New beginnings

Na zijn eerste reis naar de zee met zijn school en # Itch, vroeg M om zijn eigen kamer te kunnen hebben. Hiermee is 17 jaar nachtelijke bewaking voltooid, noodzakelijk om medische en veiligheidsredenen. Ik huil van vreugde. Itch neemt mijn rol over om M. ’s nachts in het oog te houden. Als er een probleem is, komt hij mij halen: hij springt op mijn bed en duwt zijn dikke poot op mijn gezicht (toegeven, dat is soms pijnlijk maar wel zeer effectief !). Ik kan eindelijk slapen. Het zal mijn brein wat tijd kosten om deze nieuwe gegevens te integreren en om een diepe slaap te vinden, volledig op Itch vertrouwend. Om niet meer bang te zijn dat M een probleem heeft met betrekking tot een van zijn pathologieën, niet meer bang te zijn dat hij de oven ’s nachts aanzet, niet meer bang te zijn dat hij verdwijnt in het midden van de nacht, niet meer bang te zijn dat hij de ramen en deuren opent terwijl ik slaap, niet langer bang te zijn dat hij gewond raakt ... niet meer bang te zijn om diep te slapen.

M vertrouwt op zijn Itch, dus hij heeft ook vertrouwen in zichzelf. Hij slaapt omdat hij niet alleen slaapt ...... hij slaapt met Itch (en honderden knuffels).

Het is gewoon prachtig, het is magisch, het is subliem

We hebben 2 weken gewerkt om de kamer mooi te maken, om de kleuren op de muren te zetten die M. wenste. Hij kreeg een prachtig geschenk van een beschermengel: een nieuw bed! Al deze veranderingen hebben hem angstig, nerveus en moe gemaakt ... maar hij is zo trots op zijn kamer, hij vindt ze geweldig. Ik lees hem een verhaal voor ’s avonds, hij luistert wat naar zijn muziek, Itch ligt op hem ... en hij valt trots in slaap.

Kan er iets mooiers zijn ???

Suite à sa première sortie à la mer avec son école et #Itch, M demanda de pouvoir avoir sa propre chambre. Ainsi se terminent 17 ans de surveillance nocturne, nécessaire pour des raisons médicales et de sécurité. J’en pleure de joie. Itch prend le rôle de surveillant la nuit aussi…s’il y a un problème, il vient me chercher, saute sur mon lit, me donne la patte (sur le visage admettons, ai ai), c’est très efficace. Je peux dormir, enfin. Il va falloir du temps à mon cerveau d’intégrer cette nouvelle donnée, de trouver un sommeil profond, faisant entièrement confiance à Itch. Plus peur que M a un souci lié à une de ses pathologies, plus peur qu’il allume le four durant la nuit, plus peur qu’il disparaisse au milieu de la nuit, plus peur qu’il ouvre fenêtres et portes pendant que je dors, plus peur qu’il se fasse mal….plus peur de dormir profondément.

M a confiance en son Itch, tellement, qu’il a également confiance en lui-même, qu’il dort tout seul car il ne dort pas tout seul……il dort avec Itch (et des centaines de doudous, je le conçois).

C’est tout simplement merveilleux, c’est magique, c’est sublime

Nous avons œuvré durant 2 semaines afin de rendre la chambre belle, de prendre les couleurs que M voulait pour les murs, il a eu un cadeau magnifique d’un ange gardien : un nouveau lit ! Tous ces changements l’ont rendu anxieux, nerveux, fatigué…mais il est si fier de sa chambre, il adore…je lui lis une histoire le soir, il met sa musique, Itch couché sur lui…et il s’endort fièrement.

Quelle chose plus belle puisse exister ???