25-26 มีนาคม 2023
การตระเตรียมตัวเราให้พร้อม
สำหรับการเสด็จกลับมา
ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
I. ในหนังสือจดหมายของยาโกโบ เขาได้ยกตัวอย่างของชาวนาซึ่งเฝ้าคอยผลผลิตอันล้ำค่าจากแผ่นดินด้วยความอดทนนาน — 5:7:
1. อันที่จริงแล้ว องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นชาวนาที่แท้จริงและเป็นชาวนาเพียงหนึ่งเดียว — มธ.13:3.
2. ขณะที่เราเฝ้าคอยการเสด็จมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความอดทนนาน พระองค์ผู้เป็นชาวนาแท้ก็ทรงอดทนในการรอคอยให้ชีวิตของเราสุกงอมกลายเป็นผลสุกงอมรุ่นแรก และเป็นรวงข้าวที่จะเก็บเกี่ยวได้ในนาของพระองค์ — วว.14:4, 14–15.
3. ถ้าเราอธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเสด็จกลับมาโดยเร็วพลัน”
องค์พระผู้เป็นเจ้าก็อาจจะตรัสว่า “ในขณะที่เจ้ากำลังเฝ้าคอยการเสด็จกลับมาของเรานั้น เราก็กำลังเฝ้าคอยให้เจ้าสุกงอม; มีเพียงการสุกงอมของเจ้าเท่านั้นที่สามารถเร่งการเสด็จกลับมาของเราได้.”
4. สิ่งนี้เป็นการช่วยเหลือเราได้อย่างมากเพื่อให้เราตระหนักว่า ถ้าเราเฝ้าคอยการเสด็จกลับมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างเอาจริงเอาจัง เราจำเป็นต้องเติบโตจนสุกงอมในชีวิต.
II. การเป็นผู้ที่สุกงอมก็คือการมีพระคริสต์ก่อร่างอยู่ในเรา — ฆต.4:19:
1. เมื่อเราเชื่อเข้าสู่พระคริสต์ พระองค์ก็ทรงบังเกิดอยู่ในเรา (ยฮ.3:6, 15–16), พระองค์ทรงมีชีวิตเป็นอยู่ในเราในชีวิตคริสเตียนของเรา (ฆต.2:20ข), และพระองค์จะทรงก่อร่างอยู่ในเราในเวลาที่เราสุกงอม (4:19):
(1) ระยะสุดท้ายของการเปลี่ยนแปลงคือการสุกงอม ซึ่งก็คือความบริบูรณ์แห่งชีวิต:
ก. มีเพียงโดยการเปลี่ยนแปลงและการสุกงอมของเราเท่านั้น พระประสงค์ที่นิรันดร์ของพระเจ้าจึงจะสำเร็จสมบูรณ์ได้ — ยนซ.1:26; กซ.1:28; 2:19; 4:12.
ข. การสุกงอมเป็นเรื่องของการแจกปันชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ภายในเราครั้งแล้วครั้งเล่าจนกว่าเราจะมีความบริบูรณ์แห่งชีวิต — ยฮ.10:10ข.
(2) การสุกงอมเป็นเรื่องของการการขยายขนาดให้ใหญ่ขึ้น — บพส.4:1:
ก. การสุกงอมในชีวิตเป็นการสรุปรวมของการต้อนรับการตีสอนของพระวิญญาณบริสุทธิ์ — ฮร.12:5–11.
ข. ผู้อื่นอาจเห็นคนที่สุกงอมในชีวิต แต่ไม่อาจเห็นการตีสอนของพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่ถูกสะสมไว้ในตัวของผู้ที่ยอมรับการตีสอนนั้นอย่างลับๆ อยู่ทุกวันๆ เป็นเวลาหลายปี — 2กธ. 1:8–10; ยนซ.47:7, 10.
(3) พระเจ้าจะทรงใช้มนุษย์, เรื่องราว, และสิ่งของทั้งปวงด้วยอำนาจสิทธิ์ขาดของพระองค์ เพื่อจะทำให้เราเททุกสิ่งที่เติมเต็มอยู่ข้างในออกมาจนว่างเปล่าและขจัดไปซึ่งทุกสิ่งที่ครอบงำเราแต่ก่อนนั้น เพื่อเราจะได้มีขนาดที่เพิ่มพูนขึ้นสำหรับที่จะถูกเติมเต็มด้วยพระเจ้า — ลก.1:53; มธ.5:6.
2. ถ้าเราต้องการเป็นผู้ที่สุกงอมในฐานะแห่งบุตรอันศักดิ์สิทธิ์และเป็นบุตรที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มที่ เราก็ต้องยอมให้พระคริสต์ก่อร่างอยู่ในเรา — ฆต.4:4–5; รม.8:15; อฟ.1:5:
(1) นับตั้งแต่เวลาที่เราได้รับการบังเกิดใหม่ องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงทำงานอยู่ในเรามาโดยตลอด เพื่อให้เรามีพระฉายาของพระองค์ — 2กธ.3:18; รม.8:29.
(2) เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำพระฉายาของพระองค์มากระทำเข้าสู่เราอย่างครบบริบูรณ์และถูกสำแดงผ่านเราออกมาอย่างครบบริบูรณ์แล้ว เราก็จะสุกงอมในชีวิต — อฟ.3:16–17.
