John Tabé hakt door: 25-10-25

Rechtse partijen beloven bij elke verkiezing hetzelfde: orde, kracht, controle. Ze profileren zich als de verdedigers tegen links, tegen vluchtelingen, tegen ‘woke’ en tegen het vermeende verval van Nederland. Hun tactiek… Steeds dezelfde: harde taal en angst zaaien.

Maar zodra de stemmen binnenkomen, laten ze hun ware gezicht zien. Dan barst de strijd los. Wat leek op een eensgezinde alliantie, verandert snel in een strijd van ego’s. Niet het land telt, maar het eigen politieke profiel. Rug recht houden. Compromis is zwakte.

Ze besturen het land niet. Ze bedienen hun rechtse achterban.

John Tabé waarschuwt: dit patroon herhaalt zich weer. In 2025 leveren de Tweede Kamerverkiezingen, vóór én na 29 oktober, opnieuw een rechtse meerderheid op. De PVV wordt weer de grootste rechtse partij. Ze beloven opnieuw daadkracht, stabiliteit en een nieuwe koers. Rechts Nederland.

Maar ook nu eindigen ze in conflicten, blokkades en stilstand.

Volgens Tabé kunnen rechtse partijen simpelweg niet samenwerken. Ze jagen elkaar constant naar beneden. Of, zoals hij het kernachtig zegt: “Mijn piemel is groter dan die van jou.”

Dit kinderachtige gedrag bepaalt straks de koers van Nederland. Ze missen visie en verantwoordelijkheid. Ego’s saboteren elkaar. Ministers dwarsbomen elkaar. Rancune vernietigt beleid. Vertrouwelijke overleggen lekken uit voor politieke winst. Alles draait om het behagen van hun eigen kiezersvolk.

Besturen… dat is bijzaak. Profileren is de hoofdzaak.

De gewone Nederlander blijft achter, zonder richting en zonder oplossingen. Wat overblijft, is een kabinet dat draait op wantrouwen en scoringsdrift. Een regering vol zelfverklaarde sterke mensen die vooral zichzelf en hun achterban dienen.

Rechts belooft grootse dingen, maar levert steeds chaos en is altijd op zoek naar een zondebok.

Voor John Tabé is dit geen geplande strategie of bewust verdienmodel. Het is simpelweg onkunde. Rechtse partijen missen de vaardigheden en het inzicht om samen te werken, te besturen en verantwoordelijkheid te nemen.

De rekening… die betaal jij.

De witte Nederlander verdwijnt niet, hij haakt af