Voorjaarsfeesten

Inleiding

In Genesis 1:14 lezen we dat God de hemel en de aarde geschapen heeft en hierna benoemt Hij dat het doel van de lichten in het uitspansel des hemels is om scheiding te maken tussen de dag en tussen de nacht; en dat zij zijn tot tekenen en tot gezette tijden, en tot dagen en jaren!

Gezette tijden, wat zou daarmee bedoeld worden? In het Hebreeuws staat מֹועֲדִים mo’adiem, ontmoetingstijden. Het zijn de tijdstippen die onze Vader Zelf bepaald heeft om ons te ontmoeten.

De mo’adiem worden onder andere beschreven in Leviticus 23 alwaar we in vers 2 kunnen lezen dat het de feestdagen van de HEERE zijn. Het zijn heilige samenkomsten. Dit zijn Gods feestdagen.

Als u dan verder leest, ziet u dat het gaat over Sabbat, Pesach, bazuinendag etc.

Maar waarom neemt de algemene kerk dit dan niet in acht? Wij geloven dat hierover geprofeteerd is door Daniël in hoofdstuk 7: 20-25, waarbij vers 25 heel kernachtig weergeeft dat er in de wereld een macht zal opstaan die woorden zal spreken tegen de Allerhoogste (dat is onze God), en die macht zal de heiligen van de Allerhoogste te gronde richten, en het zal menen de tijden en de wet te veranderen, en zij zullen in zijn hand overgegeven worden tot een tijd, en tijden, en een gedeelte eens tijds.

Hier valt heel veel over te zeggen, maar we gaan even kijken wat bedoeld wordt met ‘’het zal menen de tijden en de wet te veranderen’’.

Wij geloven dat deze macht uit Daniël 7 een beschrijving van de Antichrist is, die toen nog moest komen. Het is dus een profetie dat de Antichrist de tijden en de wet uit de Bijbel zou veranderen. Er zijn 23 hele duidelijk kenmerken in de Bijbel te vinden over de Antichrist, maar 2 kenmerken vinden we in dit vers 25:

1.         Hij zou de heiligen van de Allerhoogste te gronde richten. Dit lezen we ook in Openb. 13:7. We zien dat de Rooms-Katholieke Kerk vele Joodse mensen heeft vervolgd en gedood. Ook heeft zij miljoenen ware christenen omgebracht, die volhardden in gehoorzaamheid aan Jezus en Zijn Woord.

Er is echter ontzettend veel onwetendheid over de geschiedenis van Rome en met name wat betreft het bloed van Joden dat gevloeid heeft, de eeuwen door: het brandmerken, demoniseren, vernederen, het sociaal isoleren, het verdrijven en het bespotten van Joden, het kende allemaal geen grenzen. Hier is genoeg studiemateriaal over te vinden.

2.        En dan punt 2; Hij zal erop uit zijn bepaalde tijden en de wet te veranderen, en zij zullen in zijn hand worden overgegeven.

Zullen we eens kijken wanneer dit o.a. heeft plaatsgevonden?

115 n. Chr. Bisschop Sixtus van Rome verving het Pascha en feest van ongezuurde broden door het gekerstende feest van Astarte. Hiermee ontstond de traditie van het vieren op vast dagen van de week.

306 Op de Synode van Elvira wordt het christenen verboden om samen met Joden te eten, te leven of hen te huwen.

321 Constantijn roept de zondag uit tot de officiële (christelijke) rustdag.

325 Tijdens het Concilie van Nicea worden maatregelen genomen tegen het groeiend aantal ketterijen. ‘Joodse’ bisschoppen worden voor dit concilie niet uitgenodigd (een precedent). In Nicea wordt de Geloofsbelijdenis van Nicea aanvaard en worden belangrijke dogma’s vastgelegd, zoals dat van de Heilige Twee-eenheid (Jezus en God zijn dezelfde). Bisschoppen die dit niet aanvaarden worden verbannen. In Nicea wordt ook besloten het Paasfeest in de tijd te scheiden van (het Joodse) Pesach, “want het zou buiten elke maatstaf ongepast zijn als wij op het heiligste van alle feesten de gewoonten van de Joden zouden volgen. Laten wij daarom niets gemeen hebben met dat afschuwelijke volk”.

