Krótki życiorys

“Polityka jest poprawianiem świata, które nigdy się nie kończy" mógłby powtórzyć Władysław Kamiński za Sakaguchim Ango, gdyż całe jego dorosłe życie związane było z aktywną polityką i działalnością w służbie Rzeczypospolitej.

"Śliwa" urodził się 17 marca 1897 roku we wsi na Podlasiu. Uczył się w gimnazjum w Siedlcach i już jako uczeń działał w młodzieżowych organizacjach niepodległościowych, m. in. w Organizacji Młodzieży Narodowej szkół Średnich oraz PET - Związku Młodzieży Polskiej ,,Przyszłość" - nielicznej organizacji młodzieży szkolnej. Po zdaniu matury w czerwcu 1915 r. zaciągnął się do Legionów, gdzie walczył w szeregach 5 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. W roku 1917 był internowany przez władze niemieckie w obozie w Szczypiornie. Od 1918 roku służył w Wojsku Polskim, w 22 Pułku Piechoty Ziemi Siedleckiej; awansował do stopnia kapitana, został ranny podczas wojny z bolszewikami.

W wolnej Polsce był studentem prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, dyplom uzyskał w roku 1924. Z małżeństwa z Sabiną z domu Sawicką miał dwoje dzieci - syna Zdzisława (ur. 3 stycznia 1922 r.) oraz córkę Alinę (ur. 12 maja 1927 r.). Był posłem na Sejm I, III i IV kadencji w latach 1928-1938 z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR), senatorem V kadencji w latach 1938-1939, członkiem komisji sejmowych: budżetowej (zastępca przewodniczącego), prawniczej, reform rolnych regulaminowej, w roku 1938 wybrany został do Komitetu Techniki Ustawodawczej. Należy do czołowych działaczy Towarzystwa Straż Kresowa, Centralnego Związku Młodej Wsi, był prezesem Związku Osadników i Związku Młodzieży Wiejskiej w Wilnie, wiceprezesem wileńskiej Izby Rolniczej.

Pod koniec września 1939 roku założył wileński Komitet Walki o Wyzwolenie, który został wcielony w struktury SZP (Służba Zwycięstwu Polski) polskiej organizacji konspiracyjnej podczas II wojny światowej, następnie przekształconej w ZWZ (Związek Walki Zbrojnej). W ramach swych zadań organizował prasę okręgu Wilno ZWZ, był odpowiedzialny za propagandę oraz kolportaż wydawnictw ZWZ, redagował i wydawał czasopismo ,,Polska w Walce". Aresztowany w nocy z 10 na 11 kwietnia 1941 r. przez NKWD, osadzony w więzieniu przy ul. Tuliszki, następnie przewieziony do Moskwy, gdzie był torturowany, skazany na karę śmierci przez Wojenne Kolegium Najwyższego Sądu ZSRR, został zwolniony z więzienia na mocy układu Sikorski - Majski, przywracającego stosunki dyplomatyczne pomiędzy Polską a ZSRR. Po powrocie w struktury wojskowe został dowódcą batalionu w 13 pułku piechoty. W czasie bitwy pod Monte Cassino prowadził osobiście do walki 13 batalion 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Poległ 17 maja 1944 roku.

Za bohaterską postawę został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari, wcześniej otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1921), Krzyż Niepodległości (1931), czterokrotnie Krzyż walecznych oraz austriacki srebrny medal za wierną służbę.

W 2015 roku Minister Obrony Narodowej w uznaniu jego zasług awansował go na stopień pułkownika.