Zweeloo - Nieuw-Amsterdam

31 oktober 2024      Zweeloo - Nieuw-Amsterdam                                                      

“Als een droom” is de naam die men bedacht voor de wandeling die we vandaag gaan doen. Geen rondwandeling, maar de tocht die Vincent liep toen hij vanuit Zweeloo terugkeerde naar Nieuw-Amsterdam/Veenoord.

We kunnen al vóór 8 u ontbijten in de galerie, die ook als living wordt gebruikt voor gasten van de B&B van Chris en Bea Venema. Bea is kunstenares, ze maakt prachtige sculpturen/beelden van marmer. Daarvoor reist ze regelmatig naar Pietrasanta in Italië.  

We gaan met het openbaar vervoer, eerst met de trein naar Emmen en daar overstappen op de bus naar Zweeloo.

Het is 10 u geweest als we beginnen aan de wandeling. Het begin van de route is hetzelfde als gisteren. We lopen weer over het Van Goghpad en passeren de panelen met de schilderijen. Even later staan we bij het huis waar het rieten dak vernieuwd wordt. De werklieden zeggen vriendelijk goeie dag. Ze hebben er zin in.

Ze zijn ten opzichte van gisteren toch aardig opgeschoten. Vervolgens komen we weer bij het kerkje. Het gebouw blijft Jack op de een of andere manier fascineren. Waarom eigenlijk? Misschien door de historie, of door de eenvoud?

Bovenstaande foto is gemaakt door het doorkijkpaneel waar de tekening van Vincent op is afgebeeld. De oplettende lezer ziet het verschil in het aantal ramen. Misschien heeft dat te maken met de raamtaks ( belasting) die vroeger bestond. 

We passeren weer het grafveld van de prinses en wandelen door het pad met vogelhuisjes. 

Op het eind hiervan gaan we nu links, we nemen afscheid van de route van gisteren.

Even later bevinden we ons op een fietspad langs een weg die naar Noord-Sleen voert. In de verte horen we het storende geluid van een squad, een motor met 4 wielen. Links zien we in de verte de contouren van een bos. Jack meent zich te herinneren dat daar ergens de “Papeloze kerk” moet liggen, een hunebed dat gedeeltelijk in de prehistorische staat is teruggebracht. We hebben daar “bijzondere herinneringen” aan.

Nadat we het plaatsnaambord “Noord-Sleen” hebben gepasseerd gaan we rechtsaf. We blijven in de buitenwijk van het dorp. Via een smal weggetje verlaten we de bebouwde kom, en zien dan een bankje. Even pauzeren kan geen kwaad, dus rusten we even. Daarna gaat het verder over het weggetje dat tussen akkers en langs bosschages loopt. Dit is wel lekker wandelen! In de verte doemt de kerktoren van Sleen boven de bomen op, en even later lopen we dit dorp binnen. Ook hier liggen van die mooie vakwerkhuizen met rieten daken. We komen bij De Deel, een restaurantje waar we een pauze gepland hebben. Geen verkeerde keuze, want ze hebben lekker gebak: witte chocolade cheesecake. Heerlijk, als je het op hebt denk je wel:” Dat was ook genoeg!”.

Na deze “maaltijd” kunnen we er weer tegenaan. We lopen verder door het dorp, waarbij we een bankje passeren met een quiz.

Na ongeveer een kilometer verlaten we het dorp; we lopen richting het plaatsje Erm. Tiny maakt een grapje: “Dat zal wel armoe zijn”. In ons Limburgs dialect betekent “erm” immers armoe. Maar ook armen (de ledematen!). Het is niet zo ver naar Erm. Als we het plaatsje binnenwandelen blijkt het met die armoede wel mee te vallen. Dan zegt Tiny opeens: “Hier hebben ze een mooi bruin hekwerk gemaakt van jute”. Bij nader inzien valt dat toch tegen, het is geen hekje maar een hegje, geheel verdord.

In eerste instantie zien we panden van recente datum. 

Maar hoe verder we lopen hoe meer oudere woningen we zien, ook met rieten daken. En mooie! Op een hoek zien we een bijzonder bankje. Het blijkt dat in Erm jarenlang wielerwedstrijden werden gehouden. Maar dat is inmiddels historie. De voorschriften worden steeds strenger, waardoor zulke dorpse evenementen bijna niet meer te organiseren zijn.

Ook zien we verschillende informatieschilden, met info over nabij liggende panden. Toch wel bijzonder.

We verlaten Erm via de Bakkersteeg, die eindigt bij een carpool plek. Hier gaan we verder over een fietspad langs een verkeersweg en gaan via een brug over de N34, ook wel bekend als de Hunebed Highway.

Aan de andere zijde van de brug moeten we via een stalen trap langs het talud omlaag. We komen op een graspad dat onder langs de snelweg loopt. Het pad maakt een bocht en wordt een smal weggetje. Verder lopend komen we weer bij historische boerderijen. We zien er eentje met het jaartal 1851, die was er dus al toen Vincent in deze omgeving rondzwierf.

Dit is het dorpje Achterste Erm, helaas door een snelweg gescheiden van Erm. Zonde!

Bij een splitsing houden we weer even een korte pauze. We nuttigen een kleinigheid en drinken wat. Daarna gaat het verder rechtsaf over de Schaapdijk, wat niet prettig is. Links langs de weg lopen, waar hard gereden wordt. Na een kleine 2 km gaan we linksaf over een karrenspoor/veldweg. Het pad met aan weerszijden enkele bomen loopt tussen akkers. Na enkele bochten komen we op een wel erg drassig stuk. Tiny neemt zoals altijd het voortouw.

Hetgeen haar natte voeten oplevert. Jack, die gewaarschuwd is, maakt toch maar een grotere bocht door het veld. Hij houdt het redelijk droog. Het pad komt uit op een verhard weggetje, we gaan rechtsaf en volgen dit weggetje tot aan een kanaal. Vóór een bruggetje gaan we naar links. Via dit kanaal kwam Vincent naar Nieuw-Amsterdam. 

We lopen onder een viaduct door en blijven de weg langs het kanaal volgen. Na 3 saaie kilometers zijn we in Nieuw-Amsterdam en staan we voor het Van Gogh Huis.

Eindpunt van de tocht van vandaag, die een beetje tegenviel. Vooral de lange rechte stukken maken de tocht eentonig.

Vincent vond Drenthe prachtig, toch vertrok hij er eind 1883. Geplaagd door geldnood en eenzaamheid.

We lopen terug naar de B&B. Morgen rijden we weer naar huis.

Meer foto's:

Lees verder   Nuenen