Czechy to malowniczy kraj, którego początki sięgają IX wieku. Swoją stolicę ma w Pradze, do której od naszej granicy mamy mniej niż 400 km, a skoro mowa o linii podziału polsko-czeskiej, to najbardziej znana znajduje się w Cieszynie na Moście Przyjaźni.
Cieszyn leży po obu stronach granicy, dzieląc się na Cieszyn polski oraz Český Těšín (czyli czeski Cieszyn). Nasz polski Cieszyn zasłynął ostatnio dzięki przygodom sympatycznych kotów z serii książek autorstwa p. Agaty Romaniuk – pt. Kocia Szajka (można je znaleźć w naszej bibliotece).
Sama Praga jest jednym z najpiękniejszych miast europejskich. Dzięki królowi Karolowi IV miasto to wzbogaciło się o bardzo cenny i rozpoznawalny most, zwany Mostem Karola. Król ten ufundował też w 1348 roku uniwersytet w Pradze, zwany od jego imienia Uniwersytetem Karola. Jest to jeden z najlepszych uniwersytetów w Europie.
Oprócz Mostu Karola, Uniwersytetu jego imienia, w Pradze znajduje się jeden z największych pałaców na świecie – Hradczany, a w nim stołeczna katedra pod wezwaniem św. Wita, Wacława i Wojciecha (dwaj ostatni to patronowie Katedry Wawelskiej i Polski).
więcej atrakcji w wydaniu pdf
Paulina Szczygieł, 6a
Zdzisław Beksiński - polski artysta, malarz, fotograf, inżynier, rysownik i architekt.
Duża rolę w jego twórczości odegrała fotografia, z którą jednak rzadko jest dziś kojarzony. To od niej zaczął. Jego zdjęcia były czarno-białe i ukazywały osoby skulone jakby ze strachu. Kadry nadawały im melancholijnego wydźwięku. Często fotografował swoją żonę - Zofię.
Następną formą wyrażania sztuki przez Beksińskiego była rzeźba, tworzył głównie z metalu, drutu i blachy. Efekt końcowy zazwyczaj przedstawiał maskę, mocno zdeformowaną, co było częstym zabiegiem artysty w późniejszych latach.
Twórczością, z której dziś kojarzymy Beksińskiego jest zazwyczaj malarstwo. Ten rodzaj sztuki zaczął on tworzyć w 1964r. Jego obrazy były mroczne, a przedstawiane postacie zdeformowane. Co ciekawe, artysta, mimo używania w większości ciemnych barw, zawsze dodawał w tle jakiś fragment neonowego koloru. Mówi się, że wojna miała duży wpływ na Beksińskiego i jego twórczość, a akcenty kolorystyczne oznaczały dla niego nadzieję.
Przygotowała: Kinga Kołodziejczyk, 8d
Autorzy kartek walentynkowych są podani w papierowej (pdf) wersji gazetki KLEKS.
Kandinsky, Akwarela abstrakcyjna, 1910
Jackson Pollock, Stenographic Figure, 1942
Malarstwo abstrakcjonistyczne narodziło się Rosji na początku dwudziestego wieku. Prekursorem abstrakcjonizmu w malarstwie był Wassily Kandinsky, jednak samo pojęcie abstrakcji w sztuce i nie tylko towarzyszyło ludziom od zawsze.
Sztuka abstrakcyjna to wykluczenie wszelkiego rodzaju form – ram mających na celu określanie przedmiotów, perspektyw i skal. Malarze i inni artyści tego okresu odrzucili właśnie od lat przyjęte nazwy do określonych kształtów i np. linię zastąpili plamą lub pion-poziomem. Abstrakcjonizm narodził się z kilku znanych już kierunków sztuki: kubizmu, futuryzmu i impresjonizmu, czyli nurtów bardzo do siebie podobnych. Także najwięksi przedstawiciele abstrakcjonizmu zaczynali, jako twórcy tych trzech kierunków.
Pierwszy obraz abstrakcjonistyczny to dzieło Kandinskiego pt. „Akwarela abstrakcyjna”, a najbardziej znany twórca tego nurtu to Edvard Munch (znany głównie jako twórca ekspresjonistyczny słynnego obrazu „Krzyk”), przedstawiciel tzw. abstrakcjonizmu niegeometrycznego, a dokładniej ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Do abstrakcjonizmu niegeometrycznego zalicza się też: kinetyzm, malarstwo barwnych płaszczyzn. Do abstrakcjonizmu geometrycznego zaliczamy suprematyzm, De Stijl, minimal art, optical art, konstruktywizm, neoplastycyzm i szkołę Bauhaus.Poszczególne te nurty związane są z różnego rodzaju narodowościami i ugrupowaniami malarzy, jakie zawiązywały się w poszczególnych krajach europejskich. Neoplastycyzm popularny był w Holandii, a w Rosji konstruktywizm
Inni znani przedstawiciele malarstwa abstrakcyjnego to:
- Jackson Pollock,
- Sam Francis,
- Kazimierz Malewicz,
- Piet Mondrian.
