จังหวะวอลซ์ 

ประวัติของจังหวะวอลซ์

ช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1910 – 1914 ฝูงชนได้หลั่งไหลไปที่บอสตันคลับ ใน โรงแรมซาวอย ที่ตั้งอยู่ ณ กลางกรุงลอนดอน เพื่อเต้นรำจังหวะ “บอสตัน วอลซ์” ซึ่งเป็นต้นแบบของวอลซ์ ที่ใช้ในการแข่งขันปัจจุบันในปี ค.ศ. 1914 จังหวะบอสตันได้เสื่อมสลายลง เบสิคพื้นฐานได้ถูกเปลี่ยนไปในทิศทางของ “วอลซ์” หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 จังหวะวอลซ์ ได้เริ่มถูกพัฒนาให้ถูกทางขึ้นด้วยท่าแม่แบบ อย่างเช่น THE NATURAL และ REVERSE TURN และ THE CLOSED CHANGE ความก้าวหน้าในการพัฒนา จังหวะ “วอลซ์” เป็นไปอย่างยืดยาด และเชื่องช้า ผู้ที่ได้ทุ่มเทกับการพัฒนาจังหวะนี้เป็นพิเศษ ต้องยกให้ มิส โจส์เซฟฟิน แบรดลีย์ (JOSEPHINE BRADLY) วิคเตอร์ ซิลเวสเตอร์ (VICTOR SILVESTER) และแม็กซ์เวลล์ สจ๊วตค์ (MAXWELL STEWARD) และแพ็ทไซด์ (PAT SYKES) แชมป์เปี้ยนคนแรกของชาวอังกฤษ สถาบันที่ได้สร้างผลงานต่อการพัฒนาแม่แบบต่างๆ ให้มีความเป็นมาตรฐานคือ “IMPERIAL SOCIETY OF TEACHERS” (ISTD) ท่าแม่แบบเหล่านี้ บรรดานักแข่งขันยังคงใช้กันอยู่ถึงปัจจุบัน

ดนตรีและการจับจังหวะ 

เป็นแบบ  3/4  คือมี  3  จังหวะใน  1  ห้องเพลง  ซึ่งจะได้ยินเสียงเคาะจังหวะ  พั่ม  แท๊ก  แท๊ก  ต่อเนื่องกันตลอดเพลงและมีความ  เร็ว-ช้า เท่ากันตลอดเพลง  ในการฟังจังหวะให้สังเกต  เสียงเบส  และเสียงกลอง  คือ  เสียงพั่มจะตรงกับเสียงเบส  และเสียงแท๊ก-แท๊กจะตรงกับเสียงกลอง   ในการฝึกหัดเต้นอาจจะใช้การนับ  หนึ่ง-สอง-สาม  หรือ  นับตามจำนวนก้าวของแต่ละสเต็ปก็ได้

ดนตรีของจังหวะวอลซ์ บรรเลงด้วยความเร็ว  31 ห้องเพลงต่อ  1  นาที

การจับคู่ จะจับคู่แบบบอลรูมปิด    แต่ในบางลวดลายอาจจะจับคู่แบบพรอมมิหนาด

ในการฝึกหัดการเต้นจังหวะวอลซ์นั้น  ผู้เต้นควรหัดการเต้นลวดลายพื้นฐานเป็นอันดับแรก  เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยกับจังหวะของเพลงและฝึกการใช้ส้นเท้าปลายเท้า  ในการฝึกระยะแรกควรฝึกฝนการเต้นแบบสแควร์ก่อน  คือ การเต้นแนชเชอรัล  สแควร์  และรีเวิร์ส  สแควร์

จากที่กล่าวมาแล้วข้างต้นว่าในการเต้นรำจังหวะวอลซ์นั้น  ความสวยงามอยู่ที่การยกตัวขึ้นและลงตามจังหวะเพลงทำให้ดูพลิ้วลอยไปบนฟลอร์   การยกตัวขึ้นและลดตัวลงสามารถทำได้ดังนี้

ก้าวที่  1 ตรงกับจังหวะพั่ม ให้ก้าวเท้าไปข้างหน้ายาวๆ โดยการลงส้นเท้าก่อนแล้วจึงราบเท้าลงเต็มเท้า ( Fall )

ก้าวที่  2 ตรงกับจังหวะแท๊ก แยกเท้าอีกข้างหนึ่งออกไปทางข้างๆ ให้เท้าทั้งสองเสมอกันพร้อมกับเขย่งเท้าขึ้น ( Rise )

ก้าวที่  3  ตรงกับจังหวะ  แท๊ก   ลากเท้าอีกข้างหนึ่งมาชิดเท้าแรกพร้อมกับเขย่งเท้า  (  Rise  )  ทั้งสองให้สูงที่สุด  ให้น้ำหนักอยู่ที่ปลายเท้าส้นเท้าเปิด  จากนั้นลดเท้าทั้งสองลง  (  Fall  )  เมื่อหมดจังหวะที่  3

ลวดลายการเต้นรำจังหวะวอลซ์ที่นิยมเต้นกันโดยทั่วไป  ซึ่งถือได้ว่าเป็นขั้นมูลฐาน  คือ

1.  โคลส เชนจ์   ( Closed  Change )

2.  แนชเชอรัล เทิร์น   ( Natural  Turn )

3.  รีเวิร์ส เทิร์น ( Reverse  Turn )

4.  แนชเชอรัล สปิน เทิร์น   ( Natural  Spin  Turn )

5.  วิสค์   ( Whisk )

 6.  ซินโคเป็ต แชสเซ่  ( Syncopated  Chasse )

7.  แบค วิสค์   ( Back  Whisk )

8.  วิงค์ ( Wing )

9.  เอ๊าไซด์ เชนจ์   ( Outside  Change )

10. รีเวิร์ส คอร์เต้

ขอขอบคุณข้อมูลจากhttps://sites.google.com/site/begingstepmayipe/cang-hwa-wxls