ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν
Το πρώτο που είναι να κάνεις πρώτα εσύ να κατηχηθείς Ορθά αφού Μετανοήσεις από την αίρεση του Οικουμενισμού.
Μετά να τα πράξεις αυτά σε άλλους για να σωθούν.
Δεύτερον να μην πηγαίνεις σε Ναούς των Οικουμενιστών. Ούτε καν να τους μνημονεύεις.
Μακάριος άνήρ δς οΰκ έπορεύθη έν βουλή άσεβών»
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ
Γέροντα Δοσιθεε εσύ αναφέρεις μόνο 20 (είκοσι) και σύγχρονους Αγίους. Οι παλιοί Άγιοι τι έγιναν τους ξέχασες ;;;Ο Μέγας Βασίλειος , Γρηγόριος Παλαμάς ...;;;
Εγώ εκτός αυτούς που σου ανάφερα μπορώ να σε δείξω μυριάδες Αγίων που υπερασπίστηκαν την Ορθόδοξη Πίστη μας.
Εσύ δεν υπερασπίζεσαι την Ορθόδοξο Πίστη δεν τηρείς αυτά που λένε οι Άγιοι Πατέρες μας .
Γύρισες τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Ορθοδοξία όπως έκανε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ;;; ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ή να ελέγξεις να διορθώσεις όπως έκανε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης περί διορθώσεως του αδερφού ;;
Ένωσες τα σχίσματα των Γ.Ο. Χ ή το Ουκρανικό ;;; Όπως έκανε ο Μέγας Βασίλειος ;;;
Μνημονεύεις ακόμα τον αιρετικό Επίσκοπο σου ;;;
Τους παραβάτας της ορθής πίστεως ..αυτούς ώς καθάρματα, μήτε συλλειτουργείν αυτοίς ανεχόμενοι, μήτε μνημονεύοντες ολως αυτών ώς Χριστιανών Μάρκου Εφέσου, Επιστολή προς Θεφάνην, ΡG 160, 1097ΑΒ.
Ό ιερός Χρυσόστομος πληρούται ολος χαράς, διότι «μαρτύρων σώματα, υπό το έδαφος κείμενα εγγύς λειψάνων αιρετικών, άνηνέχθησαν και άνω κατ’ ιδιαν έτάφησαν» (523), προτρέπει δέ τον πιστόν λαόν νά σπεύδη πολλώ μάλλον τώρα προς τούς τάφους των μετακομισθέντων μαρτυρικών Λειψάνων, «οτε καθ’ εαυτούς οί μαργαρΐται, οτε απηλλάγη των λύκων τά πρόβατα, οτε απέστησαν των νεκρών οί ζώντες» (524). Ούδεμία κοινωνία εν τη ζωή καί μετά Θάνατον μεταξύ Ορθοδόξων καί αιρετικών! Καί αυτοί οί τάφοι τών ορθοδόξων πρέπει νά άπέχουν έκ τοΰ «πονηρού γειτονήματος» τών αίρετικών! (525). Υπό τού Χρυσοστομικοΰ καλάμου οί γνήσιοι Μάρτυρες χαρακτηρίζονται «μαργαρΐται», «πρόβατα», «ζώντες», οι δε ψευδομάρτυρες τών αιρετικών Συναγωγών «λύκοι» καί «νεκροί».ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
523.Ίω.Χρυσοστόμου, Ένθ’ άνωτ., ΡΟ 50, 441.
524.Ίω.Χρυσοστόμου, “Ενθ’ άνωτ., ΡΟ 50, 443.
525.Ίω.Χρυσοστόμου, “Ένθ άνωτ., ΡΟ 50, 443. — "Ας προσέξουν, ιδιαιτέρως, τούς λόγους τοΰ Χρυσοστόμου οί οικουμενισταί τής “Ανατολής, οί τελοϋντες, άδεώς, ίεράς “Ακολουθίας, ακόμη δέ καί θείαν Λειτουργίαν εντός των αιρετικών ναών των Παπικών !
Μια και είσαι και Σερραίος θα σου δείξω τι έκαναν οι προγονοί σου .
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΧΑΤΖΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΡΩΝ ΠΑΠΑ-ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΧΑΤΖΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΡΩΝ ΠΑΠΑ-ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ
Αφιερώνετε με αγάπην προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μητρόπολης Σερρών και Νιγρίτας για να μάθουν πως υπεράσπιζαν την Ορθόδοξη πίστη τους οι προγονοί τους.
Σήμερα ο Σερρών έμοιαξε τον Δανιήλ τον προκάτοχό του που είχε τις κακοδοξίες του Καλβίνου και Λουθήρου και Ι.Βεκκου .
Ευχόμαστε όλους καλή επιστροφή στην Ορθή Πίστη.
