อาณาเขต : ภูมิศาสตร์
ภูมิอากาศ และ สิ่งแวดล้อม  

ไนล์ตั้งอยู่ทางด้านเหนือของเอเดน หนึ่งในประเทศที่ประจันหน้ากับสโนว์แลนด์นอกชายฝั่งด้านเหนือ

ชายฝั่งแคบๆของไนล์อยู่ในตำแหน่งทางริมฝั่งด้านใต้ของทะเลสาบดาวเหนือ ไนล์มีพรมแดนทอดยยาวติดกับฟรานซ์ทางตะวันออก ทริสทอร์ทางใต้ และแอเรียสทางตะวันตก 

ภูมิศาสตร์

ภูมิประเทศของไนล์มีลักษณะเป็นที่ราบลุ่มมีแม่น้ำพาดผ่าน ต้นแม่น้ำมาจากเทือกเขาสูงที่อยู่ทางทิศตะวันตกและใต้ของประเทศ มีแม่น้ำใหญ่สำคัญสองสาย คือแม่น้ำธีบส์ทางตะวันออกและเมมฟิสทางตะวันตก ทั้งสองสายต่างไหลขึ้นเหนือลงสู่ทะเลสาบดาวเหนือ ที่ๆชาวไนล์ยังคงเรียกมันว่าวาร์ดจ์ หรือทะเลเขียวคราม (Wardjvr) ตามภาษาท้องถิ่นดั้งเดิมของชนเผ่าแม่น้ำร้อยสายที่ใช้เรียกกันมาแสนนาน

ทิศทางการไหลของน้ำจากที่สูงลงที่ต่ำทำให้เรือสินค้าสามารถออกสู่ทะเลสาบดาวเหนือได้ง่าย อีกทั้งแม้จะหนาวเย็นแต่มหามนตราโบราณที่ถูกตราไว้บนดินแดนแห่งชนเผ่าแม่น้ำร้อยสายก็ทำให้แม่น้ำไม่จับตัวเป็นน้ำแข็ง ในขณะเดียวกันกระแสลมจากทะเลสาบดาวเหนือก็พัดย้อนขึ้นไปในภาคพื้นทวีป ทำให้เรือสินค้าสามารถเดินทางกลับขึ้นไปตามหัวเมืองทางต้นน้ำได้อย่างไม่ยากลำบาก และมีลำน้ำสาขามากมายที่เชื่อมแม่น้ำทั้งสองเข้าด้วยกัน นี่เองจึงเป็นที่มาของชื่อดินแดนแม่น้ำร้อยสาย

ตอนกลางของไนล์มีพื้นที่เพาะปลูกอยู่มากและมีพื้นที่ป่า ความที่ดินค่อนข้างดีและได้รับแร่ธาตุมากับน้ำจากบนเทือกเขา ทำให้ไนล์มีความอุดมสมบูรณ์สูง เขตที่ราบสูงสามารถเพาะปลูกผลไม้ได้หลากหลายชนิด และเขตสวนป่าที่เพาะปลูกต้นไม้เพื่อทำเรือโดยเฉพาะ เขตที่ราบลุ่มและริมแม่น้ำถูกจับจองไว้สำหรับเพาะปลูกรวมถึงเป็นทุ่งเลี้ยงสัตว์ในฤดูร้อน ตามริมน้ำมีหญ้าแม่น้ำงอกงาม พืชพรรณธรรมชาติของไนล์ได้แก่ ป่าไม้ผลัดใบและไม่ผลัดใบผสมกัน ส่วนบริเวณที่มีฝนตกน้อย พืชพรรณธรรมชาติจะเป็นทุ่งหญ้าเขตอบอุ่น เทือกเขาทางใต้เป็นเขตป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์

ภูมิอากาศ

ปลายฤดูใบไม้ผลิเข้าสู่ต้นฤดูร้อนถือเป็นฤดูน้ำหลากที่จะมีฝนตกชุก น้ำในแม่น้ำสายต่างๆจะหลากท่วมที่ราบลุ่มริมน้ำ ก่อนทิ้งตะกอนไว้เป็นผืนดินอันอุดม 

