Ψηφιακή πληροφορία

Η ψηφιακή πληροφορία περιορίζεται από ένα περιορισμένο σύνολο τιμών. Για παράδειγμα, μία φωτεινή σηματοδότηση είναι κόκκινη, πορτοκαλί ή πράσινη. Ποτέ δεν είναι κάτι μεταξύ πράσινου και κόκκινου. Οι υπολογιστές χρησιμοποιούν μία μορφή ψηφιακής πληροφορίας που ονομάζεται δυαδική πληροφορία. Εδώ, η πληροφορία περιορίζεται μόνο σε δύο τιμές: ένα ή μηδέν.

Οι λόγοι που χρησιμοποιείται αυτή η πληροφορία είναι πολλοί:

· Απλότητα: Είναι ο απλούστερος, περισσότερο περιεκτικός και λιγότερο διφορούμενος τρόπος να εκφράσουμε πληροφορία σχετικά με κάτι: για παράδειγμα, μηδέν = κλειστό, ένα = ανοικτό, αυτή η ερμηνεία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάσταση ενός κυκλώματος φωτισμού σε ένα σπίτι.

· Επεκτασιμότητα: Είναι εύκολο να αναπτύξουμε και να επεκτείνουμε: μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δύο δυαδικές τιμές μαζί για να αναπαραστήσουμε τις καταστάσεις δύο κυκλωμάτων φωτισμού που είπαμε πιο πριν.

· Σαφήνεια: Τα λάθη μειώνονται όταν μία τιμή μπορεί μόνο να είναι 0 ή 1. Ο υπολογιστής ξέρει ότι δεν υπάρχουν τιμές μεταξύ του 0 και του1, κάτι που είναι πολύ χρήσιμο όταν κάποια ηλεκτρικά σήματα γίνονται "βρώμικα", δηλαδή αλλοιώνονται. Αν μία τιμή 0.95 φανεί στην γραμμή του modem, ο υπολογιστής ξέρει ότι είναι πολύ πιθανό αυτή να είναι το 1, αφού το 0.95 δεν είναι μία έγκυρη τιμή. Έτσι θα μεταφράσει το 0.95 σε 1 και δεν θα υπάρξει απώλεια δεδομένων.

· Ταχύτητα: Οι υπολογιστές παίρνουν εκατομμύρια αποφάσεις σε ένα δευτερόλεπτο και αυτές οι αποφάσεις είναι ευκολότερο να παίρνονται όταν ο αριθμός των τιμών είναι μικρός.