....Τον Νοέμβριο του 1635 επιστρέφει από την Κωνσταντινούπολη ο Μητροπολίτης Δανιήλ και αποκαθιστά την τάξη στην τοπική Εκκλησία, απονέμοντας το οφφίκιο του Σακελλάριου στον παπα-Συναδινό.
Τον Ιούλιο του 1637 πεθαίνει ο πατέρας του παπα-Συναδινού, ο περίφημος Παπασίδερης.
Αυτό το έτος και τον αυτό μήνα έγινε στην πόλη των Σερρών, το συγκλονιστικότερο γεγονός των μέσων χρόνων της Εκκλησιαστικής ιστορίας της. Δέκα πέντε ιερείς, στο όνομα όλων των κληρικών, ιερέων και χριστιανών, φορώντας πετραχήλι μέσα σε Εκκλησία, αποτείχισαν το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας των Σερρών από τον Μητροπολίτη Δανιήλ, επειδή τον θεώρησαν υποστηρικτή των κακοδοξιών του Πατριάρχη Κύριλλου Λούκαρη. Σε μια Μητρόπολη που, η στάχτη από τη φωτιά πάνω στην οποία έκαψαν οι Τούρκοι το νεομάρτυρα Πάτρουλα (†1598) ήταν ακόμα ζεστή που, μνήμες από το παλούκωμα του νεομάρτυρα Μανώλη Μποσταντζόογλη (†1604) Σκευοφύλακα της Μητροπόλεως Σερρών, στοίχειωναν τον ύπνο των χριστιανών και, το αίμα του νεομάρτυρα Βασίλη του πρωτόγερου (†1630) δεν είχε στεγνώσει ακόμα στα καλντερίμια της πόλης, καμία αλλαγή στο Ορθόδοξο Δόγμα δεν ήταν αποδεκτή. Έτσι: «Τω αυτώ χρόνω και τον αυτόν μήναν (Ιούλιος 1637) έκαμαν διαγωγή (συνέλευση) όλοι οι κληρικοί, ιερείς και όλοι οι Χριστιανοί μικροί τε και μεγάλοι και οι ιερείς των χωρίων και έβαλαν πετραχήλια δεκαπέντε ιερείς εις τον Άγιον Αθανάση και αφωρέστηκαν πρώτα, έπειτα έκαμαν αναφοράν και άρτζι και έλεγαν ότι ημείς δεν θέλομε ούτε
τα αδέλφια του δεσπότη ούτε αυτόν, διότι είχαν κάποια πταισίματα τα αδέλφια του. Και έτζι ήλθεν ο δεσπότης από την Πόλη και εδίωξεν τα αδέλφια του και έκαμαν ειρήνην και αγάπη και ετιμούσαν αυτόν ως αρχιερέαν».
Αυτή είναι η τρίτη φορά που, οι Σερραίοι, για υπερασπίσουν την Ορθόδοξη πίστη τους, εξεγείρονται ενάντια στον Μητροπολίτη τους. Πρώτη λογίζεται, η εκδίωξη Μητροπολίτη που η ιστορία ξέχασε το μνημόσυνό του, στα χρόνια του λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκου (1275-1282). Ο τότε Μητροπολίτης Σερρών, προσπάθησε να προωθήσει τις ενωτικές με τους Λατίνους προσπάθειες του Βέκκου αλλά οι Σερραίοι, με τη βοήθεια των εκπροσώπων του Ανδρόνικου του Β΄, τον έδιωξαν κακήν κακώς από την πόλη.
Συγγραφέας ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΟΥΡΟΥΤΖΙΔΗΣ
1.Η ΑΠΟΤΕΙΧΗΣΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΑΝΙΗΛ ΤΟ 1637
ακολουθεί το κείμενο
2.Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΧΑΤΖΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΡΩΝ ΠΑΠΑ-ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ
https://online.fliphtml5.com/kzymi/uzze/index.html
Ο σημερινός μοντέρνος Διοκλητιανός.
Υποκλιθήκατε στον μοντέρνο Διοκλητιανό και αφού βγήκαν οι μάσκες σας σύμφωνα την ορθοδοξία είστε Lapsi .
Διατάγματα και μέτρα τότε από :
Δυο ευσεβείς ειδωλολάτρες της εποχής εκείνης ο Βαλεριανός και ο Διοκλητιανός.
Ο πρώτος ήθελε από όλους τους κατοίκους της αυτοκρατορίας , αν χρειαζόταν να το αποδείξουν εμπράκτως ότι θυσιάζουν στα είδωλα.
Ο δεύτερος απαγόρευσε με διάταγμα την συνάθροιση των Χριστιανών , την τιμωρία όλων των κληρικών , την δημευσιν της περιουσίας των πλουσίων , απαγόρευσε την χριστιανική λατρεία , καταστροφή δια πυρός τα χριστιανικά βιβλία , την καταστροφή των ναών .
