Ταξιδεύοντας
Ιωάννινα- Ζαγόρια
Ηπειρώτικο στολίδι
Η πρωτεύουσα του νομού Ιωαννίνων είναι χτισμένη ανάμεσα στο Μιτσικέλι και τον Τόμαρο, δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα και αποτελεί μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας. Η οικονομική της πρόοδος και η οικοδομική της ανάπτυξη στο παρελθόν δεν της στέρησαν τίποτα από τη γοητεία που της προσδίδει η ιστορική της κληρονομιά. Το κάστρο, εκεί, όπου έμενε ο Αλή πασάς, που υψώνεται στα ανατολικά της πόλης και βρίσκεται στις όχθες της λίμνης αποτελεί το κύριο αξιοθέατο των Ιωαννίνων. Η λίμνη Παμβώτιδα για τους Γιαννιώτες είναι η υδάτινη τροφοδότρια μητέρα, ενώ για τους επισκέπτες η βόλτα στη λίμνη με τα καραβάκια και το νησάκι αποτελούν τις πιο σημαντικές αφηγήσεις. Πάνω στο νησάκι υπάρχουν πέντε βυζαντινά μοναστήρια που χρονολογούνται από το 12ο αιώνα. Φτάνοντας στο νησί, ένα συναίσθημα ασφάλειας και απομόνωσης λειτουργεί σχεδόν αυτόματα πάνω σου.
Παρ’ όλο τον αρκετό κόσμο που το επισκέπτεται το νησί διατηρεί μια ευχάριστη ηρεμία. Επίσης, να μην ξεχνάμε, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων προσδίδει αέρα φοιτητούπολης στην πόλη. Ένας αέρας που δίνει νέα ορμή στην υπάρχουσα ζωηρή πνευματική κίνηση της περιοχής.
Το Λαογραφικό Μουσείο, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στεγάζει ενδιαφέροντα εκθέματα από την παραδοσιακή ηπειρώτικη τέχνη, ενώ μέσα στο κάστρο θα βρείτε το Βυζαντινό Μουσείο, το οποίο περιλαμβάνει μια αξιόλογη συλλογή βυζαντινών εικόνων. Έξω από την πόλη, το σπήλαιο του Περάματος είναι μοναδικό για την ποικιλία του σε σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Ένας πανέμορφος ορεινός τόπος που σε δέχεται καλοσυνάτα και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την πόλη των Ιωαννίνων είναι τα Ζαγοροχώρια. Είτε έχεις ανάγκη οξυγονοθεραπείας, είτε θέλεις να γευθείς ηπειρώτικες γευσιγνωστικές απολαύσεις, είτε θέλεις οδοιπορικές συγκινήσεις, το Μονοδένδρι, το Τσεπέλοβο, το Δίλοφο, η Αρίστη, το Πάπιγκο είναι ο ιδανικός τόπος για σένα.
Με πανέμορφα πετρόκτιστα σπίτια , με ονειρεμένα καλντερίμια που οδηγούν σε σπουδαία αρχιτεκτονικά έργα, με ιστορικά μοναστήρια, με ορεινές διαδρομές που οδηγούν σε προσωπικές ανακαλύψεις, με τη μεγαλύτερη και ομορφότερη χαράδρα, αυτή του Βίκου, τα Ζαγοροχώρια διεκδικούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τελειώσουμε το οδοιπορικό μας με μια επίσκεψη σε έναν από τους αρχαιότερους οικισμούς που ανακαλύφθηκαν στην Ήπειρο στα όρια μεταξύ Μονοδενδρίου και Βίτσας και χρονολογείται από τη γεωμετρική εποχή έως τα κλασικά χρόνια. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως νεκροταφείο με 140 τάφους με πλούσια κτερίσματα και σπίτια.
Αυτός ο τόπος έχει ένα απροσδιόριστο μυστικό και αξίζει να ανηφορίσεις τα στενά του καλντερίμια.
Επιμέλεια: Β3
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ
Εάν επιθυμείτε να ζήσετε την απόλυτη πολυτέλεια & χαλάρωση, τότε σίγουρα θα επιλέξετε ένα ταξίδι στην Καραϊβική. Απέραντες παραλίες, τυρκουαζ νερά & μοναδική βλάστηση, συνθέτουν το ειδυλλιακό τοπίο. Για κάθε είδους θαλάσσια δραστηριότητα σε αμμώδεις παραλίες ο προορισμός σας είναι εδώ!
