Περνώντας από τον Ορχομενό, κατευθυνόμαστε προς Σταθμό και από εκεί στρίβοντας βόρεια φτάνουμε στη Χαιρώνεια, μια ιστορική πόλη που οφείλει το όνομά της στον επώνυμο ήρωά της, τον Χαίρωνα. Από την αρχαία πόλη έχουν διασωθεί ερείπια της ακρόπολης πάνω στο ύψωμα Πέτραχο, μικρό θέατρο λαξευμένο στο βράχο, θεμέλια ναών και διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη, επιγραφές, νομίσματα και πολλά κινητά ευρήματα. Στην περιοχή της αρχαίας πόλης έγινε το 338 π.Χ. η περίφημη μεγάλη μάχη ανάμεσα στο Φίλιππο της Μακεδονίας και στις ενωμένες δυνάμεις των Αθηναίων, Βοιωτών, Θηβαίων, Μεγαρέων, Ευβοέων κ.ά., που κατέληξε σε συντριπτική ήττα των συμμάχων και την κυριαρχία του Φιλίππου στην Ελλάδα. Οι νεκροί Μακεδόνες θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο (πολυάνδριο), που σκεπάστηκε με τεχνητό τύμβο. Οι Θηβαίοι έθαψαν επίσης σε πολυάνδριο τους νεκρούς του Ιερού Λόχου, στο σημείο όπου έπεσαν πολεμώντας. Περιέκλεισαν το πολυάνδριο με περίβολο και τοποθέτησαν πάνω σε υψηλό βάθρο μαρμάρινο λιοντάρι στη βόρεια πλευρά του περιβόλου. Σήμερα το λιοντάρι της Χαιρώνειας βρίσκεται αναστηλωμένο στην αρχική του θέση.

Μόλις περάσαμε την Χαιρώνεια, να σου μπροστά μας, το πρώτο ξαδελφάκι μας, που μετέφερε και αυτό με ιδιαίτερη χαρά μια τετραμελή οικογένεια στον τόπο συνάντησης! Έτσι μπροστά οι συνάδελφοι και πίσω εμείς, κινηθήκαμε προς τον προορισμό μας τον Προφ. Ηλία της Ελάτειας, προσοχή όμως όχι το χωριό αλλά την εκκλησία του Προφ. Ηλία που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου έξω από την Ελάτεια Φθιώτιδας (σημ. το όνομα της το οφείλει ίσως στον πελοποννήσιο βασιλιά Έλατο ενώ κατ' άλλους το όνομα της προήλθε από πό τα έλατα που τότε υπήρχαν άφθονα στο βουνό πάνω από την αρχαία πόλη). Αυτό το διευκρινήσαμε βέβαια εκ των υστέρων όταν μπαίνοντας στην Ελάτεια ρωτήσαμε έναν περαστικό για το δρόμο προς Προφ. Ηλία και αρχικά θα μας έστελνε πάλι πίσω στο χωριό που περάσαμε, αλλά βλέποντας αυτούς τους περίεργους επισκέπτες στην πόλη του κατάλαβε τον προορισμό μας, λέγοντας μας "Α! μάλλον πηγαίνετε εκεί που έχουν μαζευτεί πολλά τροχόσπιτα .... που βρέθηκαν άραγε όλα αυτά;". Ναι εκεί ακριβώς πηγαίναμε και βέβαια δεν ήταν ο Προφ. Ηλίας καθόσον η μεγάλη νεροποντή της προηγούμενης ημέρας καθιστούσε δύσκολη την πρόσβαση σ' αυτόν! Με τις οδηγίες του τελικά προσεγγίσαμε το χώρο στρατοπέδευσης.

Ουάου!!! Πόσα πολλά σαλιγκαράκια παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο! Η βροχή έφταιγε που βγήκαν από το καβούκι τους και όλα μαζί απολάμβαναν με ιδιαίτερη ευχαρίστηση τη λασπουριά του χώρου και τις μυρωδιές της φύσης. Πρώτο μας μέλημα, η εύρεση θέσης παρκαρίσματος και η αναζήτηση των νέων μας φίλων στην καφετέρια του καταστήματος που παραχώρησε τους χώρους στην Ε.Λ.Α. για την εν λόγω συνάντηση. Εκεί γνωρίσαμε από κοντά πλέον τον Σούλη, τον Αντώνη, τον Χάρη, την Μάρθα κλπ, που φορτωμένοι με εμπειρίες χρόνων δεν δίστασαν να μας τροφοδοτήσουν με τις εμπειρίες τους και να μας υποδεχθούν και επίσημα πλέον ως νέα μέλη της Ε.ΛΑ.Τ. Πω-πω, τι έχουμε ακόμα να μάθουμε και πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε καλύτερα γι' αυτόν τον νέο τρόπο ζωής! Ξεθαρρέψαμε...αρχίσαμε τις βόλτες ανάμεσα στα "σαλιγκαράκια" μαζεύοντας «πληροφορίες» π.χ. τι καρέκλες πρέπει να πάρουμε, τι μπάρμπεκιου.. μέχρι κα παραπέντε είδαμε με πρωταγωνιστή το Χάρη που με τις χαμηλές του πτήσεις πάνω από τα κεφάλια μας, μας έκανε να ζηλέψουμε λίγο. Οι ψησταριές από νωρίς πήραν φωτιά, ο χώρος μοσχομύριζε και τα προβλήματα της χοληστερόλης ως δια μαγείας λησμονήθηκαν! Το απόγευμα, ακούσαμε μια περιφερόμενη ανάμεσα στα camper ντουντούκα να διαλαλεί "Το βράδυ φέρτε τα πιάτα σας και τη σαλάτα σας και ελάτε να φάμε όλοι μαζί". Αμάν, μας έπιασαν "αδιάβαστους", αλλά γρήγορα αντιδράσαμε και προμηθευτήκαμε από το χωριό όλα τα απαραίτητα για να συμμετάσχουμε στο πανηγύρι που στήθηκε στην αίθουσα του καταστήματος υποδοχής. Τέσσερα αρνιά και άφθονο κρασί έλυσαν τα πόδια και απελευθέρωσαν τις διαθέσεις ανεβάζοντας το κέφι στα ύψη. Μια πρωτόγνωρη εμπειρία που ουσιαστικά σηματοδοτεί και την ένταξη μας σε μια νέα κοινότητα!

