Οι τραγικές συνέπειες της πανδημίας προκάλεσαν παγκόσμια κινητοποίηση σε όλα τα πεδία- υγειονομικά, κοινωνικά, και, τελευταία φαίνεται, οικονομικά.
Δύο όμως είναι τα εντυπωσιακότερα όλων: η έκρηξη του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς και η κατακόρυφη άνοδος στο δείκτη εκτίμησης για της υπηρεσίες δημόσιας υγείας. Για αυτήν θα γράψω σε επόμενη εγγραφή του ημερολογίου. Σήμερα θα μιλήσω για την κοινωνική προσφορά μιας κατηγορίας θεσμών που δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αναφέρομαι στους μουσικούς. Οι μουσικοί, μεμονωμένοι ή σε ορχήστρες, ήταν πάντα πρωτοπόροι σε κινητοποιήσεις για κοινωνικούς σκοπούς: Συναυλίες και ρεσιτάλ για φιλανθρωπικούς σκοπούς ήταν ο πιο δημοφιλής τρόπος οικονομικής ενίσχυσης σε περιόδους και περιοχές του πλανήτη που αντιμετώπιζαν ανθρωπογενείς κρίσεις ή φυσικές καταστροφές. Θυμίζω τις πρωτοβουλίες του Bob Geldof με το Live Aid για την αντιμετώπιση του λιμού στην Αιθιοπία ή τα ρεσιτάλ που πραγματοποιεί ο José Carreras για την ενίσχυση του φιλανθρωπικού του José Carreras International Leukaemia Foundation.
Τον καιρό της ανεμπόδιστης συλλογικής προσφοράς, τέτοιες εκδηλώσεις ήταν ευπρόσδεκτες για την οικονομική ενίσχυση πληττόμενων κοινωνικών ομάδων. Τον καιρό της κοινωνικής απομόνωσης οι μουσικοί ανέλαβαν πρωτοβουλίες που σπάνε αυτήν την απομόνωση. Στόχος τους δεν είναι η οικονομική ενίσχυση, αλλά κάτι που η κοινωνία έχει εξίσου μεγάλη ανάγκη, η ψυχική στήριξη. Κάποια δείγματα που έχουν περιέλθει στην αντίληψή μου- θα υπάρχουν δεκάδες άλλα- είναι τα παρακάτω:
Όταν παρακολουθείς συναυλίες, αυτό που κυρίως ζητάς από τα μέλη της ορχήστρας, έτσι όπως είναι ομοιόμορφα ντυμένα, κάθονται σε ομοιόμορφα καθίσματα μπροστά σε ομοιόμορφα σταντς, είναι να αποδώσουν σύμφωνα με τις οδηγίες του μαέστρου μία καλά συντονισμένη μουσική απόλαυση. Αντιλαμβάνεσαι την ορχήστρα ως ένα συμπαγές και ομοιόμορφο σχήμα τα μέλη του οποίου διαφοροποιούνται μόνο ως προς το σωματότυπο και τα χαρακτηριστικά της κεφαλής. Οι εικονικές συναυλίες που απολαμβάνουμε λόγω των νέων συνθηκών μας προσφέρουν κάτι που δεν είχαμε προσέξει ως τώρα: ότι οι μουσικοί που λειτουργούν συλλογικά, είναι διακριτές προσωπικότητες, με το δικό τους προσωπικό χώρο, την οικειότητα της ατμόσφαιρας του σπιτιού τους. Και αυτό μας το χαρίζουν μαζί με το αισθητικό αποτέλεσμα του έργου τους. Τους ευχαριστούμε και γι αυτό.
Παρηγοριά προσπαθούν να προσφέρουν αυτές οι δύο πρωτοβουλίες, ενός κορυφαίου βιρτουόζου η μία, ενός εκκολαπτόμενου καλλιτέχνη η άλλη:
Άλλοι καλλιτέχνες έχουν αισθανθεί την ανάγκη να εκφράσουν ειδικότερα τις ευχαριστίες τους για την προσφορά όσων είναι μπροστά στον αγώνα, τους νοσηλευτές: