Po uruchomieniu programu chcemy naturalnie jak najszybciej utworzyć pierwsze obiekty, aby posmakować możliwości GeoGebry. Zacznijmy zatem od prostych ćwiczeń.
Dobra rada: od razu zapisz plik na dysku. Wybierz w menu Plik - Zapisz jako, po czym podaj nazwę pliku i kliknij Zapisz. W dowolnej chwili możesz potem nacisnąć Ctrl+s lub wybrać w menu Plik - Zapisz. W ten sposób nie utracisz swoich danych.
Zacznijmy od punktu.
Kliknij w pasku narzędziowym drugą ikonę od lewej strony - Nowy punkt (zwróć uwagę, że ikony rozwijają się po kliknięciu maleńkiej strzałki u dołu ikony)
Przesuń kursor nad jakieś miejsce w obszarze roboczym GeoGebry i kliknij.
Zobaczysz punkt wstawiony do obszaru roboczego i od razu także definicję punktu w Widoku algebry po lewej stronie.
A teraz zaznacz kursorem (musi być aktywna pierwsza ikona - strzałka - w pasku narzędziowym) punkt w obszarze roboczym lub Widoku algebry i naciśnij kombinację klawiszy Alt+F3. Do Pola wprowadzania zostanie wstawiona definicja punktu - w naszym przykładzie A = (-3.39, 1.51). Jak łatwo z tego wywnioskować, punkt możesz wstawić do obszaru roboczego zarówno korzystając z przycisku w pasku narzędzi, jak i - znacznie precyzyjniej - podając jego formułę w Polu wprowadzania. Możesz napisać przykładowo F=(1.5, -2,5), jak i skrótowo (1.5, -2,5). W tym drugim przypadku program przydzieli pierwszą wolną literę punktu. Punkty zapisujemy wielkimi literami, zaś separatorem miejsc "po przecinku" jest kropka. Współrzędne punktu rozdzielamy przecinkiem.
To teraz wprowadźmy prostą przechodzącą przed dwa punkty.
Kliknij trzecią ikonę od lewej w pasku narzędziowym.
Przesuń kursor myszki nad obszar roboczy i kliknij kolejno raz, aby wprowadzić pierwszy punkt (zobaczysz punkt i linię), a potem w innym miejscu drugi raz, aby wprowadzić drugi punkt i nadać prostej kierunek.
Zauważ, że prosta jest zbudowana na dwóch punktach B i C, definicje tych punktów są widoczne w Polu algebry, a gdy zaznaczysz prostą i naciśniesz Alt+F3, definicja zostanie wprowadzona do Pola wprowadzania: a = Prosta[B, C]. Jak widać, proste wprowadzamy małą literą alfabetu. Mógłbyś teraz wpisać na przykład b = Prosta[A, C] i zdefiniować w ten sposób kolejną prostą, zbudowaną na punktach A i C.
Zwróć też uwagę, że w Polu algebry widoczna jest od razu definicja prostej, ale już w sekcji Obiektów zależnych, gdyż zależy od dwóch punktów, które należą z kolei do sekcji Obiektów swobodnych.
Zauważ ciekawą rzecz - gdy teraz utworzysz punkt na prostej, będzie on związany z tą prostą i będzie się poruszał razem z nią (gdy zechcesz przesunąć ten punkt, będzie wędrować po prostej, ale nie wyjdzie poza nią). A definicję takiego punktu znajdziesz w sekcji Obiektów zależnych. Tak samo będzie się dziać, gdy umieścisz punkt na okręgu, wykresie funkcji czy innych obiektach.
Kolejnym obiektem niech będzie wielokąt (piąta ikona od lewej). Po kliknięciu ikony przesuń kursor nad obszar roboczy i klikaj kilkakrotnie w różnych miejscach, tworząc kolejne wierzchołki wielokąta, a gdy zechcesz zakończyć tworzenie, kliknij pierwszy utworzony punkt.
Poniższa ilustracja pokazuje trójkąt, którego definicja w polu wprowadzania ma postać poly1 = Wielokąt[E, F, G] (poly od polygon). Jak widać, czworokąt można by zdefiniować na podstawie czterech już istniejących punktów poly2 = Wielokąt[E, F, G, H], pięciokąt - poly3 = Wielokąt[E, F, G, H, I] itd. Wielokąt powstały na bazie punktów (obiektów swobodnych) jest obiektem zależnym.
Następny ważny obiekt to okrąg o środku w danym punkcie przechodzący przez jakiś punkt. Po kliknięciu szóstej ikony od lewej w pasku narzędziowym kliknij najpierw obszar roboczy, ustawiając środek okręgu, a potem rozszerz okrąg, ustawiając kliknięciem jego promień. W naszym przykładzie widzimy okrąg c = Okrąg[A, H]. Okrąg powstały na bazie tych dwóch punktów jest obiektem zależnym.
Następny ważny obiekt to kąt, tworzony po kliknięciu ósmej ikony w pasku narzędziowym. Gdy klikniesz trzy kolejne punkty w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, utworzysz kąt wewnętrzny przy drugim wierzchołku, gdy odwrotnie - zewnętrzny. Przykładowy kąt wewnętrzny ma tu postać α = Kąt[E, F, G], a zewnętrzny - β = Kąt[E, G, F]. Kąty powstałe na bazie już istniejących punktów są obiektami zależnymi.