ในฤดูร้อนมีแสงแดดมาก แต่อากาศยังจัดว่าอุ่นค่อนไปทางเย็นในยามที่ลมพัด อุณหภูมิในฤดูร้อนเฉลี่ย 22 องศาเซลเซียส แต่บางครั้งก็ลมที่พัดเข้ามาจากทะเลสาบดาวเหนือก็ก่อให้เกิดสภาพอากาศแปรปรวนในช่วงบ่ายหรือเย็น ทำให้เกิดเป็นพายุฝนในช่วงเย็นถึงค่ำอยู่เป็นประจำ  ปริมาณฝนของไนล์สามารถเทียบกับมาตรวัดปัจจุบันได้ประมาณ 750 มิลลิเมตรต่อปี

ฤดูที่เก็บเกี่ยวผลผลิตได้มากที่สุด รวมถึงได้ผลผลิตที่มีความต้องการของท้องตลาดมากที่สุดคือฤดูใบไม้ร่วง เป็นฤดูกาลที่อาหารอุดมสมบูรณ์และมักพบชาวไนล์ออกมาทำกิจกรรมนอกบ้านมากที่สุด

ฤดูหนาวมีอากาศหนาวและมีหิมะตก มักได้รับอิทธิพลของลมหนาวที่พัดจัดจากทางเหนืออยู่เสมอ โชคดีที่มีอิทธิพลของมหาเวทที่ถูกลงไว้ตามแม่น้ำสายต่างๆตั้งแต่สมัยโบราณ ทำให้ไม่แข็งเป็นน้ำแข็ง จึงยังสามารถเดินทางในแม่น้ำและใช้น้ำเพื่ออุปโภคบริโภค รวมไปถึงยังทำการเกษตรได้อยู่ 

ช่วงเดือนมกราคมจะมีอากาศหนาวจัด เป็นเดือนที่มักมีอุณหภูมิลดต่ำลงถึงติดลบ

เขตเทือกเขาทางภาคใต้มีอากาศหนาวจัด ด้านที่รับลมจากทะเลสาบดาวเหนือจะมีหิมะตกตลอดฤดูหนาว หากกระแสลมแรงบางครั้งจะกลายเป็นพายุหิมะ

ช่วงการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลเป็นช่วงที่ชาวไนล์ตั้งตารอคอยมากเป็นพิเศษ เพราะนั่นหมายถึงมันเป็นฤดูแห่งการอพยพของสัตว์ป่า พวกเขาตั้งตาคอยที่จะจับห่านป่าอวบอ้วน ปลาไหลเนื้อมัน ไปจนถึงปลาแซลม่อนและปลาเทราท์ที่มีไข่เต็มท้อง ตั้งตารอคอยที่จะเข้าไปในป่าเพื่อเก็บเบอร์รี่หลากสีสันในช่วงเวลานี้เสมอ

ระบบนิเวศและสิ่งแวดล้อม

จากสภาพภูมิอากาศของไนล์ ทำให้พืชพรรณที่เติบโตในธรรมชาติของไนล์นั้นมีลักษณะของป่าไม้ใบกว้างผลัดใบ ผสมกับป่าสน ต้นไม้ที่มักพบในเขตนี้ได้แก่ เมเปิล วอลนัท เกาลัด โอ๊ก บีซ เบิร์ช แอช เรดวู้ด ไพน์ สนสปรูซ ซีดาร์ อุดมสมบูรณ์ด้วยเบอร์รี่ป่านานาพันธุ์ 

พืชที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นที่สุดของไนล์นั้นคือต้นหญ้าแม่น้ำ มันล้ำค่าเสียจนพวกเขาใช้มันแทนสัญลักษณ์ของประเทศบนผืนธงชาติ

