že slunce je

silnější.

Slovakian

Severn– vietor a slnko sa dohadovali, tor z nich je i j , ď turista prejde okolo aba v teplom p á ti. S h a i i komu sa podar pr é u y i p á turistovi, bol by po ada za i j i ho. Potom r vietor f a tak silno ako mohol, ale o o ia f a , o to viac sa turista zabalil do svojho p á a; napokon r vietor vzdal svoj pokus. Potom slnko svietilo t p j i , a áh si turista vyzliekol svoj p á . A tak r vietor u u a , ž slnko je i j i spomedzi oboch.

Chinese mandarin

Yǒuyī huí běi fēng hé tàiyáng zhèngzài nà zhēnglùn shéi de běnshì gèng dà, zhè shí láile yī wèi guòlù rén, shēnshang chuānzhuó yī jiàn hòu páozi, tāmen liǎ jiù shāngliáng hǎole shuō shéi néng xiān ràng zhège guòlù rén bǎ tā de páozi tuō xià lái, jiùsuàn shéi de běnshì dà. Ránhòu, běi fēng jiù jǐn tāsuǒ néng shǐjìn de guā, dànshì, tā guā dé yuè lìhài, nàgè guòlù rén jiù bǎ páozi guǒ dé yuè jǐn. Zuìhòu, běi fēng méi bànfǎ, zhǐhǎo jiù fàng qì le. Ránhòu tàiyáng jiù chūláile, nuǎn nuǎnde zhàoyào qǐlái, nà guòlù rén lìkè tuō xiàle páozi . Suǒyǐ běi fēng bùdé bù chéngrèn tàiyáng bǐ tā běnshì dà.

Chinese inner mongolian

Yǒuyī huí běi fēng hé tàiyáng zhèngzài nà zhēnglùn shéi de běnshì gèng dà, zhè shí láile yī wèi guòlù rén, shēnshang chuānzhuó yī jiàn hòu páozi , tāmen liǎ jiù shāngliáng hǎole shuō shéi néng xiān ràng zhège guòlù rén bǎ tā de páozi tuō xiàlái, jiùsuàn shéi de běnshì dà. Ránhòu, běi fēng jiù jǐn tāsuǒ néng shǐjìn de guā, dànshì, tā guā dé yuè lìhài, nàgè guòlù rén jiù bǎ páozi guǒ dé yuè jǐn. Zuìhòu, běi fēng méi bànfǎ, zhǐhǎo jiù fàngqìle. Ránhòu tàiyáng jiù chūláile, nuǎn nuǎnde zhàoyào qǐlái, nà guòlù rén lìkè tuō xiàle páozi. Suǒyǐ běi fēng bùdé bù chéngrèn tàiyáng bǐ tā běnshì dà.

Chinese shining

Yǒuyī huí běi fēng hé tàiyáng zhèngzài nà zhēnglùn shéi de běnshì gèng dà, zhè shí láile yī wèi guòlù rén, shēn shàng chuān zhe yī jiàn hòu páozi, tāmen liǎ jiù shāng liàng hǎole shuō shéi néng xiān ràng zhè guòlù rén bǎ tā de páo zi tuō xiàlái, jiùsuàn shéi de běnshì dà. Ránhòu, běi fēng jiù jǐn tāsuǒ néng shǐjìn de guā, dànshì, tā guā dé yuè lìhài, nà guòlù rén jiù bǎ páozi guǒ dé yuè jǐn. Zuìhòu, běi fēng méiyǒu bàn fǎ, zhǐhǎo jiù fàngqìle. Ránhòu tàiyáng jiù chūláile, nuǎn nuǎnde zhàoyào qǐlái, nà guòlù rén lìkè tuō xiàle páozi. Suǒyǐ běi fēng bùdé bù chéngrèn tàiyáng bǐ tā de běnshì dà.

Taiwanese

ba hong ga li tao di le wan ge gong ing shja lang ka gijong du a ho u tzi le gue lo lang tchin di wa to gija goi in gong ho do tzi le e tan ho hi le gui lo lan tyn ha wa to deo tai beao i ka gjon len au ba hong deo kai shi doa la e bun ja m go i bun ga go lu la ja dzi shi ho guj lo lang dziong wa to giu ga lu an tsue au ba hong hong ki a wa li tau kai shi bing ga du lai lu loa hi le gue lo lang sui ga dzhon i e wa to tyn deao a li ba ho ma shing ling qua shi li tao ka gjong

Veitnamese

Gió Bắc và mặt trời tranh cãi xe ai mạnh mẽ hơn, khi một vị du khách đến trong chiếc áo khoác ấm. Họ đồng ý rằng, ai khiến cho vị du khách cởi áo khoác ra trước, thì người đó được xe là có ức mạnh hơn người kia. Sau đó gió Bắc thổi mạnh như có thể, nhưng anh ta càng thổi thì vị du khách càng kéo áo khoác át vào người; và cuối cùng gió Bắc từ bỏ sự cố gắng. Sau đó mặt trời to áng ấm áp, và lập tức vị du khách cởi bỏ chiếc áo khoác. Và như vậy gió Bắc bắt buộc ph i thú nhận rằng mặt trời khoẻ mạnh hơn .

Thai

Nı k̄hṇa thī̀ lm h̄enụ̄x læa phra xā thit y̒k ā lạng t̄hkt̄heīyng kạn ẁā khır ca mī phlạng mākkẁā kạn k̆ mī nạk deinthāng p̄hū̂ h̄nụ̀ng deinthāng p̄h̀ān mā s̄ı̀ s̄eụ̄̂x kạn h̄nāw lm h̄enụ̄x læa phraxāthity̒ cụng tklng kạn ẁā khır thī̀ s̄ā mā rt̄hth ā h̄ı̂ nạk deinthāng p̄hū̂ nī̂ t̄hxd s̄eụ̄̂x kạn h̄nāw xxk dị̂ s̄ ārĕ ck̀xn ca t̄hụ̄xẁā pĕn p̄hū̂ thī̀ mī phlạng mākkẁā læa læ̂w lm h̄enụ̄x k̆ kraphụ̄x phạd xỳāng s̄ud ræng tæ̀ yìng phạd ræng māk k̄hụ̂n pheīyng dı nạk deinthāng k̆ yìng dụng s̄eụ̄̂x kạn h̄nāw h̄ı̂ krachạb kạb tạw māk k̄hụ̂n pheīyng nận læa nı thī̀s̄ud lm h̄enụ̄x k̆ leikl̂m khwām phyāyām cāk nận phraxāthity̒ cụng s̄ād s̄æng xạn r̂xn ræng xxk mā nạk deinthāng cụng t̄hxd s̄eụ̄̂x kạn h̄nāw xxk thạnthī nı thī̀s̄ud lm h̄enụ̄x cụng c ā t̂xng yxmrạb ẁā phra thit y̒ mī phlạng mākkẁā tn

Japanese

Aru toki, kitakaze to taiyō ga chikara kurabe o shimashita. Tabibitonogaitō o nuga seta kata ga kachi to iu koto ni kimete, mazu kitakaze kara hajimemashita. Suruto tabibito wa, kitakaze ga fukeba fuku hodo gaitō o shikkari to karada ni maki tsukemashita. Kondo wa taiyō no ban ni narimashita. Taiyō wa kumo no ma kara yasashī kao o dashite, atatakana hikari o okurimashita. Tabibito wa dandan ī kimochi ni natte, shimaini wa gaitō o nugimashita. Sokode kitakaze no make ni narimashita.

Korean

balam gwa haesnim i seolo him i deo sedago datugo iss eul ttae, han nageune ga tta tteus han oetuleul ibgo geol eo wass seub nida. geu deul eun nugu deunji nageune-ui oetuleul meon jeo beos gi neun iga him i deo seda go hagilo gyeol jeong haess seub ni da. bug pung eun him kkeos bul eoss euna bul myeon bul su log nageune neun oetuleul dan dan hi yeomi eoss seubnida. geu ttae e haes nim i tteu geo un haes bich eul ga man hi nae lyeo jjoe ni nageune neun oetuleul eolleun beos eoss seubnida. i li hayeo bug pung eun haes nim i dul jung e him i deo sedago in jeong haji anh-eul su eobs eoss seub ni da.

Indonesian

Angin Utara dan Matahari yang bersengketa yang kuat, saat seorang musafir datang dibungkus dalam jubah hangat. Mereka sepakat bahwa orang yang pertama berhasil membuat pelancong melepas jubahnya, harus menganggap dia lebih kuat dari yang lain. Kemudian angin Utara bertiup sekuat yang dia bisa, tetapi semakin ia meniup lebih kuat semakin erat pelanong itu melingkarkan jubah di sekeliling tubuhnya, dan akhirnya Angin Utara menyerah. Kemudian matahari bersinar dengan hangat, dan segera pelancong itu melepas jubahnya. Dan Angin Utara terpaksa mengakui bahwa Matahari adalah yang terkuat dari dua diantara mereka.

Malay

Angin Utara dan Matahari sedang bertelagah siapa diantara mereka yang lebih kuat, bila seorang pengembara yang berjubah tebal lalu di situ. Angin Utara dan Matahari bersetuju yang pertama diantara mereka yang berjaya membuat pengembara itu menanggalkan jubahnya dikira sebagai yang lebih kuat daripada yang satu lagi. Kemudian Angin Utara pun meniup sekuat yang dia terdaya, tetapi lagi kuat Angin Utara bertiup, bertambahlah lagi pengembara itu menutup tubuhnya dengan jubahnya itu; dan akhirnya Angin Utara pun memberhentikan perbuatanya itu. Kemudian, Matahari menyinar dengan teriknya, membuatkan pengembara itu pun segera menanggalkan jubahnya.Ini menjadikan Angin Utara terpaksa mengakui bahawa Matahari adalah yang lebih kuat diantara mereka berdua.

Welsh

Roedd Gwynt y Gogledd a’r Haul yn dadlau pa un oedd y cryfaf, pan ddaeth

teithiwr heibio wedi ei lapio mewn clogyn cynnes. Fe gytunodd y ddau y dylid ystyried yr un a lwyddai gyntaf i gael y teithiwr i dynnu ei glogyn yn gryfach na’r llall. Yna chwythodd Gwynt y Gogledd cyn gryfed ag y gallai, ond po fwyaf y chwythai, mwyaf tyn y cydiai’r teithiwr ei glogyn o’i amgylch; ac o’r diwedd rhoddodd Gwynt y Gogledd y gorau i’r ymdrech. Yna tywynnodd yr Haul yn gynnes, ac ar unwaith tynnodd y teithiwr ei glogyn. Ac felly bu’n rhaid i Wynt y Gogledd gydnabod mai’r Haul oedd y cryfaf o’r ddau.

Irish Gaelic

Bhí an ghaoth aduaidh agus an ghrian ag argóint faoi cé acu ba láidre nuair a tháinig taistealaí an bealach agus clóca te thart air. Bhíodar ar aon tuairim gurb é an té ba láidre acu an té is túisce a n-éireodh leis an taistealaí a chur ag baint a chlóca dhe. Shéid an ghaoth aduaidh chomh tréan agus a d´fhéad sí, ach dá mhéid a shéid sí, is dlúithe a d´fháisc an taistealaí a chlóca thart air agus i ndeireadh an lae d`éirigh an ghaoth aduaidh as an iarracht. Ansin bhí an ghrian ag scaladh go te, agus ar an bpointe boise, bhain an taistealaí dhe a chlóca. Dhá réir sin, bhí ar an ngaoth aduaidh a admháil go mba í an ghrian ba láidre.

Scottish Gaelic

Bha a’ Ghaoth Tuath agus a’ Ghrian a’ deasbad cò bu làidire nuair a thàinig fear turais le cleòca blàth air. Dh’aontaich iad gur e am fear bu làidire am fear sin a bheireadh air am fear-turais a chleòc a chur dheth.An uairsin, shèid a’ Ghaoth Tuath cho math sa b’ urrainn dha ach, mar bu chruaidhe shèideadh e ’s ann bu teanna bha am fear turais a’ dèanamh a chleòca. Mu dheireadh, stad a’ Ghaoth Tuath. An sin thàinig a’ Ghrian a-mach, a’ deàrrsadh gu blàth, agus thug am fear turais dheth an cleòca cho luath ’s a ghabhas. Agus, mar sin b’ fheudar dhan Ghaoth Tuath aideachadh gur e a’ Ghrian a bu làidire dhan dithis.

Cameroon pidgen

Wind for north and sun be di queril for see the man whe e strong. Time whe some wakar man done came, wrap e with hot closs. Them be gree say man whe e go first makam the wakar man move e closs, go be na man whe e strong pass the other man. Then wind for north be di blow strong strong. But as e continue for di blow plenty, so the wakar man done wrap e with e closs fine. The wind for north no be fit continue e be stop. Then the sun shine hot, the same time the wakar man di move e closs for e skin and so the wind for north be get for gree say sun strong pass e.

