Etten-Leur

28 juli 2024               Etten-Leur                                                                                      

In 1877 werkte Vincent een paar maanden bij een boekhandel in Dordrecht. In die periode kreeg hij interesse in religie. Daarom besloot hij in overleg met zijn ouders theologie te gaan studeren in Amsterdam. Hij woonde er bij een oom. Tussentijds was hij een paar keer kort bij zijn ouders in Etten-Leur. Maar de studie maakte hij niet af, hij had geen discipline om te studeren en vertrok naar België. Na een verblijf als "lekenprediker"  (hij was geen benoemde predikant) in de Belgische mijnstreek de Borinage keerde hij in 1881 teleurgesteld wederom terug naar zijn ouders. In Etten-Leur startte Vincent zijn artistieke carrière. Hij wandelde veel in de natuur, vooral in het gebied tussen Etten en Zundert.

De wandeling die we vandaag gaan doen loopt door deze omgeving. Het belooft een stralende dag te worden. Om 10:30 u parkeren we de auto bij de Menmoerhoeve. Voordat we aan de wandeling beginnen drinken we nog wat in het café. En we krijgen een kaart van de wandeling die we gaan doen, al zijn de medewerkers nauwelijks op de hoogte van het bestaan van deze tocht.

Het eerste gedeelte loopt dwars door de boerderij die uitgebreid is met recreatieve doelstellingen. We zien blokhutten, maar ook een camping en uiteraard een kinderboerderij. We passeren een koeienstal en komen vervolgens bij een educatief “natuurgebied” met oa. een vlindertuin. 

En een verdwaalde vogelverschrikker in een moestuin. Daarna staan we voor een klaphek. Aan de andere kant staan enkele koeien. Tsja, we moeten toch oversteken naar een hekje aan de overkant. De koeien zijn dit natuurlijk gewend.

Jack gaat als eerste, dan volgt Tiny. We komen op een lang pad dat eindigt bij een T-kruising. Op het einde bevindt zich rechts  een klein ven, vol met bloeiende waterlelies. Een mooi gezicht. We volgen een breed pad naar links. Bij een kleine woongemeenschap ( er staan een paar huizen) gaan we naar rechts. Dit pad sluit na een bocht aan op een smal weggetje. Na een paar honderd meter verlaten we dat weggetje weer en komen op een paadje dat langs het Wildertven loopt. Het paadje kronkelt  door de natuur. 

We komen bij een bijzonder kunstwerk: de Werelddragers. Vijf palen ( of stammen) dragen een bol die de aarde moet verbeelden. De bol zakt door de tijd langzaam naar beneden, totdat….  Apart, met een bijzondere boodschap! We pauzeren even en eten een broodje, turend naar het ven. We gaan verder langs de bosrand en steken kort achter elkaar 2 kleine bruggetjes over en daarna een iets langere brug.

We bevinden ons in het natuurgebied Pannenhoef. Vincent kwam hier ook graag. We wandelen over gerieflijke paadjes door het bos. We zijn niet alleen, dit is een fijn wandelgebied en vandaag is het natuurlijk ook schitterend wandelweer.  Opeens ziet Jack bloed op zijn linkerhand. Hoe kan dat nou, hij heeft niks gevoeld. Vermoedelijk heeft hij onbewust een mug doodgeslagen. Hij veegt zijn hand schoon en dan vraagt Tiny of hij alcohol wil. “Nee schat, ik moet nog rijden” is het antwoord! We gaan weer verder. Na enkele T-splitsingen en bochten zien we links van ons de Zwarte Schuur. We lopen er naar toe en zien dat meerdere recreanten hier een pauze houden. Er staat ook een ouderwets bakhuisje, dat gerestaureerd is.

Het bakhuisje stamt uit 1840. Het werd bewoond door een echtpaar met 6 kinderen! Ongelooflijk, zo groot is het niet. Men stookte de bakoven met “musterds” ( bosjes takken), in Limburg zeggen we “sjansen”. De bakoven in het huisje is gerestaureerd en er wordt één keer per maand weer ouderwets gebakken. Net zoals dat jaarlijks met Oude Ambachten in ons eigen Einighausen gebeurd! We houden hier een korte drinkpauze en maken een praatje met een echtpaar dat bij ons komt zitten. Ja, dit is leuk. Een gezellig plekje in de Pannenhoef. Na een klein half uurtje gaan we verder. 

We komen  bij het Ven De Flesch. Hier bevindt zich een vogelkijkhut en natuurlijk gaan we een kijkje nemen. Vanuit de hut kijken we “beschut” uit over het ven, maar vogels…… we zien ze niet. Helaas, misschien hebben we een verkeerde dag gekozen. We blijven dus niet lang. Het pad is over het algemeen goed te bewandelen. We volgen de knooppunten en struinen verder door het bos. Na zo’n 3 kilometer komen we bij een bruggetje dat we oversteken. De route gaat naar links, na enkele bochten komen we het Padvindersven dat aan een groot heideveld ligt. Langs het pad staat een stenen bank met een inscriptie:

Vincent schreef dit in een brief aan zijn broer Theo. Iedereen kan hier zijn eigen leven aan spiegelen. Tegenover het bankje ligt het ven, en hier bevinden zich wél veel vogels. De wandeling gaat verder rondom het heideveld, we maken een lus en komen weer bij het bruggetje dat we wederom oversteken. We nemen op de splitsing het pad naar links. Na 200 mtr steken we een verharde weg over en via een poortje komen we op een graspad langs een brede sloot: de Turfvaart. Deze waterloop werd gegraven om turf te vervoeren. We volgen de vaart ruim 1 kilometer en passeren enkele kleine vennen. De oever is weelderig begroeid met kleurrijke bloemen.

Vooral de paarse staan er opvallend op. We lopen nu in een gebied met akkers en weilanden. We gaan linksaf en steken een beekje over. Daarna lopen we terug in tegengestelde richting. Rechts ligt een grote akker. Het perceel staat vol met kool. Op de hoek van deze akker gaan we rechtsaf en blijven het pad volgen. 

Vincent heeft misschien in deze omgeving bovenstaande werken gemaakt.

Even later staan we voor een markering die de weg aanduidt naar knooppunt 15. Maar dit staat niet op onze routekaart, dus lopen we door. Na 10 minuten begint het te knagen: zitten we wel goed? Enfin, al dolende door de omgeving zoeken we naar aanknopingspunten. Dat duurt even. Uiteindelijk vinden we het knooppunt dat wél op de kaart staat. Van hier uit komen we toch weer op het goede pad die ons terug naar De Menmoerhoeve leidt. Jammer van dat laatste stukje. Maar het was toch een prachtige route.

We rijden meteen naar Etten-Leur naar Evelien, Ivo en natuurlijk kleindochter Yara. Samen gaan we nog even naar het marktplein waar de Van Gogh kerk staat. De vader van Vincent was in deze kerk predikant.

Vincent mag gebruik maken van een aanbouwtje van de pastorie, dat hij inricht als atelier.

Die pastorie is niet meer, op deze plek staat nu een standbeeld van Vincent ( en Yara ☺️).

Vincent vertrok eind 1881 na een hevige ruzie met zijn vader uit Etten en ging naar Den Haag.

Na de fotosessie gaan we met zijn allen gezellig een hapje eten. Daarna rijden we weer naar huis.

Meer foto's:

Lees verder   Hoogeveen