saamne se ek arthi aa rahi thi aur idhar se ek doli ja rahi thi. doli aur arthi ka jab aamna-saamna hua to Arthine doli se kaha:

doli teri bhi, doli meri bhi hai,

char tere bhi hain, char mere bhi hain.

ful tujh par bhi hai, ful mujh par bhi hain.

rote tere bhi hain, rote mere bhi hain.

fark hum dono me keval itna hai ki

me sansaar se ja rahi hoon aur tu sansaar me aa rahi hai.

************************************************************************************************

Jeevan ka ek chhor hai janma aur dusra hai mrityu. Janma ke saath mrityu ka ananya sambandh hai. jis kshan paida hue usi kshan se mrityu ki yaatra prarambh ho jaati hai. "Jaatasya hi dhruvo mrityu" - jiska bhi janma hota hai uski mrityu nishchit hai.

jat tak maut nazar nahi aati,

tab tak zindagi raah par nahi aati.

Mrityu ka satat bodh hame jeevan ki gehraaiyo me le jaata hai. Dusre ki mrityu se apni mrityu ka bodh le sakte hai kyon ki har pile patte ka tutna hamari maut hai. har paani ke bulbule ka footna hamari maut hai. har arthi ka uthna hamari maut hai.

-From "Samasya hi sansaar" - Aacharya shri Vidyasagarji maharaj

************************************************************************************************

ambar se angaare barse, kisine uchhale honge,

dhool me khile hain ful, kisine bij daale honge.

aatank macha hai shant saagar me, kisine jaal daale honge,

bhedbakariya nirbhay hai jangalme, aaspaas kahi gwale honge,

aati bhayavah aavaaze hava me, kahi pishach karaal kaale honge,

ghanti baji, hua shankhnaad, nikat hi devale-shivaale honge.

vishakt bana hai samucha vatavaran, kisine saanp paale honge,

sthiti tanaavpurna par hai niyantran me, koi ise avashya sambhale honge.

************************************************************************************************

mahavir ka bachpan ka naam vardhamaan tha.

unke janma lete hi raajya me sukh-shanti, dhan-vaibhav badhta gaya is kaaran unka naam vardhmaan rakha gaya.

phir janmabhishek ke baad veer naam mila.

palne zulte baalak ko dekhte hi do muniyo ki tatva-shanka ka samadhan mila, is liye unhe sanmati kaha gaya.

phir thode dino baad dosto ke saath khelte hue saap ke roop me aaye hue dev ka mardan kiya aur ativir kehlaaye

nagar me upadrav kar rahe paagal haathi ko ek lalkaar se vash me karne ke kaaran unhe mahavir kaha gaya.

************************************************************************************************

mahavir ko paane ke liye pehle duniya ko chhodna padta hai aur phir swayam ko paane ke liye mahavir ko chhodna padta hai - yehi jain dharma hai.

************************************************************************************************

sab log to sansaar nahi chhod sakte to phir vah kaunsi jeevan shaili hai jise jikar vyakti ghar-parivaar me rehte hue swayam ka kalyaan, apni aatma ka uddhar kar sakta hai ?

ghar ko tapovan banakar jio. atithi ki bhanti raho. kuchh bhi apna mat smajo. dar-dar kar vyavahaar karo. sabka hit chaho. kisiko apne vyavahar se dukh na pahuche uska khayaal rakho. mamata mat badhao. atithi ko ghar se chale hi jaana hai - ise hamesha yaad rakho.

************************************************************************************************

mahavir jaisa mauni aur mukhar manushya jaatike itihaas me koi dusra nahi hua. unse jyada koi nahi bola aur unse jyada koi chup bhi nahi raha. nahi bole to baarah varsho tak ek shabd nahi bole, akhand maun rahe aur maun bhi aisa ki chale to chalne ki padchap sunaai na de aur bole to aisa bole ki rom-rom bol pada, sarvaang se bol pade ki aise 11 ang, 14 purva bhar gaye.

