14 juli 2024               Helvoirt                                                                                           

Het is zondag, en er is mooi wandelweer voorspeld. Aangezien er niets op onze agenda staat is dit een ideale dag om naar Helvoirt te rijden voor een wandeltocht. Het is rustig op de weg, heerlijk!

Vincent was in 1868 weer naar huis gekeerd, naar zijn ouders. Een jaar later, hij was 16, ging hij naar Den Haag om in dienst te treden bij Goupil & Cie, een Franse kunsthandel. Hij werkte ook enige tijd bij vestigingen van het bedrijf in Londen en Parijs.

In Helvoirt parkeren we de auto bij de Hl. Nicolaaskerk.

Vincents vader was in dit dorp predikant van 1871 tot 1875. Echter niet in deze katholieke kerk ( die later - tussen 1901 en 1903 - werd gebouwd), maar in de protestantse kerk. Die kleiner is, maar wel een rijke historie heeft! Vincent woonde niet in Helvoirt. Maar met feestdagen kwam hij er graag. En maakte enkele schetsen van het dorp.

Als we de wandelschoenen aangetrokken hebben parkeert een dame haar auto vlak bij de onze. We maken een praatje. Ze woont tegenover het grote Godshuis en heeft een mooi uitzicht op het gebouw. Jack vertelt dat we een aantal wandelingen doen met als thema Vincent van Gogh. Dat vindt ze wel interessant, ze is zelf ook onder de indruk van het werk van deze schilder.

Vanuit de kerk wandelen we langs een historisch pomphuisje naar een spoorwegovergang. Daarna verlaten we spoedig Helvoirt en gaan rechtsaf en komen op een veldweg. Het zonnetje schijnt, de bewoners van het laatste huis aan de rechter zijde zitten al buiten op het terras en groeten ons vriendelijk. Bij een bosje gaan we naar rechts langs een witte slagboom en volgen we een pad dat aan de rand van het bos loopt. Het pad maakt een haakse bocht en dan komt rechts van ons langzaam een kasteel in het zicht.

Het is kasteel Zwijnsbergen, dat destijds ( rond 1871) bewoond werd door enkele broers van de familie de Jonge van Zwijnsbergen. De familie van Gogh was bevriend met deze eigenaren van het kasteel, ze gingen er regelmatig op bezoek.

Bij het riviertje de Zandleij gaan we linksaf. We volgen dit pad dat wegdraait van het riviertje. Vervolgens gaan we naar rechts over een smal bospad dat modderig eindigt bij een T-kruising.

We komen op een breder pad en steken de Zandleij over. We lopen langs akkers en weilanden. Bij een bosje, dat links van ons ligt, ziet Jack opeens een markering. We moeten hier dus linksaf; dat had wat duidelijker gemogen! Dat geldt ook voor het volgende gedeelte van de route! We volgen een pad dat eindigt voor een hek. Hier is rechts een smalle doorgang waarna we over een smal bospad lopen. 

Hier ergens moet Vincent bovenstaande schets van Helvoirt gemaakt hebben.

Bij een kruising van paden is geen markering. Moeten we rechtdoor of het bredere pad naar rechts volgen? Jack kiest voor de laatste optie, wat later de juiste blijkt te zijn. Dit pad leidt ons naar een verhard weggetje dat we moeten oversteken. We zien nu weer enkele tekens van de route. Dus blijven we dit pad volgen. Vlak bij een klein ven staat een bankje, tijd voor een pauze en koffie. 

Vlak achter ons ligt een klein gerieflijk ven. Zo’n meertje waar je uren naar kunt turen.

De markering is niet zo duidelijk in dit eerste gedeelte van de tocht, hopelijk wordt dat beter. Na de koffie vervolgen we onze route. Rechts zien we vaag de contouren van het conferentiehotel Guldenberg. Oorspronkelijk was dit een retraitehuis van de paters Jezuïeten. Bij een T-splitsing moeten we naar links. Na een paar haakse bochten volgt een recht stuk langs een mooi fietspad. We passeren een mooie camping. Hier gaan we naar rechts. We bevinden ons in het “buitengebied” van de Loonse en Drunense Duinen, een prachtig natuurgebied. 

We treffen het, onder enkele bomen staat een uitnodigend bankje. Uiteraard wordt er weer een pauze ingelast. We kijken uit over een heidegebied, in de verte omgeven door bossen. Hier wordt wel veel gefietst, mountainbikers die wellicht bivakkeren op een camping. We wandelen verder en komen bij het Boompjesven.

Op enige afstand zien we enkele koeien. Dit is eigenlijk een overgangsgebied tussen het grote duingebied links en het akkergebied dat meer rechts ( ten oosten) van ons ligt. We vervolgen de tocht langs enkele weilanden waar enkele runderen lui liggen. We passeren ’t Benkske van Annie en Jan, en zien ook wit-rode markeringen. Het pad, dat de bosrand volgt, is bezaaid met waterplassen.

Op veel plekken zie je dat er alternatieve smalle paadjes zijn gemaakt om de plassen te ontwijken. Eergisteren trokken ook hoosbuien over het land, met hagel en onweer: alles erop en eraan! De markering volgend gaan we naar links. We komen in een klein maar mooi duinengebied.

Zandheuvels en een enkel vennetje, dat is wat de natuur hier te bieden heeft! Uiteindelijk komen we bij de Gierbergse Baan. Wij zijn in de omgeving van Distelberg. Vlak voor de ingang van een recreatiecentum gaan we rechtsaf over een bospaadje. Het paadje gaat over in een duin, zand dus. “Gelukkig niet te lang”, denkt Tiny. We blijven de bospaadjes volgen en komen op een viersprong die ons enigszins bekend voorkomt. Links voor ons zien we muurdecoratie met opschrift “De reizende Man”. 

Hier waren we jaren geleden toen we het Pelgrimspad liepen. Vandaar die rood-witte markering die we eerder zagen. Toen gingen we rechtdoor, nu slaan we rechtsaf en volgen de weg richting Helvoirt. We passeren een boerderijwinkel maar “Ons Jos” is niet thuis, hij heeft vakantie. Nadat we via een brug de Zandleij weer overgestoken hebben gaan we rechtsaf, voor ons ligt weer kasteel Zwijnsbergen, we zien het nu van de andere kant. Het pad loopt langs de gracht en eindigt bij een T-splising met het pad waar we vanmorgen liepen. Het laatste stuk naar Helvoirt is hetzelfde als vanmorgen, alleen in omgekeerde richting. In Helvoirt wandelen we naar de Oude Sint Nicolaaskerk.

Dit is de kerk waar de vader van Vincent predikant was. Ze werd in het jaar 1192 als kapel gebouwd. Tegenover de kerk ligt nog de pastorie waar de ouders van Vincent woonden.

In Helvoirt woonden ook de tantes en een oom van Vincent: Johannes van Gogh. De oudste broer van Vincents vader; hij overleed in 1885. We bezoeken nog even zijn graf, en dat van zijn echtgenote Dorothea. Daarna eten we een hapje in een klein restaurant.

Vincent werd in 1876 ontslagen. Hij vertrok naar Ramsgate in Engeland waar hij assistent-onderwijzer werd. Hij kreeg er kost en inwoning, maar geen salaris. Na 3 maanden verhuisde de school naar de Londense wijk Isleworth. Vincent ging mee, maar vond al gauw een andere baan. Echter, tijdens een verblijf in Nederland, besloot hij op advies van zijn vader om niet terug te keren naar Engeland.

Meer foto's:

Lees verder   Etten-Leur