Επέβαλε την προσφορά της θυσίας επί ποινή θανάτου.
Ήθελε να εκμηδενίσει τον εσωτερικό εχθρό και την ανύψωση του imperium romanum.
Στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν απαγορευόταν η συμμετοχή στην ξένη ή νέα θρησκεία αρκεί οι χριστιανοί να θυσίαζαν σε κάποιο είδωλο . Έπρεπε και να αποδεχτούν τους Θεούς των Ρωμαίων και ας πίστευαν στον Χριστό. Όσοι προσκυνούσαν τα είδωλα θεωρούνταν πεπτοκοτες αρνηται της πίστεως . Οι αρνηται δεν έπεφταν στα μαρτύρια . Ο τότε Οικουμενισμός ή συγκρητισμός.
Παράδειγμά του Αγίου Πολυκαρκου Σμύρνης . Ο Μάρτυς και και Άγιος έλεγε όταν δεν ζημιώνεται η πίστις να ακούμε τις αρχές και εξουσίες . Επίσης όταν ο κάποτε συνάντησε τον Άγιο Πολύκαρπο ο Μαρκίων , από τον οποίο προέρχονται οι λεγόμενοι Μαρκιωνισται , του είπε του Αγιου <αναγνώρισε μας Πολυκαρπε > Τι απάντησε ο Άγιος εις τον Μαρκιωνα <αναγνωρίζω , αναγνωρίζω , αναγνωρίζω τον πρωτότοκον του Σατανά >βλέπε Εκκλησιαστική ιστορία Ευσέβιου Καισαρείας Δ' 14, 6-10 σελ.43 Επίσης ο Ιωάννης ο μαθητής όταν ήταν ο Κηρυνθος στα λουτρά έλεγε να φύγουμε χωρίς να λουσθει μην πέσει πάνω του το λουτρό .Επειδή ήταν μέσα ο Κηρυνθος ο εχθρός της Αληθείας.
Αυτά ας τα δείτε εσείς , να πάρετε παράδειγμα από τον Άγιο , εσείς που αναγνωρίσατε τα βαπτίσματα των αιρετικών και γενικώς όλα τα Μυστήρια τους.
Πάμπολλα παραδείγματα έχουμε αν διαβάσουμε την Εκκλησιαστική Ιστορία , τα Μαρτυρολόγια , τους βίους Αγίων. Περισσότερα διαβάστε τα Μαρτύρια των αρχαίων Χριστιανών ν Εκδόσεις <Γρηγόριος Παλαμάς Θεσσαλονίκη 1978 > Ε.Π.Ε 30 Παναγιωτου κ.Χρήστου.
Οι διωγμοί είχαν και έχουν διπλή φύση. Ο πόλεμος των ιδεών και ο πόλεμος της ύλης.
Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος
Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο. Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο.
Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου. Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Κορνήλιου στις 13 Σεπτεμβρίου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Δικαιοσύνης διαπρέπων τοῖς ἔργοις, τὸν φωτισμὸν τῆς εὐσεβείας ἐδέξω καὶ ἀποστόλων σύμπονος ἐδείχθης ἀληθῶς· τούτοις κοινωνήσας γάρ, δι' ἐνθέων καμάτων τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν ἀνέκραξας πᾶσι· μεθ' ὧν δυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς τοὺς σὲ τιμῶντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.
Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ὁ ποιμενικός αὐλός τῆς θεολογίας», τονίζει σέ λόγο του ὅτι «κρεῖσον ἐμπαθοῦς ὁμονοίας ἡ ὑπέρ εὐσεβείας διάστασις». Οἱ σύγχρονοι Ἱεράρχες ἀλλά καί ὁ πιστός λαός πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι τούς Αγίους δέν ἀρκεῖ νά τούς τιμᾶμε μόνον μέ τά λόγια, ὀφείλουν καί οἱ πράξεις μας νά ἀκολουθοῦν τίς δικές τους.
ΠΕΡΑΣΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΛΕΓΞΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΚΑΙΣΑΡΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΙΕΡΑΡΧΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ. ΔΕΝ ΣΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΟΥΤΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ;;; ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ . ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΩΣ ΤΟ 1850 μ.Χ. ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟΣΟΙ ΑΓΙΟΙ ;;;ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΙΜΟΥΝΤΑΙ ΠΡΕΠΟΝΤΑ ;;
Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας.
Το 357 μ.Χ. πηγαίνει στην Πάτρα, κατ' εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.).
Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψη του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.
Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν' (50), στ. 14). Κύριε, στήριξε με με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.
Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Αρτεμίου στις 20 Οκτωβρίου.