หญ้าแม่น้ำที่เป็นที่รู้จักกันมากที่สุดคือต้นปาปิรุส ซึ่งชาวไนล์ตั้งแต่ยุคสมัยของชนเผ่าแม่น้ำร้อยสายได้นำเส้นใยของมันมาใช้ทำกระดาษ กลายเป็นของหรูหราราคาแพงที่มีความสำคัญต่อฐานะทางเศรษฐกิจของไนล์ในยุคก่อตั้งประเทศเป็นอย่างมาก แม้ว่าปัจจุบันกระดาษจะสามรถใช้เส้นใยของพืชชนิดอื่นมาทดแทนเพื่อให้มีราคาถูกลงและแพร่หลายมากขึ้น แต่กระดาษที่ทำจากเยื่อปาปิรุสก็ยังเป็นที่ต้องการ โดยเฉพาะในเทศกาลลอยโคมซึ่งเป็นเทศกาลสำคัญประจำปีของไนล์ รวมถึงเอกสารราชการ หรือสำคัญต่างๆที่จัดทำโดยชาวไนล์ ก็ยังมีธรรมเนียมนิยมว่าต้องเขียนลงบนกระดาษปาปิรุสเท่านั้นถึงจะได้รับการยอมรับว่าเป็นเอกสารของจริง

เมื่อเข้าฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน จะสามารถพบดอกไม้ป่าบานสะพรั่งตามพื้นดิน ปรากฏให้เห็นเป็นพรมหลากสีทั่วไปในไนล์ ดอกไม้ที่สามารถพบได้ในไนล์ส่วนมากนั้นเป็นดอกไม้ที่สามารถทนทานต่อความเย็นได้ในระดับหนึ่ง ดอกไม้ที่โดดเด่นที่สุด เห็นจะเป็นดอกบัวสีน้ำเงิน ซึ่งนอกจากจะงดงาม ยังถือได้ว่าเป็นดอกไม้ประจำชาติของไนล์เคียงคู่มากับต้นหญ้าแม่น้ำ 

ธัญพืชที่สามารถเพาะปลูกได้ดี ได้แก่ ข้าวไรย์ ข้าวสาลี ข้าวทริติเคลี ข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ข้าวฟ่าง ข้าวโอ๊ต ลินิน(แฟล็กซ์) บัควีท วอลนัท

พืชที่เพาะปลูกมากมีตั้งแต่พืชล้มลุกตระกูลถั่ว ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ แอ๊ปเปิ้ล สาลี่  องุ่น สายน้ำผึ้ง พีช สมุนไพรที่มีกลิ่นหอมสดชื่นเป็นที่นิยมปลูกมากเป็นพิเศษ

พืชอีกชนิดที่นิยมปลูกมากและเป็นหนึ่งในสินค้าที่มีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของไนล์คือฮอพ หลังจากที่ชาวไนล์ในสมัยโบราณได้ค้นพบฮอพและนำมันมาใส่ในเบียร์ให้มีรสชาติแตกต่างจากเบียร์หมักแบบเดิมที่เคยรู้จัก และรสชาติของเบียร์ที่หมักกับฮอพนั้นเป็นที่ถูกใจของชาวต่างชาติมาก

สามารถพบปศุสัตว์ วัว แพะ แกะ ได้ทั่วไปในเขตที่ราบ เป็นที่น่าสนใจว่าปศุสัตว์ที่นิยมเลี้ยงในไนล์จะมีขนยาวปุกปุยทั้งสิ้น ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ที่ว่าเมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ชาวไนล์จะได้จับพวกมันกร้อนขนและนำมาปั่นเป็นเส้นด้าย เพื่อผลิตผ้าทอต่อไป

ปศุสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีความสำคัญมากในไนล์ นั่นก็คือ ห่าน และพวกกมันไม่ได้มีประโยชน์เพียงแค่ให้ผลผลิตเป็นเนื้อ ไข่ และขน แต่ยังมีหน้าที่สำคัญต่อไร่นาและสวนปศุสัตว์ของชาวไนล์มาแต่โบราณ

