ธรรมเนียมที่เกี่ยวข้องกับ
วัฏจักรชีวิต

ธรรมเนียมที่เกี่ยวข้องกับวัฏจักรชีวิตของชาวไนล์

👶การเกิด

ครอบครัวชาวไนล์จะมีการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่เมื่อมีเด็กทารกถือกำเนิดมาในครอบครัวของพวกเขา มีการมอบของรับขวัญเช่นกำไลทอง ผ้าทออย่างปราณีต เครื่องรางที่ถูกแกะสลักจากไม้ จะมีการมอบแมวสูงอายุของครอบครัวที่เรียบร้อยน่ารักให้อยู่คู่กับเด็กในฐานะพี่เลี้ยง ดูแลจิตวิญญาณ (หรือที่ชาวไนล์เรียกว่าขวัญ) ของเด็กไม่ให้หนีหายไปจากร่างกาย

💍การแต่งงาน

ผู้ถูกสู่ขอจะตกลงเรื่องของรับขวัญกับฝ่ายผู้สู่ขอ (โดยมากจะเป็นฝ่ายพ่อแม่ตกลงกัน) โดยปกติแล้วก็สามารถมีได้ทั้งเงินทอง อัญมณีมีค่า ไปจนถึงปศุสัตว์หรือส่วนแบ่งพืชผลทางการเกษตร โดยเป็นสิ่งที่จะถูกถ่ายโอนกรรมสิทธิ์อย่างเป็นลายลักษณ์อักษรให้เป็นชื่อของบ่าวสาว และมอบให้วันแต่งงาน หรือที่ชาวไนล์เรียกว่า ‘วันร่วมชีวิตใหม่’

เมื่อตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็จะนัดแนะวันเวลาสำหรับพิธีแต่งงาน โดยเร็วที่สุดคือถัดจากวันที่ฝ่ายคู่แต่งงานทั้งสองมาตกลงกันไปแล้ว 1 เดือน

หลังการนัดแนะเสร็จสิ้น ญาติที่สนิทที่สุดของคู่แต่งงานทั้งสอง ฝ่ายละ 1 คน (โดยมากเป็นเด็กวัยรุ่น ไม่ก็เป็นผู้สูงวัย) จะเป็นผู้รับบทบาทหน้าที่ที่สำคัญที่สุดของพิธีแต่งงาน พวกเขาจะพาจิตวิญญาณของคู่แต่งงาน–หรือก็คือแมวตัวโปรดของพวกเขาไปขึ้นบ้านใหม่

ก่อนที่ญาติผู้นี้จะรับหน้าที่คอยดูแลให้เจ้าแมวคุ้นเคยกับบ้านใหม่และเพื่อนแมวใหม่ในระยะเวลาก่อนจะถึงวันร่วมชีวิต ซึ่งในเวลานี้เจ้าของแมวทั้งสองสามารถไปเยี่ยมและช่วยดูแลได้เช่นกัน โดยพิธีส่วนนี้มักไม่ค่อยเกิดขึ้นในคู่แต่งงานที่มีฝ่ายหนึ่งเป็นชาวต่างชาติ ซึ่งก็เพราะพวกเขาไม่ได้เลี้ยงแมวนั่นเอง

เมื่อถึงวันเวลาที่กำหนดคู่แต่งงานทั้งสองจะไปที่สำนักงานของเขตปกครอง เขียนสัญญาสมรสด้วยลายมือและลงมือชื่อก่อนจะแลกกัน ฉบับที่สามจะมอบให้เจ้าหน้าที่ทางการเก็บไว้ ครอบครัวของคู่แต่งงานทั้งสองจะมาส่งทั้งสองที่หน้าบ้านหลังใหม่พร้อมกับมอบเอกสารและของรับขวัญต่างๆ ให้คู่แต่งงานทั้งคู่ จากนั้นงานเลี้ยงฉลองเล็กๆของทั้งสองครอบครัวจะเริ่มขึ้นในสวนที่มีดอกไม้บานสะพรั่ง เพื่ออวยพรให้แก่ชีวิตใหม่ของคู่แต่งงาน โดยแมวเหมียวตัวที่ได้รับเกียรติให้เป็นผู้ขึ้นบ้านใหม่จะถูกนับเป็นประธานของงาน และได้รับการปรนเปรอเอาใจเป็นพิเศษทีเดียว

⚰️การตาย

เมื่อคนใกล้ชิดได้เสียชีวิตลง ชาวไนล์จะพยายามไม่โศกเศร้ากับการจากไปของคนที่รักมากนัก ความที่ชาวไนล์เป็นชนชาติที่รักและหลงใหลในการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ ถือคติว่าจะใช้ชีวิตในเส้นทางที่เมื่อมองย้อนดูจะไม่มีคำว่าเสียใจ พวกเขาถือว่าผู้ที่จากไปนั้นเพียงลาจากชีวิตปัจจุบันไปเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ในชีวิตใหม่ 

เมื่อคนที่รักเสียชีวิต เหล่าญาติพี่น้องจะมารวมตัวกันเพื่อกล่าวคำอำลาและอวยพรให้แก่การออกเดินทาง พิธีศพนั้นจะจัดขึ้นสั้นๆ เป็นเวลาสามวันก่อนจะเผาศพ อัฐิของผู้จากไปจะถูกบรรจุในกล่องไม้แกะสลัก ก่อนจะนำเข้าไปในป่าและฝังลงดินไว้เพื่อให้เป็นต้นกำเนิดแก่ชีวิตใหม่ของธรรมชาติต่อไป 

โดยมากคนในครอบครัวเดียวกันมักถูกฝังอัฐิไว้ในป่าบริเวณที่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันมากนัก ดังรั้นในป่าแต่ละแห่งจะมี ‘ผู้นำทางวิญญาณ’ หรือพรานที่ทำหน้าที่เป็นผู้นำทางแต่ญาติผู้วายชนม์ หากบอกพิกัดโดยคร่าวที่เป็นรหัสที่รู้กันในบรรดาผู้นำทางให้ทราบ พวกเขาก็จะนำทางไปยังบริเวณที่ฝังอัฐิดั้งเดิมของญาติๆเหล่านั้นได้อย่างถูกต้อง