WIDOKI Z BUDOWY WNETRZE KOŚCIÓŁ POLSKA

Z przyjemnością dzielę się kilkoma ujęciami z realizacji budynku kościoła — projektu, przy którym miałem okazję współpracować. Głównym autorem koncepcji architektonicznej i projektu jest mgr inż. arch. Wojciech Gęsiak, natomiast moja rola – mgr inż. arch. Tomasza Gęsiaka – obejmowała współpracę projektową, koordynację wybranych rozwiązań przestrzennych.  Wnętrze kościoła zachwyca nowoczesną, a jednocześnie ciepłą formą architektoniczną, której głównym motywem jest otwarta i jasna przestrzeń sakralna. Dominującym elementem jest imponująca konstrukcja dachu oparta na drewnianych belkach klejonych, zbiegających się w centralnym zworniku – symbolicznym sercu świątyni. Układ połaci dachowych kieruje wzrok ku górze, budując atmosferę podniosłości i duchowego uniesienia. Światło naturalne wlewa się do wnętrza przez wysokie przeszklenia w szczytach połaci, nadając całości lekkości i podkreślając rytmikę drewnianych elementów konstrukcyjnych. Biel ścian i sufitów potęguje wrażenie przestronności, a rytmiczne podziały belkowania przywołują skojarzenia z architekturą sakralną o drewnianych tradycjach. Część prezbiterialna została wydzielona prostym, ale wyrazistym zabiegiem architektonicznym – ściana o formie domku z wnęką na ołtarz stanowi współczesną reinterpretację tradycyjnego wystroju. Posadzka z jasnoszarej i ciemnoszarej szachownicy nadaje wnętrzu elegancji i harmonii, wpisując się w geometrię całości. To wnętrze, mimo nowoczesnej formy, zachowuje czytelność liturgiczną i poczucie sakralności, tworząc miejsce kontemplacji, modlitwy i spotkania wspólnoty.

Wnętrze świątyni stanowi harmonijne połączenie nowoczesnych rozwiązań przestrzennych z odniesieniami do tradycyjnej architektury sakralnej. Centralnym motywem przestrzeni jest wyeksponowana konstrukcja drewnianych belek klejonych, które zbiegają się promieniście w jednym punkcie zwornikowym, zawieszonym wysoko pod dachem. To nie tylko element konstrukcyjny, ale także symboliczny – nawiązujący do idei wspólnoty, jedności i Boskiego centrum, ku któremu zmierza całe założenie przestrzenne. Geometria wnętrza wynika bezpośrednio z układu zewnętrznego – dach o czterech połaciach, oparty na nieregularnym sześcioboku, przenosi swój dynamiczny rytm do wnętrza. W efekcie przestrzeń nasycona jest ruchem linii i światła, ale nie traci przy tym sakralnego spokoju. Rytmiczne rozmieszczenie belek tworzy czytelną strukturę, która nadaje wnętrzu porządek i sprzyja skupieniu. Światło dzienne wpada przez przeszklenia umieszczone w szczytach dachowych – szczególnie dobrze widoczne jest to od strony wschodniej, gdzie duży trójkątny świetlik rozjaśnia prezbiterium. Dzięki temu przestrzeń nabiera naturalnego, duchowego wymiaru – światło nie tylko doświetla wnętrze, ale też symbolicznie prowadzi ku górze, ku transcendencji. Prezbiterium zostało zarysowane poprzez cofnięcie i wyodrębnienie ściany tylnej w charakterystycznym, uproszczonym kształcie domu. W jego centrum znajduje się nisza przeznaczona na ołtarz główny. Ten gest architektoniczny podkreśla znaczenie liturgicznego centrum kościoła, nie wprowadzając przy tym zbędnej dekoracyjności. Wrażenie skupienia potęguje kontrast pomiędzy białymi ścianami a surową, betonową teksturą niszy ołtarzowej. Posadzka została zaprojektowana w formie regularnej szachownicy z płyt kamiennych w dwóch odcieniach szarości. Ten klasyczny motyw, znany z historycznych kościołów, przywołuje rytualny charakter przestrzeni, równocześnie nadając wnętrzu poczucie ładu i symetrii. Otwarte, pozbawione podpór główne wnętrze pozwala na dużą swobodę aranżacyjną, a także umożliwia adaptację przestrzeni do różnych funkcji liturgicznych i duszpasterskich. Jasna kolorystyka, naturalne materiały i światło sprawiają, że wnętrze jest przyjazne, współczesne, ale zakorzenione w głęboko rozumianej tradycji sakralnej.