Ένα νησί της Καραϊβικής είναι το ιδανικό σημείο εκκίνησης για μια εκδρομή για κατάδυση, με νερά εξίσου φιλόξενα με τους ίδιους τους νησιώτες. Χαλαρώστε σε ομαλές εκτάσεις παραλιών με λευκή, ροζ και μαύρη άμμο που βρέχονται από τα πιο δροσερά και γαλανά νερά. Αλλά αυτό το αρχιπέλαγος που αποτελείται από χιλιάδες ξεχωριστά νησιά προσφέρει κάτι διαφορετικό σε κάθε ταξιδιώτη.
Από το καταπράσινο φυσικό τοπίο της Ντομινίκα μέχρι τους πολυσύχναστους και γεμάτους μουσική δρόμους του Πουέρτο Ρίκο, υπάρχει ένα κομμάτι του παραδείσου της Καραϊβικής εδώ, όποια κι αν είναι τα ενδιαφέροντά σας.
Επιμέλεια : Κουλούρη Μαρία Β3
Κερκυραϊκά Πασχαλινά έθιμα : μια μοναδική εμπειρία!
Το Πάσχα στην Κέρκυρα είναι τόσο ξεχωριστό και εντυπωσιακό που όσοι το έχουν ζήσει έστω και μία φορά, θα το θυμούνται για πάντα! Έτσι λοιπόν οι μαθητές και οι μαθήτριες των τμημάτων Α3 και Α4 του 3ου Γυμνασίου Κερκύρας μοιράζονται μαζί μας τα έθιμα του όμορφου νησιού μας για να ξαναθυμηθούμε τις πασχαλινές παραδόσεις που είναι μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Εξάλλου παράδοση δεν είναι η διατήρηση της στάχτης από τους παλιούς αλλά η μεταφορά της φλόγας στους νέους!
Ξεκινάμε λοιπόν….
Την Μεγάλη Δευτέρα οι νοικοκυρές της Κέρκυρας ξεκινούν την παρασκευή των παραδοσιακών κερκυραϊκών τσουρεκιών ,τις <<φογάτσες>> και τις <<κολομπίνες>>. Η φογάστα ειναι παραδοσιακό Κερκυραϊκό τσουρέκι, βενετσιάνικης προέλευσης και αποκαλείται ως το <<πασχαλινό ψωμί της Κέρκυρας>>.Εχει στρογγυλό σχήμα και βασίζεται σε βενετσιάνικη συνταγή. Τα υλικά αποτελούνται από αυτά ενός απλού τσουρεκιού με τη διαφορά ότι στη συνταγή προστίθεται λικέρ από το παραδοσιακό κερκυραϊκό κουμ κουάτ αλλά και κομματάκια από γλυκό του κουταλιού.
Οι κολομπίνες παράγονται από τα ίδια υλικά αλλά παρασκευάζονται σε σχήμα πλεξούδας και στολίζονται με ένα κόκκινο αυγό και ένα φτερό. Είναι μια συνταγή επηρεασμένη από τους Βενετούς που συνήθιζαν το Πάσχα να φτιάχνουν κέικ σε σχήμα περιστεριού. (Σουέρεφ Ίριλα, Α4)
Κυριακή των Βαΐων: Οι εκδηλώσεις για το Πάσχα , ξεκινάνε από την Κυριακή των Βαϊων, όπου γίνεται η Λιτάνευση του Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από θανατηφόρο επιδημία πανούκλας που το 1629 είχε χτυπήσει την Κέρκυρα. Η Λιτανεία γίνεται ανελλιπώς από το 1630 και σε αυτήν λαμβάνουν μέρος όλες οι φιλαρμονικές του νησιού , 18 στο σύνολο! ( Χαλικιάς Σπύρος, Α4)
Την Μ.Πέμπτη στον καθολικό ναό Duomo, γίνεται αναπαράσταση τη νίψεως των ποδιών των αποστόλων από τον Ιησού. ( Χαλικιάς Αναστάσιος, Α4)
Τη Μεγάλη Πέμπτη, τα άβαφτα αβγά βάφονται τελετουργικά πριν από τη λειτουργία του απογεύματος. Ανάλογα με τις περιοχές, μάλιστα, πρέπει κατά παράδοση το πρώτο αβγό που θα βαφτεί κόκκινο να προέρχεται είτε από μαύρη όρνιθα σε ένδειξη πένθους, είτε από άσπρη κότα μιας και θεωρείται προάγγελος της Ανάστασης. Το πρώτο αβγό τοποθετείται στο εικονοστάσι από τη νοικοκυρά και θα παραμείνει εκεί μέχρι τον επόμενο χρόνο, με τον κρόκο να μετατρέπεται σταδιακά σε «κεχριμπάρι». Μάλιστα, στο παρελθόν, μετά την πάροδο τριών ετών, αυτά τα αβγά τα οποία ονομάζονται «κρατητήρες» ,συμβολικά χρησιμοποιούνταν για να «σταυρώνονται» γυναίκες που εμφάνιζαν δυσκολίες στην κύηση ώστε να κρατήσουν τα μωρά τους. (Σπιτιέρης Σπύρος, Α4).