W związku z trudnym odbiorem tych dzieł abstrakcjonizm nie jest zbyt popularnym kierunkiem sztuki wśród mas. Odczytywanie zamysłu i intencji malarza jest bardzo trudne przez to, że nie ma w nich utartych reguł i nie występuje typowe choćby dla impresjonizmu uchwycenie codzienności, namalowane jabłko wcale nie będzie w tym wypadku przypominało kształtem i kolorem owocu, który znamy wszyscy.
Przygotowała: Redakcja „Kleksa”
Dlaczego warto fotografować telefonem?
Czasem wydaje nam się, że aby zrobić dobre zdjęcia, potrzebujemy profesjonalnego sprzętu. Jednak telefonem jesteśmy w stanie wykonać wystarczająco dobre fotografie, jeżeli nie planujemy ich potem wystawiać na jakimś prestiżowym konkursie. Przypuszczam, że większość osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę ze fotografią, nie zamierzają tego robić. Poza tym telefon jest z nami wszędzie i jest o wiele bardziej poręczny, a aparaty obecnych telefonów są często o wiele lepsze niż prawdziwego aparatu.
Oczywiście, jeżeli chcemy doskonalić nasze umiejętności, warto przejść na tryb manualny i bliżej poznać funkcje aparatu w telefonie.
Idealne kadry nie muszą być daleko!
Nawet wychodząc przed własny dom, jesteśmy w stanie przedstawić okolicę w nietypowy sposób, z zupełnie innej strony. Najważniejsze jest poznanie własnego aparatu (bądź aparatu w telefonie) i przedstawienie na zdjęciu okolicy w kreatywny sposób. Musimy najpierw zastanowić się, co chcemy uchwycić, jakie emocje wywołać...
Co do ustawień w zimie warto zwrócić uwagę na:
korekcje ekspozycji (dzięki temu śnieg będzie biały, a nie szary),
format zdjęcia RAW (pozwala uchwycić szczegóły),
wyłączenie funkcji HDR,
Miejsca na dłuższe wypady fotograficzne w Polsce:
Piramida w Rapie (na północy Polski) - miejsce ma dosyć poważny, tajemniczy klimat,
Kamienne kręgi (na północy) - miejsce wierzeń dawnych ludności zamieszkujących tamte obszary,
Krzywy las,
Krocząca sosna,
Zamek w Mosznej,
Zamek Łapalice,
Kraina wygasłych wulkanów (blisko granicy)
Ścieżka rowerowa wzdłuż Odry,
Jura Krakowsko-Częstochowska,
Twierdza przemyska,
Karkonosze,
Zamek Czocha,
Wodospad Kamieńczyka,
Pstryk! Na tym kończę, mam nadzieję, że mój artykuł okaże się dla ciebie pomocny . Życzę tylko (!) udanych kadrów! ;)
Przygotowała: Kinga Kołodziejczyk, 8d
Jesień 2021
Obecnie krajobrazy, a nawet skrajnie surrealistyczne rysunki nie są w sztuce niczym nieznanym, budzącym kontrowersje. Jednak jeszcze w XVIII w. w panowały określone kanony. Dzieła, które nie wpisywały się w nie, traktowane były jako nieudane, niezbyt interesujące. Normy narzucał głównie Salon Paryski, a Królewska Akademia Malarstwa wtłaczała przyszłym artystom określone kryteria.
W 1874r. odbyła się pierwsza niezależna wystawa, stworzona przez artystów-buntowników, chcących wyjść poza narzucone schematy. Rok ten uznawany jest za rok powstania impresjonizmu. Na wystawie obrazy ustawione były jedynie w dwóch rzędach (dotychczas aż po sufit), w kolejności alfabetycznej. Jednym z pierwszych przełomowych dzieł, od którego wszystko się zaczęło była „Impresja, wschód słońca”, Claude’a Moneta.
Jak już wspomniałam, impresjonizm był swego rodzaju nowością, wyjściem poza utarte schematy. Artyści, którzy go tworzyli, malowali krajobrazy (dotychczas panowały głównie dzieła odnoszące się do mitologii, literatury, w których główną rolę grał człowiek). Wielkim przełomem było także wyjście w plener, aby uchwycić ulotne chwile oraz charakterystyczne pociągnięcia pędzlem, które zaobserwować możemy m. in. u Vincenta Van Gogha, w jego znanym dziele ,,Gwieździsta Noc”.
Ciekawostka
Vincent Van Gogh, obecnie bardzo ceniony artysta. Dostarczył natchnienia wielu twórcom. Powstała nawet filmowa animacja, stworzona na podstawie jego dzieł.
Jednak za życia sprzedał tylko jeden obraz (,,Czerwona Winnica”), w dodatku własnemu bratu. Był niezrozumiany, często uznawany za wariata.
Przygotowała: Kinga Kołodziejczyk, 8d