338 De christelijke kerk vervangt de Joodse kalender door de zonnekalender.

364 Het Concilie van Laodicea vervloekt christenen die de sjabbat houden. Mede hierdoor komt er een eind aan het ‘Messias-belijdende Jodendom’. Dat komt pas in de 19de eeuw weer op.

En zo kunnen we nog wel even door gaan. Voorbeelden zijn er te over.

We zien dus dat de vroege ‘christelijke kerk’ de feesten uit de Bijbel heeft afgeschaft, terwijl God het Zelf Zijn feesten noemt. Eigenlijk toont dit dat de vroege kerk God niet wilde dienen zoals Hij dat Zelf bepaald had. En nu nog heeft de kerk zich hier niet van bekeerd. Nog steeds worden Gods feesten genegeerd door het grootste gedeelte van de kerk. Terwijl het de feesten van de HEERE zijn.

Waarom maken wij hier zo’n punt van? Ten eerste omdat God ze Zelf geboden heeft, maar ten tweede omdat ze een belangrijke profetische lading in zich hebben. Dat zullen we proberen uit te leggen.

In Kol. 2: 16-17 lezen we dat gelovigen zich niet moeten laten veroordelen omdat ze Gods feesten in acht nemen. Er staat hier dat een feestdag, een nieuwe maan of de sabbatten een schaduw zijn van de dingen die komen gaan. De Feesten hebben dus een profetische boodschap in zich en zijn zeker ook relevant voor ons in 2019.

Laten we eens kijken welke 7 feesten er dan o.a. in de Bijbel genoemd worden: 

Hierboven staan de feesten in het Engels, maar voor de duidelijkheid, van links naar rechts: Pesach, ongezuurde broden, eerstelingen, Pinksteren, bazuinen, verzoendag, loofhutten.

Pesach

Om te beginnen Pesach. U kent vast wel het Paasfeest, waarvan de datum door mensen is vastgesteld. U kunt hier op internet heel veel over vinden, maar een uitleg is dat Pasen valt op de eerste zondag na de eerste volle maan van de lente. Een volle maan op de eerste dag van de lente telt ook, maar indien de eerste volle maan van de lente op een zondag valt, wordt Pasen de volgende zondag gevierd. 

Abib/Nisan De eerste maand van de Bijbelse kalender. Zie Ex. 12:2 en 13:4

Maar op deze manier bepaalt de kerk dus haar eigen regels, terwijl in de Bijbel staat dat Pesach op 14 Abib (ook wel Nisan genoemd) moet worden gevierd. Abib is een maand op de Bijbelse kalender, maar die kent een groot deel van de christenen helaas niet meer. Zoals u ziet is de profetie uit Daniël 7:25 uitgekomen. Toch kunt u het nog vieren als u zich losmaakt van de tradities van de kerk.

Het is heel belangrijk om te weten wanneer Pesach valt, want bijvoorbeeld Jezus (wij noemen Hem bij Zijn Hebreeuwse naam --> Yeshua) stierf precies op het moment dat het Pesach-offer werd gebracht. Zo vervulde Hij het Pesacht-feest, maar dat moest wel op Gods vastgestelde tijd gebeuren.

We lezen veel over Pesach in het boek Exodus, terwijl het volk nog in Egypte is. Hier heerste de Farao met harde hand en onderdrukte de Israëlieten. De Farao werd vele malen gewaarschuwd dat hij Gods volk moest laten gaan, maar hij deed het niet. Dit had tot gevolg dat God de eerstgeborenen in Egypte zou ombrengen (10e plaag). In dit verhaal zien we ook de genade van God, omdat Hij voorziet in een middel ter bescherming tegen de dood. Na de dood van de eerstgeborenen van hen die God niet wilden gehoorzamen, zien we dat het volk uitgeleid kon worden uit Egypte en werd het volk gedoopt in de Rode Zee (1 Kor. 10:1-2) waarna het Gods leefregels ontving in de woestijn.