************************************************************************************************

Something from Shant-sudharas - 1

kiha lage dhua dhavalhara rahe ji

safedi ko dhaknewaala dhua kab tak reh paata hai...

jal-parpota joy

jal me parpota kab tak rehta hai...

aaukhu athir tim manushyanu ji

waise hi manushya ka aayushya asthir hai

garva na karsho koy

koi uska garva na kare

je kshanma kheru hoy

voh ek kshan me raakh ho jaata hai

atul bal sukhar jinvar jisyaji

atul bal vaale tirthankar aur indra bhi sansaar me sthir nahi rahe

chakri haribal jodi

chakravarti aur balraam bhi

na rahya ane jug koi thir thaiji

koi bhi yaha sthir reh nahi paaya..

surnar bhupati kodi

chakravarti aur dev-devendra bhi dher saare ho gaye

--------------------------------------------------------

pudgalik sukh sevat ahanish, man-indriya na dhrave

jim dhrut madhu aahut deta, agni shant na thave.

jim jim adhik vishay sukh seve tim tim trushna dipe,

jim apey jalpaan kiya ho, trusha kaha kim chhipe ?

pudgalik sukhna aaswadi, h maram navi jaane

jim jaatyandh purush dinkarnu, tej navi pehchane

indriya-janit vishayras sevat, vartamaan sukh thane

pan kimpaak tana fal ni pare navi vipaak tas jaane

fal kimpaak thaki ek j bhav, pran haran dukh aave

indriya-janit vishayras te to, chihu gati me bhatkaave

ehvu jaani vishaysukh senti, vimukh roop nit rahie

trikaran yoge shuddh bhavdhar bhed yatharath lahie. (trikaran- man, vachan, kaya)

--------------------------------------------------------

dhan sampad pan dise kaarmi ji, jehva jal kallol

munj sarikhe maangi bhikhdi ji

raam rahya vanvaas

ine sansaare sukh-sampadaji

jis sandhya raag vilaas.

is sansaar me sukh-sampatti sham ke vaqt aasmaan me dikhnevaale manbhavan rango ki tarah hote hai- alpjivi

maalavpati munj aur shri ram ko bhi is anityata ka parichay ho gaya tha.

--------------------------------------------------------

lachchi sariy-gati pare ek ghar navi rahe,

dekhta jaay prabhujeev leti,

athir savi vastune kaaj mudho kare

jeevdo paapni kodi keti

rach mat rajni ruddhishu parivaryo

ante sab ruddhi visaraal hoshe

ruddhi saathe savi vastu muki jate

divas do-tin parivaar roshe.

lakshmi ek ghar me kabhi rehti nahi.. chalit hoti rehti hai.

kabhi kabhi jaate vaqt uske swami ke praan bhi le jaati hai

phir bhi manushya aisi hi asthir cheezo me murkhta se paap-bandhan karta hai

kabhi bhi apni sampatti-riddhi ke liye abhimaan mat kar voh ek din chali jaayegi

sab kuchh chhod kar ek din tujhe jaana padega aur ghar-parivaar bhi do-char din rokar tujhe bhula dega

--------------------------------------------------------

munz ma munz ma mohma munz ma

shabdavar sparsh ras gandh dekhi

athir te athir tu athir tanu jivitam

samaj man gagan hari chap dekhi

he aatman, shabd, ras, gandh, roop, sparsh ko dekh unme mohit na ho.

voh sab asthir hai.

tera jeevan aur sharir bhi asthir hai.

usko varsha-kaalme gagan me rahe indradhanush ke samaan kshan-jivi maan.

************************************************************************************************

Bina kisi kaaran ke koi kaarya nahi hota...

Koi bhi kaarya ke pichhe 5 kaarano ka bhag hona maana jaata hai..

Kaal, Swabhav, Niyati (Vidhata, destiny), Purvakrut karma (pehle kiye hue karma) and purusharth (mehnat)

Atit ke liye "karmavaad" aur anagat(bhavishya) ke liye "purusharthvaad" ka upyog kare.

Its really tough to accept the fact that I can't find the answer to the question :

jeev ki utpatti pehle hui ya karma ki.. pehle murgi ya pehle unda..

Agar pehle jeev paida hua aisa maan le to yeh prashna hoga ki jeev kaha se aaya ? kisne use paida kiya ? aur bina kuchh kiye jeev par , vishuddh aatma par ashuddh karma kaise lage ?

Aur agar pehle karma aaya aisa maan le to yeh prashna hoga ki bija kisi jeev ke , bina kisi aatma ke karma kaha se aaya ?

Log kehte hai ki in savaalo ka javaab nahi hai.. aisa accept karna padega ki anant kaal se yeh vyavastha (system) chali aa rahi hai.. aur aise hi chalta rahega..

Par tab lagta hai ki kahi kuchh gadbad hai.. koi to hoga jo in sabka sanchalan kar raha hoga.. Jisne system banayi hai.. jo system ka supervision kar raha hai..

