Les émotions
Emoties
Un chien d’assistance est toujours prêt à intervenir, 24h/24h, 7/7. Davantage quand ce chien est au service d’une personne autiste. Il y a beaucoup d’inattendus, beaucoup d’émotions fortes, lesquelles peuvent surgir d’une seconde à l’autre, sans avertissement préalable.
Ainsi, cet après-midi, lors de son travail en thérapie comportementale, M a soudainement explosé. Calme et posé…puis une seconde plus tard, sans raison saisissable pour autrui, l’explosion violente.
Alors, sa thérapeute a fait intervenir #Itch. Et l’instant même où Itch posa ses pattes sur M, celui-ci redevenait calme….l’émotion de rage s’est transformé en tristesse…laquelle s’est trouvée absorbée par le pelage de Itch…..dans un long moment de câlin.
Sans #Itch, ce type de situation pouvait perdurer, devenir très dangereuse pour tout objet ou personne présente.
Grâce à Itch, la situation était calme et posée quasi instantanément. Le bonheur pour nous, la sécurité…et Itch est fier comme tout d’avoir fait du bon travail.
Een hulphond staat altijd klaar om in te grijpen, 24 uur per dag, 7 dagen per week. Deze hond staat ten dienste van een autistisch persoon, maar er zijn zovele onverwachte, zovele sterke emoties die van de ene seconde op de andere kunnen optreden zonder enige waarschuwing !
Zo explodeerde M. vanmiddag plotseling tijdens zijn werk in gedragstherapie. Het ene moment rustig ... een seconde later, zonder enige aanneembare reden, een gewelddadige explosie.
Zijn therapeut heeft #Itch doen tussenkomen. En precies op het moment dat Ich zijn poten op M. zette, werd hij weer kalm ... de emotie van woede veranderde in verdriet ... geabsorbeerd door de vacht van Itch in een lang knuffelmoment.
Zonder #Itch zou dit soort situaties zeer lang kunnen duren en zeer gevaarlijk worden voor elk aanwezig voorwerp of elke aanwezige persoon.
Dankzij Itch was de situatie bijna onmiddellijk onder controle. Wat een geluk, wat een gevoel van veiligheid ... en Itch is trots dat hij iets goeds deed.
Cherchez l’erreur (plutôt : l’horreur) !
Alors ? Quelqu’un a trouvé la chose gravissime sur la photo ?
Et pourtant, pour nous, c’est dramatique !
Les embouteillages ? Oui, certes, mais ce n’est pas ça.
La pollution ? Personne n’apprécie, mais ce n’est pas ça.
Les nuages ? Nonon, notre jardin a besoin de la pluie...
Zoek de fout (eerder: de horror)!
Vond iemand wat er fout is op de foto?
Nochtans is het voor ons dramatisch!
Verkeersopstoppingen? Ja, natuurlijk, maar dat is het niet.
Vervuiling? Niemand vindt het leuk, maar dat is het niet.
Wolken? Neeeeee, onze tuin heeft regen nodig ...
Welnu, in ons universum komt het gevaar van de smurfen! Inderdaad, smurfen! M. verafschuwt smurfen. Hij heeft een echte fobie van deze virtuele blauwe mannetjes. Sinds hij een kleine jongen was, schreeuwde hij zodra hij er eentje zag, rende hij weg of raakte volledig over zijn toeren. Al 5 jaar werken we aan desensibilisatie. Het gaat nu een beetje beter. Hij krijgt niet dadelijk een crisis, maar zodra hij een afbeelding van een smurf ziet, wil hij weg...
Ik heb al veel volle winkelwagentjes achter gelaten in de supermarkt, omdat opeens ergens een prentje van de smurfen op stond om een product te verkopen. Dan moest ik een zware en schreeuwende M. meesleuren naar de auto terwijl hij zichzelf sloeg.
Op een dag wilde een supermarkt de kinderen plezieren... We gingen de parkeerplaats op met de lift, de deur ging open en een persoon vermomd als gigantische smurf begroette M en bood hem snoepjes aan… Ik drukte dadelijk op de knop om de deuren te sluiten… M brulde .... We hebben deze supermarkt jarenlang vermeden en toch gebeurt het vandaag nog steeds dat ik me afvraag of er buiten de lift niks gevaarlijks zal opduiken…
Maar hier rijden we en de baan is bezaaid met posters. Voor de meesten een informatie, voor mijn zoon pure gruwel en marteling. En net dit is moeilijk om te begrijpen / accepteren voor neurotypische personen. Voor autistische personen kan alles een bron van angst of stress zijn en een crisis veroorzaken.
#Itch zit ALTIJD in de auto met M. Hij ligt op M’s benen en wordt gestreeld. Vaak doen ze samen een dutje tijdens de rit. Maar dankzij Itch en zijn steun kan M de dagelijkse “smurf-straf” iets beter aan.
Eh bien, dans notre univers, le danger vient des Schtroumpfs ! Oui oui, des Schtroumpfs ! M abhorre les Schtroumpfs, depuis toujours, une véritable phobie de ces bonhommes bleus virtuels. Depuis tout petit, il hurle dès qu’il en voit un, s’enfuit ou alors fait un meltdown. Depuis 5 ans nous travaillons à la désensibilisation, cela va un peu mieux, il ne part plus en crise directement dès qu’il y a une image de Schtroumpf, il s’en va...
J’ai déjà laissé de nombreux caddies pleins au supermarché parce que soudainement l’image des Schtroumpfs était utilisée pour vendre, trainant un M lourd et hurlant, se frappant jusqu’à la voiture. Un jour, un supermarché voulait faire plaisir aux enfants...nous montions du parking avec l’ascenseur, la porte s’ouvre et une personne déguisée en gigantesque Schtroumpf salue M et lui propose des friandises............j’ai poussé le bouton FERMETURE des portes...M hurlait....nous avons évité ce supermarché pendant plusieurs années et encore aujourd’hui il lui arrive de me demander de vérifier s’il n’y a rien de dangereux en dehors de l’ascenseur avant de pointer son nez...
Mais là, nous sommes en voiture, et le parcours est parsemé d’affiches, ce qui est une information pour vous est l’horreur, une torture pour mon fils. C’est ainsi pour la personne autiste, et ce qui est si compliqué à comprendre/accepter pour la personne neurotypique. Tout peut être source d’anxiété, de stress, de meltdown.
#Itch est TOUJOURS en voiture avec M. Il se couche sur les jambes de M, il se fait caresser, et souvent, ils font la sieste ensemble pendant le trajet. C’est bien Itch qui permet à M actuellement de supporter ce supplice Schtroumpfesque journalier.