Ziet u het profetische aspect van deze geschiedenis al? 

Wat is profetie (נְבוּאָה)?

Een duidelijk definitie kunnen we afleiden uit Amos 3:7:

‘’ Voorzeker, de Heere HEERE doet niets tenzij Hij Zijn geheimenis heeft geopenbaard aan Zijn dienaren, de profeten.’’

Profetie is dus het voorzeggen van dingen die in de toekomst gaan gebeuren. Gebeurtenissen op Gods vastgestelde tijd.

Yeshua wordt ons Pesach-lam genoemd, Zijn bloed beschermt tegen de dood. De laatste plaag die nog komen moet is de (tweede) dood (Openb. 20:6). Door Hem kunnen we uitgeleid worden uit het geestelijke Egypte, uit de wereld. Dan mag je je bekeren en laten dopen, dan laat je je oude leven achter in het water en vervolgens wil je weten hoe je moet leven zoals God het bedoelt heeft. Dan ga je Zijn geboden in acht nemen, dus nadat je mag weten gered te zijn.

Toen Yeshua op aarde liep, vierde Hij het Pesach-feest met Zijn discipelen en at de maaltijd die daarbij hoorde, de zogeheten Seder-maaltijd (seder=orde). De maaltijd verloopt in een bepaalde orde en er zijn allerlei ingrediënten aanwezig die de geschiedenis in Egypte in herinnering terugroept.

Tijdens Pesach werden er, zoals gezegd, ook lammeren geslacht en dat gebeurde op het 9e uur (rond 3 uur in de middag). In Mat. 27:46 lezen we dat Yeshua op het 9e uur aan kruis de bekende kruiswoorden riep dat het volbracht was. Zo zien we dat Yeshua precies op het juiste moment, op Gods vastgestelde tijd, het feest vervulde.

Feest van ongezuurde broden

Een feest dat verbonden is met Pesach is wellicht wat minder bekend. Het wordt het feest van de ongezuurde broden genoemd en volgt in feite direct op Pesach.

Weet u een andere naam voor ongezuurd brood dat met Pesach gegeten worden? Ja, een matse. Dit feest heet daarom ook niet voor niks Chag haMatsot (feest der matses), en wordt in Ex. 12: 15-20 verder beschreven. Het komt mede voort uit het feit dat het volk Israël tijdens de uittocht geen tijd had om het brooddeeg te laten rijzen.

Wat is kenmerkend aan een matse? Het in ongezuurd, er zit geen gist/zuurdesem in.

We worden ook in het Nieuwe Testament opgeroepen om dit feest te vieren.

1 Kor. 5: 6-8: ''Weet gij niet, dat een weinig zuurdesem het gehele deeg zuur maakt? Zuivert dan den ouden zuurdesem uit, opdat gij een nieuw deeg zijn moogt, gelijk gij ongezuurd zijt. Want ook ons Pascha is voor ons geslacht, [namelijk] Messias. Zo dan laat ons feest houden, niet in den ouden zuurdesem, noch in den zuurdesem der kwaadheid en der boosheid, maar in de ongezuurde [broden] der oprechtheid en der waarheid.''

En in Galaten 5:9 lezen we wat er gebeurt als we de zuurdesem uit ons leven niet verwijderen: ‘’Een beetje zuurdesem verzuurt het gehele deeg.’’ Uit dit feest kunnen we dus de geestelijke les trekken dat we zuurdesem uit ons leven moeten weg doen. Dat wordt extra duidelijk als je het feest ook zelf in acht neemt.

Beweeggarve

In Leviticus 23: 9-14 lezen we dat men in de oogst de eerste schoof (=garve) met gerst aan de HEERE moet aanbieden. Die schoof wordt ook wel de eersteling van het veld genoemd. De hoeveelheid gerst die gebracht werd, wordt een omer genoemd. De omer is dus een meet-eenheid, net zoals wij een pond of kilo kennen.

