เรื่องต่อมาที่ต้องมานั่งหาข้อมูลและขบคิดว่าอะไรที่เหมาะกับเรา เราชอบแบบไหน ก็มาสรุปกันได้ว่าพวกเราชอบธรรมชาติ ภูเขา และมวลดอกไม้ ดังนั้นช่วงปลายเดือนพฤษภาคม จนถึงกลางเดือนกรกฎาคม เป็นช่วงที่เหมาะกับพวกเรามากที่สุด แต่สิ่งที่จะตามมาพร้อมกับดอกไม้เสมอนั่นก็คือสายฝน อันนี้ซิเจอบ่อย เพราะไปเที่ยวแต่ละครั้งเราก็เลือกดอกไม้เป็นที่ตั้งหรือไม่ก็เลือกเดือนที่มีผลไม้ออกเยอะแยะมากมาย และแน่นอนเดือนเหล่านี้มันมาพร้อมกับสายฝนทุกคราไป

แทบทุกทริปเราจะมีรูปวิวสวยงามกับฟ้าสีเทาๆ และเสื้อกันฝน!! อันนี้มองในแง่ดีก็คือเราไม่ต้องเน้นเสื้อผ้าหน้าผมอะไรมาก ไม่ยุ่งยากดี ไม่ต้องเตรียมเสื้อผ้าหลายชุดเพราะว่าเสื้อกันฝนทำให้ใครต่อใครจำไม่ได้หรอกว่าข้างในเป็นอะไร อากาศเย็นๆ อย่างนี้ใส่ซ้ำบ้างอะไรบ้างจะเป็นไรไป ท้ายที่สุดเราเลือกกลางเดือนมิถุนายนเพราะว่าเป็นช่วงที่ผลไม้ออกเยอะมากแล้ว ทั้งเชอรี่่ สตอเบอรี่ และที่สำคัญมีดอกไม้บานเต็มทุ่ง 

วันนี้ตื่นแต่เช้ามาพร้อมกับเสียงฝนพรำทำให้ใจหายวาบ รู้สึกตุ๊บต่อม เพราะวันนี้เรามีแผนจะไปเมืองอุชกูลี่ เมืองมรดกโลกท่ามกลางขุนเขาที่เค้าว่าโรแมนติกนักหนา ในที่สุดเราก็ได้รับข่าวว่าถนนไปยังหมู่บ้านอุชกูลี่ถูกตัดขาดเพราะว่าเมื่อคืนฝนตกหนัก และเพิ่งเริ่มลดเม็ดฝนลงมาเมื่อเช้านี้เอง.... กรี๊ด!! ปรึกษากันแล้วก็ต้องใช้แผน B เปลี่ยนจากเมืองอุชกูลี่ไปเที่ยวเส้นทางอื่นในระแวกเมืองเมสเตียแทน 

ฟ้ายังเป็นใจ..พอสายๆ ทุกอย่างก็เข้าสู่ความแจ่มใส เราขึ้นไปบนดาดฟ้ามองเห็นรุ้งกินน้ำอยู่ที่ปลายฟ้าตัดผ่านเส้นสันเขาอย่างพอดิบพอดี เป็นสัญญานให้รู้ว่าอย่างน้อยวันนี้เราก็ได้เที่ยวในอีกเส้นทางอย่างสวยงามสดใส
ไกด์ท้องถิ่นและคนขับรถพาเรานั่งรถ WD4x4 ที่มีลักษณะเป็นรถตู้เล็กๆ มุ่งไปยังเนินเขาเบื้องหน้าทิศทางเดียวกันกับทางไปเมืองอุชกูลี่ แต่ว่าจุดที่เราไปเที่ยวนั้นอยู่หลังเนินเขาใกล้ตัวเมืองนี้เอง เรานั่งรถกันเพียง 20 นาทีก็ถึง รถพาลดเลี้ยวเคี้ยวคนตามถนนเล็กๆ และท้ายที่สุดก็มาถึงยังลานหญ้ามองเห็นวิวภูเขากว้างไกลสุดตา ทุกคนลงจากรถพร้อมกับร้องว๊าว ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่านั่งรถแป๊บเดียวทะลุมายังสวิสเซอร์แลนด์ได้ยังไง (คงเวอร์ไป)

เราทุกคนพุ่งตัวไปยังลานกว้างวิ่งสนุกถ่ายรูปด้วยท่าทางต่างๆ อย่างสนุกสนานจนลืมเมืองอุชกูลี่มรดกโลกไปเลย ที่แห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณ Heshkill ที่ๆ พวกเราสามารถวิ่งเริงร่าเป็นนางเอกในหนัง The Sound of Music ได้อย่างไม่ขัดเขิน

นอกจากลานกว้างแล้วที่นี่ยังมีชิงช้าขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ใช้เป็นพร๊อพประกอบให้พวกเราได้นั่งถ่ายรูป "มุมเสย" ได้ความงามอีกแบบอย่างที่เค้านิยมถ่ายกัน เราต่อคิวแย่งกับนักท่องเที่ยวท้องถิ่น ทุกคนดูมีความสุข แบ่งกันถ่ายรูป แบ่งกันเป็นคนผลักชิงช้า ทั้งชาวจอร์เจียและชาวไทย ร่วมใจกันจัดสรร เพื่อให้ได้ภาพสวยๆ เก๋ๆ ตามใจปรารถนา

เราให้เวลากับที่แห่งนี้เยอะมาก รู้สึกลืมเวลากันไปเลยทีเดียว ทั้งนี้ก็คงเป็นเพราะว่าเดินทางไม่ไกลมากจากตัวเมือง ทำให้เรามีเวลาสนุกกันได้อย่างเต็มที่ อีกทั้งเป็นกรุ๊ปเหมาจอร์เจีย กรุ๊ปที่ปรึกษากันแล้วสามารถปรับเปลี่ยนได้ตามสถานการณ์ความเป็นจริง กลุ่มเพื่อนมีความเข้าใจในทิศทางเดียวกัน ทำให้เราพร้อมใจกันเดินหายไปบนเนินเขาได้อย่างสบายใจ ปล่อยให้ไกด์ท้องถิ่น หัวหน้าทัวร์ ตะโกนเรียกอยู่เป็นนานสองนานกว่าเราจะกลับมา.... อิอิ