Pożegnanie pszczoły

Na Sumatrze jest osobliwe miejsce. Spa z piekła rodem – gorące jezioro Toba. To część uśpionego superwulkanu o tej samej nazwie. Wyobraźcie sobie tylko – dookoła buchające gejzery, gęsta para wodna, duszący zapach źródeł siarkowych i… niemiłosierny upał.

Nieopodal tego cudu natury jest wybudowany ni z tego ni z owego na wulkanicznym zboczu gorący basen, cały w niepasujących do otoczenia kafelkach, z kamiennym głazem na dnie. Kąpaliśmy się w nim wraz z grupą i żartowaliśmy, że to korek do superwulkanu, który poruszony może wyswobodzić drzemiącą pod nim lawę. Wtedy też zauważyłam, że nie tylko my ledwie wytrzymujemy z gorąca. Do wody basenu wpadła monstrualnych rozmiarów pszczoła – zwana "carpenter bee" – bo żyje w drewnie i w przeciwieństwie do znanych nam pszczół jest samotniczką. Piękna! Szafirowo-niebieskie, perłowe skrzydła połyskiwały w mieszaninie promieni słońca i wody. Niestety nie była w stanie sama wygrać z żywiołem. Było niemal pewne, że gdy tam zostanie – utopi się. Niewiele myśląc, wzięłam więc basenowy klapek i szybkim ruchem wyłowiłam ją z wody. Nie odleciała, została na moim bucie i suszyła się na słońcu. Minęło sporo czasu, byliśmy już spakowani i mieliśmy stamtąd odjeżdżać, gdy nagle pszczoła wystartowała do lotu. I wtedy stało się coś niesamowitego – ten wielki, ciężki owad, którego bzyczenie było jak niepokojąca, choć piękna muzyka, zatoczył dwa koła nad moją głową i odleciał. „Ona się z Tobą pożegnała, chciała ci podziękować” – powiedzieli moi towarzysze. Do widzenia pszczoło!

Park Narodowy Komodo - jeden z 50 parków narodowych w Indonezji.

Park został utworzony w 1980 roku specjalnie w celu ochrony jednego, endemicznego gatunku zwierząt - zagrożonego wyginięciem warana z Komodo, zwanego też smokiem z Komodo. W 1991 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Park obejmuje trzy większe wyspy: Komodo, Rinca, Padar oraz obszar wodny wraz z niezliczonymi małymi wysepkami, tworzącymi niesamowite krajobrazy. Przewidywane jest powiększenie Parku o kolejne wysepki, na które dopływają warany i zasiedlają je. 

Obecnie populacja waranów liczy około 6 tysięcy osobników, z czego najwięcej na Komodo i Flores. Oprócz waranów wyspy zamieszkują jelenie, dzikie świnie, bawoły rzeczne, małpy, papugi i węże. Jeżeli chodzi o florę to nie jest specjalnie zróżnicowana i ciekawa, ogranicza się bowiem głównie do gęstych lasów tropikalnych oraz terenów trawiastych. 

Warte uwagi są natomiast wody oblewające wyspy Parku Narodowego. Stanowią one raj dla nurków i miłośników snorkellingu. Piękne, jeszcze nie zdegradowane rafy koralowe, z ponad 300 gatunkami koralowców, kolorowymi rybami, żółwiami, rozgwiazdami i innymi stworzeniami morskimi zapierają dech w piersiach. Czasem można, nurkując, zobaczyć płynącego obok żółwia lub niewielkiego rekina rafowego!!!

Pomiędzy wyspami można wykupić kilkudniowy rejs stateczkiem z przystankami w celu spotkania z waranami jak również nurkowania. To niezapomniana przygoda, którą polecam każdemu.

Spotkanie z "niby wężem" morskim

Ostatnie nurkowanie na Sulawesi, płytka woda, tuż przy zaroślach namorzynowych pośród traw morskich miałam spotkanie z takim oto stworzeniem...niby wąż?? ale coś mi ta głowa nie wyglądała...

była mętna woda, nie chciałam się zbytnio zbliżać, bo wszystkie węże morskie są jadowite, a ten miał z 1,5m i mnie obserwował...

Nie wiem jaka może być szybkość ataku, więc trzymałam dystans. Jak się później okazało był to pasiasty węgorz wężowy: Myrichthys colubrinus imitujący bardzo podobnego węża: Laticauda colubrina...można się pomylić :) 

Szmaragdowe cudo z Azji - Wąż bicz

Ten uroczy zielony wąż, to wąż bicz (Ahaetulla nasuta) – gatunek jadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Można go spotkać na drzewach, w zaroślach, wysokiej trawie do 1000 m n. p. m. Jest aktywny w dzień. Wśród gałęzi i liści porusza się szybciej niż po gruncie.Występuje w krajach Azji Południowo- Wschodniej i na subkontynecie indyjskim.

Dorosły osobnik zazwyczaj osiąga 120 - 150 cm długości. Nie zawsze jest intensywnie zielony.

Czasami ma barwę jasnobrązową. Po bokach ciągnie się żółta linia. Jego charakterystyczną cechą jest długa i wąska głowa zakończona spiczastym pyskiem. Układ oczu (na skos z nachyleniem do przodu) i poziome ułożenie źrenicy zapewniają mu widzenie stereoskopowe. Zwykle wąż jest spokojny. Jeśli jednak coś go już rozwścieczy, to podnosi przednią część ciała, nadyma się, otwiera szeroko pysk i jego ciało przybiera kształt sinusoidy. Dopiero wtedy stają się widoczne czarno – białe prążki pomiędzy łuskami.

Poluje głównie na jaszczurki z rodzaju Calotes (mają do 28 cm długości wraz z ogonem), ale nie pogardzi też żabami, ptakami czy małymi ssakami.

Co się tyczy jego jadowitości, to nie ma się czym martwić, ponieważ po ukąszeniu pozostaje lekki ból w miejscu kontaktu, obrzęk, może wystąpić potliwość. Objawy te utrzymują się w najgorszym wypadku do trzech dni.

Poniżej prezentuję trasę, którą przygotowałam specjalnie podczas tamtej wyprawy w 2015 roku z myślą o Pasjonatach dzikiej Natury i Miłośnikach fotografii Przyrody -aby móc wyświetlić szczegóły proszę kliknąć na jaszczurkę z gatunku: Kandukara galasonosa ;)

Wyprawa jest maksymalnie zróżnicowana pod wieloma względami z naciskiem na odwiedzanie wielu Parków Narodowych w bardzo różnych biotopach.

Na wyjeździe mamy szansę obserwacji niezliczonych gatunków ptaków, Lampartów ceylońskich, dzikich Słoni azjatyckich, Płetwali błękitnych, dzikich żółwi morskich i wielu, wielu innych stworzeń w ich naturalnym środowisku.

Więcej informacji znajdziecie na oficjalnej stronie wyjazdu do której prowadzi powyższe zdjęcie jaszczurki z gatunku: Kandukara galasonosa ;)

Chcecie więcej ? ...  obiecuję uzupełniać :)

Zatem zaglądajcie tu od czasu do czasu.