Deze eersteling van de oogst werd dus aan de HEERE aangeboden, dat gebeurde door een beweging ermee te maken in de tabernakel/tempel. Ook dit feest heeft Yeshua vervuld toen hij op aarde wandelde. We lezen namelijk in Joh. 20:17 nadat Yeshua uit de dood is opgestaan het volgende: ‘’Jezus zeide tot haar: Raak Mij niet aan, want Ik ben nog niet opgevaren tot Mijn Vader; maar ga heen tot Mijn broeders, en zeg hun: Ik vare op tot Mijn Vader en uw Vader, en [tot] Mijn God en uw God.’’

Yeshua zei tegen Maria (Mirjam) dat zij hem nog niet mocht aanraken omdat Hij zich eerst nog aan de Vader moest laten zien. Je zou hierbij kunnen denken aan de (aan ons welbekende) hemelvaart, waarbij Yeshua naar de hemel opsteeg en daar bleef tot op de dag van vandaag. Maar we lezen later in vers 27 dat Thomas Hem al wel mocht aanraken. Dit betekent dat het moment van het tonen aan de Vader toen al gebeurd was, door een verborgen hemelvaart.

1 Kor. 15: 20-23: ‘’Maar nu, Christus (Messias) is opgewekt uit de doden, [en] is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn. Want omdat de dood door een mens is, zo is ook de opstanding der doden door een Mens. Want gelijk zij allen in Adam sterven, alzo zullen zij ook in Messias allen levend gemaakt worden. Maar een ieder in zijn orde: de eersteling Messias, daarna die van Messias zijn, in Zijn toekomst.’’

Yeshua is de Eersteling Die opgestaan is uit de doden en wij geloven dat Hij Zich als Eersteling aan de Vader heeft getoond op een bovennatuurlijke wijze en dat Hij ook dit feest heeft vervuld. Herinner dat ook de eersteling van het veld aan de Vader aangeboden moest worden.

Vanaf het aanbieden van die eerste schoof met gerst begint men 7 weken (=49 dagen) te tellen en op de 50e dag begint een volgend feest, ook wel Pinksteren genoemd.

Wekenfeest

Nadat Yeshua uit de dood is opgestaan en Zich door middel van een verborgen hemelvaart aan de Vader getoond heeft, lezen we in de Bijbel dat Hij nog andere dingen gedaan heeft, waarna we in Hand. 1:9 kunnen lezen dat Hij naar de Vader terugging. Hij blijft daar totdat Hij terugkomt.

We hebben net geleerd dat we vanaf de dag der gerst-eerstelingen 7 weken tellen (=49 dagen) en op de 50e dag is er weer een speciale dag.

In Ex. 34:22 lezen we iets over die dag: ‘’Ook moet u voor uzelf het Wekenfeest houden, dat is het feest bij de eerste vruchten van de tarweoogst...’’

Valt u ook op dat ook hier wordt gesproken over de eerste vruchten? Maar dan van de tarweoogst.

Deze 50e dag wordt door de christelijke wereld Pinksteren genoemd en valt 50 dagen na Pasen. We hebben echter in het begin van deze studie gezien dat de datum van Pasen door de kerk zelf is bedacht. Dientengevolge is ook de datum van Pinksteren een eigen bedachte datum. Als we echter beginnen te tellen vanaf de datum die God ervoor heeft vastgesteld, komen we uit op een andere datum dan die de meeste christenen in acht nemen. In het begin van deze studie hebben we ook al vastgesteld dat die datums heel belangrijk zijn, aangezien Yeshua precies ten tijde van het Pesach-offer Zijn leven gaf en dat Hij ten tijde van het aanbieden van de gerst-eerstelingen Zich als Eesteling aan de Vader heeft getoond.