Ένα από τα έθιμα του Πάσχα στην Κέρκυρα είναι το μεγάλο Σάββατο στις 6:00 το πρωί στην Παναγία των ξένων όπου γίνεται αναπαράσταση του σεισμού σε αναπαράσταση του σεισμού που έγινε σύμφωνα με τη Βίβλο κατά την Ανάσταση. Οι πιστοί τραντάζουν τα στασίδια στην εκκλησία για να δείξουν πώς ο Χριστός «αναλήφθηκε» στους ουρανούς. ( Τασιούλας Βασίλης, Α4)
Στις 11.00 το πρωϊ του Μεγάλου Σαββάτου όλοι οι επισκέπτες αλλά και οι ντόπιοι κάτοικοι περιμένουν το έθιμο των «μπότηδων», που από όλα τα μπαλκόνια και σε κάθε σπίτι του νησιού οι κάτοικοι πετούν στο δρόμο μεγάλα πήλινα κανάτια η στάμνες γεμάτα νερό την ίδια ώρα που όλες οι καμπάνες των Εκκλησιών χτυπάνε χαρμόσυνα με το πλήθος ειδικά στο κεντρικό σημείο δίπλα από το Λιστόν να έχει ενθουσιαστεί. Έτσι διώχνουν μακριά το κακό με το θόρυβο που ακούγεται από κάθε γωνιά της Κέρκυρας.
Το έθιμο της «Μαστέλας»
Στην περιοχή της Πίνιας, στο παλαιό εμπορικό κέντρο της πόλης, διαδραματίζεται το παραδοσιακό Κορφιάτικο έθιμο της «Μαστέλας». Σύμφωνα με το έθιμο, οι κάτοικοι (πινιαδόροι) τοποθετούν ένα μισοβάρελο γεμάτο νερό και στολισμένο με μυρτιές και κορδέλες και καλούν περαστικούς να ρίξουν κέρματα κάνοντας μια ευχή. Όταν οι καμπάνες της Πρώτης Ανάστασης σημάνουν, κάποιος πέφτει μέσα και μαζεύει τα νομίσματα. Τα παλιά τα χρόνια όταν ξεκίνησε το έθιμο, οι κάτοικοι έπιαναν κάποιον περαστικό, ο οποίος περπατούσε ανυποψίαστα στην πόλη και τον πέταγαν μέσα στο βαρέλι για να μαζέψει τα νομίσματα. (Σπιτιέρης Λεωνίδας, Α4)
Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ η Αναστάσιμη Τελετή γιορτάζεται παραδοσιακά σε όλες τις κεντρικές πλατείες των χωριών με την καθολική συμμετοχή των κατοίκων και πλήθους επισκεπτών. ( Ραϋμόνδη Αναστασία, Α3)
Καλό Πάσχα!!!!!!!!!!!!!!!!
Η υπεύθυνη της δράσης
Μπούζη Αθηνά ΠΕΟ2, φιλόλογος
Φορεσιά γάμου στην Κέρκυρα!
