De mens

Oké, laten we bovenstaande nu eens toepassen. We gaan naar het Hebreeuwse woord voor mens, namelijk adam: אדם.

We hebben hierboven gesteld dat de Hebreeuwse letters ons iets leren over het wezen van een woord, net zoals H2O ons de eigenschappen van water leert. Dus we moeten de doel van een mens kunnen leren uit de Hebreeuwse letters alef, dalet en mem.

Allereerst de alef א , deze heeft getalswaarde 1. De letter is opgebouwd uit 2 jod’s   יen 1 wav ו . De jod heeft getalswaarde 10 en de wav getalswaarde 6, dus 2 jods en 1 wav tezamen is getalswaarde 26. Dit is dezelfde getalswaarde als de naam van God: jod hee wav hee:  י-ה-ו-ה

Dit leert ons dat in de structuur van de alef א dezelfde getalswaarde zit als in Gods Naam. De alef א is getalswaarde 1 en dat doet ons denken aan Deut. 6:4, het ‘sjema’, waarin wordt beleden dat God één is (echad). De alef א doet ons dus denken aan het goddelijke, verhevene; aan God.

Waar start de alef א een stam in de Tora? Dat is direct al in Gen. 1:1, bij het woord voor God, namelijk Elohim: אֱלֹהִים . De letter alef א hint dus op een connectie met God.

Hoe spreek je een alef א uit? Voor de kenners onder ons zal duidelijk zijn dat dit een zogenaamde ‘stille letter’ is, die geen klank in zichzelf heeft. Het kan een klank aannemen door een leesteken, maar dat valt voor nu buiten de spanne van deze studie. Wat ik wil aanduiden is dat de alef stil is. Het is gelinkt aan Iets boven deze wereld, Iets totaal geestelijk.

Als je de alef א spelt krijg je al'f אלף met getalswaarde 111 à 3x een 1. Alles komt weer terug op die één.

Het is een wonder dat we die Ene God mogen kennen, Hij werkt wonderlijk! Denk bijvoorbeeld aan de ogenschijnlijk moeilijke dingen die in het leven gebeuren. Het Hebreeuwse woord voor wonder = pèle פלא. Dat is alef, maar dan omgekeerd geschreven. Een wonder, dat is een goede beschrijving voor onze relatie tot God. Zijn eenheid is een wonder, niet te doorgronden.

De adam (mens) heeft dus een alef א in zich. De mens is naar Gods evenbeeld geschapen, wij zijn bedoeld om beelddragers van hem te zijn. Dat zit in ons, dat moet men weten. Als je denkt dat je een beest bent (zoals de evolutietheorie ons in feite leert), dan haal je geen voldoening uit dit leven. Die Alef zit namelijk in je, die heeft Tora, mitswot (geboden), Shabbat etc. nodig. Die heeft verbinding met zijn Bron nodig.

Het woord adam אדם bestaat naast de alef א ook uit דם (dam), hetgeen bloed in het Hebreeuws betekent, in feite ons fysieke deel. Stel, je wil een volkomen geestelijk leven leiden; de hele dag mediteren op een bergtop, zonder relaties en lekker zeten, alleen als een geestelijk wezen. Geen huwelijk etc. Diegene zal niet gelukkig zijn, want hij heeft alleen maar oog voor de א terwijl hij ook (dam) דם is, hij is ook fysiek. Een adam (mens) is zowel geestelijk en fysiek.

Hoe komen we aan ons דם dam, bloed? Dat wordt natuurlijk bepaald door je DNA dat je van je vader en moeder krijgt. Vader is av אב  en moeder is eem אם. Dit tezamen is getalswaarde 44. Het is geen toeval dat de getalswaarde van bloed (dam) דם ook 44 is.

Dit doet mij denken aan een Bijbelse onderwijzing. Als je opnieuw geboren wordt, dan krijg je als het ware een hemelse identiteit, nieuw DNA. Dan word je tot kind van God en mag je God je Vader noemen[2]. Maar wie is dan de moeder in deze vergelijking? Laten we met elkaar kijken naar Galaten 4:26, waar Jeruzalem ons aller moeder wordt genoemd. Dit is geen nieuw concept, want iets dergelijks vinden we ook al in Psalm 87:5: ‘’En van Sion zal gezegd worden: Die en die is daarin geboren; en de Allerhoogste Zelf zal hen bevestigen.’’