Ook deze 50e dag is erg belangrijk. De Bijbel noemt het feest het wekenfeest, omdat de datum van het feest bepaald wordt door 7 weken te tellen vanaf het brengen van de eersteling van de gerst.

Wat gebeurde er na de uittocht uit Egypte? Men trek door de rode zee en kreeg in de woestijn Gods leefregels mee. Dat ging gepaard met donderslagen, bliksemflitsen en een zware wolk. Ook was er sprake van een zeer sterk bazuingeschal. De berg Sinaï was geheel in rook gehuld, omdat de HEERE er in vuur neerdaalde (Ex. 19: 16-19).

Hier wordt de Thora (Gods Wet) gegeven op de berg Sinaï en er zijn aanwijzingen dat dit gebeurde op de dag van het wekenfeest.

Het is opmerkelijk om te zien wat voor link er is tussen het uitstorten van de Heilige Geest op precies die datum, op het Pinkerfeest.

Hand. 2: 1-3: ‘’En als de dag van het Pinkster[feest] vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen. En er geschiedde haastelijk uit den hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten. En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen.’’

Ziet u de link tussen wat er in de woestijn gebeurde en later in de tijd nadat Yeshua ten hemel was gevaren? De Heilige Geest wordt uitgestort en dat ging gepaard met het geluid van geweldige wind en er daalden tongen van vuur neer op de discipelen. Als we ons beseffen dat de komst van de Heilige Geest al voorzegt was door de profeet Ezechiël in 36:27, dan krijgt deze gebeurtenis nog meer betekenis: ‘’En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen.’’

De Heilige Geest zorgt er dus voor dat je Gods geboden in acht gaat nemen, Hij zal die in je hart schrijven. Dat is dus de perfecte vervulling van de gebeurtenissen in de woestijn, toen tijdens dit feest de geboden van God werden gegeven (hetgeen ook met vuur gepaard ging).

Ook hier zien we weer dat die datum belangrijk is. God werkt namelijk in cycli, de feesten herhalen zich en krijgen telkens meer betekenis en diepgang.

Nog een belangrijk aspect is dat ook het wekenfeest een feest van eerstelingen wordt genoemd, maar dan van de tarwe. In de Bijbel zien we dat er 2 grote oogsten zijn. De voorjaarsoogst rond de tijd van Pinksteren en de najaarsoogst rond de tijd van het Loofhuttenfeest. Voordat een oogst binnengehaald kan worden is er wel regen nodig geweest om de gewassen te laten groeien. Hiermee samen hangen de vroege en de late regens in het land Israël, hetgeen we ook kunnen lezen in Jakobus 5:7. Die regen zorgt ervoor dat het zaad kan ontkiemen en groeien, zodat de oogst kan worden binnengehaald.

Als we dan een link liggen naar het voorjaarsfeest Pinksteren, dan zien we dat de regen zijn werk gedaan heeft. De Heilige Geest heeft er voor gezorgd dat er vele duizenden tot geloof kwamen in de eerste jaren nadat Yeshua ten hemel voer, dat is dus een geestelijke oogst voor God. We zien echter dat er in het najaar nog een najaarsoogst moet worden binnen gehaald. In Mat. 13 lezen we dat er met de oogst ook geestelijk een verbinding wordt gemaakt naar de voleinding van de wereld, waarbij de oogst wordt binnengehaald. In vers 38 lezen we dat de akker de wereld is; en het goede zaad zijn de kinderen van Gods Koninkrijk; en het onkruid zijn de kinderen van de boze.

Najaarsfeesten

De najaarsfeesten staan met deze najaarsoogst in verbinding. Zoals we hebben gezien dat de voorjaarsfeesten precies zijn vervuld bij Yeshua’s eerste komst, zo geloven wij dat de najaarsfeesten precies vervuld gaan worden bij Zijn wederkomst. Het is daarom van belang om kennis te hebben van wat die najaarsfeesten inhouden en welke profetische lading ze hebben. Daar willen we graag in deze studie (klikken) verder op doorgaan.

www.thoragenade.nl

thoragenade@gmail.com