Τζόννυ Λόγκαν
Θα γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και θα πάμε στο μακρινό 1975. Τον Μάιο, κοντεύοντας πια να κλείσουμε έναν χρόνο από την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα ο Στέλιος Ανεμουδουράς ιδρυτής, ήδη από το 1949 με την έκδοση του περιοδικού Νυχτερίδα και λίγα χρόνια χρόνια αργότερα (1953) με τη συγγραφή και έκδοση του θρυλικού αναγνώσματος ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ, θα ρίξει στην αγορά την περίφημη σειρά "Τζόννυ Λόγκαν". Ναυαρχίδες του ομίλου στο χώρο των κόμικς, πέρα από το ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, υπήρξαν θρυλικά πραγματικά περιοδικά όπως τα ΜΠΛΕΚ, ΖΑΓΚΟΡ, ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ και ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ. Επιπλέον στα περιοδικά ελευθέρου χρόνου, με μεγάλη επιτυχία κυκλοφόρησαν τα εβδομαδιαία περιοδικά τα ΓΡΙΦΟΣ, ΚΟΥΙΖ και ΣΑΒΒΑΤΟ, ενώ στις εφηβικές εκδόσεις σταθμός υπήρξαν τα εξαιρετικά ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ και ΑΦΙΣΟΡΑΜΑ, όλα με τη σφραγίδα της εταιρίας ΓΕΝΙΚΑΙ ΕΚΔΟΤΙΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Ο.Ε.Τι ή, μάλλον ποιος ήταν ο κύριος αυτός που τον έλεγαν… Τζόννυ Λόγκαν; Στην κυριολεξία, θα πούμε πως πρόκειται για ένα, πραγματικά, ανατρεπτικό περιοδικό για την τότε ελληνική αγορά. Κυκλοφόρησε σε 68 σελίδες, μισές από τις οποίες ήταν έγχρωμες και μισές ασπρόμαυρες και τιμή δέκα ολόκληρες δραχμές αγορά από το περίπτερο στην κεντρική λεωφόρο και όχι στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς.Στα τεύχη του συμμετείχαν οι δις-δις-δις-εκατομμυριούχοι, τα τιγράκια (μια παρέα νεαρών με ποδήλατα), οι 3 σούπερ (διαστημικό καρτούν), ο Χουγκ, ο τρωγλοδύτης και ο Τζων Φάκτορ ο μυστικός πράκτωρ.Ο Τζόννυ Λόγκαν, λοιπόν, ήταν ο κεντρικός ήρωας ενός Ιταλικού εικονογραφημένου περιοδικού που σατίριζε με καυστικό τρόπο όλα τα κακώς κείμενα της σύγχρονης κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας της δεκαετίας του ‘70. Πρωτοεκδόθηκε στη χώρα μας από τον οίκο του Στέλιου Ανεμοδουρά το Μάιο του 1975 (σε μηνιαία συχνότητα) με έναν τίτλο που παρέπεμπε στην πρόσφατη δικτατορία («Η Χούντα κάνει Κίνημα») (σ.σ. διόλου τυχαίο μιας και η πτώση της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα ήταν ακόμη νωπή), αλλά η αυθεντική ονομασία της ιστορίας ήταν «Il Dittatore», απ’ το Ιταλικό τεύχος του Ιανουαρίου 1974 των εκδόσεων ‘Dardo’. Η φυσιογνωμία του πρωταγωνιστή αποτελεί καρικατούρα του Ιταλού κωμικού ηθοποιού Gerlando Buzzanca (γεν. 1935) εμφανίζει όμως σχετική ομοιότητα και με τον Ciccio Ingrassia (1922 - 2003) του γνωστού δίδυμου, χωρίς ωστόσο το χαρακτηριστικό μουστάκι. Η έκδοση τερματίσθηκε οριστικά, μετά την κυκλοφορία του τεύχους νο21 (Ιανουάριος 1977). Γαλλία και Γιουγκοσλαβία δημοσίευσαν επίσης τις περιπέτειες του ήρωα. Ο κατεργάρης ‘Jonny Logan’ (‘Giovanni Loganetti’) και η παρέα του (ο ‘Καθηγητής’, ο Μάγος ‘Πουφ’, η ‘Γιαγιά’, οι ‘Μαρτίνο’, ‘Αναρχικός’, ‘Αύγουστος’, ‘Φιλόσοφος’, ‘Κλεμεντίνο’, ‘Στραβός’, ‘Γορίλας’, ‘Μπεν’ και επιπλέον ο τετραπέρατος γάτος ‘Αριστείδης’) που εμφαντικά επονομάζονται ‘Κυνηγοί Απατεώνων’ (‘C.T’) και ζουν στο Μιλάνο, είναι μια πρωτότυπη δημιουργία των Ιταλών Romano Garofalo (σεναριογράφος γεννημένος το 1941) και Leone Cimpellin (εικονογράφος γεννημένος το 1926). Η σειρά, πιθανότατα εμπνευσμένη από την νεώτερή της και παρόμοιου περιεχομένου ‘Alan Ford’ (1969) των Lucciano Secchi – Roberto Raviola, παρήγαγε 77 μηνιαία άλμπουμ τα οποία εκδόθηκαν από την εταιρία ‘Dardo’ κατά το χρονικό διάστημα Ιούλιος 1972 – Δεκέμβριος 1978. Το κόμικ παρωδούσε την πολιτικοκοινωνική κατάσταση της Ιταλίας με συχνές αναφορές σε Χούντες και πραξικοπήματα. Το περιοδικό κυκλοφόρησε στην Ελλάδα σε μια εποχή που το πολιτικό σκηνικό δεν είχε ακόμη σταθεροποιηθεί και τα «σταγονίδια» καιροφυλακτούσαν. Για το λόγο αυτό είχε μεγάλη κυκλοφορία.