Jamaican Creole (Basilect)

Di Naat Win an di Son did a kos bout wich wan a dem chrangga wen dem si wan man a kom wel rap op ina wan sitn we luk laka wan winta kluok. Dem disaid se di fos wan we get di man fi tek aaf ihn kluok a di chrangga wan. Di Naat Win den staat fi bluo haad haad bot di haada ihn bluo di taita di man rap i kluok roun him. Di Naat Win jos disaid se ihn kudn bada. Den di Son staat fi shain an di man did afi tek aafi di kluok sed taim. Wen im si dat, di Naat Win did jos afi se di Son a di chrangga wan.

Jamaican Creole (Mesolect)

Di naht breeze an di sun ah awgue bout who stronga dan who, wen wan travella cum wrap up inna sweata. Dem decide dat di one who first mek di travella tek off him sweata ah di one weh stronga dan di odda. Den di naht breeze blow haad, but di haada him blow di travella wrap di sweata tighta: den finally the breeze give up. Den di sun staat shine bright-bright an di man tek off di sweata. An suh di naht breeze confess dat di sun stronger dan him.

Turkish

Sıcak paltosuna sarınmış bir gezgin geldiğinde, Poyrazla güneş hangisinin daha kuvvetli olduğu hakkında tartışıyorlardı. Sonra hangisinin gezgine paltosunu daha önce cıkarttırırsa, onun diğerinden daha kuvvetli kabul edilmesi konusunda anlaştılar. Poyraz bütün gücüyle esti, ama daha kuvvetli estikce gezgin paltosuna gitgide daha sıkı sarınıyordu. Sonunda Poyraz uğraşmaktan vazgeçti. Bu sefer güneş hararetle ışıldadı ve ortalık ısınınca gezgin paltosunu hemen çıkardı. Böylece Poyraz güneşin kendisinden daha kuvvetli olduğunu kabul etmeye mecbur kaldı.

Azerbijani

Səyyah isti bir qarışqaya sarılıb, Poyrazla hansı günəşin daha güclü olduğunu müzakirə edirdi. Bundan sonra, əgər onlardan biri turnirə turnirə çıxmışdısa, digər tərəfdən daha güclü olardı. Poyraz bütün qüvvə ilə euphoric idi, lakin o, daha güclü estetik səyahət paltos yaxınlaşdı və yaxınlaşdı. Nəticədə Poyraz müqavilədən imtina etdi. Bu dəfə günəş işıq saçdı və səpələnmiş pellet dərhal qızdırıldığı zaman buraxdı. Beləliklə, Poyraz günəşin özündən güclü olduğunu qəbul etməli idi.

Uzbek

Shimol shamoli va quyosh bir yölovchi kelgan vaqtida qaysining kuchli ekanligigi tugrisida tortishib qolishadi. Ular kim yulovchining qalin kiyimini birinchi bulib yechintira olsagina, ösha raqibiga qaraganda kuchliroq degan kelishunga kelishadi, orqadan shimol shamoli uzining bor kuchi bilan kuchayib keladi, ammo u qanchalik kuchga kirmasin, bu yulovchi uzining kiyimiga mahkam öranib oladi, ohiri shimol shamoli kurashishdan charchaydi. Shundan keyin quyosh nur sochib porlabdi. Bu yulovchi shu zahoti qalin kiyimini yechib tashlabdi. Shuning bilan shimol shamoli ikkisining urtasida quyosh kuchli ekanligini tan olishga majbur bulibdi.

Another Bible text

English

Now the whole earth had one language and the same words. And as people migrated from the east, they found a plain in the land of Shinar and settled there. And they said to one another, "Come, let us make bricks, and burn them thoroughly." And they had brick for stone, and bitumen for mortar. Then they said, "Come, let us build ourselves a city and a tower with its top in the heavens, and let us make a name for ourselves, lest we be dispersed over the face of the whole earth."And the Lord came down to see the city and the tower, which the children of man had built. And the Lord said, "Behold, they are one people, and they have all one language, and this is only the beginning of what they will do. And nothing that they propose to do will now be impossible for them. Come, let us go down and there confuse their language, so that they may not understand one another's speech." So the Lord dispersed them from there over the face of all the earth, and they left off building the city. Therefore its name was called Babel, because there the Lord confused the language of all the earth. And from there the Lord dispersed them over the face of all the earth.

Norske book mål

Og hele jorden hadde ett tungemål og ens tale. Og da de drog frem mot øst, fant de en slette i landet Sinear, og de bosatte sig der. Og de sa til hverandre: Kom, la oss gjøre teglsten og brenne dem vel! Og de brukte tegl istedenfor sten, og jordbek istedenfor kalk. Så sa de: Kom, la oss bygge oss en by med et tårn som når op til himmelen, og gjøre oss et navn, så vi ikke skal spres over hele jorden! Da steg Herren ned for å se byen og tårnet som menneskenes barn hadde begynt å bygge. Og Herren sa: Se, de er ett folk, og ett tungemål har de alle; dette er det første de tar sig fore, og nu vil intet være umulig for dem, hvad de så får i sinne å gjøre. La oss da stige ned der og forvirre deres tungemål, så den ene ikke forstår den andres tungemål! Så spredte Herren dem derfra over hele jorden, og de holdt op med å bygge på byen. Derfor kalte de den Babel; for der forvirret Herren hele jordens tungemål, og derfra spredte Herren dem ut over hele jorden.

New norsk

Heile verda hadde eitt språk og same tungemålet. Då folk tok ut frå aust, fann dei ein brei dal i Sinear-landet, og der slo dei seg ned. Dei sa til kvarandre: «Kom, lat oss laga teglstein og brenna han vel!» Dei bruka tegl til murstein og jordbek til ka. Så sa dei: «Kom, lat oss byggja ein by med eit tårn som når opp til himmelen, og gjera oss namngjetne, så vi ikkje vert spreidde ut over heile jorda!» Då steig Herren ned og ville sjå på byen og tårnet som menneska bygde. Og Herren sa: «Sjå, dei er eitt folk, og alle har dei same tungemålet. Dette er det fyrste dei tek seg føre. No vert ikkje noko umogeleg for dei, kva dei så finn på å gjera. Lat oss stiga ned og vildra tungemålet deira, så den eine ikkje skjønar kva den andre seier!»Så spreidde Herren dei derifrå ut over heile jorda, og dei heldt opp med å byggja på byen. Difor kalla dei han Babel. For der vildra Herren tungemålet for heile verda, og derifrå spreidde han dei ut over all jorda.

Danish

Hele Menneskeheden havde eet Tungemål og samme Sprog. Da de nu drog østerpå, traf de på en Dal i Sinear, og der slog de sig ned. Da sagde de til hverandre: "Kom, lad os stryge Teglsten og brænde dem godt!" De brugte nemlig Tegl som Sten og Jordbeg som Kalk. Derpå sagde de: "Kom, lad os bygge os en By og et Tårn, hvis Top når til Himmelen, og skabe os et Navn, for at vi ikke skal spredes ud over hele Jorden!" Men HERREN steg ned for at se Byen og Tårnet, som Menneskebørnene byggede, og han sagde: "Se, de er eet Folk og har alle eet Tungemål; og når de nu først er begyndt således, er intet, som de sætter sig for, umuligt for dem; lad os derfor stige ned og forvirre deres Tungemål der, så de ikke forstår hverandres Tungemål!" Da spredte HERREN dem fra det Sted ud over hele Jorden, og de opgav at bygge Byen. Derfor kaldte man den Babel, thi der forvirrede HERREN al Jordens Tungemål, og derfra spredte HERREN dem ud over hele Jorden.

Swedish

Och hela jorden hade enahanda tungomål och talade på enahanda sätt. Men när de bröto upp och drog österut, funno de en lågslätt i Sinears land och bosatte sig där. Och de sade till varandra: »Kom, låt oss slå tegel och bränna det.» Och teglet begagnade de såsom sten, och såsom murbruk begagnade de jordbeck. Och de sade: »Kom, låt oss bygga en stad åt oss och ett torn vars spets räcker upp i himmelen, och så göra oss ett namn; vi kunde eljest bliva kringspridda över hela jorden.» Då steg herren ned för att se staden och tornet som människobarnen byggde. Och herren sade: »Se, de är ett enda folk och hava alla enahanda tungomål, och detta är deras första tilltag; härefter skall intet bliva dem omöjligt, vad de än besluta att göra. Välan, låt oss stiga dit ned och förbistra deras tungomål, så att den ene icke förstår den andres tungomål.» Och så spridde herren dem därifrån ut över hela jorden, så att de måste upphöra att bygga på staden. Därav fick den namnet Babel, eftersom herren där förbistrade hela jordens tungomål; därifrån spridde ock herren ut dem över hela jorden.

Isnor (my constructed language)

Nu fa hol jørf hæfde ein tungamol ok fa same orfur. Ok sam folk fluttur fra fa austur, feir fund an vanligt in fa landi ov Shinor ok sittan der. Ok feir svædon til ein anar, "kom, let os fåga mursteiner, ok brenna vem vell." Ok feir hæfde murstein for ston, ok jarfbiki for kauli. Ven feir svædon, "kom, let os bygja okkar sjalf an borga ok an hlifian med dets efist in fa himinnurs, ok let os fåga an nam for okkar sjalf, sodat ve vera dreifum over fa andlit ov fa hol jørf."ok fa drottin komer nifur til see fa borga ok fa hlifian, sim fa kindur ov mafur hæfde bygef. Ok fa drottin svædon, "Behealdan, feir ar ein folk, ok feir hæben alla ein tungamol, ok detta er bara fa byrjon ov vot feir vill gera. Ok ekkert vat feir foraslå til gera vill nu vera omøjlikt for vem. Komer, let os fera nifur ok der førvira feirra tungamol, so vat feir mega ekki skilja ein anar’s tala." So fa drottin dreifumef vem fra der over fa andlit ov alla fa jørf, ok feir vinstri burt bygjan fa borga. Der for dets nam var kallef Babel, fordi der fa drottin førviraf fa tungamol ov alla fa jørf. Ok fra der fa drottin dreifumef vem over fa andlit ov alla fa jørf

Faroese

Og øll mannaættin hevði eitt mál og somu tungu. Men tá ið teir nú løgdu leiðina eystureftir, komu teir fram á ein slætta í Sinears landi og settust niður har. Tá søgdu teir hvør við annan: "Komið og latum okkum knoða tigulsteinar og herða teir væl í eldi." Soleiðis nýttu teir tigul í staðin fyri grót og jarðbik í staðin fyri káll. Og teir søgdu: "Vit skulu byggja okkum borg og torn, hvørs tindur røkkur til himins og gera okkum navnframar, so at vit ikki spjaðast um alla jørðina!" Men Harrin steig oman til tess at síggja borgina og tornið, sum mannabørnini fingust við at byggja. Og Harrin mælti: "Sí, teir eru ein tjóð og hava allir sama tungumál; hetta er fyrsta fyritøka teirra; og nú man neyvan nakað verða teimum óført, sum teir finna upp á at gera. Komið tí og latum okkum stíga oman og fløkja tungumál teirra, so at teir ikki skilja málið, hvør hjá øðrum." Tá spjaddi Harrin teir haðan út um alla jørðina, so at teir lættu av at byggja borgina. Tessvegna eitur hon Bábel, tí at har fløkti Harrin øll tungumál jarðar; og haðan spjaddi Harrin tey út um alla jørðina.

Icelandic

Öll jörðin hafði eitt tungumál og ein og sömu orð. Og svo bar við, er þeir fóru stað úr stað í austurlöndum, að þeir fundu láglendi í Sínearlandi og settust þar að. Og þeir sögðu hver við annan: „Gott og vel, vér skulum hnoða tigulsteina og herða í eldi.” Og þeir notuðu tigulsteina í stað grjóts og jarðbik í stað kalks. Og þeir sögðu: „Gott og vel, vér skulum byggja oss borg og turn, sem nái til himins, og gjörum oss minnismerki, svo að vér tvístrumst ekki um alla jörðina.” Þá steig Drottinn niður til þess að sjá borgina og turninn, sem mannanna synir voru að byggja. Og Drottinn mælti: „Sjá, þeir eru ein þjóð og hafa allir sama tungumál, og þetta er hið fyrsta fyrirtæki þeirra. Og nú mun þeim ekkert ófært verða, sem þeir taka sér fyrir hendur að gjöra. Gott og vel, stígum niður og ruglum þar tungumál þeirra, svo að enginn skilji framar annars mál.” Og Drottinn tvístraði þeim þaðan út um alla jörðina, svo að þeir urðu af að láta að byggja borgina. Þess vegna heitir hún Babel, því að þar ruglaði Drottinn tungumál allrar jarðarinnar, og þaðan tvístraði hann þeim um alla jörðina.

