Η Αθήνα έχει τις δικές της μυστικές διαδρομές και μας καλούν να τις ακολουθήσουμε

Λέγεται πως είναι πόλη αφιλόξενη για τους δρομείς, ακατάλληλη για αθλητισμό. Κι αυτό συνοδευόμενο από μια αιώνια σύγκριση με τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις αλλά και με το δικό της ένδοξο –αν και πανάρχαιο– αθλητικό παρελθόν.

Όμως η Αθήνα, που γέννησε εν πολλοίς τον αθλητισμό και φιλοξενεί επί χρόνια την κορυφαία δρομική διοργάνωση, δεν είναι αφιλόξενη. Ναι, σίγουρα δεν είναι αυτό που έχει κανείς σε πρώτη φάση κατά νου όταν σκέφτεται ανοιχτούς δρόμους, μα έχει τις δικές της μυστικές διαδρομές που μας καλούν να τις ακολουθήσουμε, για προπόνηση κι όχι μόνο.

Στο κέντρο της πόλης, ο Εθνικός Κήπος και το Ζάππειο προσφέρουν την καλύτερη και ασφαλέστερη λύση για όσους θέλουν να προπονηθούν σε μια ασφαλή και μετρημένη διαδρομή, με δυσεύρετη αίσθηση πρασίνου. Το εσωτερικό του Κήπου, με αρκετές χωμάτινες επιλογές και τις αναγκαίες ανηφόρες, προσφέρει το ιδανικό κλίμα για όλο το χρόνο, με δροσιά και σκιά σε ισορροπημένες δόσεις. Μία μεγάλη στροφή 2 χιλιομέτρων σε σχήμα 8 και μια μικρότερη 1.500 μέτρων φιλοξενούν παραδοσιακά τους καλύτερους δρομείς μεγάλων αποστάσεων της πόλης. Μοναδικό μειονέκτημα οι ώρες προπόνησης, που περιορίζονται στο διάστημα από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου. Πριν ή μετά, η μετρημένη διαδρομή των 1.000 μέτρων από και προς το ρολόι ηλεκτροδότησης του Ζαππείου αντικαθιστά ή συμπληρώνει τα αναγκαία χιλιόμετρα.

Λίγο πιο πάνω, ο περιφερειακός του Λυκαβηττού μοιάζει απρόσιτος αλλά αποτελεί ιδανική προετοιμασία για τους συμμετέχοντες στον κλασικό μαραθώνιο. Κάθε γύρος μετρά 2.700 μέτρα, με μια γενναία δόση απαιτητικής αλλά απαραίτητης για την αντοχή ανηφόρας. Οι φίλοι των χωμάτινων διαδρομών μπορούν να διαλέξουν κάποιο από τα πολλά μονοπάτια του λόφου, ενώ οι λάτρεις της ανηφόρας μπορούν να βάλουν στόχο την κορυφή, το εκκλησάκι του Αη-Γιώργη, με τη μοναδική θέα της Αθήνας.

Όσοι αναζητούν την ισορροπία ανάμεσα στα χιλιόμετρα και στις αστικές βόλτες, έχουν στην Αθήνα την ιδανική ευκαιρία να τρέξουν στον ιστό της αρχαίας πόλης. Από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ο δρόμος χωρίζεται σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Το δεξί σκέλος κατηφορίζει την Αποστόλου Παύλου και φτάνει ως το αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού, σε μια διαδρομή που επιτρέπει τη θέαση του εμβληματικού λόφου στα δεξιά και των μικρών κατοικιών και ιερών στα αριστερά, λαξευμένων στο φυσικό βράχο. Στην επιστροφή, κουραστική σαν κάθε ανηφόρα, η Ακρόπολη μπροστά, σταθερό σημείο αναφοράς, αποζημιώνει και μαλακώνει τα βήματα. Εναλλακτικά, το αριστερό σκέλος περνά από το εκκλησάκι του Λουμπαρδιάρη και χάνεται στην Πνύκα ή στο κράσπεδο της αρχαίας «Διά Κοίλης» οδού, στη θεραπευτική μοναξιά του αρχαίου τοπίου.

Στα βόρεια προάστεια, το πεντάρι της Φιλοθέης, διαδρομή προστατευμένη σε μία από τις ωραιότερες περιοχές κατοίκησης, είναι ιδανικό σημείο για μεγάλες προπονήσεις και αγαπημένος τόπος συνάντησης όσων ετοιμάζονται για μαραθώνιο. Ενώ στα νότια, το παραθαλάσσιο μέτωπο από το Φάληρο ως το Καβούρι, με το βλέμμα σταθερά στα νερά, ισορροπεί τη μουντάδα της πόλης με καλοκαίρι, ανεξάρτητα από συνθήκες και εποχές.

Πέρα από τις διαδρομές, το τρέξιμο δεν ζητά παρά τα ελάχιστα. Ένα ζευγάρι παπούτσια, ρούχα κατάλληλα και διάθεση για αναζήτηση στη διαδρομή που θα επιλέξουμε για δική μας. Γνώριμη ή άγνωστη, μακριά ή επαναλαμβανόμενη. Αρκεί να μένει ο δρόμος ανοιχτός