Κάθισμα
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς.
Τὸν στρατιώτην τοῦ Χριστοῦ τὸν ἀήττητον, καὶ καθαιρέτην τοῦ ἐχθροῦ γενναιότατον, τὸν ἐν μεγίστοις τέρασιν ἐκλάμψαντα, ἅπαντες Ἀρτέμιον, εὐφημήσωμεν πίστει· βρύει γὰρ ἰάματα, τοῖς προστρέχουσι πόθῳ, καὶ καταπαύει πάθη χαλεπά, καὶ τῶν ἐν θλίψει ἀνθρώπων προΐσταται.
Ὁ Οἶκος
Τὶς τοὺς ἀγῶνας ἐξαρκέσει ἐξειπεῖν Ἀθλοφόρε, ἢ τοὺς πόνους τοὺς σούς, οὓς περ ἀνδρείως ὑπέμεινας, διὰ τῆς πίστεως τοῦ Κυρίου, καὶ τῆς χάριτος ἧς περ κατηξιώθης; οὐκ ἐξαρκεῖ διηγήσασθαι στόμα ἀνθρώπινον· σοφίαν γὰρ ἐνδεδυμένος καὶ ἀνδρείαν, τὸν πλοῦτον ἐμίσησας καὶ τὴν ἀξίαν τὴν πρόσκαιρον, στρατιώτης φανεὶς γνησιώτατος. Καὶ νῦν πρεσβεύεις Κυρίῳ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Η ΑΙΡΕΣΗ
Η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας πάντοτε ετίμησε τον αγώνα αγίων μορφών, Ομολογητών της Ορθοδοξίας κατά της ποικίλης αιρέσεως. Ο αγώνας αυτός καταλαμβάνει το πλείστον μέρος της εκκλησιαστικής ιστορίας και ουσιαστικώς υπήρξε ο κυριώτερος, ή μάλλον ο μόνος, παράγων διαμορφώσεως και εξελίξεως της λεκτικής διατυπώσεως των εκκλησιαστικών δογμάτων. Όμως, τί σημαίνει «αίρεση»; Γιατί η Εκκλησία πολεμεί τις αιρέσεις (και όχι βεβαίως τους αιρετικούς); Έως ποίου σημείου είναι ανεκτή η αίρεση; Σώζονται όσοι ακολουθούν τις αιρέσεις;
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές αφορμές ωφελίμου προβληματισμού πάνω στα θέματα αυτά.
1. Τι είναι αίρεση
2. Δαιμονική προέλευση της αιρέσεως
3. Οι αιρετικοί κατηγορούν ακόμη και τους Αγίους
4. Αίρεση ίσως να είναι και η αλλαγή ενός «ιώτα» των εκκλησιαστικών δογμάτων
(● ιστορικά παραδείγματα, ● διδασκαλία των Αγίων Πατέρων)
5. Σωτηριολογικές επιπτώσεις της αιρέσεως
Α. Τα μυστήρια των αιρετικών, καθ΄ ότι άκυρα είναι αχαρίτωτα
● Οι αιρετικοί δεν έχουν «αποστολική διαδοχή».
● Το βάπτισμα των αιρετικών είναι «καθ’ εαυτό» άκυρο και χωρίς καμμία «διαδοχή»
● Η αίρεση (και όχι ο αντι-αιρετικός αγώνας) δημιουργεί σχίσμα και εξάγει από την κοινωνία με το Σώμα Χριστού
Β. Οι αιρέσεις αλλοιώνουν το ορθόν σέβας στη ζωή των πιστών
(Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Μονοφυσιτισμός, Εικονομαχία, λατινικός αντιη-συχασμός)
6. Οι αιρέσεις ποτέ δεν θα εκλείψουν έως της Β΄ Παρουσίας
Αν εξακολουθείς να μνημονεύεις τον αιρετικό Επίσκοπο σου έτσι θα σε ονομάζει ο Μέγας Αθανάσιος.ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ !
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ,
ΚΑΤΑ ΑΡΕΙΑΝΩΝ ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.
