Oma's cadeau

De oude vrouw lachte zachtjes. Ondanks haar hoge leeftijd hield ze nog altijd van grapjes en de gedachte aan het verbaasde gezicht van haar kleindochter maakte haar vrolijk. Stevig op haar rollator leunend verliet ze het postkantoor en begon ze aan de moeizame wandeling naar huis. Niet dat het postkantoor zo ver weg was, maar sinds ze haar heup had gebroken, deed het lopen pijn.

Gelukkig was het mooi weer. Het was lente en ze genoot van de uitlopende struiken en bomen. Een moedereend en haar kleine eendjes zwommen in de stadsvijver en in het water zat een hoentje geduldig te broeden op haar nest. Ze stopte even en keek genietend rond. Een paar meter verderop zag ze een bankje. Met een van pijn vertrokken gezicht liep ze er naar toe en ging zitten. Ze kwam graag in het park. Het deed haar denken aan de tijd dat ze nog op haar kleindochter paste. Iedere woensdagmiddag gingen ze samen eendjes voeren, weer of geen weer.

Een paar jaar geleden had haar schoonzoon een prachtige carrière stap gemaakt. Ze gunde het hem van harte en ze had hem oprecht gefeliciteerd, maar thuisgekomen was ze in snikken uitgebarsten. Haar enige dochter ging met haar gezin emigreren en hoewel ze nu nog fit genoeg was om naar hen toe te reizen, wist ze dat ze hier eens te oud voor zou zijn. Ze schrok op uit haar gedachten door een kwakende eend. Hij stond naast haar rollator en keek haar vragend aan. Ze moest lachen en ze beloofde de eend een andere keer brood te komen brengen.

Haar blik ging van de eend naar haar rollator. Tot een jaar geleden had ze gelopen als een kievit, maar toen was ze uitgegleden met douchen en had ze haar heup gebroken. Na een tijdje in het ziekenhuis te hebben gelegen werd ze in een revalidatiecentrum geplaatst. Na het revalideren had iedereen er op aangedrongen dat ze naar een verzorgingstehuis zou gaan, maar dat had ze geweigerd. Kreunend stond ze op en pakte haar rollator. Achter dat ding kon ze redelijk lopen, maar naar haar kinderen en kleinkind vliegen, zat er niet meer in.

Thuisgekomen maakte ze thee en ging ze in haar makkelijke stoel voor de buis zitten. Ze dacht aan het cadeau en er gleed een vrolijke trek over haar oude gezicht.

-

Sanne keek verheugd naar het pakje, dat zojuist door de postbode was gebracht. Een pakje van haar oma! Wat zou er in zitten? Ongeduldig maakte ze het open. Ze staarde verbaasd naar de inhoud. Handschoenen! Een paar zelfgebreide handschoenen! Teleurgesteld deed ze de verpakking bij het oude papier en nam het cadeau mee naar haar kamer. Ze legde de handschoenen in haar kledingkast en pakte haar wiskundeboek. Morgen had ze een toets en ze moest leren. Onder het leren vroeg ze zich af waarom oma haar handschoenen had gestuurd. Normaal kreeg ze altijd geld en daar had ze zich al een beetje op verheugd. Ze had een nieuwe smartphone op het oog en met het verjaardagsgeld van oma had ze het apparaat makkelijk kunnen kopen. Nu moest ze nog even door sparen. Jammer. Ze besloot die avond toch even te bellen om oma te bedanken. Per slot van rekening had haar oma erg haar best gedaan op de handschoenen en ze wilde haar niet kwetsen. Ze zou doen alsof ze heel erg blij was met het cadeau.

Een paar maanden na haar verjaardag ging de telefoon. Ze stonden net op het punt om te gaan eten, maar haar moeder nam toch op. Met de telefoon in haar hand liep ze wankelend naar de tafel. Met een krijtwit gezicht ging ze zitten.

‘Er is iets ergs met oma,’ bracht ze met moeite uit.

‘Is ze weer gevallen?’

Haar moeder schudde nee en begon hard te huilen. Haar vader stond op en sloeg zijn armen om haar heen.

‘Ze is dood.’

Die avond deed ze haar kledingkast open en pakte ze oma’s laatste cadeau. Ze streelde over de zachte wol. Ze probeerde de handschoenen aan te trekken, maar het lukte niet. Haar vingers konden er niet in. Ze draaide de handschoenen binnenstebuiten en tot haar grote verbazing zat er in iedere vinger een bankbiljet. Bij één biljet zat een briefje.

“Lieve Sanne,

Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Ik hoorde van mama dat je voor een smartphone aan het sparen bent. Zoals je weet vind ik geld geven erg saai, dus heb ik een grapje met je uitgehaald. Je moest eens weten wat een voorpret ik heb gehad. Was je erg verbaasd? Wil je me bellen als je het geld gevonden hebt?

Liefs,

Oma”

Ze pakte haar telefoon om haar oma te bellen. Ze staarde er naar en begon te huilen. Haar oma zou nooit meer opnemen…. nooit meer….