PRZYSTANEK KOLEJOWY LOTNISKO RDO WARSZAWA-RADOM

Załączona plansza, zatytułowana „Odległość infrastruktury kolejowej i lotniczej”, dostarcza kluczowych informacji ilościowych, które precyzują założenia koncepcji. Wskazuje, że całkowity dystans między planowanym przystankiem kolejowym a terminalem lotniska wynosi 770 metrów, podzielony na dwa odcinki: 520 metrów i 250 metrów. Ta precyzyjna informacja potwierdza wyzwanie, jakim jest połączenie obu punktów i jednocześnie stanowi uzasadnienie dla zaproponowanego przejścia dla pieszych. Mapa szczegółowo obrazuje, że oprócz głównego przejścia „KOLEJ-AIRPORT” (zaznaczonego żółtą, przerywaną linią), koncepcja przewiduje również budowę innych elementów infrastruktury. Wzdłuż trasy planowane jest poprowadzenie ścieżki rowerowej, co sugeruje, że projekt ma na celu stworzenie multimodalnego węzła komunikacyjnego, który uwzględnia potrzeby nie tylko pasażerów korzystających z pociągów, ale również lokalnych mieszkańców i osób dojeżdżających na lotnisko rowerem. Wskazana jest także planowana „ULICA MIEJSKA” (zaznaczona żółtą, ciągłą linią), która ma zapewnić sprawny dojazd do nowego centrum przesiadkowego. Plansza ta w klarowny sposób ukazuje, że koncepcja architekta Tomasza Gęsiaka to nie tylko estetyczne wizualizacje, ale kompleksowy i praktyczny plan urbanistyczny, który ma na celu integrację różnych form transportu w jednym, spójnym rozwiązaniu.

Wizualizacja, zatytułowana "Szkic wizualizacyjny przystanku kolejowego", przedstawia szeroką panoramę koncepcji w kontekście otoczenia. Zdjęcie ukazuje nowoczesną bryłę przystanku kolejowego oraz fragment długiego, zadaszonego peronu. Przystanek, z wyraźnym napisem „AIRPORT WARSZAWA-R”, zaprojektowano w formie lekkiej i przeszklonej konstrukcji, która wizualnie oddziela się od otaczającego terenu. Charakterystyczny kształt dachu nad budynkiem oraz zadaszenie peronu podkreślają nowoczesny i spójny charakter całego projektu. Na dalszym planie widać linie kolejowe, które prowadzą w stronę widocznych na horyzoncie zabudowań miejskich, co ilustruje połączenie lotniska z resztą miasta. Zdjęcie podkreśla również, że koncepcja nie tylko zapewnia funkcjonalność, ale także nadaje estetyczny i uporządkowany wygląd infrastrukturze transportowej, tworząc nowoczesną i rozpoznawalną przestrzeń dla pasażerów. Wizualizacja „Strefa wejściowa-przejścia” stanowi dopełnienie wcześniejszych opisów, które koncentrowały się na zewnętrznej architekturze i strategicznym położeniu koncepcji transportu kolejowego dla Lotniska Warszawa–Radom. Obraz ten przenosi nas do wnętrza projektowanej estakady, ukazując, jak założenia funkcjonalne i estetyczne przekładają się na doświadczenia pasażera. Przestronny, zalany naturalnym światłem korytarz, dzięki panoramicznym oknom, oferuje widok na płytę lotniska, co sprawia, że przejście jest nie tylko praktyczne, ale i przyjemne. Wnętrze wykończono z dbałością o detale, łącząc ciepło drewnianej podłogi z nowoczesnymi, metalicznymi elementami konstrukcyjnymi. Wizualizacja podkreśla główną funkcję tej przestrzeni – szybkie i wygodne przemieszczanie się pasażerów z bagażami, co jest kluczowe dla pokonania 770-metrowego dystansu między przystankiem kolejowym a terminalem. W ten sposób, koncepcja architekta Tomasza Gęsiaka łączy w sobie dalekosiężne plany urbanistyczne z precyzją wykonania i dbałością o komfort pojedynczego podróżnego.