Het aardse heiligdom (tempel en tabernakel) is een afschaduwing van het hemelse[3], althans dat behoort zo te zijn. Het hoort een perfecte kopie te zijn van zoals het er in de hemelen aan toe gaat. Zo behoort ook ons leven een perfecte kopie te zijn van die volmaakte wedergeboren persoon die we in de hemelen al zijn.

2 Kor. 5:17: ‘’ Zo dan, indien iemand in Messias is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.’’

Op aarde is het niet altijd zichtbaar dat we een nieuw schepsel zijn in Hem, maar hier op aarde mogen we groeien in heiliging, zodat we groeien naar het beeld dat we zijn in Hem.

Oké, dus als we een hemelse Vader en moeder hebben, dan mogen we ook weten wat onze identiteit is. Onze wandel is immers in de hemelen, zoals Filippenzen 3:20 ons leert.

Taak

Dan komen we bij de vraag wat de taak van een mens is in deze fysieke wereld. Moeten we zo blijven zoals we nu zijn, of hebben we potentie om te groeien? Het antwoord zal duidelijk zijn.

In tegenstelling tot dieren, mogen we onze persoonlijkheid doen groeien, groter laten worden. Dieren doen gewoon wat ze moeten doen, ze volgen hun instincten zoals ze geschapen zijn, zo dienen zij hun Schepper. Wij daarentegen mogen groeien.

Als je de letters van het woord adam אדם door elkaar schudt, dan krijg je meod מאד, en dat betekent ‘meer’ in het Hebreeuws. We moeten ‘meer’ worden, die taak zit verborgen in de mens. We worden opgeroepen om onszelf te verfijnen, zoals we ook leren in Mat. 5:48: ‘’Weest dan gijlieden volmaakt, gelijk uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is.’’

We mogen het ruwe materiaal gebruiken dat God ons gaf en er een totaal nieuw schepsel voor teruggeven aan Hem, mét Zijn hulp.

God schiep de mens uit de aarde אדמה (adama), hetgeen taal-technisch gelinkt is aan adam, mens. Wat is het verschil tussen een hoopje aarde uit de Amsterdamse grachtengordel of een hoopje aarde van een bloemenveldje uit Coevorden, als je het in een laboratorium zou onderzoeken? Als je een chemische analyse doet van die aarde, dan merk je weinig verschil. Waar komt het prijsverschil dan door? Doordat je ervoor kiest wat je met die aarde doet! Als je een wolkenkrabber of een grachtenpand erop hebt staan of wat bloemen, dan betekent dat een verschil in waarde. Aarde heeft geen waarde in zichzelf, de waarde komt door jou die ervoor kiest wat je ermee doet! Dat is waarom de adam (mens) uit adama (aarde) gevormd is; met veel potentie. Jij beslist wat je ermee doet.

De zaaier

Waarom denkt u dat Yeshua zo vaak over zaaien spreekt? Het doel van aarde is om er zaad op te laten groeien, om vruchten voort te brengen.

Ik denk hierbij aan Zach. 10:9: ‘’ En Ik zal hen onder de volken zaaien, en zij zullen Mijner gedenken in verre plaatsen; en zij zullen leven met hun kinderen, en wederkeren.’’

En Hos. 2:22: ‘’En Ik zal haar voor Mij in de aarde zaaien, en zal Mij ontfermen over Lo-ruchama; en Ik zal zeggen tot Lo-ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat zal zeggen: O, mijn God!’’

Het volk Israël, huis van Israël is onder de volkeren gezaaid (zie voor meer info hierover deze studie). Maar iets dat gezaaid wordt, moet ook vrucht gaan voortbrengen, tenminste dat is de reden waarom iets gezaaid wordt. Dat is het doel.

We kijken naar Hosea 1: 10-11, waar over Jizreël (= God zaait) wordt gesproken: ‘’Toch zal het aantal Israëlieten zijn als het zand van de zee[4], dat niet gemeten en niet geteld kan worden[5].

En het zal gebeuren dat in de plaats waar tegen hen gezegd is: U bent niet Mijn volk, tegen hen gezegd zal worden: Kinderen van de levende God. Dan zullen de Judeeërs bijeengebracht worden samen met de Israëlieten[6]. Zij zullen voor zich één Hoofd aanstellen en uit het land oprukken; want groot zal de dag van Jizreël zijn.’’

