Przykład pokazuje obiekt przesunięty o wektor. Obiektem pierwotnym jest okrąg d o środku w punkcie E i określonym promieniu. Wektorem, o który jest przesunięty okrąg d', jest wektor o początku w punkcie C i końcu w punkcie D.
Aby przekonać się, jak działa przesunięcie, uchwyć myszką czerwony punkt D będący końcem wektora i przesuń go w jakąś stronę - możesz zmieniać długość wektora (zwiększać ją lub zmniejszać) i kąt jego nachylenia. Zobaczysz, że nakreślony czerwoną linią okrąg d' zostanie ponownie przesunięty. W naszym przykładzie system wylicza też od razu długość CD wektora, o jaki jest przesunięty okrąg d' w stosunku do d.
Zauważ, że zmienia swoją pozycję w układzie współrzędnych każdy punkt na okręgu (np. A'), jak i jego środek (punkt E'). Uchwyć myszką punkt A na okręgu d i przesuń go po okręgu - zobaczysz, że odpowiadający mu punkt A' na okręgu d' też zostanie przesunięty, ale kropkowany odcinek łączący punkty A i A' będzie cały czas miał długość i kierunek wektora przesunięcia
.
Zrób jeszcze jeden eksperyment - uchwyć myszką wektor
gdzieś w środku i przesuń go. Zobaczysz, że okrąg d' wcale się nie przesuwa. To oczywiste, bo wektor nie zmienił swojej swojej długości czy kierunku i zwrotu, natomiast jego położenie w układzie współrzędnych nie ma przecież znaczenia dla przesunięcia.
(pod prawym klawiszem myszki jest menu kontekstowe dla wykresu i poszczególnych obiektów)