ບົດທີ່ 8
ທິດສະດີຄວາມຮັບຮູ້
1.ທາດແທ້ຂອງຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ທິດສະດີຂອງຄວາມຮັບຮູ້
ທາດແທ້ຂອງຄວາມຮັບຮູ້ແມ່ນ:
ການສ່ອງແສງຄວາມເປັນຈິງພາວະວິໄສຢ່າງສັດຈະວິພາກຕັ້ງໜ້າແຕ່ປະກົດການເຖິງທາດແທ້ຜ່ານການເຄືອນໄຫວພຶດຕິກຳຕົວຈິງເພືອຮັບຮູ້ແລະດັດສ້າງໂລກ.
ທິດສະດີແຫ່ງຄວາມຮັບຮູ້ແມ່ນ:
ທິດສະດີກ່ຽວກັບກຳລັງຄວາມສາມາດຂອງຄົນເຮົາໃນການເຂົ້າໃຈພາວະວິໄສພື້ນຖານແກ້ໄຂບັນຫາພື້ນຖານປັດຊະຍາຢ່າງຖືກຕ້ອງ.
2. ເນືອໃນພຶດຕິກຳໃນຂະບວນວິວັດຂອງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ:
ການອອກແຮງງານຜະລິດວັດຖຸສິ່ງຂອງເພືອຮັບໃຊ້ຊິວິດຂອງຄົນເຮົາໃນການອອກແຮງງານການຜະລິດຄົນເຮົາພຽງແຕ່ກະທົບໃສ່ໂລກທຳມະຊາດເທົ່ານັ້ນແຕ່ຍັງມີການພົວພັນລະຫວ່າງຄົນກັບຄົນອີກດ້ວຍ ຍ້ອນການຜະລິດມີລັກສະນະສັງຄົມຄວາມຮັບຮູ້ຂອງຄົນຄົນເຮົາຍັງອີງໃສ່ການສັງເກດ,ຄົ້ນຄວ້າທົດລອງວິທະຍະສາດເປັນໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງພຶດຕິກຳ
3.ເນື້ອໃນ ແລະ ລັກສະນະຕ່າງໆຂອງສັດຈະວິພາກ.
ສັດຈະວິພາກແມ່ນ ຄວາມຮັບຮູ້ທີສອດຄ່ອງກັບຄວາມເປັນຈິງພາວະວິໄສແລະໄດ້ຮັບການທົດສອບດ້ວຍພຶດຕິກຳຕົວຈິງ.ຍ້ອນແນວນັ້ນນິຍາມສັດຈະທຳຂື້ນກັບຄວາມຮັບຮູ້ຂອງໂລກພາວະວິໄສ.ສັດຈະທຳບໍ່ຄົງຕົວດ້ວຍຕົວເອງຫຼືມີມາກ່ອນຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງແລະຄົນເຮົາມີພຽງແຕ່ການສັງເກດການແລະວາດພາບບັນດາສັດຈະທຳເທົ່ານັ້ນ
ສັດຈະທຳພາວະວິໄສແມ່ນ ປັນຍາຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດເກນພາວະວິໄສບໍ່ຂື້ນກັບຈິດໃຈຂອງຄົນເຮົາ
ສັດຈະທຳສົມບູນແມ່ນ ຄວາມຮັບຮູ້ທີສ່ອງແສງເຖິງໂລກພາວະວິໄສຢ່າງຄົບຖ້ວນຮອບດ້ານແລະແນ່ນອນທີ່ສຸດເຊິ່ງສະແດງຕົວອອກເປັນຈຸດໝາຍແຫ່ງຄວາມຮັບຮູ້ວິທະຍາສາດແຕ່ໃນຕົວຈິງບໍ່ອາດບັນລຸໄດ້.
ສັດຈະທຳພັດແມ່ນ ຄວາມຮັບຮູ້ສ່ອງແສງເຖິງໂລກພາວະວີໄສຖືກຕ້ອງແຕ່ບໍ່ທັນຮອບດ້ານບໍ່ທັນຄົບຖ້ວນ ບໍ່ທັນແນ່ນອນມັນອາດຖືກຕ້ອງໃນເງືອນໄຂສະພາບແວດລ້ອມໃດໜຶ່ງ.
ສັດຈະທຳຮູບປະທຳແມ່ນ ປັນຍາຄວາມຮູ້ທີ່ສອດຄອ່ງກັບສິ່ງວັດຖຸປະກົດການອັນລະອຽດຕົວຈິງໃດໜຶ່ງຂອງຄົນເປັນຈິງພາວະວິໄສ.