Avondwandeling 

Museumsinsel

Geklemd tussen de Spree en het Spreekanal zit het Museumsinsel. Op dit eiland, dat overigens tot het UNESCO-werelderfgoed behoort, vind je in het noordelijk deel enkele beroemde musea: Alte Nationalgalerie (negentiende-eeuwse kunst), Altes Museum (een archeologisch museum over Grieken en Romeinen), het Bode-Museum (met vooral beeldhouwkunst), het Neues Museum (met veel Egyptische kunst, o.a. de buste van Nefertiti, foto) en het Pergamonmuseum.

Het Pergamonmuseum is met een miljoen bezoekers per jaar het meest bezochte museum van Berlijn en omstreken. Het museum telt drie afdelingen met Assyrische, Babylonische en Perzische kunstwerken evenals de islamitische kunstafdeling. Een van de pronkstukken is de Isjtarpoort, een oude stadspoort in Babylon (foto). Helaas wordt het museum momenteel gerenoveerd en zit het dus niet in de lijst met keuzeactiviteiten.

Aan de noordkant vind je trouwens nog drie sculpturen: een boogschietende vrouw, een nimf (een Griekse halfgodin die in de natuur leeft) op een kentaur (mythisch paardmens)  zit en een hun (zeg maar een krijger uit het oosten) te paard. 

Berliner Dom

Aan de overzijde zien we de Berliner Dom pronken. De Dom is geen katholieke, maar een evangelische kerk. Het verschil tussen katholiek en evangelisch/protestants is niet heel eenvoudig: de structuur van de katholieke Kerk is veel steviger en voor iederéén welkom, protestanten geloven slechts in de Bijbel en niet in bv. het woord van de apostelen, in heiligen of in het toedienen van sacramenten. Ook in de naamgeving is er een groot verschil: katholieken spreken van pastoors, protestanten van dominees (die nota bene wel kunnen huwen, van het vrouwelijk geslacht mogen zijn en kinderen mogen krijgen). Een evangelische viering is ook veel muzikaler en minder liturgisch.

Sommigen zullen de Berliner Dom uitgebreid leren kennen tijdens hun keuzeactiviteit.

STOP3 (Neptunbrunnen)

Marx-Engels-Forum

We wandelden net door het Marx-Engels-Forum. Het park is vernoemd naar Karl Marx en Friedrich Engels, de schrijvers van het Communistisch Manifest (1848). Daarin denken de twee na over economie, klassenstrijd en revolutie. Het Manifest is de voorloper van Marx’ alom gekende Das Kapital en leidt uiteindelijk tot het communistisch marxisme. Dat staat lijnrecht tegenover het moderne kapitalisme. Volgens de Marx en Engels gaat er te weinig aandacht naar de belangen van de arbeidersklassen. De oproep van het Manifest luidt dan ook: “Proletariërs aller landen, verenigt u!”

Rotes Rathaus

Dit Rotes Rathaus (1869) is het stadhuis van Berlijn. Het gebouw behoort tot de eclecticisme: verschillende stijlen worden gecombineerd tot één mooi geheel.

STOP4 (Alexanderplatz t.h.v. Weltzeituhr)

Fernsehturm

We passeerden zonet de Fernsehturm of televisietoren die 368 meter meet en daarmee het hoogste bouwwerk van Duitsland is. Je kunt de toren tegen betaling bezoeken. Bovenin bevindt zich een restaurant dat je een prachtig uitzicht over de hele stad bezorgt (bij goed weer tot 40 km ver!). De bol, en dus ook het restaurant, draait overigens rond (daar doet hij een half uur over). Ooit was de toren een belangrijk symbool van de DDR, vandaag van een herenigd Duitsland.

Toen de toren af was, bleek dat zo rond het middaguur een groot kruis op de stalen bol verschijnt wanneer de zon erop schijnt. Het kruis werd, verwijzend naar de atheïstische DDR, de Rache des Papstes (wraak van de paus) genoemd. Er werd geprobeerd het kruis weg te werken, maar het is nog steeds zichtbaar.

Alexanderplatz

De Alexanderplatz – of kortweg Alex – is een plein in het oostelijk deel van Berlijn. Het is vernoemd naar tsaar Alexander I van Rusland. In de DDR-periode was het plein het kunstmatig gecreëerde centrum van Oost-Berlijn. Dagelijks passeren hier 400 000 mensen. Het is vooral bekend omwille van de Weltzeituhr (1969), de Fernsehturm, winkelcentra, het treinstation en het Rotes Rathaus.

De Weltzeituhr (foto) is een 10 meter hoog uurwerk. Veel Berlijners gebruiken het als afspreekplaats. Het uurwerk dateert uit de DDR-periode, maar de namen op de 24 tijdzones werden al meermaals geactualiseerd. De machinekamer die het uurwerk aanstuurt, zit onder de grond.

Rond dit plein, waar je naar hartenlust kunt eten en shoppen, brengen jullie de middagpauze van dag 3 door.

STOP5 (Souvenirshop Ampelmann)

Ampelmann

We staan voor een souvenirshop van Ampelmann waarvan je er wel meerdere vindt in Berlijn. Ampelmann is een bedrijf vernoemd naar het Ampelmännchen (Duits voor “het verkeerslichtmannetje”). Het figuurtje op de DDR-verkeerslichten is veel speelser in vergelijking met andere landen en overleefde zelfs de Europese uniformisering. Je komt het DDR-figuurtje nu overal in Berlijn tegen. Het is een mooi voorbeeld van Ostalgie, de Duitse term voor het verlangen naar het dagelijkse leven ten tijde van de DDR.

Rosenhöfe und Hackesche Höfe

Achter een nietsvermoedende gevel bevinden zich de Rosenhöfe en Hackesche Höfe, acht binnenpleinen die met elkaar verbonden zijn en een mengeling van winkels, cafés, appartementen en kantoren zijn.

Het complex wordt beschouwd als een van de mooiste voorbeelden van industriële Jugendstil in Duitsland. Het centrale plein wordt omringd door gebouwen die betegeld zijn met geglazuurde tegels en versierd zijn met Moorse mozaïeken. De pleinen werden gecreëerd aan het begin van de jaren 1900. Vroeger was hier onder andere een joodse meisjesvereniging, een balzaal en een dichtersgenootschap.

STOP6 (top van de Großer Bunkerberg)

Großer Bunkerberg (Flakturm)

We staan op de Grote Bunkerberg. Omdat Berlijn tijdens de Tweede Wereldoorlog steeds vaker het doelwit werd van Britse bommenwerpers, besloten de nazi’s Flakturme, luchtafweertorens, te bouwen (waarvan vandaag helaas niks meer te zien is: ze werden op bevel van de geallieerden opgeblazen). In de toren zitten 120 000 m3 beton en 10 000 ton staal verwerkt. De muren waren 2,6 m breed en de luchtafweertoren bestond uit 16 luchtafweergeschutsystemen. Bij de bominslagen werden veel soldaten gedood. In de laatste dagen van de oorlog werden soldaten trouwens vervangen door 16-jarige scholieren. Kort en slecht opgeleid betekende dat voor velen een snelle dood.