BASELINING PROJECT

Interviews afnemen is niet altijd even makkelijk of leuk, maar het gebruik van een extra tool tijdens het interviewen maakt het interessanter en leuker. Deze tool heet Provotyping en zorgt ervoor dat mensen veel actiever meedoen, omdat ze niet het gevoel hebben dat er direct iets aan hen verkocht wordt. Het opent een nieuwe manier van betrokkenheid en zorgt ervoor dat deelnemers zich meer op hun gemak voelen tijdens het interview.

De provotype liet afbeeldingen zien van verschillende soorten vakanties. De deelnemers kregen daarbij twee vragen: Waar bent u tijdens uw meest recente vakantie geweest? en Welke afbeelding beschrijft uw perfecte vakantiegevoel?

De resultaten waren voor mij schokkend. De meeste deelnemers waren vanwege hun financiële situatie niet op vakantie buiten Nederland geweest. Ze bezochten plekken dicht bij huis of bleven gewoon thuis. Toen ze de tweede vraag beantwoordden, wezen de meesten een dure vakantie aan. “Dit is te duur, want ik heb kinderen,” zei een deelnemer. Dit leverde een waardevol inzicht op, maar het was tegelijkertijd verdrietig om te horen.

Brainwriting is een methode waarbij ideeën op een post-it worden geschreven en de volgende persoon daarop voortbouwt. Ik ben erg blij dat we deze methode hebben gebruikt, omdat we daardoor juist té veel ideeën hadden. Door onze ideeën te combineren, ontstond uiteindelijk ons prototype van Vakantie Gevoel?.

Ik merkte dat deze methode mij helpt om meer out of the box te denken. De uitdaging hierbij was dat, wanneer ik zelf even geen ideeën meer had, het lastig was om verder te bouwen op de ideeën van anderen. Ik heb geleerd dat de mogelijkheden eindeloos zijn wanneer je ideeën bedenkt — the sky is the limit.

Als een brede denker heb ik soms moeite om mijn gedachten te ordenen. Mels uit mijn groep gaf mij de tip om mijn structuur in kaart te brengen, omdat ik mijn denkproces niet goed kon uitleggen. Eerst probeerde ik het op te schrijven, maar dat maakte het voor mij juist nog ingewikkelder. Mels stelde voor om het visueel te maken, dus begon ik mijn gedachten te structureren met mindmapping. Met hulp van de groep probeerde ik mijn structuur op het bord (zie afbeelding hierboven) uit te werken. Zo kregen zij een duidelijk beeld van wat ik voor me zag en konden zij de post-its verplaatsen of groeperen, waardoor het overzichtelijker werd.

Ik heb geleerd dat ik meerdere structuren tegelijk in mijn hoofd heb en dat ik moet ontdekken welke structuur voor mij het meest prettig werkt. Ik realiseerde me dat het visualiseren van mijn gedachten niet alleen nuttig is voor mezelf, maar ook voor het team. Het helpt hen mijn denkproces beter te begrijpen. Dit droeg positief bij aan de teamdynamiek en gaf mij extra motivatie om me dieper in het project te verdiepen. Ik weet nu dat ik dit in de toekomst ook kan toepassen bij andere projecten.

Daarnaast heb ik geleerd dat de empathy map een belangrijk hulpmiddel is om op terug te vallen. Wanneer we moeite hadden om ons prototype verder te verfijnen, konden we altijd terugkijken naar de map om te zien of we misschien details van de doelgroep over het hoofd hadden gezien. Zo wist ik zeker dat onze ontwerpen in de juiste richting bleven.