Anglosaxon

Wæs þa an gereord on eorþan, ond heora ealre an spræc. Hi ferdon fram eastdele oð þæt hi comon to anum felde on þam lande Sennar, ond þer wunedon. Ða cwædon hi him betwynan, "Uton wyrcean us tigelan ond ælan hi on fyre." Witodlice hi hæfdon tigelan for stan ond tyrwan for weall-lim. Ond cwædon, "Cumað ond utan wircan us ane burh ond ænne stypel swa heahne ðæt his rof atille þa heofonan, ond uton mærsian urne namon, ær þan we beon todælede to eallum landum." God þa nyþer astah, þæt he gesega þa burh ond þone stypel þe Adames sunus getimbroden. God cwæð þa, "Efne þis his an folc ond gereord him ealum, ond hi ongunnon þis to wircenne; ne hi ne geswicað heora geþohta, ær þan þe hi mid worce hi gefyllan. Cumað nu eornostlice ond uton niþer astigan ond heora gereord þer towendon, þæt heora nan ne tocnawe his nextan stemne." Ond God þa hi todælde swa of þære stowe to eallum landum, ond hi geswicon to wyrcenne þa buruh. Ond for þi wæs seo burh gehaten Babel, for þan þe ðær wæs todæled þæt gereord ealre eorþan. God þa hi sende þanon ofer bradnesse ealra eorðan.

Gothic

Simle ana aírþai aina razda rōdjada warþ. þanuh mans iddjēdun in urrun, at land in Sinaiar qēmun, þaruh gastōdun. Qēþun du sis misso: 'digam us þāhō halluns (stones) jah brasōn'. þāhōhhalluns swē halluns bruhtēdun, Qēþun: 'Timrjaima baúrg miþ kēlikna þammei faírrinniþ himina. Miþ þamma hludam waírþaima, ei ni merjaima and alla aírþa. Akei þan dalaþa iddja Frauja saíƕan þo baúrg jah þana kēlikn þoei mans gatimridedun. Soh ist aina þiuda jah rodjand aina jah galeika razda, jah ƕa þatei taujand anastodeins ïst. Allos waihtins, þōzei wileina, nu taujan magun. Atgaggaima du im jah ungaraíhtjaima þōs razdōs, in þis sik missō fraþjan mahts nï wairþai. Frauja eis and alla aírþa mērida, jah gatimrjō baúrgs gaandida. In þis baúrgs Babail haítada, untē sa Frauja brahta uswandi, in razdái, sei ana allai aírþai rōdjada warþ, jah þaþrō allans mans mērida ufar allans stadins ana aírþai.

German

Es hatte aber alle Welt einerlei Zunge und Sprache. Als sie nun nach Osten zogen, fanden sie eine Ebene im Lande Schinar und wohnten daselbst. Und sie sprachen untereinander: Wohlauf, laßt uns Ziegel streichen und brennen! - und nahmen Ziegel als Stein und Erdharz als Mörtel. und sprachen: Wohlauf, laßt uns eine Stadt und einen Turm bauen, dessen Spitze bis an den Himmel reiche, damit wir uns einen Namen machen; denn wir werden sonst zerstreut in alle Länder. Da fuhr der HERR hernieder, daß er sähe die Stadt und den Turm, die die Menschenkinder bauten. Und der HERR sprach: Siehe, es ist einerlei Volk und einerlei Sprache unter ihnen allen, und dies ist der Anfang ihres Tuns; nun wird ihnen nichts mehr verwehrt werden können von allem, was sie sich vorgenommen haben zu tun. Wohlauf, laßt uns herniederfahren und dort ihre Sprache verwirren, daß keiner des andern Sprache verstehe! So zerstreut sie der HERR von dort in alle Länder, daß sie aufhören mußten, die Stadt zu bauen. Daher heißt ihr Name Babel, weil der HERR daselbst verwirrt hat aller Länder Sprache und sie von dort zerstreut hat in alle Länder.

Swiss german

Es hot emol e Zyt gee, wo d Lüt uf der ganze Wält nummen ei Sproch gha hai. Alli hai enand verstande. Si sy all wi mehr gegen Oschte zogen und hai im Land Sinear en Ebeni gfunden und sy dört blibe. Si hai zuenenand gsait: «Chömmet, mer wai Ziegel machen us Lätt. Die tüeje mer derno brenne, dass si hert wärde.» Die Ziegel hai si as Stei bruucht, und mitem Asphalt hai si gmuuret. Si hai si vorgnoh: «Jetz wai mer zeige, was mer chönne. Früsch druuflos, mir bouen e Stadt und e Turm, wo bis an Himmel uufe längt. So hai mer einisch es Dänkmol, öppis wonis berüemt macht und zämmehebt, dass mer is nit über di ganzi Wält verstreue. Da isch der Herr abecho und het die Stadt agluegt, wo d Mönsche bout hai. Der Herr het gsait: «Wie sell das nummen uusecho? Si sy eis Volk und hei alli die glychi Sproch, und das isch erscht der Afang vo däm, wo si chönne mache. Wenn dene das grotet, dänke si: Vo jetz a bringe mer alles fertig, wo mer eus in Chopf setze. Dene wai mer d Zügel azieh. Mer machen ihri Sproch zunderobsi, dass kein meh verstoht, was der ander meint. Däwäg sy si usenand cho und hai si verstreut über die ganzi Ärde. Si hais müesen uufgee, die Stadt z boue. Drum heisst dä Ort «Babel»*, wil der Herr dört d Sproch vo alle Mönsche zunderobsi gmacht und die Lüt über die ganzi Wält verstreut het.

Pennsylvania German/ Dutch

An selli zeit voah yusht ay shprohch uf di eaht. Alli-ebbah hott di sayma vadda gyoost. Un's is zu kumma vi si noch di east ganga sinn, henn si ayva land kfunna im land funn Sinear un si sinn datt nei gezowwa. Un si henn unnich nannah kshvetzt un henn ksawt, “Kummet, vella bakka-shtay macha un si goot brenna.” No henn si bakka-shtay gyoost in blatz funn shtay, un pitch fa si zammah hayva. No henn si ksawt, “Kummet, vella en shtatt bauwa fa uns, un en hohch gebei es gans nuff an da himmel langd. Vella uns en grohsah nohma macha, no vadda miah nett ausnannah kshtroit ivvah di gans eaht.” Un da HAH is runnah kumma fa di shtatt un dess grohs gebei sayna vo di mensha-kinnah am bauwa voahra. No hott da HAH ksawt, “Gukk moll, si sinn ay leit un henn ay shprohch, un dess is vass si ohkfanga henn du. Nau nix es si denka fa du zayld ummeeklich sei fa si. Kummet, vella nunnah gay un si fashtatza in iahra shprohch so es si nannah nett fashtay kenna.” No hott da HAH si ausnannah kshtroit ivvah di gans eaht, un si henn ufkeaht di shtatt bauwa. Fa sell is di shtatt Babel kaysa vadda, veil da HAH di shprohch funn di gans veld fahuddeld hott datt. Un funn datt hott da HAH si ausnannah kshtroit ivvah di gans eaht.

Palatine German

Die Sintflut war jo fer die Mensche ä ? schlimmi Sach. Awwer die Mensche henn schunn sellemols net viel dazugelernt. Des war wie heit aa ?. Net lang nooch de Sintflut sinn die Leit vun dere große Stadt Babel uf die Idee kumme, än Turm zu baue, der so hoch wird, dass se zu Gott nufkrawwele kennen. Un se henn den Turm immer heecher un heecher gemacht. Des hot awwer Gott iwwerhaupt net g'falle. Uf ämol hot's gescheppert. Do hot Gott dene Babylonier ihrn Turm z'sammekrache losse. Un dann hot er alle Leit unnerschiedliche Sprooche gewwe, dass se sich unnernanner nimmi verstanne henn. Do henn die all ganz schee geguggt, was do jetzt bassiert war. Des is bis uf de heitiche Daach so gebliwwe, dass die Mensche unnerschiedliche Sprooche henn. Wann des net bassiert wär, dann wär heit alles viel äfacher. Dann däden nämlich alle Leit uf dere Welt so babble wie mir.

Low saxon

To de Tied geev' dat in de hele Welt man bloots een Spraak. As de Minschen na Oosten to trocken, daar fünnen se in Sinear platt Land, un se menen, dat 't daar 'n good Wahnen wäsen kunn. Dat duur ook nich lang, daar wahn daar 'n groten Barg Minschen. Dunn füngen se an, Tegels to maken. un 'n Stadt to boon mit 'n Toorn, den sien Topp na'n Häven ran raak. Up düsse Wies' wullen se sik 'n groten Naam maken. Se menen, anners wöörn se œver de hele Welt verstreit. As de Herr de Stadt mit den Toorn sehg', de de Minschenkinner boot harren, daar sä he: "Kiekt an! Düt is een enkelt Volk mit een enkelte Spraak, un düt is man bloots de Anfang vun jüm ähr Doon. Up düsse Wies' kunnen se allens beschicken, wat se man beschicken wullt. Darüm laat us jüm ähr Spraak updelen un vertütern, dat de een den annern nich mehr verstahn kann!" Up düsse Aard un Wies' verstrei de Herr de Minschen œver de hele Welt, un se holden up mit dat Boon vun de Stadt. So keem dat, dat de Stadt Babel heet, wat so wat as "Biesternis" un "Kuddelmuddel" bedüden deit.

Yiddish

Un di gantse erd iz geven eyn shprakh un eyne verter. Un es iz geven, az zey hobn gezoygn in mizrakh, hobn zey gefunen a ployn in land shinor, un hobn zikh dortn bazetst.Un zey hobn gezogt eyner tsum andern: kumt lomir machn tsigl un oysbrenen in a breneray. Un di tsigl iz zey geven far shteyn un leym iz zey geven far vapne. Un zey hobn gezogt: kumt lomir undz boyen a shtot, un a turem mit zayn shpitz in himl, un lomir undz makhn a nomen, c'dey mir zoln nit tseshpreyt vern afn gezikht fun der gantser erd. Hot Got aropgenidert tsu zen di shtot un dem turem, vos di mentshnkinder hobn geboyt. Un Got hot gezogt: ze, zey zaynen eyn folk, un eyn shprakh iz bay zey alemen, un dos iz ersht an onheyb fun zeyer tun, un atsund vet fun zey nit farmitn vern alts vos zey trakhtn tsu tun. Kumt lomir aropnidern, un tsemishn dortn zeyer shprakh, az zey zoln nit farshteyn eyner dem anderns shprakh. Un Got hot zey tseshpreyt fun dortn afn gezikht fun der gantser erd, un zey hobn afgehert boyen di shtot. Drum hot men gerufn ir nomen bovel, vayl dortn hot Got tsemisht di shprakh fun der gantser erd, un fun dortn hot zey Got tseshpreyt afn gezikht fun der gantser erd.

Alsacien

Un ewer d'ganzi welt esh nur ei sproch un ei redensart gse. Als sie vom oste gwandert senn, han sie e tall gfunde, em land Shinaar, un han sich dert igwohnt. Un einer het em andre gsait : « Nu, bache mer bachstein un lenn mer sie im fier verbrenne ». Un d'bachstein senn ehre boistein gse un d'tär ehrer mergel. Denn hann sie gsait : « Genn mer un boie mer uns e statt, un e turm, sie kopf bis zum hemmel ; un mache mer uns e namme, sonst ware mer uf dganzi welt verspreidelt ; Un esch der Herr uf arde nagfahre um d'statt z'saa un dr turm wu d'mensche-kender boie hann. Un der Herr sait : « le, e einiger volk un ver alle d'glichi sproch ; e so han sir ehr gschaft kenne afange un vo do ab, alles vu sie kende vorgse gat ehne grude. » Nu ! geh mer na un meschle ehr spoch, as ke mann meh e sproch vum e andre versteh kaht. » Dr Herr het sie denn vu dem ort usgspreidelt ever d'ganzi evene welt, un d'statt boie hann sie verzechte. Derfer het mer sie statt Babel gnannt wel do der Herr alli spoch vu der mensche vermeschelt het ; un vu do her het sie der Herr ever d'ganzi evene welt verspreidelt.

