Al vanaf mijn jeugd fascineert de natuur mij. Niet alleen heb ik dingen uit die natuur verzameld en bestudeerd (ook beroepsmatig), ik heb ze tevens gefotografeerd. Deze fotografische interesse is later nog versterkt door andere vormen van fotografie en is uitgegroeid tot wat sommigen omschrijven als "een heuse passie" of "een uit de hand gelopen hobby".
Omwille van professionele redenen is die passie noodgedwongen een tijdje stilgevallen. Toch heb ik de draad weer kunnen oppikken. Sinds geruime tijd houd ik me ook bezig met andere vormen van fotografie zoals studiofotografie. Ik had vroeger nooit kunnen denken dat ik zo geboeid zou zijn door het spel van vormen en licht. Dit oefende dan ook een sterke invloed uit op mijn visie op natuurfotografie: weg van het strikt registrerende en meer naar het spel van vormen, kleuren en licht; meer abstract en sfeervoller. In mijn huidige natuurfotografie domineert het gevoel of de sfeer eerder dan 'het documentaire karakter' en de 'technische perfectie'.
Na 7 jaren opleiding ben ik afgestudeerd aan een academie voor beeldende kunsten (afdeling fotografiekunst). Door deze studies kon ik mijn fotografische technieken verder verfijnen en heb ik kennis gemaakt met nog andere vormen van fotografie. Mijn hoofddoel was 'een andere kijk' op fotografie te krijgen en met 'een ander oog' te kijken naar wat ik fotografeer, toen hoofdzakelijk de natuur. Door deze studie aan de Academie ben ik nog meer geboeid geraakt door het spel van licht en lijnen en heb ik thuis een eigen fotostudio uitgebouwd.
Omdat voor mij de beelden belangrijker zijn dan de apparatuur en ik niet houd van hardwarefetishisme, ga ik hier niet in op de toestellen, noch de lenzen of de flitsers die ik gebruik. Ik zal die ook zelden of nooit bij een foto plaatsen. Alsof een schilder zijn penselen en verf vermeld bij een kunstwerk... Je vraagt aan een schrijnwerker toch ook niet met welk merk zaagmachine of hamer hij je meubels heeft gemaakt... Toch?
"Van alle dingen is 'eenvoud' het moeilijkst weer te geven!"