Oké, Jizreël = God zaait. Dus God is de zaaier. Als we dan denken aan de gelijkenis van Yeshua uit Mat. 13:24, dan lezen we: ‘’Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mens, die goed zaad zaaide in zijn akker.’’

Het is dus niet hetzelfde, want God is geen adam אדם (mens), maar God is de zaaier, gelijk aan een mens die goed zaad in de akker zaait.

De gelijkenis gaat verder: ‘’En als de mensen sliepen, kwam zijn vijand, en zaaide onkruid midden in de tarwe, en ging weg. Toen het nu tot kruid opgeschoten was, en vrucht voortbracht, toen openbaarde zich ook het onkruid. En de dienstknechten van den heer des huizes gingen en zeiden tot hem: Heere! hebt gij niet goed zaad in uw akker gezaaid? Van waar heeft hij dan dit onkruid? En hij zeide tot hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. En de dienstknechten zeiden tot hem: Wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? Maar hij zeide: Neen, opdat gij, het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze beiden te zamen opwassen tot den oogst, en in den tijd des oogstes zal ik tot de maaiers zeggen: Vergadert eerst dat onkruid, en bindt het in busselen, om hetzelve te verbranden; maar brengt de tarwe samen in mijn schuur.’’

Wie is in de gelijkenis de zaaier? Waar staat het zaad voor? Waar staat het onkruid voor, en de akker? Wie zijn de dienstknechten?

In vers 36-43 wordt het verklaard: ‘’Zijn talmidim kwamen tot Hem, zeggende: Verklaar ons de gelijkenis van het onkruid des akkers. En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen; En de akker is de wereld; en het goede zaad zijn de kinderen des Koninkrijks; en het onkruid zijn de kinderen des bozen; En de vijand, die hetzelve gezaaid heeft, is de duivel; en de oogst is de voleinding der wereld; en de maaiers zijn de engelen. Gelijkerwijs dan het onkruid vergaderd, en met vuur verbrand wordt, alzo zal het ook zijn in de voleinding dezer wereld. De Zoon des mensen zal Zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit Zijn Koninkrijk vergaderen al de ergernissen, en degenen, die de ongerechtigheid doen; En zullen dezelve in den vurigen oven werpen; daar zal geween zijn en knersing der tanden. Dan zullen de rechtvaardigen blinken, gelijk de zon, in het Koninkrijk huns Vaders. Die oren heeft om te horen, die hore.’’

En ook in Joh. 12: 24-25 leren we meer over het zaad, namelijk dat het moet sterven teneinde meer vrucht te kunnen dragen: ‘’Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort. Die zijn leven liefheeft, zal hetzelve verliezen; en die zijn leven haat in deze wereld, zal hetzelve bewaren tot het eeuwige leven.’’ Het zaad moet één worden met de aarde, het moet afsterven zodat het vergaat en deel wordt van de aarde. Dan pas kan het vrucht gaan dragen.

Zoals het deel van Israël dat is weggevoerd (gezaaid onder volkeren) eerst moet sterven, kan het pas daarna vruchten voortbrengen. Hoe sterft men dan? Door in Yeshua te zijn, door Yeshua kan men toetreden in het verbond en deel worden van Gods Volk en als zodanig vruchten voortbrengen[7].

De mens is gevormd uit aarde, Gen. 2:7: ‘’En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde אדמה (adama), en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel.’’ En in Gen. 3:19 lezen we dat we terugkeren tot de aarde als we sterven: ‘’ In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aarde אדמה (adama), wederkeert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want gij zijt stof, en gij zult tot stof wederkeren.’’

Met Gods hulp mogen we het ruwe materiaal gebruiken dat Hij ons gaf en er vervolgens een totaal nieuw schepsel voor teruggeven aan Hem.

Aarde heeft geen waarde in zichzelf, maar we hebben reeds gezien dat de waarde van aarde wordt bepaald door wat je er uiteindelijk ermee doet. Dat is waarom de adam (mens) uit adama (aarde) gevormd is; met veel potentie. Jij beslist wat je ermee doet. Er wordt vrucht verwacht!