Αἱ μὲν αἱρέσεις ὅσαι τῆς ἀληθείας ἀπέστησαν, ἐπινοήσασαι μανίαν ἑαυταῖς φανεραὶ τυγχάνουσι, καὶ τούτων ἡ ἀσέβεια πάλαι πᾶσιν ἔκδηλος γέγονε. Τὸ γὰρ ἐξελθεῖν ἀφ' ἡμῶν τοὺς ταῦτα ἐφευρόντας δῆλον ἂν εἴη, ὡς ἔγραψεν ὁ μακάριος Ἰωάννης, ὅτι τῶν τοιούτων οὔτε ἦν, οὔτε νῦν ἐστι μεθ' ἡμῶν τὸ φρόνημα. Διὸ καὶ, ὡς εἶπεν ὁ Σωτὴρ, Μὴ συνάγοντες μεθ' ἡμῶν, σκορπίζουσι μετὰ τοῦ διαβόλου, παρατηρούμενοι τοὺς κοιμωμένους, ἵνα, τὸν ἴδιον ἰὸν τῆς ἀπωλείας ἐπισπείραντες, ἔχωσι τοὺς συναποθνήσκοντας ἑαυτοῖς. Ἐπειδὴ δὲ ἡ μία τῶν αἱρέ σεων ἡ ἐσχάτη, καὶ νῦν ἐξελθοῦσα πρόδρομος τοῦ Ἀν τιχρίστου, ἡ Ἀρειανὴ καλουμένη, δόλιος οὖσα καὶ πανοῦργος, βλέπουσα τὰς πρεσβυτέρας ἑαυτῆς ἀδελφὰς ἄλλας αἱρέσεις ἐκ φανεροῦ στηλιτευθείσας, ὑποκρίνεται περιβαλλομένη τὰς τῶν Γραφῶν λέξεις, ὡς ὁ πατὴρ αὐτῆς ὁ διάβολος, καὶ βιάζεται πάλιν εἰσελθεῖν εἰς τὸν παράδεισον τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα, πλάσασα ἑαυτὴν ὡς Χριστιανὴν, ἀπατήσῃ τινὰς κατὰ Χριστοῦ φρονεῖν τῇ πιθανότητι τῶν παραλογισμῶν· εὔλογον γὰρ οὐδὲν παρ' αὐτῇ· καὶ ἐπλάνησέ γε τῶν ἀφρόνων ἤδη τινὰς, ὥστε τούτους μὴ μόνον φθαρῆναι τῇ ἀκοῇ, ἀλλὰ καὶ λαβόντας κατὰ τὴν Εὔαν γεύσασθαι, καὶ λοιπὸν ἀγνοοῦντας νομίζειν τὸ πικρὸν γλυκὺ, καὶ τὴν βδελυκτὴν αἵρεσιν λέγειν καλήν· ἀναγκαῖον ἡγησάμην προτραπεὶς παρ' ὑμῶν διελεῖν τὴν πτύξιν τοῦ θώρακος τῆς μιαρᾶς αἱρέσεως ταύτης, καὶ δεῖξαι τὴν δυσωδίαν τῆς ἀφροσύνης αὐτῆς· ἵνα οἱ μὲν πόῤῥωθεν ὄντες αὐτῆς ἔτι φύγωσιν αὐτὴν, οἱ δ' ἀπατηθέντες ἀπ' αὐτῆς μεταγνῶσι, καὶ ἠνεῳγμένοις τοῖς ὀφθαλμοῖς τῆς καρδίας νοήσωσιν, ὅτι, ὥσπερ τὸ σκότος οὐκ ἔστι φῶς, οὐδὲ τὸ ψεῦδος ἀλήθεια, οὕτως οὐδὲ ἡ Ἀρειανὴ αἵρεσίς ἐστι καλή. Ἀλλὰ καὶ οἱ τούτους καλοῦντες Χριστιανοὺς πολὺ καὶ λίαν πλανῶνται, ὡς μήτε τὰς Γραφὰς ἀνεγνωκό τες, μήτε ὅλως εἰδότες τὸν Χριστιανισμὸν καὶ τὴν ἐν αὐτῷ πίστιν. Τί γὰρ ὅμοιον ἑωρακότες τῆς αἱρέσεως πρὸς τὴν εὐσεβῆ πίστιν φλυαροῦσιν ὡς μηδὲν κακὸν λεγόντων ἐκείνων; Τοῦτό ἐστιν ἀληθῶς καὶ τὸν Καϊάφαν αὐτοὺς εἰπεῖν Χριστιανὸν, καὶ τὸν προδότην Ἰούδαν ἔτι συναριθμεῖν τοῖς ἀποστόλοις, τούς τε τὸν Βαραβᾶν αἰτησαμένους ἀντὶ τοῦ Σωτῆρος, λέγειν μη δὲν κακὸν πεποιηκέναι· καὶ Ὑμέναιον δὲ καὶ Ἀλέ ξανδρον συνιστάνειν ὡς καλῶς φρονοῦντας, καὶ ψεύδεσθαι κατ' αὐτῶν τὸν Ἀπόστολον. Ἀλλ' οὔτε ταῦτ' ἂν ἀκοῦσαι Χριστιανὸς ἀνάσχοιτο, οὔτε τὸν τολ μῶντα λέγειν τοῦτο ὑγιαίνειν ἄν τις τοῦτον ταῖς φρεσὶν ὑπολάβοι. Ἀντὶ γὰρ Χριστοῦ παρ' αὐτοῖς Ἄρειος, ὡς παρὰ Μανιχαίοις Μανιχαῖος, ἀντὶ δὲ Μωϋσέως καὶ τῶνἄλλων ἁγίων Σωτάδης τις ἐξεύρηται παρ' αὐτοῖς ὁ καὶ παρ' Ἕλλησι γελώμενος, καὶ ἡ θυγάτηρ Ἡρωδιάδος. Τοῦ μὲν γὰρ τὸ κεκλασμένον καὶ θηλυκὸν ἦθος μεμίμηται γράφων Ἄρειος καὶ αὐτὸς Θαλίας· τῆς δὲ τὴν ὄρχησιν ἐζήλωσεν ἐξορ χούμενος καὶ παίζωνἐν ταῖς κατὰ τοῦ Σωτῆρος δυσφημίαις, ὥστε τοὺς ἐμπίπτοντας εἰς τὴν αἵρε σιν διαστρέφεσθαι μὲν τὸν νοῦν καὶ ἀφρονεῖν, ἀλλάσσειν δὲ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τῆς δόξης ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἀντὶ Χριστιανῶν λοι πὸν Ἀρειανοὺςὀνομάζεσθαι, τοῦτό τε τῆς ἀσεβείας ἔχειν τὸ γνώρισμα.
