Διαμάχη των Θεών – 563 χρόνια μετά το Δώρο της Μαγείας

Ο Θεός Θόρος δεν είχε ξεχάσει την Μαύρη Ερωμένη που ήρθε σαν καταιγίδα και κατέστρεψε την ένωση των γονιών του. Έτσι, όσο οι υπόλοιποι θεοί περνούσαν χρόνο με κάθε φυλή, ο Θόρος είχε ξεχωρίσει τους ανθρώπους και δίδασκε μόνο αυτούς καθώς πίστευε πως οι άλλες φυλές έκρυβαν το σκοτάδι.

Η Θέα Θαλένια προσπάθησε να αλλάξει την άποψη του αδερφού της δείχνοντάς του ότι κάθε φυλή είχε μέσα της τόσο σκοτάδι όσο και φως και πως κάθε πλάσμα μπορεί να έχει ικανότητα να βλάψει αλλά διαλέγει να μην το κάνει. Ο Θόρος όμως την αγνόησε και συνέχισε τον ιερό για αυτόν σκοπό με την παράνοια του να μεγαλώνει.

Κάθε φορά που έβλεπε να ξεσπάει ένας καινούριος πόλεμος, η παράνοια μέσα του μεγάλωνε και το σκοτάδι του ανάλωνε αργά και σταθερά το είναι.

Κάποια στιγμή, η θέα Θαλένια άκουσε κραυγές πόνου και αγωνίας και έτρεξε να προστατέψει τα παιδιά της αλλά κατέληξε να ξεσπά σε κλάματα μη αντέχοντας το θέαμα που αντίκρισε.

Ο Θεός Θόρος, έχοντας πια βυθιστεί στο σκοτάδι, είχε κατέβει στην Σελέστρα και σκότωνε κάθε μη ανθρώπινη φυλή. Η Θέα Θαλένια σήκωσε το τόξο της και του έριξε ένα βέλος πληγώνοντας τον στο στερνό.

Εκατό Χρόνια Σκοτάδι και Λήξη του Πολέμου – 1647 Δ.Μ.

Η διαμάχη των Θεών κατέληξε σε 100 χρόνια σκοτάδι, με τους θεούς να προσπαθούν να σταματήσουν τον αδερφό τους.

Το τέλος του πολέμου ήρθε με τον Θόρο να εξορίζεται από το πάνθεον...

Εξορία του Θεού Θόρος – 1749 Δ.Μ.

Με την εξορία του Θεού Θόρος ο πόλεμος τελείωσε και η Σελέστρα ήταν πληγωμένη…

Ο Θεός δεν έχασε τις θεϊκές του δυνάμεις αλλά έχασε την σύνδεση του με τους άλλους θεούς. Έμεινε μόνος και στην προσπάθειά του να είναι προετοιμασμένος μάζεψε τα πνεύματα των δυνατότερων συμπολεμιστών του και τα μετέφερε σε ένα Ιερό για αυτόν μέρος αφήνοντας τα υπόλοιπα πνεύματα να πάνε στα έγκατα της γης…

Η Θεά Φερνάλια από την άλλη μάζεψε τα πνεύματα αυτά και τους έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία στην μεταθάνατον ζωή.

Παράλληλα με όλα αυτά, η Θεά Θαλένια και ο αδερφός της Θεός Σόθρεν μάζεψαν τα πνεύματα όλων των πολεμιστών τους και τα μετέφεραν σε ένα πεδίο ύπαρξης που θα ζήσουν για πάντα χαρούμενοι σαν πνεύματα. Ονόμασαν αυτό το μέρος Το Όνειρο και με μία μεγάλη βροχή η Θεά τους μετέφερε εκεί. Φύλακας του Ονείρου έγινε ο ημίθεος γιος του Σόθρεν, ο Τορούβιελ, ο ίδιος που είχε μάθει στους θνητούς τον δρόμο του δρυϊδισμού και τα μυστικά του και ο πρωτεργάτης στον πόλεμο ενάντια στον Θεό Θόρος.