قالبی که هنر و تکنولوژی را متحد می کند و نمی توان آن را چه خوب و چه بد نادیده گرفت. جدای از حدس و گمان یا خرید و فروش NFT، موسساتی مانند موزه بریتانیا از NFT برای ارائه نسخه های دیجیتالی نمادین ترین آثار خود استقبال کرده اند.
موزه بریتانیا، لندن – اعتبار: Unsplash
این یک قالب نسبتاً جدید است که راه طولانی در پیش دارد. علاوه بر این، مشخص نیست که NFT چه نقشی در آینده ایفا خواهد کرد، اما علاقه ای که به فناوری، تجارت و فرهنگ ایجاد کرده است، آن را به جزء مهمی تبدیل می کند که بخشی از موزه ها را نیز به عنوان نگهبانان هنر تشکیل می دهد.
و در حال حاضر راه‌های مختلفی وجود دارد که NFT را می‌توان هم در هنرها و هم در موزه‌ها اعمال کرد. ما به پنج کاربرد واقعی NFT در هنر و موزه نگاه خواهیم کرد. اما قبل از اینکه به کاربردهای واقعی NFT در هنر و موزه ها نگاه کنیم، بیایید ببینیم NFT چیست.
NFT ها نشانه هایی هستند که می توانند برای نشان دادن مالکیت اقلام منحصر به فرد استفاده شوند. آنها ما را قادر می سازند تا اقلامی مانند آثار هنری، کلکسیونی و حتی املاک و مستغلات را نشانه گذاری کنیم. بلاک چین اتریوم مالکیت دارایی را تضمین می کند. هیچ کس نمی تواند سابقه مالکیت را تغییر دهد یا یک NFT جدید را کپی/پیست کند.
NFT مخفف Non-Fungible Token است که یک توکن غیر قابل تعویض است. توکن ها واحدهای ارزشی هستند که با یک مدل تجاری مانند ارزهای دیجیتال مرتبط هستند.
توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) دارایی‌های رمزنگاری مبتنی بر بلاک چین هستند که ممکن است با داشتن کدهای شناسایی خاص و ابرداده‌ها از یکدیگر متمایز شوند.
و این است که NFTها حداقل از نظر فناوری، رابطه نزدیکی با ارزهای دیجیتال دارند. اگرچه آنها متضاد هستند، زیرا بیت کوین کالایی قابل تعویض و NFT کالایی غیرقابل تعویض است، اساساً دو طرف یک ارز فناوری هستند.
NFT ها، مانند ارزهای دیجیتال، با استفاده از فناوری بلاک چین تایید می شوند. یکی از تمایزات بین NFT و ارز دیجیتال این است که ارزش دارایی ها بر اولی حاکم است (اگرچه می توان بر روی آنها نیز پیشنهاد داد).
در مقابل، دومی توسط عرضه و تقاضا (بسته به نوسانات بازار) کنترل می شود. و این است که در حالی که NFTها از نظر فناوری با ارزهای دیجیتال مرتبط هستند، ارزهای دیجیتال کالاهای قابل تعویض هستند در حالی که NFTها اینگونه نیستند.
آنها را نمی توان به صورت برابری با ارزهای دیجیتال معامله کرد یا مبادله کرد. در مقابل، توکن های قابل تعویض، مانند ارزهای رمزنگاری شده، با یکدیگر یکسان هستند و بنابراین می توانند به عنوان رسانه ای برای تراکنش های تجاری استفاده شوند.
NFTها چارچوب کریپتو را با منحصر به فرد و غیر قابل تعویض کردن هر توکن تغییر می دهند و مقایسه بین توکن های غیر قابل تعویض را غیرممکن می کنند.
آنها نمایش دیجیتال دارایی هایی هستند که به پاسپورت های دیجیتالی تشبیه شده اند زیرا هر توکن هویت منحصر به فرد و غیرقابل انتقالی دارد که آن را از سایر نشانه ها متمایز می کند. آنها همچنین قابل گسترش هستند، به این معنی که می توانید دو NFT را برای تشکیل یک NFT متمایز و سوم ترکیب کنید.