Bavarian

De gantze Welt hiet de gleiche Spraach, und allss grödt gleich. Wie s von n Oostn looszognd, fanddnd d Leut ayn Öbnet in n Land Schinär und gsidlnd si dort an. Sö gmachend aus: "Auf geet s; form myr Ziegln aus Laim und brenn myr s." Sö naamend also Ziegln statt Stäin und ayn Erdpöch als Mertl. Aft gsagnd s: "Auf; baun myr ayn Stat und aynn Turm, wo hinst eyn n Himml aufhin geet, und mach myr üns dyrmit aynn Nam! Dann verstraeun myr üns nit über de gantze Erdn." Daa stig dyr Trechtein abher und gwill si dö Stat und dönn Turm aynmaal anschaugn, dönn wo d Menschn eyn n Baun warnd. Daa spraach yr: "Daa schaug her; ain Volk seind s, und ain Spraach habnd s allsand mitaynand. Und yso geet s eerst an. Wenn s yso weitergeet, bringend s allss zwög, was sö syr einbilddnd. Auf geet s; steign myr abhin und verwirr myr iener Spraach, yso däß kains meer dös Ander versteet!" Dyr Herr gverstraeut s von dort aus über de gantze Erdn, und aus war s mit n Stat Baun.Drum aau gnennt myn dö Stat Bäbl - Wirrniss -, weil daadl dyr Trechtein d Spraach von dyr gantzn Welt verwirrt haat und d Menschn von dort aus über de gantze Welt gspreidlt.

Schwäbisch

Selligsmol hot mr auf dr ganza Welt en oener Schproch geschprocha ond für ällas de gleiche Wörter ghet. No send se Oschta zua aufbrocha ond hent em Land Sinear a Ebene gfonda ond sell ogsiedlat. No hent se zoanander gsaed: Auf goht's, machat mr Bachschtoe on dent dia brenna. Ond da Bachschtoe hent se als Schtoe gnomma ond da Teer als Schpeis. Ond se hent gsaed: Auf goht's, baut mr a Schtadt ond en Turm, der mo bis en Hemmel nauf goht; so machat mr ons en Noma, daß mr ons et auf am ganza Erdboda vrschtraeat! No ischt dr Herrgot ragfahra ond hot dui Schtadt ond den Turm oguckt, mo dia Menscha baut hent. Ond dr Herrgott hot gsaed: Do guck no: des ischt oe Volk ond se schprechat oe Schproch, ond de'scht erscht dr Ofang von dem, was dia doa wöllat; dene ischt bald nex mae omöglich, was dia onternemmat. Auf goht's, gemm'r na ond brenget en ihr Schproch durchanander, daß koener maeh em andere sae Schproch vrschtoht! Ond dr Herrgott hot se von sell über da ganze Erdbode vrschtraet, no hent se's aufgeba, dui Schtadt zom baua. Deswega hoeßt mr se Babel, weil dr Herrgott sell d‘ Schproch von dr ganza Welt durchanander brocht ond se von sell über da ganza Erdboda verschtraet hot.

Afrikkans

En die hele aarde het dieselfde taal gehad en een en dieselfde woorde. En toe hulle wegtrek na die ooste, vind hulle 'n laagte in die land Sinear; en daar het hulle gaan woon. Daarop sê hulle vir mekaar: Kom laat ons stene vorm en dit goed brand. Hulle gebruik toe die bakstene vir bousteen en die lymgrond vir klei. En hulle sê: Kom, laat ons vir ons 'n stad bou en 'n toring waarvan die spits tot aan die hemel reik; en laat ons vir ons 'n naam maak, sodat ons nie oor die hele aarde verstrooid raak nie. Toe daal die HERE neer om die stad en die toring te besien waaraan die mensekinders gebou het. En die HERE sê: Daar is hulle nou een volk en het almal een taal! En dit is net die begin van hulle onderneming: nou sal niks vir hulle meer onmoontlik wees van wat hulle van plan is om te doen nie. Kom, laat Ons neerdaal en hulle taal daar verwar, sodat die een die taal van die ander nie kan verstaan nie. So het die HERE hulle dan daarvandaan oor die hele aarde verstrooi; en hulle het opgehou om die stad te bou. Daarom het hulle dit Babel genoem, want daar het die HERE die taal van die hele aarde verwar, en daarvandaan het die HERE hulle oor die hele aarde verstrooi.

Dutch

En de ganse aarde was van enerlei spraak en enerlei woorden. Maar het geschiedde, als zij tegen het oosten togen, dat zij een laagte vonden in het land Sinear; en zij woonden aldaar. En zij zeiden een ieder tot zijn naaste: Kom aan, laat ons tichelen strijken, en wel doorbranden! En de tichel was hun voor steen, en het lijm was hun voor leem. En zij zeiden: Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken, opdat wij niet misschien over de ganse aarde verstrooid worden! Toen kwam de HEERE neder, om te bezien de stad en den toren, die de kinderen der mensen bouwden. En de HEERE zeide: Ziet, zij zijn enerlei volk, en hebben allen enerlei spraak; en dit is het, dat zij beginnen te maken; maar nu, zoude hun niet afgesneden worden al wat zij bedacht hebben te maken? Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar verwarren, opdat iegelijk de spraak zijns naasten niet hore. Alzo verstrooide hen de HEERE van daar over de ganse aarde; en zij hielden op de stad te bouwen. Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de HEERE de spraak der ganse aarde, en van daar verstrooide hen de HEERE over de ganse aarde.

Frisian

En de hiele ierde wier ien sprake en ienerlei wirden. Mar it barde, do't hja nei it Easten teagen, dat hja in delling founen yn it lân Sineär, en hja setten hjar dêr nei wenjen. En hja seine in elk tsjin syn neiste: Kom, lit ús tichelstien meitsje en dy goed trochbakke. En de tichel wier hjarren ta stien en it pik wier hjarren ta liem. En hja seine: Kom, lit ús in stêd for ús bouwe en in toer, dêr't it boppest fen yn 'e himel is, en lit ús namme meitsje, dat wy net forsille wirde oer de hiele ierde. 5 Mar de Heare kaem del om de stêd en de toer to bisjen, dy't de minskebern bouden. En de Heare sei: Sjuch, hja binne ien folk, en hja hawwe allegearre ienerlei sprake, en as dit it bigjin is fen hjar wirk, den scil der foartoan neat mear ûnmûglik wêze by hwet hja ûndernimme. Kom, lit ús delfarre, en dêr hjar sprake bitiizje, dat in elk de sprake fen syn neiste net forstiet. Sa forsille de Heare hjar dêrwei oer de hiele ierde; en hja hâldden op mei de bou fen 'e stêd. Dêrom neamden se hjar namme Babel, hwent dêr bitize de Heare de sprake fen 'e hiele ierde, en dêrwei forsille de Heare se oer de hiele ierde

Gronings

Haile wereld was ain van toal en sproak. Dou ze noar t oosten trokken, vonden ze n vlakte in t laand Sinear, doar ze wonen gingen. Ze zeden tegen mekoar: "Loat we stainen dreugen en tiggeln." Veur t baauwen bruukten ze bakstain en asfalt as spezie. Dou zeden ze: "Komt, loat wie ons n stad baauwen mit n toren doar top van in hemel stekt. Loat wie ons n noam moaken, dat wie nait over haile wereld verspraaid worden." Dou kwam de HEER omdeel om stad en toren te zain doar mensken mit aan t baauwen wazzen. De HEER zee: "Kiek, t is ain volk mit ain toal. Dit is t begun nog mor. Aanstonds zel heur niks meer onmeugelk wezen. Dat, loat Wie omdeel goan en heur toal in toeze brengen, dat zai mekoar nait meer verstoan kinnen." Zo muik de HEER dat ze oet nkander gingen over haile wereld en ze huilen op mit baauwen van stad. Doarom nuimden ze stad: Boabel, omreden de HEER het doar toal van haile eerde in toeze brocht en mensken vandoar oet, over haile wereld verstreud.

Finish

Koko maailma käytti samoja sanoja ja puhui yhtä kieltä. Kun ihmiset siirtyivät itään, he löysivät Sinearin maasta tasangon ja jäivät sinne asumaan. Ja he sanoivat toisilleen: "Tehkäämme tiiliä ja polttakaamme ne koviksi." He käyttivät savitiiltä rakennuskivenä ja asfalttipikeä muuraamiseen. He sanoivat: "Rakentakaamme itsellemme kaupunki ja torni, joka ulottuu taivaaseen asti. Sillä tavoin saamme mainetta emmekä myöskään hajaannu yli koko maan." Herra tuli katsomaan kaupunkia ja tornia, jota ihmiset rakensivat, ja sanoi: "Siinä he nyt ovat, yksi kansa, jolla on yksi ja sama kieli. Tämä, mitä he ovat saaneet aikaan, on vasta alkua. Nyt he pys- tyvät tekemään mitä tahansa. Menkäämme sekoitta- maan heidän kielensä, niin etteivät he ymmärrä tois- tensa puhetta." Ja niin Herra hajotti heidät sieltä kaikkialle maailmaan, ja he lakkasivat raken- tamasta kaupunkia. Kaupunki sai nimen Babylon, sillä siellä Herra sekoitti ihmisten kielen ja sieltä hän hajotti heidät kaikkialle maailmaan.

Estonian

Kogu maailmas aga oli üks keel ja ühesugused sõnad. Ja sündis, kui nad hommiku poolt teele läksid, et nad Sinearimaal leidsid oru ja jäid sinna elama. Nad ütlesid üksteisele: "Tehkem nüüd telliskive ja põletagem neid hästi." Siis olid telliskivid neile ehituskivideks ja maapigi oli saviks. Ja nad ütlesid: "Tulge, ehitagem enestele linn ja torn, mille tipp oleks taevas, ja tehkem enestele nimi, et me ei hajuks üle kogu maailma!"Aga Jehoova tuli alla vaatama linna ja torni, mida inimlapsed ehitasid. Ja Jehoova ütles: "Vaata, rahvas on üks ja neil kõigil on üks keel, ja see on alles nende tegude algus. Nüüd ei ole neil võimatu ükski asi, mida nad kavatsevad teha! Mingem nüüd alla ja segagem seal nende keel, et nad üksteise keelt ei mõistaks!" Ja Jehoova pillutas nad sealt üle kogu maailma ja nad jätsid linna ehitamata. Seepärast pandi sellele nimeks Paabel, sest seal Jehoova segas ära kogu maailma keele ja sealt pillutas Jehoova nad üle kogu maailma.

Võro

Terven maailman oll' agaq üts' kiil' ja ütesugumaidsõq sõnaq. Ja sündüs, ku nääq hummogu puult tiile lätsiq, niida, et nääq Sinõarimaal löüdsiq oro ja jäiq sinnäq elämä. Nääq ütlesiq üts'tõõsõlõ: "Teemi noq savikivve ja palotami naid hüvväste." Sis olliq savikiviq näile ehitüskivvess ja maapigi oll' savis. Ja nääq ütlesiq: "Tulgõq, ehitämi hindäle liina ja torni, mink tipp olõsiq taivan ja teemi hindäle nimme, et mi üle terve maailma ei kaihtusiq." Agaq Jummal' tull' alaq kaema liina ja torni, midä inemiselatsõq ehidiq. Ja Jummal' ütel': "Kaeq, rahvas om üts' ja nail kõgõl om üts' kiil', ja seo om õnnõ näide teko alostus.Noq olõ-i näile võimadu üts'kiq asi, midä nääq märkväq tettäq!" Läämi noq alaq ja segämi sääl ärq näide keele, et nääq ütstõõsõ keelest arvo ei saasiq!" Ja Jummal' pild' nääq säält üle terve maailma ja nääq jätsiq liina ehitämaldaq. Seoperäst pand' seolõ nimess Paabõl, selle et sääl Jummal' segäs ärq kõik maailma keele ja säält pild' Jummal' nääq üle terve maailma.

Somiesti

Nu va koko mailma olir yksi keel ja va sama sanas. Ja kuten inmiset tavaline falka va lida, hai leitud era tavaline vona va maalo konta Shinar ja rakasto siella. Ja heil sanoi kuni yksi teisese, "tule, laskama meie tehda teliskiver, ja polta nitta lapikotasin." Ja heil olir teliskivi varten kevi, ja bitumi varten lasti. Siloi heil sanoid, "Tule, laskma meie rakent ise era surlinna ja era tjorni kos sen ylemine vona va taivasa, ja laskma meie teda era nimi varten ise, ettei meita olla hajus yle va kasvota konta va koko maalma."Ja va Herra tuli alas kuni katso va surlinna ja va tjorni, which va lapset konta mess olir rakenetu. Ja va Herra sanoid, "Kaema, heil ari yksi inmiset, ja heil ovat kaiki yksi keel, ja tama es vain va algamen konta mida heil toleva jad. Ja ei lainkan eta heil pyrkia kuni jad toleva nu olla voimalik varten nitta. Tule, laskma meie sirry alas ja siella sekava niden keel, ni eta heil voi eik ymarto yksi teiseser kone." Ni va Herra hajus nitta falka siella yle va kasvota konta kaiki va maalma, ja heil vasen irti hoona va surlinna. Jarelik sen nimi oli kutsutan Babel, sesta siella va Herra sekavad va keel konta kaiki va maalma. Ja falka siella va Herra hajus nitta yle va kasvota konta kaiki va maalma.