โดยปกติแล้วชาวไนล์เลี้ยงแมวไว้เหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัว เป็นเพื่อนเล่น เป็นผู้สนับสนุนทางจิตใจ เพื่อกำจัดศัตรูพืชและขับไล่สัตว์รบกวน ชาวไนล์ยังฝึกแมวป่าบางสายพันธ์ที่ใกล้ชิดกับมนุษย์เพื่อช่วยในการล่า เหล่านี้ถือว่าสามารถทดแทนกับการที่ไม่มีสุนัขในไนล์ได้ แต่กระนั้นยังมีอีกหน้าที่หนึ่งที่แมวไม่สามารถทำได้ดีอย่างสุนัขเท่าใด นั่นคือการเฝ้ายามและระวังภัย

ความที่ชาวไนล์ไม่นิยมเลี้ยงสุนัขมาตั้งแต่ไหนแต่ไรด้วยมายาคติว่าเป็นเพราะสุนัขคือเพื่อนที่ดีของชาวฟรานซ์ และในสมัยหนึ่งชาวฟรานซ์เคยขับไล่แมวออกจากประเทศของตนจนเป็นเหตุให้เกิดโรคระบาดยาวนาน ทำให้นอกจากชาวไนล์จะไม่ชอบชาวฟรานซ์แล้ว สิ่งที่ชาวฟรานซ์ชอบก็มักจะพาลไม่ชอบไปด้วย ส่งผลมาถึงปัจจุบันที่แม้ทั้งสองประเทศจะมีความสัมพันธ์ทางการทูตอันดี แต่ก็มีเพียงชาวไนล์ที่อยู่ใกล้พรมแดนของฟรานซ์เท่านั้นที่เลี้ยงสุนัข

เพื่อทดแทนปัญหาที่แมวไม่สามารถทำได้ ชาวไนล์จึงเลือกใช้สัตว์อีกชนิดที่พวกเขาคุ้นเคยอย่างห่าน พวกมันมีนิสัยที่ตื่นตัวและอยากรู้อยากเห็น ฉลาด ติดเจ้าของและหวงถิ่น ประสาทการรับเสียงของห่านนั้นดีมาก พวกมันจะส่งเสียงร้องเตือนดังก้องเมื่อมีสิ่งที่ไม่คุ้นเคยเข้ามาในพื้นที่ของมัน เสียงร้องที่ดังเข้าขั้นมลพิษทางเสียงนี้สามารถปลุกเจ้าของปศุสัตว์ที่นอนอยู่ในบ้านห่างออกไปไกลๆให้ตื่นมาระวังภัยได้ไม่ต่างจากสุนัข อีกทั้งมันยังมีความกล้ามากพอที่จะขับไล่สิ่งแปลกปลอมเหล่านี้ ปากที่อ้ากว้างและปีกใหญ่ๆที่กางขึ้นเพื่อข่มขู่ และการวิ่งไล่แบบกัดไม่ปล่อยของห่านสามารถทำให้ผู้บุกรุกตกใจกลัวจนหนีไปเองได้

ไม่ใช่แค่ใช้ระวังภัยในไร่นาหรือบ้านเรือน แม้แต่ในกองทัพก็ยังมีการใช้ห่านในการเฝ้าระวังเช่นกัน ฐานทัพของไนล์แต่ละแห่งมักจะมีห่านประจำการอยู่อย่างน้อยไม่ต่ำกว่าแห่งละ 100 ตัว ห่านที่มักพบว่าถูกเลี้ยงไว้เฝ้าระวังจะเป็นห่านที่มีขนาดใหญ่และน้ำหนักตัวมาก เช่น ห่านหัวสิงโต ห่านหงส์ ห่านโรมัน ห่านเอ็มบ์เดน โดยมากจะเลี้ยงห่านที่มีขนขาวปุกปุยเพื่อทำให้คนที่ไม่คุ้นเคยเข้าใจผิดว่าพวกมันน่ารักเหมือนเป็ดขาวตุ้ยนุ้ย และประมาทในการบุกเข้ามาในพื้นที่ที่พวกมันเฝ้าระวังอยู่