Μπροστά μας, γα όσους έχουν την τύχη να τα έχουν στη βιβλιοθήκη τους ή, να τα θυμούνται ακόμα, έχουμε ακόμα ένα συγκλονιστικό δείγμα της απίστευτης ιταλικής σχολής της δεκαετίας του '70. Παρ’ όλα αυτά θεωρείται και αυτό από τα άτυχα, αδικημένα, πείτε τα όπως εσείς θέλετε εικονογραφημένα του Ανεμοδουρά, που κυκλοφόρησαν στο διάστημα 1975-1976 και δεν καθιερώθηκαν όπως αυτά της προηγούμενης γενιάς του εκδότη. Ο δρόμος την δεκαετία του ’60 για τον εκδότη είχε ανοίξει με τα Μπλεκ, Ζαγκόρ, Όμπραξ. Ο Στυλ. Ανεμοδουράς ανακατεύει τώρα την τράπουλα, δοκιμάζει συνδυασμούς Ηρώων και περιοδικών και προχωράει προς την δεκαετία του `80. Κανένας από του τίτλους αυτούς δεν πέτυχε να ξεπεράσει τον ένα χρόνο ζωής. Κάλυψαν ή τουλάχιστον προσπάθησαν το χιουμοριστικό κόμικς (Μπόζο), την σάτιρα πολιτική και κοινωνική (Τζόννυ Λόγκαν), το Γουέστερν (Τζάγκουαρ), την σύγχρονη περιπέτεια με πολιτικά και ακόμα οικολογικά μηνύματα (Δίκαιος, Μίστερ Νο). Μεταφέροντας στο Ελληνικό κοινό τίτλους από την Ιταλία και της Γαλλία πίστεψε ότι οι προτιμήσεις των αναγνωστών δεν είχαν αλλάξει από τις αρχές του `70. Δυστυχώς όμως σε κάθε βασικό τίτλο έβαλε αρκετά υποδεέστερες και παρωχημένες συνοδευτικές σειρές. Η Γαλλική και Ιταλική σχολή των προηγούμενων δεκαετιών δεν συγκινούσε πλέον, ίσως και γιατί ο κόσμος ήθελε μια άλλου τύπου διασκέδαση πια βρισκόμενος πια σε ημέρες… δημοκρατίας. Πιο απλή, πιο λογική θα έλεγε κάποιος. Ίσως. Αμ, δε. Το περιοδικάκι αυτό ακόμα και σήμερα πάντως παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο. Για τους συλλέκτες η αγορά του σήμερα σε καλή κατάσταση ποικίλει και κάποια τεύχη είναι εξαιρετικά δυσεύρετα.Ας γυρίσουμε, όμως στο κόμικ. Πρόκειται για μια σπουδαία δημιουργία του Ιταλού κομίστα Leone Cimpellin (6 Ιουνίου 1926 – 27 Μαρτίου 2017), ο οποίος έγραφε πολλές φορές και με το ψευδώνυμο Ghilbert . Είναι σάτιρα με ιδιαίτερα ριζοσπαστικό και πρωτοποριακό χιούμορ. Ακόμα και σήμερα είναι ιδιαίτερα δημοφιλές από τους αναγνώστες της γείτονος χώρας (Ιταλία). Στη δημιουργία του κόμικ συνέβαλε τα μέγιστα, φυσικά, ο επίσης Ιταλός σεναριογράφος και δημοσιογράφος Romano Garofalo και έτσι ξεκίνησε την έκδοσή του στην Ιταλία το 1971 με μεγάλη επιτυχία. Ήταν μια καθαρά πολιτικοποιημένη σειρά κόμικ, που τόλμησε και μίλησε εκείνη την εποχή για τη μαφία, τις χούντες που είχαν επιβληθεί ανά τον κόσμο, με ευθύτατες βολές και καυτηριασμό οδυνηρών -τόσο για την Ιταλία με τη δράση της μαφίας όσο και για τους λαούς που στέναζαν από δικτατορίες- καταστάσεων εκείνης της εποχής. Φόροι, χαράτσια, διαβρωμένοι δημόσιοι λειτουργοί, παράλογοι νόμοι ήταν στη... μηνιαία διάταξη και φυσικά κάτω από την πέννα των δημιουργών του «Τζόννυ». Ακόμα και σήμερα, πάντως για κάποιους ρομαντικούς τα τομάκια του «Τζόννυ Λόγκαν» αποτελούν ένα όμορφο κυνήγι του θυσαυρού. Στην Ιταλία κυκλοφόρησαν δύο σειρές με τις ιστορίες. Η πρώτη με 56 τόμους από τον Ιούλιο του 1972, έως τον Μάρτιο του 1977 και η δεύτερη με 21 τεύχη από τον Απρίλιο του 1977, έως τον Δεκέμβριο του 1978.