North sami

Oppa eatnamis sárdno ovtta giella ja geavahedje seammá sániid.Go olbmot johte nuortan, sii gávdne Sineara eatnamis leagi ja ásse dohko. Ja sii dadje guhtet guoibmáseaset: «Bohtet, dahkkot diilageđggiid ja boldot daid bures!» Sii atne diillaid huksengeađgin, ja eananbihka muvremii. Ja sii dadje guhtet guoibmáseaset: «Bohtet, huksejehkot alcceseamet gávpoga ja toartna mii ollá albmái, ja dahkkot ná alcceseamet nama, amamet bieđganit miehtá eatnama!» De Hearrá njiejai geahččat gávpoga ja toartna, maid olbmot ledje huksemin, ja celkkii: «Sii leat gusto okta álbmot, ja sis buohkain lea okta giella. Dát lea vuosttaš maid sii leat dahkan. Dál ii leat sidjiide mihkkege veadjemeahttun, maid sii hálidit dahkat. Njidjot vuolás ja moivejehkot sin giela, amas nubbi gullat nuppi giela!» Ja nu Hearrá biđgii sin miehtá eatnama, ja sii heite huksemis gávpoga. Dan dihtii sii gohčodedje dan Babelin, dasgo doppe Hearrá moivii oppa eatnama giela; ja doppe Hearrá biđgii sin miehtá eatnama.

South sami

Abpe eatnamisnie lij akte gïele jïh seamma baakoeh. Gosse almetjh loksese juhtin dellie vaajja gåajkoe Sjinarese böötin jïh dïsse orrijin. Daelie edtjebe teegelh darjodh jïh dejtie båeltedh”, sinsætnan jeehtin. Teegelh bigkemegierkine utnin, jïh gosse dejtie tjaktin dellie derviem jåarteste provhkin. Jeehtin: ”Baajebe staarem tseegkedh, tåarnine mij bæjjese alman jaksa. Mijjieh byögkeles sjïdtebe jïh ibie abpe eatnamisnie saajenidh. Dellie Jupmele elmeste båata edtja staarem jïh tåarnem vuartasjidh maam almetjh bigkeminie. Baajebe våålese tjaangedh jïh dej gïelem hampaldehtedh, guktie ij guhte gænnah dam mubpiem guarkah.” Jïh daehtie sijjeste Jupmele dejtie almetjidie abpe eatnemen bïjre sprïnterdehti, jïh dellie galhkin dam staarem bigkedh. Dannasinie dam dam staarem Babelinie gåhtjesåvva, juktie desnie dam Jupmele gïelem hampeldehti, jïh destie almetjidie abpe eatnemen bïjre sprïnterdehti.

Latvian

Visai pasaulei toreiz bija viena mēle un vienāda valoda. Un, kad nu tie savas teltis pārcēla austrumu virzienā, tad tie atrada līdzenumu Sineāras zemē un tur apmetās, un teica cits citam: "Iesim un taisīsim ķieģeļus un dedzināt tos dedzināsim," - jo ķieģeļi tiem noderēja akmeņu vietā un zemes piķis kaļķu vietā. Un tie teica: "Celsim sev pilsētu ar torni, kura virsotne sniedzas debesīs! Ar to mēs sev sagādāsim vārdu un netiksim izkaisīti pa visu zemi." Un Tas Kungs nonāca, lai apraudzītu pilsētu un torni, ko cilvēku bērni cēla. Un Tas Kungs sacīja: "Lūk, tā ir viena tauta, un tiem visiem ir viena valoda. Tas ir tikai sākums viņu rīcībai, un turpmāk nekas, ko tie nodomājuši, vairs nebūs tiem neiespējams. Iesim, nolaidīsimies un sajauksim viņu valodu, ka tie vairs nesaprot cits cita valodu." Un Tas Kungs tos izklīdināja no tās vietas pa visu zemes virsu, un viņi mitējās celt pilsētu. Tāpēc tās vietas vārds tika nosaukts: Bābele, jo tur Tas Kungs sajauca visas zemes valodas, un no turienes Viņš tos izklīdināja pa visu zemes virsu.

Lithuanian

Visa žemė turėjo vieną kalbą ir tuos pačius žodžius. Kai žmonės kėlėsi iš rytų, jie rado slėnį Šinaro krašte ir ten įsikūrė. Vieni kitiems sakė: "Eime, pasidirbkime plytų ir jas išdekime". - Vietoj akmens jie naudojo plytas, o vietoj kalkių – bitumą. "Eime, - jie sakė, - pasistatykime miestą ir bokštą su dangų siekiančia viršūne ir pasidarykime sau vardą, kad nebūtume išblaškyti po visą žemės veidą".O viešpats nužengė pamatyti miesto ir bokšto, kurį mirtingieji buvo pastatę. Ir viešpats tarė: "Štai! Jie yra viena tauta ir visi kalba ta pačia kalba. Tai yra tik jų užsimanymų pradžia! Ką tik jie užsimos daryti, nieko nebus jiems negalimo!Eime, nuženkime ir sumaišykime jų kalbą, kad nebesuprastų, ką sako vienas kitam". Taip tat viešpats išsklaidė juos iš ten visur po žemės veidą, ir jie metė statę miestą. Todėl jis buvo pavadintas Babeliu, nes ten viešpats sumaišė visos žemės kalbą ir iš ten viešpats išsklaidė juos po visą žemės veidą.

Hungarian

Az egész földnek ugyanaz volt a nyelve és ugyanazok voltak a szavai. Amikor keletről elindultak, Sineár földjén találtak egy nagy síkságot és ott letelepedtek. Így szóltak egymáshoz: "Gyertek, csináljunk téglát és égessük ki." A tégla épületkő gyanánt szolgált, a szurok pedig kötőanyagul. Azután így szóltak: "Rajta, építsünk várost és tornyot, amelynek teteje az égig ér. Szerezzünk nevet magunknak, és ne szóródjunk szét a földön!" Akkor az Úr leszállt, hogy megnézze a várost és a tornyot, amelyet az emberek építettek. Így szólt: "Nézzétek, egy népet alkotnak és egy nyelvet beszélnek. Ez csak a kezdete tevékenységüknek. Ezután semmi sem lesz nekik lehetetlen, aminek a megvalósítását elgondolják. Ezért szálljunk le és zavarjuk össze nyelvüket, hogy senki ne értse a másik nyelvét!" Az Úr tehát szétszórta őket onnét az egész földön, s abba kellett hagyniuk a város építését. Ezért nevezik azt Bábelnek, mivel az Úr ott zavarta össze az egész föld nyelvét és onnét szórta szét őket az Úr az egész földön.

English

Now the whole earth had one language and the same words. And as people migrated from the east, they found a plain in the land of Shinar and settled there. And they said to one another, "Come, let us make bricks, and burn them thoroughly." And they had brick for stone, and bitumen for mortar. Then they said, "Come, let us build ourselves a city and a tower with its top in the heavens, and let us make a name for ourselves, lest we be dispersed over the face of the whole earth."And the Lord came down to see the city and the tower, which the children of man had built. And the Lord said, "Behold, they are one people, and they have all one language, and this is only the beginning of what they will do. And nothing that they propose to do will now be impossible for them. Come, let us go down and there confuse their language, so that they may not understand one another's speech." So the Lord dispersed them from there over the face of all the earth, and they left off building the city. Therefore its name was called Babel, because there the Lord confused the language of all the earth. And from there the Lord dispersed them over the face of all the earth.

French

A cette époque-là[a], tous les hommes parlaient la même langue et tenaient le même langage. Lors de leurs migrations depuis le soleil levant, ils découvrirent une vaste plaine dans le pays de Chinéar et ils s'y établirent. Ils se dirent les uns aux autres. Allons, moulons des briques et cuisons-les au four. Ainsi ils employèrent les briques comme pierres et le bitume leur servit de mortier. Puis ils dirent: Allons, construisons-nous une ville et une tour dont le sommet atteindra jusqu'au ciel, alors notre nom deviendra célèbre et nous ne serons pas disséminés sur l'ensemble de la terre. L'Eternel descendit du ciel pour voir la ville et la tour que les hommes construisaient. Alors il dit: Voici qu'ils forment un seul peuple parlant tous la même langue, et c'est là ce qu'ils ont entrepris de faire! Et maintenant, quels que soient les projets qu'ils concevront, rien ne les empêchera de les réaliser. Eh bien, descendons et brouillons leur langage pour qu'ils ne se comprennent plus entre eux! Et l'Eternel les dissémina loin de là sur toute la terre; ils cessèrent donc la construction de la ville. C'est pourquoi on l'appela Babel[b] parce que là, l'Eternel avait confondu le langage des hommes de toute la terre, et c'est à partir de là qu'il les a dispersés sur toute la terre.

Spanish

En ese entonces se hablaba un solo idioma en toda la tierra. Al emigrar al oriente, la gente encontró una llanura en la región de Sinar, y allí se asentaron. Un día se dijeron unos a otros: «Vamos a hacer ladrillos, y a cocerlos al fuego.» Fue así como usaron ladrillos en vez de piedras, y asfalto en vez de mezcla. Luego dijeron: «Construyamos una ciudad con una torre que llegue hasta el cielo. De ese modo nos haremos famosos y evitaremos ser dispersados por toda la tierra.» Pero el Señor bajó para observar la ciudad y la torre que los hombres estaban construyendo, y se dijo: «Todos forman un solo pueblo y hablan un solo idioma; esto es sólo el comienzo de sus obras, y todo lo que se propongan lo podrán lograr. Será mejor que bajemos a confundir su idioma, para que ya no se entiendan entre ellos mismos.» De esta manera el Señor los dispersó desde allí por toda la tierra, y por lo tanto dejaron de construir la ciudad. Por eso a la ciudad se le llamó Babel, porque fue allí donde el Señor confundió el idioma de toda la gente de la tierra, y de donde los dispersó por todo el mundo.

Catalan

Tenia aleshores tota la terra una única llengua i unes paraules idèntiques. I s'esdevingué que quan vingueren de l'est, trobaren una esplanada a la terra de Xinar, i allà s'hi establiren. I es digueren els uns als altres: au, fem totxos i coguem-los amb foc. I els serví el totxo en lloc de la pedra, i l'asfalt en lloc de barreja. I digueren: Au, construïm una ciutat i una torre, la cúspide de la qual arribi al cel; i fem-nos un nom, en cas que arribéssim a ser dispersats per tota la terra. I descendí el Senyor per veure la ciutat i la torre que construïen els fills dels homes. I digué el Senyor: Ells són un únic poble i parlen una única llengua; i han començat l'obra i res no podrà desviar-los d'allò que s'han proposat. Ara descendim, aleshores, i confonguem la seva llengua perquè ningú entengui la parla del seu germà. I així els dispersà el Senyor des d'allà sobre la superfície de tota la terra, i deixaren d'edificar la ciutat. Per això fou anomenada Babel, perquè allà confongué el Senyor la llengua de tota la terra, i des d'allà els dispersà sobre la faç de tota la terra.

Portuguase

Ora, toda a terra tinha uma só língua e um só idioma. E deslocando-se os homens para o oriente, acharam um vale na terra de Sinar; e ali habitaram. Disseram uns aos outros: Eia pois, façamos tijolos, e queimemo-los bem. Os tijolos lhes serviram de pedras e o betume de argamassa. Disseram mais: Eia, edifiquemos para nós uma cidade e uma torre cujo cume toque no céu, e façamo-nos um nome, para que não sejamos espalhados sobre a face de toda a terra. Então desceu o Senhor para ver a cidade e a torre que os filhos dos homens edificavam; e disse: Eis que o povo é um e todos têm uma só língua; e isto é o que começam a fazer; agora não haverá restrição para tudo o que eles intentarem fazer. Eia, desçamos, e confundamos ali a sua linguagem, para que não entenda um a língua do outro. Assim o Senhor os espalhou dali sobre a face de toda a terra; e cessaram de edificar a cidade. Por isso se chamou o seu nome Babel, porquanto ali confundiu o Senhor a linguagem de toda a terra, e dali o Senhor os espalhou sobre a face de toda a terra.