3. ในพันธสัญญาใหม่ คำว่า “สุกงอม” ชี้ถึงการที่ผู้เชื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่เต็มที่และได้รับการสำเร็จในชีวิตของพระเจ้าซึ่งพวกเขาได้ต้อนรับมาในเวลาที่ได้รับการบังเกิดใหม่:
(1) เราอย่าได้พอใจในตัวเอง แต่ควรแสวงหาการเติบโตและการสุกงอมในชีวิตของพระคริสต์; เราต้องมุ่งหน้า ต้องถูกนำไปสู่ความสุกงอมโดยการลืมสิ่งเหล่านั้นที่อยู่เบื้องหลังและโน้มตัวไปหาสิ่งเหล่านั้นที่อยู่เบื้องหน้า โดยมุ่งแสวงหาไปสู่การรับสุขและการได้ตัวของพระคริสต์อย่างครบบริบูรณ์ที่สุด เพื่อจะได้รับสุขพระคริสต์อย่างถึงที่สุดในอาณาจักรพันปี — ฟป.3:12–15.
(2) เงื่อนไขที่สำคัญสำหรับการสุกงอมในชีวิตฝ่ายวิญญาณก็คือการเติบโตขึ้นในชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่อง — อฟ.4:15.
(3) ผลลัพธ์ที่สูงสุดของการที่ผู้เชื่อได้เติบโตและสุกงอมในชีวิตของพระคริสต์คือการเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มที่ — คริสตจักรซึ่งเป็นพระกายของพระคริสต์ที่เติบโตจนเป็นผู้ที่สุกงอมแล้ว — ข้อ 13.
III. เป้าหมายแห่งการปฏิบัติของเปาโลคือการถวายทุกคนให้เป็นผู้ที่สุกงอม ซึ่งก็คือเติบโตอย่างเต็มที่แล้วในพระคริสต์ เพื่อคนใหม่คนเดียว — กซ.1:28–29; 3:10–11:
1. ศัพท์ในภาษากรีกที่แปลว่า “สุกงอมแล้ว” ในโกโลซาย 1:28 อาจแปลเป็น “เป็นผู้ใหญ่เต็มที่,” “ครบถ้วน,” หรือ “ครบสมบูรณ์” ก็ได้.
2. การปฏิบัติของเปาโลคือการแจกจ่ายพระคริสต์เข้าสู่ผู้อื่น เพื่อคนเหล่านั้นจะได้ครบสมบูรณ์และครบถ้วนโดยการสุกงอมในพระคริสต์จนเติบโตอย่างเต็มที่ — อฟ.4:13.
3. เรายิ่งเข้าสู่พระคริสต์ พระองค์ก็ยิ่งเสด็จเข้าสู่เรา และพระองค์ยิ่งเสด็จเข้าสู่เรา เราก็ยิ่งเข้าสู่พระองค์; เราเติบโตในชีวิตโดยวัฏจักรเช่นนี้เอง — กซ.1:27–28.
4. เป้าหมายของเราในการประกาศกิตติคุณแก่คนบาปและในการสามัคคีธรรมกับวิสุทธิชนทั้งหลายคือการนำพระคริสต์ไปหล่อเลี้ยงเข้าสู่เขา เพื่อเขาจะได้สุกงอมในชีวิตและถูกถวายให้เป็นผู้ที่สุกงอมแล้วในพระองค์ — 3:10–11; อฟ.4:13–14.
IV. เราต้องสุกงอมในชีวิตเพื่อตระเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการถูกรับขึ้นไป — มธ.24:40–41:
1. การถูกรับขึ้นไปเป็นขั้นตอนที่สำเร็จสุดยอดของความรอดที่ครบสมบูรณ์ของพระเจ้าในชีวิต — การเปลี่ยนรูปลักษณะ ซึ่งก็คือการที่ร่างกายของเราได้รับการไถ่นั่นเอง — รม.5:10; 8:23; ฟป.3:21:
(1) เนื่องจากข้อเรียกร้องของชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเราได้รับมา และเนื่องจากความร้อนรนแห่งความรักของเราที่มีต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า เราจึงปรารถนาที่จะแสวงหาการดำเนินชีวิตที่เฝ้าคอยการเสด็จมาขององค์พระผู้เป็นเจ้า — 1ธซ.1:10; 2:19; 3:13; 4:15; 5:23.
(2) ในขณะที่เราดำเนินชีวิตที่รักองค์พระผู้เป็นเจ้าและเฝ้าคอยการเสด็จมาขององค์พระผู้เป็นเจ้านั้น เราหวังที่จะถูกรับขึ้นไปอยู่ต่อเบื้องพระพักตร์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า — มธ.24:40–41; ลก.17:31–36; 21:36.
2. การสุกงอมไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน; เพื่อการเสด็จกลับมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว เราต้องตระเตรียมตัวของเราเอง, รักพระองค์, เติบโตขึ้นในพระองค์ เพื่อเมื่อพระองค์เสด็จมาปรากฏ เราจะได้สุกงอมและถูกรับขึ้นไป — วว.14:1–5.
3. เครื่องหมายของการสุกงอมมีดังต่อไปนี้ — ฮร.6:1:
(1) การถูกเติมเต็มด้วยชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์ที่หันเปลี่ยนเรา — อฟ.3:19.
(2) การเป็นกษัตริย์ในชีวิต — รม.5:17.
(3) การสามารถกินอาหารแข็งได้ — ฮร.5:12–14.
(4) การเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มที่ในด้านความเข้าใจ — 1กธ.14:20.
(5) การเป็นผู้ที่ครบสมบูรณ์เหมือนอย่างพระบิดาฝ่ายสวรรค์ของเรานั้นเป็นผู้ที่ครบสมบูรณ์ — มธ.5:48.
(6) การมองเห็นพระกาย, รู้จักพระกาย, ดำเนินชีวิตอยู่ในพระกายและเพื่อพระกาย, คำนึงถึงพระกาย, และเคารพพระกาย — อฟ.4:13–16.