Κυριακή πρωϊ, αποφασίζουμε να αναχωρήσουμε από την Ελάτεια και να περιηγηθούμε τα γύρω χωριά για τα οποία τόσα είχαμε ακούσει αλλά ουδέποτε τα επισκεφθήκαμε. Έτσι κινηθήκαμε προς Κάτω Τιθορέα που είναι γνωστή από τον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό της και στη συνέχεια προς την Τιθορέα που είναι χτισμένη στους πρόποδες του Παρνασσού, σε υψόμετρο 450-550 μέτρων, στο χείλος του εντυπωσιακού φαραγγιού του Καχαλά. Είναι ένα από τα πιο ιστορικά χωριά της Παρνασσίδας, με κάστρο και αρχαιολογικά ευρήματα σημαντικά για την ευρύτερη περιοχή. Η ιστορία της Τιθορέας ξεκινάει το 2000 π.Χ, το αρχικό της όνομα ήταν Νέον. Την ονομασία Τιθόρα ή Τιθορέα, όπως λέγεται σήμερα, την οφείλει κατά τον Παυσανία σε ομώνυμη κορυφή του Παρνασσού. Από τους Σλάβους ονομάστηκε Βελίτσα, ονομασία που σημαίνει απάτητο μαντρί. Στην επανάσταση του 1821 ο Οδυσσέας Ανδρούτσος είχε ως ορμητήριό του και κατοικία του σπηλιά στη νοτιοανατολική πλευρά του χωριού. Αλλά και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έστησε στην Τιθορέα το αρχηγείο του. Το σπίτι αυτό υπάρχει και σήμερα στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Περπατήσαμε στα σοκάκια του χωριού και ξαποστάσαμε σε ένα καφενείο στην πλατεία με το γεροπλάτανο που είναι το σήμα κατατεθέν της Τιθορέας. Κάπου εκεί αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τους φίλους μας Λάμπρο και Ελένη στον Αγ. Γεώργιο της Λειβαδιάς.

Πήραμε το δρόμο προς Χαιρώνεια, αλλά το κλείσιμο του από διαμαρτυρόμενους αγρότες και η ανυπομονησία μας, μας οδήγησαν πίσω προς Προφ. Ηλία και από εκεί προς Αταλάντη από την οποία ανηφορίσαμε το Χλωμό όρος κινούμενοι προς Ορχομενό! Δείτε στο χάρτη της διαδρομής μας, τι βόλτα κάναμε! Καθυστερήσαμε βέβαια την επίσκεψη στους φίλους μας, αλλά η διαδρομή μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Να είναι καλά οι αγρότες που μας έδωσαν την ευκαιρία γι' αυτή τη γύρα!

Καλή η φύση και η περιπλάνηση αλλά .... νηστικό αρκούδι δεν χορεύει! Οι καλοί μας φίλοι αδιαμαρτύρητα υπέμειναν την αργοπορία μας και όλοι μαζί πέσαμε με τα μούτρα στους καλομαγειρεμένους μεζέδες της Ελένης. Το εξαίσιο φαγητό και το κρασί του Λάμπρου συνέβαλαν στην αρμένικη επίσκεψη μας που τερματίστηκε κατά τις 8 το βράδυ. Αναχωρήσαμε προς Θήβα και από εκεί έξοδος στην εθνική οδό όπου νάσου μπροστά μας και πίσω μας ..... σαλιγκαράκια! Καθυστερημένα και αυτά επέστρεφαν στη βάση τους, δρομολογώντας το τέλος της εξόρμησης της Ε.Λ.Α.Τ. στην Ελάτεια.

Η νέα συνάντηση μας, θα είναι στα τέλη Ιανουαρίου στη Θήβα, για την κοπή της βασιλόπιτας και την υποδοχή του 2009 από την κοινότητα των αυτοκινουμενό-πληκτων! Να είμαστε καλά όλοι μέχρι τότε, οπότε θα είμαστε συνεπείς και σ' αυτή τη συνάντηση για την οποία θα έχουμε να πούμε και να video-διηγηθούμε.