Brazilian Portuguese

Toda terra era uma única língua e palavras únicas. Vindo do Oriente, encontraram uma planície na terra de Sinear, onde se estabeleceram. E disseram cada um ao companheiro: Vem! Fabriquemos tijolos e vamos cozê-los ao fogo. E o tijolo foi para eles pedra, e o betume foi para eles argamassa. Em seguida disseram: Venham! Vamos edificar para nós uma cidade e uma torre, cuja ponta penetre nos céus. E façamos para nós um nome para que não sejamos dispersos sobre a face da terra. E Javé desceu para ver a cidade e a torre que os filhos da humanidade tinham construído. E Javé disse: Veja! Um único povo e uma única língua para todos eles. E este é o início do seu empreendimento e agora não será impossível para eles que tudo o que planejam possa ser realizado. Vamos! Desçamos e confundamos sua linguagem a fim de que um homem não compreenda a língua do seu vizinho. E Javé os dispersou daquele lugar sobre a face de toda a terra e eles pararam de construir a cidade. Este lugar foi chamado de "Babel", porque aí Javé confundiu a linguagem de toda terra, e os dispersou daquele lugar sobre a face de toda a terra.

Galician

Toda a terra falaba unha soa lingua e usaba as mesmas palabras. Ao emigraren os homes desde o oriente, encontráronse nunha chaira, no país de Xinar, e establecéronse alí. Dixéronse uns aos outros: -"Imos facer ladrillos e cocelos no lume". O ladrillo facíalles de pedra e o betume de cement. E nisto propuxeron: -"Imos construír unha cidade e unha torre, que chegue co cimo ata o ceo, e fagámonos un nome sonado, para non nos perder pola ancha face da terra". Baixou o Señor para ver a cidade e a torre que os homes construían, e pensou: "Aquí hai un pobo unido que fala a mesma lingua. Se empeza facendo isto, ninguén podería privalos desde agora de faceren o que se lles veña á cabeza. Baixemos e embarullemos alí mesmo a súa lingua, de xeito que non se entendan uns cos outros". O Señor espallounos de alí por toda a terra, e deixaron de construír a cidade. A esta chamóuselle Babel, porque alí embarullou o Señor a lingua de todo o mundo. Desde alí espallounos por toda a face da terra.

Italian

Tutta la terra parlava la stessa lingua e usava le stesse parole. Dirigendosi verso l'Oriente, gli uomini capitarono in una pianura nel paese di Scinear, e là si stanziarono. Si dissero l'un l'altro: «Venite, facciamo dei mattoni cotti con il fuoco!» Essi adoperarono mattoni anziché pietre, e bitume invece di calce. Poi dissero: «Venite, costruiamoci una città e una torre la cui cima giunga fino al cielo; acquistiamoci fama, affinché non siamo dispersi sulla faccia di tutta la terra». Il SIGNORE discese per vedere la città e la torre che i figli degli uomini costruivano. Il SIGNORE disse: «Ecco, essi sono un solo popolo e hanno tutti una lingua sola; questo è il principio del loro lavoro; ora nulla impedirà loro di condurre a termine ciò che intendono fare. Scendiamo dunque e confondiamo il loro linguaggio, perché l'uno non capisca la lingua dell'altro!» Così il SIGNORE li disperse di là su tutta la faccia della terra ed essi cessarono di costruire la città. Perciò a questa fu dato il nome di Babel, perché là il SIGNORE confuse la lingua di tutta la terra e di là li disperse su tutta la faccia della terra.

Sicilian

Na vota, nta tutta la terra si parrava na sula lingua e si usàvunu li stissi palori. Jennu versu l'orienti, l'omini capitàrunu nta na chianura nto paisi di Scinear, e stésiru ddocu. Allura si díssiru tra iddi: "Viniti, fecémuni mattuna cotti ccu focu." E accuminzaru a usari mattuna in veci di petri, e pici niura inveci di quacina. Doppu si díssiru: "Viniti, fabbricàmuni na citati cu na turri accussí auta ca junci 'n celu; facémuni fama, e accussí nun ni pirdemu tra la facci di la terra." Lu Signuri scinníu pi vidiri la citati e la turri ca fabbricàvunu li figghi di l'omini. E lu Signuri dissi: "Taliati, chissi sunnu 'n sulu pópulu, e pàrrunu tutti na sula lingua. Siddi accuménzanu accussí, poi nun ci sarà cosa ca nun ponnu fari, ponnu fari zoccu vonnu."Scinnemu allura e cunfunnemu la so lingua e accussí nun si ponnu chiú capiri l'unu cu l'autru. E lu Signuri li dispersi di ddà supra tutta la facci di la terra, e iddi fineru di fabbricari la cità.Perció stu postu si chiamau Babèli, pirchí ddà lu Signuri cunfunníu la lingua di tutta la terra e dispersi l'omini pi tutta la facci di la terra.

Corsican

Tutta a terra avia una sola lingua è e listesse parolle. Cum'elli èranu partuti da livante, truvonu una piana à u paese di Schinear, è ci abitonu. Si dìssenu l'unu à l'altru : Aiò ! femu mattoni, è cucìmuli à u focu. È u mattone li ghjuvò di petra, è u bitume di cimentu. Dìssenu dinò : Aiò ! custruìmuci una cità è una torra chì a cima tocchi u celu, è fèmuci un nome, affinchì no ùn sìamu spargugliati nantu à a fàccia di tutta a terra L'Eternu falò per vede a cità è a torra ch'elli custruìanu i figlioli di l'omi. È l'Eternu disse : Eccu, fòrmanu un solu pòpulu è hanu tutti a listessa lingua, è ghjè quessa ch'elli hanu intrapresu; avà nunda l'impediciaria di fà tuttu ciò ch'elli avarìanu prughjittatu. Aiò ! falemu, è cunfundimu u so linguàgiu, affinchì l'uni ùn capìscanu più u linguàgiu di l'altri. È u Signore i spargugliò luntanu da culà nantu à a fàccia di tutta a terra ; è cissonu di custruisce a cità. Hè per quessa ch'ella fù chjamata Babele, perchè ghjè quà chì u Signore cunfuse u linguàgiu di tutta a terra, è ghjè da quà chì u Signore i spargugliò nantu à a fàccia di tutta a terra.

Romanian

Tot pămîntul avea o singură limbă și aceleași cuvinte. Pornind ei înspre răsărit, au dat peste o cîmpie în țara Șinear; și au descălecat acolo. Și au zis unul către altul: „Haidem! să facem cărămizi, și să le ardem bine în foc.” Și cărămida le -a ținut loc de piatră, iar smoala le -a ținut loc de var. Si au mai zis: „Haidem! să ne zidim o cetate și un turn al cărui vîrf să atingă cerul, și să ne facem un nume, ca să nu fim împrăștiați pe toată fața pămîntului.” Domnul S'a pogorît să vadă cetatea și turnul, pe care -l zideau fiii oamenilor. Și Domnul a zis: „Iată, ei sînt un singur popor, și toți au aceeaș limbă; și iacă de ce s'au apucat; acum nimic nu i-ar împedeca să facă tot ce și-au pus în gînd. Haidem! să Ne pogorîm și să le încurcăm acolo limba, ca să nu-și mai înțeleagă vorba unii altora.” Și Domnul i -a împrăștiat de acolo pe toată fața pămîntului; așa că au încetat să zidească cetatea. De aceea cetatea a fost numită Babel, căci acolo a încurcat Domnul limba întregului pămînt, și de acolo i -a împrăștiat Domnul pe toată fața pămîntului

Romansch

Mo lura haveva tut il mund in plaid ad in linguaig. Ad ei daventà, ca els, partint da la damaun, afflanan ina planira en la terra da Sinear, ad avdanan lou; A schenan in ancunter 'l auter: Mai lou! Nus volein paregiar ad arder tegulas. Ad els prendenan tegulas par crappa, ad arschilla par caltschina.Ad els schenan: Pir lou! nus volein edificar in mercau ad ina turr, il piz da la quala tonschi antrocan sin tschiel, par ca nus fargeien á nusez in num, avont ca forsa vegnir spatatschai par tutta la terra. Mo il Segner descendet, par mirar quei mercau a la turr, ca ils figls dils carstiauns edificavan. Ad il Segner schet: Mire igl ei in pievel ad in linguaig denter els tuts, a quei han els antschiett á far; ad els vegnan buc ad esser impedî da far tut quei ca els interprendan.Pir lou! nus volein descender a lou confunder lur linguaig, ca nagin intelligi il linguaig da 'l auter.Aschia ils spatatschà il Segner da lounavend par tuttas las terras, ad els stovenan calar de edificar il mercau. Da counou il han ei numnau Babel, damai ca il Segner ha lou confundiu il linguaig da tutta la terra, ad ils spatatschau da lou en tuttas terras.

Aromanian

Tu-atsel chiro pristi loclu tut avea mash unã limbã shi-un zbor la tuts. Cara-nchisirã dit Datã, oaminjlji-aflarã un cãmpu tu vãsiliea Senaar shi s-mutarã-aclotsi. Deapoaea shi zburãrã unu-alantu: "Aidi s-adràm tuvli shi s-li cutsem ãn foc!" Shi-ù bãgarã tuvla tu loc di cheatrã, shi pisa tu loc di zvestri. Shi iara dzãsirã: "Aidi s-nã-adràm un cãsãbà shi-unã culã-a curi cipitã s-da di tser shi s-nã fãtsem avdzãts nãinti cà s-nã-asprãndim pristi loclu tut!" Atumtsea dipusi Domnul s-li veadã tsitatea shi cula tsi u-adrarã hiljlji-a oaminjlor. Shi dzãsi Domnul: "Ia, tuts suntu di-unã farã shi-unã limbã-aù shi ia cã tsi s-acãtsarã ta s-adarã shi nu-a s-tragã mãnã di-atsea tsi shi-u-aù tu naeti ta s-u-adarã. Aidi-nã, maca, S-dipunem shi s-lã li mintim limbili-a lor, ta s-nu mata poatã s-acãchiseascã un cu-alantu". Shi-lji asprãndi Domnul di-aclo pristi loclu tut shi dãnãsirã cu-adrarea-a tsitatiljei shi-a culãljei.Ti-atsea tsitatea-atsea lj-si bãgà numa Babilon, ti-atsea cà-aclo li minti Domnul limbili di pristi loclu tut shi di-aclo lji-asprãndi Domnul pristi loclu tut.

Ladino

Y toda la tierra era de un solo lenguaje y pocas palabras. Y fué cuando viajaron desde Qedem (el Este), que encontraron una planicie en la tierra de Shinar, y ahí residieron. Y hombre dixo a hombre, "Ven! Faremos ladrillos y los coceremos quemándolos." Y el ladrillo fué para ellos piedra, y el barro fué para ellos material. Y dixeron, "Vengan! Nos construiremos una ciudad y una torre y su punta al cielo, y nos faremos un nombre, no sea que seamos dispersados en toda la faz de la tierra." Y Dio descendió a ver la ciudad y la torre que los fijos del Hombre construyeron. Y Dio dixo, "Contemplad, una nación, y una lengua para todos ellos, y esto han comenzado a facer. Y agora, no será negado para ellos, todo aquello que planeen facer. Venid! Descenderémos y confundirémos su lenguaje ahí, que no escuche un hombre el lenguaje de su compañero. Y Dio los dispersó de ahí por sobre toda la faz de la tierra, y cesaron ellos de construir la ciudad. Por lo que su nombre se llamó "Babel", car ahí Dio confundió el lenguaje de toda la tierra, y de ahí Dio los dispersó por sobre toda la faz de la tierra.

Argonese

En aquels tiempos, la tierra teniba una sola llengua y uns mesmos vocablos. Y cuan es homes van sallí dende l'orién van trobá una pllana al país de Sinaí, y se i van establecé. Y se van dí uns a atros: "Farem uns tochos y los ferem cocé al fuego." Y van fé serví el tocho en cuenta de piedra, y el gudrón en cuenta de masa. Y diban: "¡Au!, que construirem una ciudá y una torre que con la suya punta toque el cielo, y mos farem un nombre per si mos esparcím per toda la tierra. Y el Siñor va baixá a veyé la ciudá y la torre que los fillos d'es homes estaban edificán. Y el Siñor va dí: "El pueblo ye tot uno y toz tienen una mesma llengua; y ara ya han encomenzau, y no reblarán pas en ixo que pensan fé. ¡Vienga!, baixarem ara y trafucarem la suya parla, ta que no pueda entender-se denguno." Asinas el Siñor los va esparcí dende allá per toda la tierra, y van dixá de construí la ciudá. Per ixo le van dí Babel, perque allá el Siñor va trafucá la llengua de toda la tierra, y d'allá los va esparcí per toda la faz de la tierra.