สัตว์ประจำถิ่นที่พบมากในไนล์ เช่นกวาง หมาป่า กระต่ายป่า จิ้งจอก บีเวอร์สามารถพบได้ทั่วไปตามลำน้ำ มีนกอพยพหลายหลายสายพันธุ์ แต่สิ่งที่ชาวไนล์รอคอยมากที่สุดคือห่านป่าตัวใหญ่ สัตว์ป่าในไนล์โดยมากเป็นสัตว์ที่เชี่ยวชาญการปีนป่าย

สัตว์นักล่าขนาดใหญ่อย่างหมีที่น่าจะชอบการอาศัยในป่าที่มีแหล่งน้ำและปลาให้จับตลอดปี ในไนล์กลับมีเพียงแค่หมีดำเพียงสายพันธ์ุเดียว ทั้งยังพบเห็นได้ยากเป็นอย่างมาก สาเหตุก็คือพวกมันพ่ายแพ้ในการล่าให้กับสฟิงซ์นี่เอง

 ในเขตป่าไม้ยังมีสัตว์นักล่าตระกูลแมวชุกชุม ตั้งแต่แมวใหญ่อย่าง สิงโตภูเขา เสือดาว ลิงซ์ เสือลายเมฆ ไปจนแมวเล็กอย่างแมวลายหินอ่อน แมวแพมพัส แมวพัลลาส เสือปลา แมวดาว เสือไฟ 

จากการสำรวจพบว่าไนล์เป็นถิ่นของสัตว์ตระกูลแมวป่ามากกว่า 20 ชนิด 

นอกจากนี้ในเขตเทือกเขาสูงทางภาคใต้ ยังเป็นทั้งถิ่นฐานและแหล่งขยายพันธ์ของสัตว์วิเศษที่สามารถพบได้ที่นี่ที่เดียวเท่านั้นในเอเดน นั่นก็คือสฟิงซ์

ในขณะเดียวกัน สัตว์ที่อันตรายที่สุดชนิดหนึ่งที่พบได้ในไนล์คืองูไนโลเทส (Niloutes Aspis) หรืองูน้ำลูกศรพิษ จุดเด่นของมันคือหัวที่เป็นทรงลูกศรเช่นเดียวกับลวดลายบนหนังของมัน เป็นงูที่ทนทานต่ออากาศเย็นและสามารถใช้ชีวิตได้ทั้งบนบกและในน้ำ ดังนั้นแล้วน้ำที่อุ่นตลอดปีจากมหามนตราในยุคโบราณคือสรวงสวรรค์สำหรับมัน ความอันตรายของมันคือพิษร้ายที่สามารถทำลายระบบไหลเวียนโลหิตของผู้ที่ถูกกัดได้อย่างรวดเร็ว พิษของมันนอกจากจะทำให้เกิดอาการบวม เป็นสาเหตุให้กล้ามเนื้อถูกทำลายอย่างรุนแรงจนอาจถึงขั้นสูญเสียอวัยวะ แต่หลายครั้งที่เหยื่อของงูพิษชนิดนี้จะเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเนื่องจากระบบการไหลเวียนโลหิตล้มเหลวไปเสียก่อน

พิษของงูชนิดนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่สิ่งที่สามารถคร่าชีวิตของนักล่าที่อันตรายที่สุดในไนล์อย่างสฟิงซ์ได้ ดังนั้นบนอุปกรณ์ควบคุมที่มีไว้สำหรับฝึกสอนสฟิงซ์ (ที่ชาวไนล์เรียกว่า ‘แอพส์’) จึงถูกสร้างขึ้นตามรูปร่างหน้าตาของงูชนิดนี้นั่นเอง