Bijzondere plekken
Het Binnenhof herbergt een schat aan bijzondere plekken waar je als toerist niet komt en geen weet van hebt. In de loop der jaren heb ik veel rondgekeken in de gebouwen rond het Binnenhof en ben ik telkens weer teruggegaan naar bepaalde plekken vanwege de sfeer en de geschiedenis. Een persoonlijke keuze.
Het voormalinge ministerie van Koloniën (1860, architect Willem Nicolaas Rose) maakt tegenwoordig deel uit van het gebouwencomplex van de Tweede Kamer. Vanuit dit ministerie werd het verkeer van ambtenaren en militairen naar de overzeese gebiedsdelen aangestuurd. In het gebouw is het interieur van de regentenkamer bewaard gebleven. Bij een restauratie in 1981 werd boven de deuringang de bekende uitspraak van Jan Pieterszoon Coen (1587-1629) herontdekt: 'Daer can in Indië wat groots verrigt worden' (1618). In het plafond zijn wapenschilden van Batavia, Tegal, Makassar en Soerabaja aangebracht. Op deze foto: (replica’s van) de portretten van 66 opeenvolgende Gouverneurs-Generaal van Oost-Indië in een lijst gevat.
De binnentuin van de Tweede Kamer, tussen de oudbouw aan het Binnenhof en de commissiezalen in de nieuwbouw van Pi de Bruijn. In de strook gras zijn kunstwerken geplaatst uit de eigen kunstcollectie van de Kamer en bijenkasten met het eigen bijenvolk.
Hotel Central aan de Lange Poten (detail), een van de balkonnetjes aan de voorgevel. Na jaren aan het Binnenhof zelf te hebben gewerkt is Hotel Central alweer jarenlang de werkplek van mijn collega's en mij, en ook de plek die we achterlaten bij onze verhuizing van het Binnenhof naar de Apenrots in de zomer van 2021.
Afscheid van het Binnenhof. Gisteren liep ik weer door gebouw Koloniën, het voormalige ministerie van Koloniën dat nu onderdeel is van het Tweede Kamercomplex, en maakte ik deze foto van het kunstwerk uit 1999 in een van de lichthoven. Het kunstwerk heet VADERLAND MOEDERLAND en is van de hand van ontwerper en kunstenaar Walter Nikkels. Hij liet zich voor dit werk inspireren door woorden uit Multatuli's Max Havelaar. De gedachte achter deze woorden is dat mensen in Indië aan Nederland denken als het moederland en daarbij zich dat moederland voorstellen als een groen land met weilanden. De mensen in Nederland hebben het over hun vaderland en denken daarbij vooral aan water: blauw. Beide woorden zijn in levensgrote schreefloze kapitalen verticaal van onder naar boven op de witte gevels van de lichthoven geschilderd: VADERLAND in blauw en MOEDERLAND in zwart.
Binnenhof 7: gevelsteen ingangspartij van beeldhouwer Joop van Lunteren (1882-1958). Aankomst van de eerste Hollanders in Oost-Indië, omlijst door Hindoe-Javaanse motieven. http://www.monumentenzorgdenhaag.nl/.../gevelstenen...
Gedenksteen op de plek van de voormalige tennisbaan van Willem van Oranje, pal achter de Ridderzaal. Willem de Zwijger werd in 1559 stadhouder van Holland. In 1560 werden op het Hof werkzaamheden aan een kaatsbaan uitgevoerd. Vervolgens werden in 1561 de totale kosten van een in opdracht van Willem nieuw gebouwde kaatsbaan op het Hof verantwoord in de grafelijke administratie. De kosten waren 1444 pond 15 schelling 3 denier. Dat zou nu iets meer zijn dan €56.000.
Kamerkunst
Eerder schreef ik in deze kleine serie Afscheid van het Binnenhof al over de kunstcollectie van de Tweede Kamer die ik vanaf mijn aantreden hier in 1975 altijd met interesse heb aanschouwd. Nu we het Binnenhof achter ons hebben gelaten en in de tijdelijke behuizing B67 een deel van die kunstwerken weer tegenkomen is het een goed moment om terug te kijken naar wat er achterbleef of in elk geval niet meeverhuisde.
Een van die verrassende kunstwerken was te zien in de kleine binnentuin van de Tweede Kamer, gelegen tussen de grote commissiezalen uit de nieuwbouw van archtect Pi de Bruijn, gebouwd in 1991 en de oudere gebouwen Binnenhof 5, 6 en 7. In het gras lag daar deze Vrouw in 4 delen van kunstenaar Giuseppe Lamers (2010, keramiek).
Hoe zou het nu gaan met deze Vrouw in 4 delen? Ligt zij na het vertrek van de Kamerbewoners nog ongezien in het gras van de binnentuin? Zijn haar 4 delen bijeengeraapt en opgeborgen in een depot?
In een van de volgende afleveringen van deze serie belicht ik graag andere stukken uit de rijke en veelzijdige kunstcollectie van de Kamer. Ondertussen zijn de begrotingbehandelingen begonnen in B67, weg van het Binnenhof. Het worden mijn laatste in dienst van de Kamer, want volgend jaar neem ik na Prinsjesdag afscheid van mijn werkende leven en ga ik met pensioen, 49 weken vanaf nu.
De kunstcollectie van de Tweede Kamer is in handen van de in 2018 ingestelde Kunstcommissie, een speciale commissie van Kamerleden die zich bezighouden met de kunstcollectie van de Tweede Kamer. De commissie wordt betrokken bij de aanschaf van nieuwe kunstwerken – aankoop, schenking of in bruikleen – en andere kwesties die te maken hebben met de inrichting van het Tweede Kamergebouw.
https://letterengeest.blogspot.com/2021/10/kamerkunst.html