O tej narodowości dowiadujemy się głównie z Pamiętników starego subiekta. Ignacy Rzecki opisuje tam wielopokoleniową, mieszczańska rodzinę Minclów (spolszczonych Niemców), zajmującą się handlem. Cechuje ich ogromna pracowitość (wręcz kult pracy – nawet w niedzielę), zaradność, wytrwałość, oszczędność (młody Ignacy musi wyliczać się ze spożytkowania zarobionych pieniędzy swemu pracodawcy: „Nierobienie oszczędności, a raczej nieodkładanie co dzień choćby kilku groszy, było w oczach Mincla takim występkiem jak kradzież. Za mojej pamięci przewinęło się przez nasz sklep paru subiektów i kilku uczniów, których pryncypał dlatego tylko usunął, że nic sobie nie oszczędzili. Dzień, w którym się to wydało, był ostatnim ich pobytu. Nie pomogły obietnice, zaklęcia, całowania po rękach, nawet upadanie do nóg. Stary nie ruszył się z fotelu, nie patrzył na petentów, tylko wskazując palcem drzwi wymawiał jeden wyraz: fort! fort! Zasada robienia oszczędności stała się już u niego chorobliwym dziwactwem.” - rozdział trzeci, tom I), jak również ograniczone postrzeganie świata, brak wrażliwości czy przyziemność (przykładem tego może być zdziwienie matki Mincla, gdy dowiaduje się, iż Rzecki i Katz porzucają „doskonałą” pracę w sklepie i udają się walczyć o „cudzą” sprawę – chodzi o powstanie na Węgrzech).

W tej rodzinie jedynie horyzonty i plany Jana Mincla wykraczały poza budynek i sprawy związane ze sklepem. Prus stworzeniem tej postaci dał literacki przykład Niemca zafascynowanego naszym narodem (z tego oryginalnego wśród jego rodaków zainteresowania drwi jego brat Franz). Aby choć w najmniejszej część potwierdzić polskość swych przodków – poszukuje wśród dziadów i pradziadów Polaków, próbuje odnaleźć „stare dyplomy”, z okazji polskich świąt nakłada kontusz oraz uczestniczy w naszych narodowych wiecach i manifestacjach.

Paczoska zwraca uwagę, iż to właśnie młody Mincel: „ wyciąga Rzeckiego z więzienia w Zamościu (uzależniając od jego powrotu swój ożenek z Polka, możliwy dopiero po spełnieniu obowiązku patriotycznego) i wita go okrzykiem: "Aleś ty walił Szwabów" ”.