Ο Παντελής Καψής είναι ένας κουλ τύπος που δεν έχει ανάγκη να μυθοποιήσει την άγνωστη στο ευρύ κοινό αθλητική του διάσταση. Εκφράζεται με λιτότητα, ανακαλεί τα επιτεύγματά του με το ήπιο, μετριοπαθές ύφος που επέδειξε στην κυβερνητική του θητεία, χρησιμοποιεί τη διάλεκτο των μαραθωνοδρόμων χωρίς θαυμαστικά και υπερβολικά καλολογικά στοιχεία. Ο πολύπειρος δημοσιογράφος συγκαταλέγεται στα πιο αφοσιωμένα μέλη της δρομικής κοινότητας και έχει τερματίσει ορισμένους από τους πλέον δύσκολους μαραθωνίους στους οποίους μπορεί κανείς να δοκιμάσει τα όριά του, κάτι που γνωρίζουν μονάχα όσοι καταγίνονται με τους αγώνες μεγάλων αποστάσεων και όσοι τρέχουν μαζί του. Θελήσαμε να μάθουμε κάτι παραπάνω.

Olympus Marathon photo © GO EXPERIENCE

Πότε ξεκινήσατε να τρέχετε; Και γιατί;

Έκανα τζόγκινγκ επί χρόνια, περίπου με τον τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι –για να κρατιέμαι σε μια στοιχειώδη φόρμα. Το 2009, μια περίοδο που βρισκόμουν σε διακοπές στη Σχοινούσα, με ενθάρρυνε ο λιμενικός που υπηρετούσε στο νησί, όντας δρομέας ο ίδιος. Αργότερα μια φίλη με παρότρυνε να το δω σοβαρότερα. Ανέβασα τον όγκο των προπονήσεων, έφτασα τα 60 – 70 χιλιόμετρα την εβδομάδα, μπήκα στους πρώτους αγώνες. Έκτοτε έχω ολοκληρώσει έξι μαραθωνίους και δύο μαραθωνίους βουνού.

Γιατί τόσοι πολλοί δρομείς αργά ή γρήγορα αφοσιώνονται σε ορεινούς αγώνες;

Είναι πολλά τα πλεονεκτήματα του βουνού. Ο τυπικός μαραθώνιος συχνά επιβάλλει μια ψυχαναγκαστική πειθαρχία. Στο βουνό δεν αντιμάχεσαι το χρόνο, απολαμβάνεις μια αλλιώτικη ελευθερία, βιώνεις άφθονες στιγμές ψυχικής ανάτασης.

Ποια είναι τα προπονητικά εξαρτήματα που δεν αποχωρίζεστε ποτέ;

Χρησιμοποιώ ένα ρολόι με gps, για να μετράω αποστάσεις και επιδόσεις, το Fenix 3 της Garmin. Τίποτε ιδιαίτερο κατά τα άλλα. Φροντίζω να προμηθεύομαι παπούτσια Tecnica και Salomon, κατάλληλα για trail running.

Είναι μια φιλική προς τον δρομέα πόλη η Αθήνα;

Η Αθήνα διαθέτει διαδρομές μαγείας. Οι κύκλοι γύρω από την Ακρόπολη ενδείκνυνται, μπορεί κανείς να κάνει πολύ ευχάριστες προπονήσεις στην Αρεοπαγίτου και γύρω από τον λόφο Φιλοπάππου, στην Πλάκα, τον περιφερειακό Λυκαβηττού, το άλσος Νέας Σμύρνης ή τα Ανάβρυτα για τους κατοίκους των βορείων προαστίων. Υπάρχει επίσης πάντοτε το ΟΑΚΑ, και φυσικά ο Εθνικός Κήπος, ο οποίος προσφέρει ευχάριστες διαδρομές με χαμηλό επίπεδο δυσκολίας.

Είστε ικανοποιημένος από τις ελληνικές διοργανώσεις; Πιστεύετε ότι υπάρχουν τα περιθώρια να αναπτυχθεί ο δρομικός τουρισμός στη χώρα μας;

Ο κόσμος κάνει τον ωραίο μαραθώνιο. Είναι ταυτόχρονα πολλά τα πλεονεκτήματά μας, κατ’ αρχήν διαθέτουμε την κλασική διαδρομή, τον «Αυθεντικό Μαραθώνιο», έναν απαράμιλλο αγώνα – διαμάντι. Οι ξεχωριστές διαδρομές είναι αναρίθμητες: Ζήρεια, Ταΰγετος, Όλυμπος.

Ζαγόρι photo © Konstantinos Vasilakis

Γιατί πιστεύετε ότι τόσοι πολλοί Έλληνες ανακαλύπτουν το τρέξιμο τα τελευταία χρόνια; Είναι μήπως και ένα θετικό αποτέλεσμα της κρίσης; Η ανάγκη για ουσιαστικότερες ενασχολήσεις;

Πιστεύω ότι το τρέξιμο καλύπτει σε μεγάλο βαθμό στην ανάγκη του καθενός μας να θέτει στόχους και να ανταποκρίνεται σε προκλήσεις. Παράλληλα και να νοηματοδοτεί τον ελεύθερο χρόνο του.

Έχετε ένα πιο συνοπτικά βιογραφικά στη Βικιπαίδεια, από το οποίο ωστόσο δεν λείπει η αναφορά στη μαραθωνοδρομική ιδιότητά σας. Είναι το τρέξιμο ένα στοιχείο που σας καθορίζει;

Το τρέξιμο είναι ένα πραγματικά μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου.

Χαρίζει επιπλέον ζωή το τρέξιμο σε όποιον το εξασκεί;

Η υγεία είναι λοταρία. Είναι ρεαλιστικότερο να τρέχει κανείς για την αίσθηση ευεξίας, τις ξεχωριστές στιγμές, τις ομορφιές που θα συναντήσει.

Ποιοι είναι οι προσεχείς στόχοι σας σε επίπεδο αγώνων;

Ο Χειμωνιάτικος Ενιπέας, ο Ταΰγετος, το Ursa Trail του Μετσόβου, και ο Μαραθώνιος Ολύμπου, τον οποίο ευελπιστώ να ολοκληρώσω σε καλύτερο χρόνο από τις 9 ώρες και 30 λεπτά της πρώτης φοράς. Αυτά αρκούν για φέτος.