Μὴ γὰρ προφασιζέσθωσαν, μηδὲ ὀνειδιζόμενοι καταψευδέσθωσαν κατὰ τῶν μὴ ὄντων ὡς εἰσὶν, οὕτω καλοῦντες καὶ αὐτοὶ τοὺς Χριστιανοὺς ἀπὸ τῶν διδασκάλων, ἵνα δόξωσι καὶ αὐτοὶ οὕτως καλεῖσθαι Χριστιανοί· μηδὲ αἰσχυνόμενοι τὸ ἐπονείδιστον ἑαυτῶν ὄνομα, παιζέτωσαν· εἰ δὲ αἰσχύνονται, ἐγκαλυπτέσθωσαν, ἢ ἀποπηδάτωσαν ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν ἀσεβείας. Οὐδὲ πώποτε γὰρ λαὸς ἀπὸ τῶν οἰκείων ἐπισκόπων ἔσχε τὴν ἐπωνυμίαν, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ Κυρίου, εἰς ὃν καὶ τὴν πίστιν ἔχομεν· τῶν γοῦν μακαρίων ἀποστόλων διδασκάλων ἡμῶν γε νομένων, καὶ διακονησάντων τὸ τοῦ Σωτῆρος Εὐαγγέλιον, οὐκ ἐξ ἐκείνων ἐκλήθημεν, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ Χριστιανοὶ καὶ ἐσμὲν, καὶ ὀνομαζόμεθα. Οἱ δὲ παρ' ἑτέρων ἔχοντες τὴν ἀρχὴν ἧς νομίζουσι πίστεως, ἐκείνων εἰκότως ἔχουσι καὶ τὴν ἐπωνυμίαν, ὡς αὐτῶν γενόμενοι κτῆμα. Ἀμέλει πάντων ἡμῶν ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ Χρι στιανῶν ὄντων καὶ καλουμένων, ἐξεβλήθη πάλαι Μαρκίων αἵρεσιν ἐφευρών· καὶ οἱ μὲν παραμείναντες μετὰ τοῦ ἐκβαλόντος ἐκεῖνον ἔμειναν Χριστιανοί· οἱ δ' ἀκολουθήσαντες Μαρκίωνι οὐκέτι μὲν Χρι στιανοὶ, Μαρκιωνισταὶ δὲ λοιπὸν ἐκλήθησαν. Οὕτω καὶ Οὐαλεντῖνος, καὶ Βασιλίδης, καὶ Μανιχαῖος, καὶ Σίμων ὁ μάγος τοῖς ἀκολουθήσασι μεταδεδώκασι τοῦ ἰδίου ὀνόματος· καὶ οἱ μὲν Οὐαλεντινιανοὶ, οἱ δὲ Βασιλιδιανοὶ, οἱ δὲ Μανιχαῖοι, κἀκεῖνοι Σιμωνιανοὶ, καὶ ἄλλοι κατὰ Φρύγας ἀπὸ Φρυγίας, καὶ ἀπὸ Νοουάτου Νοουατιανοὶ προσαγορεύονται. Οὕτω καὶ Μελέτιος, ἐκβληθεὶς παρὰ Πέτρου τοῦ ἐπισκόπου καὶ μάρτυρος, οὐκέτι Χριστιανοὺς ἀλλὰ Μελιτιανοὺς ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους· οὕτως ἄρα καὶ τοῦ μακαρίτου Ἀλεξάνδρου τὸν Ἄρειον ἐκβαλόντος, οἱ μὲν μετὰ Ἀλεξάνδρου μείναντες ἔμειναν Χριστιανοί· οἱ δὲ συνεξελθόντες Ἀρείῳ τὸ μὲν ὄνομα τοῦ Σωτῆρος ἡμῖν τοῖς μετὰἈλεξάνδρου καταλελοίπασιν, Ἀρειανοὶ δὲ λοιπὸν ἐκλήθησαν ἐκεῖνοι. Ἰδοὺ γοῦν καὶ μετὰ θάνατον τοῦ Ἀλεξάνδρου, οἱ κοινωνοῦντες τῷ διαδεξαμένῳ τοῦτον Ἀθανασίῳ, καὶ οἷς ὁ αὐτὸς Ἀθανάσιος κοινωνεῖ, τὸν αὐτὸν ἔχουσι τύπον· καὶ οὔτε ἐκείνων τὸ τούτου τινὲς ἔχουσιν ὄνομα, οὔτε αὐτὸς ἐξ ἐκείνων ὀνομάζεται, ἀλλὰ πάντες πάλιν καὶ συνήθως Χριστιανοὶ καλοῦνται. Κἂν γὰρ διδα σκάλων διαδόχους ἔχωμεν, καὶ μαθηταὶ τούτων γινώ μεθα· ἀλλά γε τὰ τοῦ Χριστοῦ παρ' αὐτῶν διδασκόμενοι, Χριστιανοὶ οὐδὲν ἧττον ἐσμὲν καὶ καλούμεθα. Οἱ δέ γε τοῖς αἱρετικοῖς ἀκολουθοῦντες, κἂν μυρίους διαδόχους ἔχωσιν, ἀλλὰ πάντως τὸ ὄνομα τοῦ τὴν αἵρεσιν ἐφευρόντος φέρουσιν. Ἀμέλει τελευτήσαντος Ἀρείου, πολλῶν δὲ τῶν ἰδίων αὐτὸν δια δεξαμένων, ὅμως οἱ τὰἐκείνου φρονοῦντες ἐξ Ἀρείου γνωριζόμενοι Ἀρειανοὶ καλοῦνται.