Asturian

Daquella tola tierra tenía una llingua y les mesmes pallabres. Y emigrando los homes dende l'oriente alcontraron una llanera nel país de Xinar, y establecéronse ellí. Y dixéronse unos a otros: "Fagamos lladriyos y cuezámolos nel fueu." Usaron el lladriyu como piedra y el galipote como recebu. Y dixeron: "¡Venga!, construyamos una ciudá y una torre que llegue cola so punta al cielu, y fagámonos un nome pa nun ser dixebraos per tola tierra." Y el Señor baxó a ver la ciudá y la torre que los fíos los homes taben construyendo. Y el Señor dixo: "Equí la xente ye toa una y fala una mesma llingua, si entama faciendo esto nada-y impidirá faer tolo que-y preste.¡Venga!, baxemos y tracamundiemos la so fala, pa que nun se puedan entender los unos colos otros." Asina el Señor los dixebró dende ellí per tola tierra, y dexaron de construyir la ciudá. Por esto foi nomada Babel, porque ellí el Señor tracamundió la llingua de tola tierra, y d'ellí dixebrolos per tola face la tierra.

Latin

Erat autem terra labii unius et sermonum eorundem cumque proficiscerentur de oriente invenerunt campum in terra Sennaar et habitaverunt in eo dixitque alter ad proximum suum venite faciamus lateres et coquamus eos igni habueruntque lateres pro saxis et bitumen pro cement. et dixerunt venite faciamus nobis civitatem et turrem cuius culmen pertingat ad caelum et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras. Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrem quam aedificabant filii Adam et dixit ecce unus est populus et unum labium omnibus coeperuntque hoc facere nec desistent a cogitationibus suis donec eas opere conpleant venite igitur descendamus et confundamus ibi linguam eorum ut non audiat unusquisque vocem proximi sui atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras et cessaverunt aedificare civitatem et idcirco vocatum est nomen eius Babel quia ibi confusum est labium universae terrae et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum

Russian

На всей земле был один язык и одно наречие. Двинувшись с востока, они нашли в земле Сеннаар равнину и поселились там. И сказали друг другу: наделаем кирпичей и обожжем огнем. И стали у них кирпичи вместо камней, а земляная смола вместо извести. И сказали они: построим себе город и башню, высотою до небес, и сделаем себе имя, прежде нежели рассеемся по лицу всей земли. И сошел Господь посмотреть город и башню, которые строили сыны человеческие. И сказал Господь: вот, один народ, и один у всех язык; и вот что начали они делать, и не отстанут они от того, что задумали делать; сойдем же и смешаем там язык их, так чтобы один не понимал речи другого. И рассеял их Господь оттуда по всей земле; и они перестали строить город. Посему дано ему имя: Вавилон, ибо там смешал Господь язык всей земли, и оттуда рассеял их Господь по всей земле.

Belarusian

На ўсёй зямлі была адна мова і адна гаворка. Рушыўшы з усходу, яны знайшлі ў зямлі Сэнаар раўніну і пасяліліся там. І сказалі адно аднаму: наробім цэглы і абпалім агнём. І стала ў іх цэгла замест камянёў, а земляная смала замест вапны. І сказалі яны: збудуем сабе горад і вежу, вышынёю да нябёсаў, і зробім сабе імя, перш чым расьсеемся па ўлоньні ўсёй зямлі. І сышоў Гасподзь паглядзець горад і вежу, што будавалі сыны людзкія. І сказаў Гасподзь: вось, адзін народ, і адна ў іх мова; і вось, што пачалі яны рабіць, і не адстануць ад таго, што задумалі рабіць; сыдзем жа і зьмяшаем там мову іхнюю, так каб адзін не разумеў гаворкі другога. І расьсеяў іх Гасподзь адтуль па паверхні ўсёй зямлі; і яны перасталі будаваць горад. Таму дадзена яму імя: Вавілон, бо так зьмяшаў Гасподзь мову ўсёй зямлі, і адтуль расьсеяў іх Гасподзь па ўсёй зямлі.

Ukrainian

І була вся земля одна мова та слова одні. І сталось, як рушали зо Сходу вони, то в Шинеарському краї рівнину знайшли, і оселилися там. І сказали вони один одному: Ану, наробімо цегли, і добре її випалімо! І сталася цегла для них замість каменя, а смола земляна була їм за вапно. І сказали вони: Тож місто збудуймо собі, та башту, а вершина її аж до неба. І вчинімо для себе ймення, щоб ми не розпорошилися по поверхні всієї землі. І зійшов Господь, щоб побачити місто та башту, що людські сини будували її. І промовив Господь: Один це народ, і мова одна для всіх них, а це ось початок їх праці. Не буде тепер нічого для них неможливого, що вони замишляли чинити. Тож зійдімо, і змішаймо там їхні мови, щоб не розуміли вони мови один одного. І розпорошив їх звідти Господь по поверхні всієї землі, і вони перестали будувати те місто. І тому то названо ймення йому: Вавилон, бо там помішав Господь мову всієї землі. І розпорошив їх звідти Господь по поверхні всієї землі.

Bulgarian

А по цялата земя се употребяваше един език и един говор. И като потеглюваха човеците към изток, намериха поле в Сенаарската земя, гдето се и заселиха И рекоха си един на друг: Елате, да направим тухли и да ги изпечем в огъня. Тухли употребяваха вместо камъни, а смола употребяваха вместо кал. И рекоха: Елате, да си съградим град, даже кула, чийто връх да стига до небето; и да си спечелим име, да не би да се разпръснем по лицето на цялата земя. А Господ слезе да види града и кулата, които градяха човеците. И рече Господ: Ето, едни люде са, и всички говорят един език; и това е което са почнали да правят; и не ще може вече да им се забрани, какво да било нещо, що биха намислили да направят. Елате да слезем, и там да разбъркаме езика им, тъй щото един други да не разбират езика си. Така Господ ги разпръсна от там по лицето на цялата земя; а те престанаха да градят града. За това той се наименува Вавилон, защото там Господ разбърка езика на цялата земя; и от там Господ ги разпръсна по лицето на цялата земя.

Macedonian

Целата земја имаше еден јазик и исти зборови. Ама кога луѓето се преселија од исток, најдоа рамница во Сенарската Земја, и се населија таму. И си рекоа еден на друг: „Ајде, да направиме плитари и да ги испечеме во оган!” Плитарите им беа место камен, а смолата место кал. Тогаш рекоа: „Ајде, да си изградиме град и кула, со врв до небото! Да си спечалиме име, за да не се распрснеме по целата земја!” Господ слезе да ги види градот и кулата, што луѓето ги градеа. И Господ рече: „Ете, еден народ се, со еден јазик за сите! Но, ова е само почеток на нивните настојувања. Сега ништо нема да им биде неостварливо, што и да намислат да направат. Да слеземе и да им го измешаме јазикот, за да не се разбираат еден со друг што зборуваат.” Така Господ ги распрсна оттаму по целата земја и прекратија да го ѕидаат градот. Затоа е наречен Вавилон (Мешање), зашто Господ го измеша таму јазикот на целата земја.

Serbian

А беше на целој земљи један језик и једнаке речи. А кад отидоше од истока, нађоше равницу у земљи сенарској, и населише се онде. Па рекоше међу собом: Хајде да правимо плоче и да их у ватри печемо. И беху им опеке место камена и смола земљана место креча. После рекоше: Хајде да сазидамо град и кулу, којој ће врх бити до неба, да стечемо себи име, да се не бисмо расејали по земљи. А Господ сиђе да види град и кулу, што зидаху синови човечији. И рече Господ: Гле, народ један, и један језик у свих, и то почеше радити, и неће им сметати ништа да не ураде шта су наумили. Хајде да сиђемо, и да им пометемо језик, да не разумеју један другог шта говоре. Тако их Господ расу оданде по свој земљи, те не сазидаше града. Зато се прозва Вавилон, јер онде помете Господ језик целе земље, и оданде их расу Господ по свој земљи.

Croatian

Sva je zemlja imala jedan jezik i riječi iste. Ali kako su se ljudi selili s istoka, naiđu na jednu dolinu u zemlji Šinearu i tu se nastane. Jedan drugome reče: "Hajdemo praviti opeke te ih peći da otvrdnu!" Opeke im bile mjesto kamena, a paklina im služila za žbuku. Onda rekoše: "Hajde da sebi podignemo grad i toranj s vrhom do neba! Pribavimo sebi ime, da se ne raspršimo po svoj zemlji!" Jahve se spusti da vidi grad i toranj što su ga gradili sinovi čovječji. Jahve reče. "Zbilja su jedan narod, s jednim jezikom za sve! Ovo je tek početak njihovih nastojanja. Sad im ništa neće biti neostvarivo što god naume izvesti. Hajde da siđemo i jezik im pobrkamo, da jedan drugome govora ne razumije." Tako ih Jahve rasu odande po svoj zemlji te ne sazidaše grada. Stoga mu je ime Babel, jer je ondje Jahve pobrkao govor svima u onom kraju i odande ih je Jahve raspršio po svoj zemlji.

Czech

Celá země byla jednotná v řeči i činech. Když táhli na východ nalezli v zemi Šineáru pláň a usadili se tam. Tu si řekli vespolek: "Nuže, nadělejme cihel a důkladně je vypalme." Cihly měli místo kamene a asfalt místo hlíny. Nebo řekli: Nuže, vystavějme sobě město a věži, jejíž by vrch [dosahal] k nebi; a [tak] učiňme sobě jméno, abychom nebyli rozptýleni po vší zemi. Sstoupil pak Hospodin, aby viděl to město a věži, kterouž stavěli synové lidští. A řekl Hospodin; Aj, lid jeden a jazyk jeden všechněch těchto, a toť jest začátek díla jejich; nyní pak nedadí sobě v tom překaziti, což umínili dělati. Protož sstupme a změťme tam jazyk jejich, aby jeden druhého jazyku nerozuměl. A tak rozptýlil je Hospodin odtud po vší zemi; i přestali stavěti města toho. Protož nazváno jest jméno jeho Bábel; nebo tu zmátl Hospodin jazyk vší země; a odtud rozptýlil je Hospodin po vší zemi.

Slovak

Vtedy celý svet používal jedinú reč a rovnaké slová. Keď sa na východe ľudia pohli, našli rovinu v krajine Šineár a usadili sa tam. Povedali si: Poďme, narobme si tehál a dobre ich vypáľme. Tak im tehly slúžili za kameň a asfalt za maltu. Potom si povedali: Poďme, vystavme si mesto a vežu, ktorej vrch by siahal po nebesá; tak si urobíme meno, aby sme neboli roztratení po celej zemi. Nato zostúpil Hospodin, aby videl mesto i vežu, ktorú stavali ľudskí synovia. Hospodin riekol: Je tu jeden ľud a všetci majú jednu reč; a to je len začiatok ich výčinov; teraz im už nič neznemožní vykonať, čo si zaumienia. Poďme, zostúpme a zmäťme im tam reč, aby ani jeden nerozumel reči druhého. Tak ich Hospodin rozptýlil po celej zemi a prestali stavať mesto. Preto ho pomenovali Bábelom, lebo tam Hospodin zmiatol reč celému svetu a odtiaľ ich Hospodin rozptýlil po celej zemi.

Bosinian

Sva zemlja govorila je tada samo jedan jezik i rabila jednak govor. I tako, kako su se selili od istoka, nađoše ravnicu u zemlji šinearskoj i ondje se naseliše. Tada rekoše jedan drugome: "Hajde da pravimo opeku i da je pečemo u ognju!" Tako im je služila opeka za kamen i smola zemljana za žbuku. Potom rekoše: "Hajde da sazidamo sebi grad i kulu s vrhom do neba, i da podignemo sebi spomenik, da se ne raspršimo po svoj zemlji!"A Gospod siđe da vidi grad i kulu, što su ih zidali sinovi čovječji. I reče Gospod: "Evo, svi su jedan narod, i jednak je jezik svima, i to počeše raditi. Otada nec'e im smetati ništa da ne urade, što naume. Hajde da siđemo i da im pometemo jezik, da ne razumiju jedan drugoga što govore!" I rasprši ih Gospod odanle po svoj zemlji, i tako moradoše odustati od zidanja grada. Zato se prozva Babel; jer ondje pomete Gospod jezik cijele zemlje, i odanle ih rasprši Gospod po svoj zemlji.