W odpowiedzi na rosnące potrzeby Lotniska Warszawa–Radom, architekt Tomasz Gęsiak zaprezentował wizjonerską koncepcję, która ma na celu połączenie portu lotniczego z centrum Radomia oraz zintegrowanie go z siecią transportu kolejowego Mazowsza. Projekt, ogłoszony w grudniu 2024 roku, opiera się na innowacyjnym podejściu do istniejącej infrastruktury i wprowadza nowoczesne rozwiązania architektoniczne, mające na celu zapewnienie pasażerom komfortu i wygody. Centralnym punktem koncepcji jest propozycja budowy nowego przystanku kolejowego na istniejącej, niezelektryfikowanej bocznicy, która obecnie obsługuje zaplecze techniczne lotniska. Takie rozwiązanie pozwala na szybką i efektywną realizację projektu, wykorzystując już istniejącą sieć torów. Nowy przystanek ma zapewnić pasażerom bezpośrednie połączenie z dworcem Radom Główny, tworząc spójny system transportowy dla miasta i regionu. Największym wyzwaniem, które podjęto w projekcie, jest dystans około 800 metrów dzielący planowany przystanek od terminala lotniska. Aby pokonać tę odległość w wygodny i szybki sposób, zaproponowano unikalne rozwiązanie. Kluczowym elementem koncepcji jest budowa nadziemnego tunelu pieszo-ruchomego, który połączy przystanek kolejowy z głównym terminalem. Ta przeszklona konstrukcja, wsparta na palach, przebiegałaby ponad drogami dojazdowymi i parkingami, zapewniając pełną separację ruchu pieszego od kołowego. Wnętrze przejścia zostało zaprojektowane z myślą o najwyższym komforcie pasażerów – wyposażone w ruchome chodniki, znacząco skracałoby czas potrzebny na pokonanie dystansu z bagażami. Architektura całego kompleksu wyróżnia się nowoczesnym i dynamicznym stylem. Zewnętrzna fasada przejścia charakteryzuje się „falującą” konstrukcją z geometrycznymi elementami nośnymi, które przeplatają się z dużymi przeszkleniami. Projekt harmonijnie wpisuje się w otoczenie, a jednocześnie nadaje przestrzeni lotniska unikalny i rozpoznawalny charakter. Koncepcja Tomasza Gęsiaka wykracza poza lokalne potrzeby Radomia, wpisując się w szerszą wizję rozwoju transportu na Mazowszu. Docelowo zakłada się stworzenie bezpośredniego połączenia kolejowego pomiędzy trzema portami lotniczymi: Lotniskiem Warszawa–Radom, Lotniskiem Chopina oraz Lotniskiem w Modlinie. Taka linia zwiększyłaby spójność transportową regionu, ułatwiła pasażerom przesiadki między portami i odciążyła infrastrukturę drogową Warszawy. Projekt ten stanowi ważny krok w kierunku stworzenia efektywnego i zintegrowanego systemu transportowego, który może służyć całemu regionowi.

Przedstawiona wizualizacja, zatytułowana "Szkic wizualizacyjny przystanku kolejowego", ukazuje projektowaną infrastrukturę z perspektywy torów kolejowych, co pozwala na pełniejszą ocenę jej integracji z otoczeniem. Głównym elementem obrazu jest nowoczesna bryła przystanku, której architektura łączy w sobie lekkie, przeszklone fasady z geometrycznymi konstrukcjami wsporczymi. Przystanek jest wyraźnie połączony z długą estakadą dla pieszych, która biegnie w kierunku terminala. Dzięki perspektywie z poziomu torów widoczna jest harmonia, z jaką projekt wpisuje się w krajobraz, oddzielony od niego pasem zieleni i traw. Widok ten podkreśla, że budynek nie dominuje nad otoczeniem, ale stanowi jego przemyślany, integralny element. Wizualizacja skutecznie łączy kontekst funkcjonalny, jakim jest infrastruktura kolejowa, z nowoczesną formą architektoniczną. Wygięcie torów na pierwszym planie sugeruje dynamiczny charakter miejsca i tworzy estetyczną kompozycję z prostą, ale wyrazistą bryłą budynku. Przedstawiona wizualizacja, zatytułowana „Wyjazd z jednostki wojskowej lotniska”, ukazuje jeden z kluczowych punktów komunikacyjnych w kontekście szerszego planu rozwoju infrastruktury. Zdjęcie koncentruje się na drodze, która prowadzi w kierunku lotniska, przechodząc pod mostem kolejowym. Głównym elementem wizualizacji jest droga w otoczeniu zieleni, z widocznym pod wiaduktem mostem kolejowym. Most ten, o kratownicowej konstrukcji, wskazuje na istniejącą infrastrukturę, którą koncepcja zakłada wykorzystać. Zdjęcie ma za zadanie pokazać, jak planowany projekt – mimo swojej nowoczesności – musi wpisać się w już istniejący, historyczny i naturalny krajobraz. Wizualizacja sugeruje, że koncepcja transportowa nie ogranicza się wyłącznie do budowy nowych obiektów, ale obejmuje również integrację z istniejącą siecią dróg i kolei, uwzględniając jednocześnie kontekst otoczenia lotniska i terenów wojskowych.