Καὶ θαυμαστόν γε τούτου τεκμήριον, οἱ μὲν ἐξ Ἑλλήνων καὶ νῦν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἐρχόμενοι, ἀφιέντες τὴν τῶν εἰ δώλων δεισιδαιμονίαν, οὐ τῶν κατηχούντων λαμ βάνουσι τὴν ἐπωνυμίαν, ἀλλὰ τὴν τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἀντὶ Ἑλλήνων ἄρχονται Χριστιανοὶ καλεῖσθαι· οἱ δὲ πρὸς ἐκείνους ἀπιόντες, ἢ ὅσοι δ' ἂν ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν αἵρεσιν μεταβάλλονται, τὸ μὲν Χριστοῦ καταλιμπάνουσιν ὄνομα, καὶ λοιπὸν δὲ Ἀρειανοὶ καλοῦνται, ὡς οὐκέτι τὴν Χριστοῦ πίστιν ἔχοντες, ἀλλὰ τῆς Ἀρείου γενόμενοι μανίας διάδοχοι. 26.20 Πῶς τοίνυν Χριστιανοὶ οἱ μὴ Χριστιανοὶ, ἀλλὰ Ἀρειομανῖται; Ἢ πῶς τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίαςεἰσὶν οἱ τὴν ἀποστολικὴν ἀποτιναξάμενοι πίστιν, καὶ καινῶν κακῶν ἐφευρεταὶ γενόμενοι, οἱ τὰ μὲν τῶν θείων Γραφῶν λόγια καταλείψαντες, τὰς δὲ Θαλείας Ἀρείου σοφίαν καινὴν ὀνομάζοντες; Εἰκότως τοῦτο λέγοντες καινὴν γὰρ αἵρεσιν ἀπαγγέλ λουσι. Διὸ καὶ θαυμάσειεν ἄν τις, ὅτι πολλὰ πολλῶν συντάγματα καὶ πλείστας ὁμιλίας εἴς γε τὴν Παλαιὰν καὶ τὴν Καινὴν γραψάντων, καὶ παρὰ μη δενὶ Θαλείας εὑρισκομένης, ἀλλὰ μηδὲ παρὰ τοῖς σπουδαίοις τῶν Ἑλλήνων, ἢ παρὰ μόνοις τοῖς ᾄδουσι τὰ τοιαῦτα παρὰ πότον μετὰ κρότου καὶ σκωμμάτων ἐν παιδιαῖς, ἕνεκεν τοῦ γελᾶσθαι παρ' ἑτέρων, ὁ θαυ μαστὸς Ἄρειος οὐδὲν σεμνὸν μιμησάμενος, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν σπουδαίων ἀγνοήσας, πλεῖστά τε τῶν ἄλλων αἱρέσεων ὑποκλέψας, τὴν τοῦ Σωτάδου μόνου γελοιολογίαν ἐζήλωσε. Τί γὰρ ἔπρεπε ποιεῖν αὐτὸν, ἢθέλοντα κατὰ τοῦ Σωτῆρος ὀρχήσασθαι, τὰ δύστηνα ἑαυτοῦ ῥημάτια τῆς ἀσεβείας ἐν ἐκλύτοις καὶ παρει μένοις μέλεσι σημαίνειν; ἵν' ὥσπερ ἡ σοφία φησὶν, Ἀπὸ ἐξόδου λόγου ἐπιγνωσθήσεται ἀνὴρ, οὕτως ἀπ' ἐκείνων τὸ τῆς ψυχῆς μὴ ἀνδρῶδες, καὶ τῆς διανοίας ἡ φθορὰ τοῦ γράψαντος γινώσκηται. Καὶ γὰρ οὐδὲ ἔλαθεν ὁ δόλιος, ἀλλὰ καίτοι πολ λάκις, ὡς ὁ ὄφις, ἄνω καὶ κάτω στρέφων ἑαυτὸν, ὅμως πέπτωκεν εἰς τὴν πλάνην τῶν Φαρισαίων. Ὡς γὰρ ἐκεῖνοι, θέλοντες παρανομεῖν, ἐσχηματίζοντο τὰ τοῦ νόμου μελετᾷν ῥήματα, καὶ θέλοντες ἀρνεῖ σθαι τὸν προσδοκηθέντα καὶ παρόντα Κύριον, ὑπ εκρίνοντο μὲν ὀνομάζειν τὸν Θεὸν, ἠλέγχοντο δὲ βλα