Slovenian

Vsa zemlja je imela en sam jezik in isto govorico. Ko so se ljudje odpravili od vzhoda, so našli ravnino v šinárski deželi in se tam naselili. Rekli so drug drugemu: »Dajmo, delajmo opeko in jo žgimo v ognju!« Opeko so uporabljali namesto kamna in zemeljsko smolo namesto malte. Rekli so: »Dajmo, sezidajmo si mesto in stolp, katerega vrh naj sega do neba, in naredimo si ime, da se ne bomo razkropili po vsej zemlji!« GOSPOD je stopil dol, da bi si ogledal mesto in stolp, ki so ga postavili človeški otroci. In GOSPOD je rekel: »Glej, eno ljudstvo so in vsi imajo en jezik, in to je šele začetek njihovega dela. Zdaj jih ne bo nič več zadržalo; kar koli bodo hoteli, bodo naredili. Dajmo, stopimo dol in tam zmešajmo njihov jezik, da ne bodo več razumeli govorice drug drugega!« In GOSPOD jih je razkropil od tam po vsej zemlji in nehali so zidati mesto. Zato se je imenovalo Babél, ker je tam GOSPOD zmešal jezik vse zemlje in od tam jih je GOSPOD razkropil po vsej zemlji.

Polish

Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: "Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu". A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej. rzekli: "Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi". A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: "Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!" W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.

Sorbian

Wša zemja měješe jednu rěč a samsne słowa. Jako wot wuchoda přićahnychu, nańdźechu w krajinje Šinear runinu a zasydlichu so tam. A prajichu sej: »Do dźěła! Sčińmy cyhele a wupalmy je we wohenju!« Cyhel słužeše jim jako kamjeń, a asfalt bě jim malta. Potom rjeknychu: »Nětko natwarmy město a wěžu, kotrejež wjeršk budźe hač do njebjes sahać! Sčińmy sej mjeno, zo so njebychmy po wšej zemi rozbrojili!« Jahwe pak zestupi, zo by sej wobhladał město a wěžu, kotruž běchu ludźo natwarili. A Jahwe rjekny: »Hlejće, su jedyn lud a rěča wšitcy jednu rěč. Tole je hakle spočatk jich činjenja, w přichodźe jim hižo ničo njebudźe njemóžne, štožkuli sej wumysla. Tuž da zestupmy a zamućmy tam jich rěč, zo njeby žadyn druheho rěč hižo zrozumił!« Tuž jich Jahwe rozbroji wottam po wšej zemi, a dyrbjachu přestać město twarić. Tohodla mjenuja je Babel. Přetož tam je Jahwe zamućił rěč wšeje zemje, a wottam je jich Jahwe po wšej zemi rozbrojił.

Old church Slavonic

И бě всę землę устнě единě, и гласǔ единǔ всěмǔ. И быстǐ внегда поити имǔ ōт востōкǔ, ōбрěтоша поле вǔ земли сеннаарстěй и вселншасę тамō. И рече человěкǔ ближнему своему: прïидите, сотворимǔ паинтхы и испечемǔ ихǔ огнемǔ. И быстǐ имǔ плинтха вǔ каменǐ, и бренïе вмěстō мěла. И рекоша: прïидите, созиждемǔ себě градǔ и столпǔ, егōже верхǔ будетǔ даже до небесе: и сотворимǔ себě имę, прежде неже разсěęтисę намǔ по лицу всеę земли. И сниде гдǐ видěти градǔ и столпǔ, егоже созидаша сынове человěчестïи. И рече гдǐ: се, родǔ единǔ, и устнě единě всехǔ, и сïе начаша творити: и ннě не ōскудěютǔ ōт нихǔ всę, елика аште восхотęтǔ творити. Прïидите, и сошедше смěсимǔ тамō ęзыкǔ ихǔ, да не услышатǔ кииждо гласа ближнęгō (своегō). И разсěę ихǔ ōтуду гдǐ по лицу всеę земли: и престаша зиждуште градǔ и столпǔ.

Сегō ради наречесę имę егō смěшенïе, якō тамō смěси гдǐ устна всеę земли, и ōтуду разсěę ихǔ гдǐ по лицу всеę земли.

Breton

Ha ne oa er bed a-bezh nemet ur yezh hag un deodyezh nemeti Tra ma oant o erruiñ eus ar reter e kavjont ur gompezenn e bro Shinar hag e chomjont enni. Ha lavarout a reas an eil d'an egile. Yao, graomp brik ha lakaomp anezho da bobañ en tan. Ha kermera rejont brik e lec'h mein, ha ter-douar e lec'h pri-raz. Ha lavarout a rejont. Yao, Graomp ur ger evidomp-ni hag un tour hag a dizho an neñv, ha graomp ur vrud evidomp evit na vimp ket strewet war an Douar.An Aotrou Doue a ziskennas avat da welout ar ger hag an tour a oant-int o sevel.Hag an Aotrou Doue a lavaras "M'o doa kroget gant an dra-mañ tra ma'z int ur bobl nemeti, netra eus ar pezh a embregint a vo dic'hallus.Yao, diskennomp war an Douar, ha taolomp ar c'hemmesk en o yezh, evit na vo mui komprenet an eil gant an egile. Hag an Aotrou a strewas anezho alese war an Douar a-bezh, ha paouez a rejont da sevel ar ger. Ha setu perak e vez añvet al lec'h-mañ Babel peogwir e oa bet kemmesket yezh ar bed amañ, hag o strewas an Aotrou Doue alese war c'horre ar bed a-bezh.

Welsh

Un iaith ac un ymadrodd oedd i'r holl fyd. Wrth ymdeithio yn y dwyrain, cafodd y bobl wastadedd yng ngwlad Sinar a thrigo yno. A dywedasant wrth ei gilydd, "Dewch, gwnawn briddfeini a'u crasu'n galed." Priddfeini oedd ganddynt yn lle cerrig, a phyg yn lle calch. Yna dywedasant, "Dewch, adeiladwn i ni ddinas, a thŵr a'i ben yn y nefoedd, a gwnawn inni enw, rhag ein gwasgaru dros wyneb yr holl ddaear." Disgynnodd yr Arglwydd i weld y ddinas a'r tŵr yr oedd meibion dynion wedi eu hadeiladu, a dywedodd, "Y maent yn un bobl a chanddynt un iaith; y maent wedi dechrau gwneud hyn, a bellach ni rwystrir hwy mewn dim y bwriadant ei wneud. Dewch, disgynnwn, a chymysgu eu hiaith hwy yno, rhag iddynt ddeall ei gilydd yn siarad."Felly gwasgarodd yr Arglwydd hwy oddi yno dros wyneb yr holl ddaear, a pheidiasant ag adeiladu'r ddinas. Am hynny gelwir ei henw Babel, oherwydd yno y cymysgodd yr Arglwydd iaith yr holl fyd, a gwasgarodd yr Arglwydd hwy oddi yno dros wyneb yr holl ddaear.

Cornish

Hag yth esa dhe oll an bys unn taves, hag unn yeth. Hag y hwarva hag i ow lavurya dhiworth an howldrevel, i a gavas stras yn pow Shinar ha triga ena. Hag i a leveris, an eyl dh'y gila, 'Dewgh, gwren ni gul brykkys ha'ga leski yn ta. Hag yth esa brykkys dhedha yn le meyn ha pyg yn le lim. Hag yn-medhons i, 'Dewgh, Gwren ni drehevel sita ha tour, ha'y benn y'n nevow, ha gwren gul hanow ragon ma na vyn skattrys a-les war enep oll an nor. Ha'n Arloedh a dhiyskynnas dhe weles an sita ha'n tour esa mebyon den orth aga drehevel. Hag yn-medh an Arloedh, 'Awotta, unn bobel yns i, hag yma unn taves dhedha i oll; ha hemm yw an dalleth a'ga ober, ha lemmyn ny vydh travyth na allons i y wul mar mynnons y wul. Dewgh, gwren ni diyskynna ha kemmyska aga yeth ma na wodhvons konvedhes an eyl kows y gila. Ytho an Arloedh a's skoellyas a-les alena war enep oll an nor, hag i a hedhis drehevel an sita. Ytho, yth yw hy hanow gelwys Babel, awos an Arloedh dhe gemmyska ena yeth oll an bys, ha'n Arloedh a's skattras alena war enep oll an nor.

Manx

As va'n seihll ooilley jeh'n un chengey, as jeh'n un ghlare. As haink eh gy-koine, myr ghow ad nyn yurnah lesh y shar, dy daink ad gys cheer rea ayns thalloo Shinar; as ayns shen ren ad cummal. As dooyrt ad ry-cheilley, Tar-jee, lhig dooin breekyn y yannoo, as slane lostey ad: As va breekyn oc ayns ynnyd claghyn, as va pick-hallooin oc son mortar. As dooyrt ad, Tar-jee, lhig dooin ard-valley as toor y hroggal, e vullagh nee roshtyn gys nian; as lhig dooin ynnyd vaghee shickyr y yannoo dooin hene, nagh bee mayd skeaylt veih my cheilley er slane eaghtyr y thallooin. As haink y Chiarn neaose dy chur-my-ner yn ard-valley, as y toor va cloan gheiney dy hroggal. As dooyrt y Chiarn, Cur-my-ner ta'n pobble myr unnane, as ta'n un ghlare oc ooilley: as shoh t'ad er ghoaill orroo dy yannoo; as nish cha bee nhee erbee er ny lhiettal vou, t'ad er n'ghoaill ayns laue dy yannoo. Tar-jee, lhig dooin goll sheese, as ayns shen coyrt shaghrynys er y ghlare oc, nagh vod yn derrey-yeh toiggal glare yn jeh-elley. Er shoh ren y Chiarn skeaylley ad magh veih shen harrish slane eaghtyr y thallooin; as scuirr ad veih toiggal yn ard-valley. Shen-y-fa te enmyssit Babel, er yn-oyr dy nee ayns shen hug y Chiarn shaghrynys er glare ooilley yn seihll: as veih shen ren y Chiarn ad y skeayley harrish slane eaghtyr y thallooin.

Irish

Labhair daoine an teanga chéanna agus na focail chéanna ar fud an domhain mhóir. Agus ag teacht anoir dóibh thángadar ar mhachaire i dtír Shíonár agus chuireadar fúthu ann. Agus dúradar lena chéile: "Téanam agus déanaimis brící agus tugaimis tine dóibh" - brící a bhíodh acu in áit cloch agus pic in áit móirtéil. Agus a dubhradar, gluáiſidh déunam cathair dhuinn féin, deagla go ſpréighfigh ſinn ar feadh na talmhan go huilidhe. Agus táinic an tighearna a nſhúas dſéachuin na caithreach, agus an tuir do rinneadar clann na ndáoine. Agus a dubhairt an tighearna; féuch is áon an pobal uile, agus is éinteanga atá aca uile, agus do thofuigheadar fo do dhéunamh, agus a nóis ni coinneóchar éinni úatha dar ſháoileadar a dhéunamh. Ag fúd chuiguinn, déunuimne ſíos agus buaidhrin a nglór, ionnus nach dtuigfid ſiad glór a chéile.Mar ſin do ſgáoil an tighearna ó chéile íad as ſin ar feadh an cathair do thógbhail. Is uime ſin goirthear Bábel dainm dhi, do chionn gur bhuaidhir an tighearna annſin teanga an domhuín uile, agus do ſpréigh an tighearna as ſin íad ar feadh na talmhan uile.

Scottish Gaelic

Agus bha an talamh uile de aon teanga, agus na h-aon fhacail aig gach neach. Agus nuair a bha iad air an turas on àird an ear, fhuair iad còmhnard ann an talamh Shinair; agus ghabh iad còmhnaidh an sin. Agus thubhairt iad gach aon ri chèile, Thigibh, dèanamaid clachan-creadha, agus làn-loisgeamaid iad. Agus bha a' clach-chreadha aca airson cloiche, agus bha làthach aca airson aoil. Agus thubhairt iad, Thigibh, togamaid dhuinn fhèin baile, agus tùr, aig am bi a mhullach a' ruigheachd gu nèamh; agus dèanamaid dhuinn fhèin ainm, air eagal gun sgaoilear o chèile sinn air aghaidh na talmhainn uile. Agus thàinig an Tighearna a-nuas a dh'fhaicinn a' bhaile agus an tùir, a thog clann nan daoine. Agus thubhairt an Tighearna, Feuch, is aon sluagh a tha ann, agus aon teanga aca uile; agus thòisich iad air seo a dhèanamh: agus a-nis cha bhacar dhiubh nì air bith a smaoinich iad a dhèanamh. Thigibh, rachamaid sìos, agus cuireamaid an cainnt an sin thar a chèile, a-chum is nach tuig iad cainnt a chèile. Mar sin sgaoil an Tighearna iad uaithe sin air aghaidh na talmhainn uile: agus sguir iad de thogail a' bhaile. Uime sin thugadh Bàbel mar ainm air; do bhrìgh ann an sin gun do chuir an Tighearna thar a chèile cainnt na talmhainn uile: agus uaithe sin sgaoil an Tighearna iad air aghaidh na talmhainn uile.