Γαμήλια έθιμα
Εργασία των μαθητών Καρύδης Θάνος, Χρησταρά Μαριάννα, Μπόγδου Κατερίνα, Μουζακίτη Νικόλ, Μάνεση Άννα, Μιμόζα Ντόι, Μαρκέλλα Ράμμου, Μπράτου Δήμητρα στο μάθημα Αρχαία Ελληνικά από μετάφραση, «Ελένη», με την καθοδήγηση της διδάσκουσας καθηγήτριας Καρύδη Μαρία.
Ο γάμος αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής ενός ανθρώπου. Υπάρχουν πολλά ήθη και έθιμα που συνδέονται με αυτό το μυστήριο και πολλά από αυτά τηρούνται ακόμα και σήμερα. Αρχικά, ένα από τα πιο γνωστά έθιμα ήταν το προξενιό. Τα παλαιότερα χρόνια δεν είχες το δικαίωμα να επιλέξεις τον άνθρωπο που θα παντρευόσουν. Η οικογένεια του άνδρα μέσω της προξενήτρας, έστελνε ¨προξενιό¨ - μήνυμα στην οικογένεια της νύφης και ζητούσε το χέρι της για τον γιό τους. Τότε η προξενήτρα συζητούσε με τη νύφη και την οικογένειά της και έδιναν την απάντηση τους. Διαπραγματευόταν την οικονομική άνεση του γαμπρού και τις περισσότερες φορές η απάντηση ήταν θετική καθώς η κοπέλα δεν είχε καν περιθώρια άρνησης του γάμου. Ένα ακόμα παλαιότερο έθιμο είναι τα προικιά τα οποία ετοίμαζε η οικογένεια της νύφης από πολύ μικρή ηλικία. Τα προικιά συμπεριλάμβαναν χωράφια, σπίτια και χρήματα. Ένα έθιμο που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα είναι το στρώσιμο του νυφικού κρεβατιού λίγες μέρες πριν τον γάμο από ανύπαντρες κοπέλες. Επιπλέον συνηθίζεται να ρίχνουν πάνω στο κρεβάτι ένα παιδί, του οποίου ζουν και οι δύο γονείς, γεγονός που συμβολίζει την γονιμότητα. Επίσης, ρίχνουν στο κρεβάτι ρύζι, κουφέτα, χρήματα και πέταλα όπου συμβολίζουν την ευτυχία του ζευγαριού. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ακόμα ένα χαρακτηριστικό έθιμο είναι το ξύρισμα του γαμπρού την ημέρα του γάμου από τους φίλους του ή τον κουμπάρο του κ η προετοιμασία της νύφης από τις φίλες της. Επιπρόσθετα, ένα άλλο έθιμο είναι το να γράφει η νύφη κάτω από το τακούνι της τα ονόματα από τις ανύπαντρες φίλες της και όποιο σβηστεί πρώτο σημαίνει ότι αυτή θα είναι η επόμενη κοπέλα που θα παντρευτεί. Ακόμη ένα πολύ γνωστό έθιμο που υπάρχει από τα παλαιότερα χρόνια μέχρι και σήμερα είναι ο χορός του Ησαΐα. Οι σύζυγοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην καινούρια αρχή της ζωής τους, οδηγούμενοι από την εκκλησία, όπου αντιπροσωπεύεται από τον ιερέα. Επίσης, ένα έθιμο είναι το ρύζι με τα ροδοπέταλα. Τα ροδοπέταλα συμβολίζουν το ρίζωμα του ζευγαριού, την καλοτυχία, τον ευτυχισμένο και ανθόσπαρτο βίο. Παράλληλα, η παράδοση της νύφης στην εκκλησία από τον πατέρα της ή τον μεγαλύτερο της αδελφό, οι οποίοι την παραδίδουν στον γαμπρό. Επιπλέον, κατά την διάρκεια του μυστηρίου βάζουν κουφέτα στο σακάκι του γαμπρού, ώστε στο τέλος της τελετής να τα πάρουν οι ανύπαντρες γυναίκες. Τέλος, εκτός από τα παραπάνω έθιμα έχουμε και τις γαμήλιες λαμπάδες, το ρύζι, τα κουφέτα και τα στέφανα, τα οποία κρεμάγανε κάποτε στον τοίχο. Το γαμήλιο τραπέζι που ακολουθεί μετά το μυστήριο, τα γαμήλια δώρα και το νυφικό, το οποίο η παράδοση θέλει άσπρο, αλλά πλέον δεν τηρείται πάντα.