σφημοῦντες ἐν τῷ λέγειν, διὰ τί σὺ, ἄνθρωπος ὢν Θεὸν σεαυτὸν ποιεῖς, καὶ λέγεις, Ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ ἕν ἐσμεν, οὕτω καὶ ὁ κίβδηλος καὶ Σωτάδειος Ἄρειος ὑποκρίνεται μὲν ὡς περὶ Θεοῦ λέγων, παρ εντιθεὶς τὰς τῶν Γραφῶν λέξεις, ἐλέγχεται δὲπανταχόθεν Ἄρειος ἄθεος, ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν, καὶ τοῖς ποιήμασιν αὐτὸν συναριθμῶν.....
Παρακάτω σου συστήνω να ερευνήσεις , μήπως τυχόν αμφιβάλεις σαν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο , τα συγγράμματα και τις διδαχές των Αγίων Πατέρων.
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ A_B _ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Γ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Ε ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Μ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Ι ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Κ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΦ & Φ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Σ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΛΙΝΚ
ΑΠΑΝΤΑ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΥ Ι . ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 1 ΕΩΣ 40
ΑΠΑΝΤΑ Ι. ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 41 ΕΩΣ 82
Ψαλ. 1,1 Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν.
Ψαλ. 1,2 ἀλλ ̓ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός.
Ψαλ. 25,4 οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω·
Ψαλ. 25,5 ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω.
Ψαλ. 25,9 μὴ συναπολέσῃς μετὰ ἀσεβῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἀνδρῶν αἱμάτων τὴν ζωήν μου,...
Ιερ. 15,17 οὐκ ἐκάθισα ἐν συνεδρίῳ αὐτῶν παιζόντων, ἀλλὰ εὐλαβούμην ἀπὸ προσώπου χειρός σου· καταμόνας ἐκαθήμην, ὅτι πικρίας ἐνεπλήσθην.
Ιώβ. 31,5 εἰ δὲ ἤμην πεπορευμένος μετὰ γελοιαστῶν, εἰ δὲ καὶ ἐσπούδασεν ὁ πούς μου εἰς δόλον·
Ιώβ. 31,6 ἕσταμαι γὰρ ἐν ζυγῷ δικαίῳ, οἶδε δὲ ὁ Κύριος τὴν ἀκακίαν μου.
Αυτές τις λίγες ταπεινές και γενικές σκέψεις ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με πόνο ψυχής για την σημερινή θλιβερή πραγματικότητα και να ευχηθώ από τα βάθη της καρδιά μου, καλή φώτιση και σωτηρία σε όλους μας! Αμήν!
Υ.Γ. Είσαι πολύ φτωχός γέροντα με τους σύχρονους Αγίους σου μόνο 20 ! Εμείς σου δείξαμε Μυρίαδες απο Αδάμ έως 17ο-18ο αιώνα.
Βλέπεις η Ορθοδοξία είναι πλούσια σε Αγίους .