Op God lijken

Als je andere klinkers onder אדמה (adama) zet, dan krijg je adamèh, hetgeen ‘’ik zal lijken op…’’. Oftewel, ik zal lijken op de alef. Ik zal op God lijken, iets wat we ook leren uit Ef. 5:1: ‘’Zijt dan navolgers Gods, als geliefde kinderen;’’. Je kunt óf vuil zijn (aarde), of op God lijken. Aan jou de keus.

Dan rijst er de vraag of wij lichamen zijn die een ziel hebben, of zielen die een lichaam hebben? Het antwoord krijgen we als we bedenken wat er in de grond ligt als iemand sterft, en wat er door blijft leven na de dood. De ziel blijft over, het lichaam vergaat. Je ‘bent’ in wezen je ziel[8] en hebt je lichaam nodig om je missie te volbrengen! De ziel moet groeien in heiligheid en daar heb je een lichaam voor nodig. Het lichaam heeft immers verleiding, passies, lusten en gevechten met de ziel.

Er zit nog een diepere laag in dit verhaal. Als de we Naam van God nemen,  י-ה-ו-הen dit uitspellen, dan zien we het volgende: jod  יודhee הא wav  ואוhee הא . De getalswaarde van deze letters tezamen is 45. De getalswaarde van ‘mens’ אדם (adam) is ook 45! Dat is geen toeval! De essentie van wie we zijn is niet het fysieke, maar dat we naar Gods evenbeeld zijn geschapen. De ware ik is omdat God in mij woont[9]!

Beesten 

Wat maakt ons anders dan de beesten? We hebben het er al even over gehad, maar het belangrijke verschil is dat wij een relatie met God kunnen hebben. Een beest doet Gods wil, maar is instinctief voorgeprogrammeerd, het is in feite een robot, heeft geen relatie. Wij als mensen kunnen er echter voor kiezen om een relatie met God te hebben: óf Hem te negeren, óf Hem in je leven te hebben. Daar kun je voor kiezen: relatie is kiezen, voeden en ontwikkelen. Er is iets om die relatie te voeden, te onderhouden, namelijk gebed! Gebed is in het Hebreeuws tefila, van het werkwoord lehitpalel.

Als je in het Hebreeuws zegt ‘ik bid’, dan zeg je (ani mitpaleel) אני מתפלל. hier zit het woordje (paleel) פלל in, hetgeen ook vertaald kan worden als ‘oordelen’. Dit leert ons dat als we bidden, we onszelf moeten oordelen op onze motieven. Vraag je iets met de juiste intentie? Bid je om geld om een nieuwe BMW te kopen, of vraag je om geld voor een nieuwe tafel om extra gasten met Shabbat uit te nodigen? Beoordeel je motivatie.

Gebed is het uitbouwen van je relatie met God en is uniek voor de mens. Aangezien dit zo kenmerkend en wezenlijk is, moeten we dit uit de letters voor mens אדם (adam) kunnen leren.

אדם (adam) uitgespeld is alef אלפ , daletדלת  en mem מם , zoals te zien in het schema hieronder.

Die overgebleven letters van adam vormen het woord mitpalel, dus gebed. Kan deze taal door een mens bedacht zijn?

Conclusie

De Hebreeuwse taal geeft ons diepere betekenissen van ons doel op aarde. We worden als mensen herinnerd aan onze oorsprong, dat we ons bloed van vader en moeder krijgen en dat we naar Gods evenbeeld zijn gemaakt. Daarmee komt ook het besef dat we uit aarde gevormd zijn. De aarde heeft geen waarde in zich, maar de waarde wordt bepaald door wat we met ons leven doen. We mogen vruchten voortbrengen, gaan lijken op Hem! Verder zagen we dat onze relatie met God bestaat uit gebed, dat is de kern van onze relatie met Hem.

Thora Genade

www.thoragenade.nl

Hebreeuwse betekenissen gebaseerd op onderwijs van Mordechai Kraft

[1] Bt Shabbat 104a

[2] Rom. 8:15

[3] Hebr. 8:5

[4] Gen. 32:12

[5] Rom. 9:25,26

[6] Jes. 11:13; Jer. 3:18; Ezech. 37:16,22; Efez. 2:14,15,16

[7] Denk hierbij aan namelijk Tora doen in combinatie met de vrucht des Geestes, welke is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.

[8] Denk aan Deut. 14:26 waar iemands ‘wezen’ gelijk wordt gesteld aan zijn ziel.

[9] 1 Kor. 6:19