Przedstawione wizualizacje ukazują kompleksowy charakter koncepcji transportu kolejowego dla Lotniska Warszawa–Radom, łącząc strategiczny plan z detalami architektonicznymi. Zdjęcie lotnicze, zatytułowane „Lokalizacja przejścia”, prezentuje ogólny zarys projektu. Wskazuje na kluczowy element – estakadę dla pieszych (zaznaczoną przerywaną, żółtą linią), która łączy odległy od terminala teren przeznaczony na przystanek kolejowy z głównym budynkiem lotniska. Obraz ten podkreśla wyzwanie, jakim jest połączenie dwóch punktów rozdzielonych infrastrukturą drogową oraz istniejącymi parkingami. Kolejne dwie wizualizacje, "Szkic wizualizacyjny przystanku kolejowego", skupiają się na estetyce i formie architektonicznej. Ukazują nowoczesny, przeszklony pawilon przystanku, charakteryzujący się dynamiczną, zygzakowatą konstrukcją i wyraźnym napisem „AIRPORT”. Projekt ten harmonijnie wpisuje się w otoczenie, z jednej strony nawiązując do infrastruktury kolejowej, a z drugiej – do nowoczesnego charakteru lotniska. Długi, przeszklony peron i budynek przystanku podkreślają dbałość o detale i funkcjonalność, jaką ma cechować cała koncepcja. Ostatnia wizualizacja, „Idea architektury przejścia”, przedstawia z bliska zewnętrzną fasadę estakady. Jej „falujący” kształt, wsparty na smukłych kolumnach, tworzy unikalną i rozpoznawalną architekturę. Duże przeszklenia mają zapewnić pasażerom widok na otoczenie, a sama konstrukcja – mimo swoich rozmiarów – sprawia wrażenie lekkiej i nowoczesnej. Ta wizualizacja podsumowuje projekt, pokazując, że stanowi on nie tylko rozwiązanie funkcjonalne, ale również architektoniczny element o wysokiej estetyce.  Wizualizacje mapowe, w tym "Infrastruktura kolejowa", pokazują, jak koncepcja wpisuje się w istniejącą sieć kolejową Radomia. Kluczowym elementem jest połączenie Lotniska Warszawa–Radom z głównym dworcem kolejowym Radom Główny oraz innymi stacjami w mieście, takimi jak Radom Wschodni. Rozwiązanie to opiera się na wykorzystaniu istniejącej bocznicy kolejowej, co ma na celu stworzenie spójnego i efektywnego systemu transportu pasażerskiego. Dalsze plany strategiczne obejmują potencjalne połączenie z innymi portami lotniczymi, co zwiększyłoby spójność regionalną. Wizualizacje "Szkic wizualizacyjny przystanku kolejowego" dają wgląd w projektowaną architekturę. Przystanek jest nowoczesną, przeszkloną konstrukcją o geometrycznym, zygzakowatym wzorze. Na elewacji widnieje duży napis „AIRPORT”, który pełni funkcję informacyjną i wizualną. Budynek harmonijnie łączy się z długim, zadaszonym peronem, co podkreśla jego funkcjonalność i estetykę. Całość projektu jest utrzymana w spójnej stylistyce, wykorzystującej szkło, metal i otaczającą zieleń, co nadaje mu lekki i nowoczesny charakter.  Wizualizacja lotnicza, zatytułowana "Lokalizacja przejścia", ilustruje kluczowe rozwiązanie problemu odległości między przystankiem kolejowym a terminalem. Zaznaczona żółtą linią trasa wskazuje na planowaną nadziemną estakadę dla pieszych. To przejście, zaprojektowane z ruchomymi chodnikami, ma zapewnić pasażerom szybki i komfortowy transport, oddzielając ruch pieszy od kołowego i integrując różne elementy infrastruktury w jedną całość.