ต้นไทรย้อย

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Ficus Benjamina L.

ชื่อวงศ์ : Moraceae

ชื่อสามัญ : Golden Fig, Weeping Fig

ชื่อพื้นเมือง : จาเรย (เขมร) ไทร (นครศรีธรรมราช) ไทรกระเบื้อง (ประจวบคีรีขันธ์) ไทรย้อย ไทรย้อยใบแหลม (กรุงเทพฯ)

ลักษณะทั่วไป : ต้น ไม้สูง 5 - 10 เมตร ไม่ผลัดใบ เรือนยอดทรงกลมแผ่กว้าง สีน้ำตาล กิ่งก้านห้อยย้อยลง โตช้า มีรากอากาศห้อยย้อยสวยงาม

ใบ ใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบรูปรีแกมรูปไข่ กว้าง 2.5 - 5 เซนติเมตร ยาว 5 - 11 เซนติเมตร ปลายเรียวแหลมโคนสอบ แผ่นใบค่อนข้างหนาเป็นมัน

ดอก ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบเกิดภายในฐานรองดอก ทรงกลมคล้ายผลไม่มีกลีบดอก

ฝัก/ผล รูปกลม เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.8 เซนติเมตร เมื่อสุกสีเหลือง

การขยายพันธุ์ : เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง หรือ ปักชำ

การใช้ประโยชน์ :

- ไม้ประดับ

- ผล เป็นอาหารของนก

- สมุนไพร

ถิ่นกำเนิด : ในอินเดียและภูมิภาคมาเลเซีย

สรรพคุณทางยา : รากอากาศเป็นยาขับปัสสาวะ แก้ไตพิการ บำรุงน้ำนม