Par voh log kehte hai ki aisa koi nahi hai.. yeh sab Niyati ka khel hai.. Uske hisaab se sab apne aap chal raha hai, chalta rahega..

Nahiii.. aisa kaise ho sakta hai ? There must be some creator when there is some creation..

Ye log kehte hai ki koi ek God nahi hai.. jo ki sabse upar ho..

kuchh bhi karne ke liye samarth aur kuchh bhi na karne ke liye samarth aisa koi God nahi hai..

karma se alag and more powerful hai kaal, swabhav aur bhavitavyata..

bhavitavyata ko Niyati , destiny ke naam se bhi jaana jaata hai...

bhavitavyata matlab aisi ghatna jiske liye koi kaaran nahi diya ja sakta..

kab, kaha, kaise voh ghatna hogi, kaha nahi ja sakta..

jaise ki solar system me itne hi planets kyon hai.. kisi comet ki earth se takkar kyon nahi hoti ?

kisi comet ki kisi aur planet se takkar kyon ho jaati hai ? universe me itni galaxies hi kyon hai ?

and so on..

Inka koi javaab nahi hai, shayad.

Just abhi ek naya question aaya..

Science describes "big-bang" theory and tells that the age of the universe is so and so years..

Jainism says ki yeh sab anant kaal se chal raha hai, anant kaal tak chalta rahega..

Pehle bhi insaan hua karte the aur baad me bhi insaan rahenge..

To kya pruthvi badal jaayegi ? kisi aur solar system me sab phir se shuru hoga ?

And as science describes... agar universe ki age kuchh billions ya trillions saal hai to usse pehle insaan ke astitva ka jo swikaar Jainism me hai uska vajood kya hoga ?

Thoda detailed knowledge chahiye hoga iska javaab dhundhne ke liye.

Kabhi kabhi science parse vishwas uth jaata hai aur kabhi kabhi Jainism me se shraddha hat jaati hai...

Confused again..

And again, the only way out of this dilemma is khud jaakar sach ko dhundhna.. but it seems that I am not much deserving for that... Let's wait...

************************************************************************************************

"Upasham, Vivek, Samvar"

Upasham - Shant ho jaao...

Vivek - Kya karna chahiye aur kya nahi, uska bhed samjo...

Samvar - Sharir aur man ke udham ko rok lo...

--------------------------------------------------------

2 thoughts

1. (in sanskrit) - gate shoko na kartavyam...

jo chala gaya hai uske liye afsos mat karo...

2. Agar kuchh galat hone ki aashanka hai to bhi uske baare me mere sochne se ya dukhi hone se voh achchha nahi honewaala hai.. jo hona hai voh kab ka likh chuka hai.. aur mujhe to bas, wait karna hai parde ke hatne ka..

This was the thought I had when I was a bit afread before giving GATE and was very happy after having this in mind...

************************************************************************************************

jain koi jaati nahi, vah ek uchcha aacharan hai, ek swasth jeevan-shaili hai. is shaili ko apna kar koi bhi prani jain ho sakta hai.

************************************************************************************************

Story time...

Ek raja tha. Uska ek mantri tha. (Hamesha raja ka mantri ho aisa jaroori nahi.. so it's not obvious)

Raja daanveer tha... garibo me dhan baantta rehta tha. Mantri ko laga ki aisa hi chalta raha to raajya ke paas jo sampatti (wealth) hai saari aise daan me hi chali jaayegi...

So, he sent one msg. to raja.. 'bhavishya me kabhi kuchh vipatti(aafat-takleef-aapatti) aa sakti hai aisa soch kar kuchh dhan sambhal ke rakhna chahiye

raja's reply to mantri -> 'Jise bhagwan me vishwas ho, aur achchhe karma karta ho us par vipatti nahi aati...'

mantri -> raja 'Bhale hi abhi kuchh galat na ho raha ho, par pichhale bure karmo ke falswaroop koi vipatti aa bhi sakti hai'

raja -> mantri 'Bure karmo ka uday(when they come into picture) hota hai tab sangrah kiya dhan bhi naash ho jaata hai'

************************************************************************************************

"jaanapi adharamam, na cha me nivrutti

jaanapi dharmam, na cha me pravrutti"

mujhe pata hai ki kya adharma (galat) hai phir bhi usse mukt nahi ho sakta.

aur pata hai ki kya dharma(sahi) hai phir bhi usme pravrutt nahi ho sakta (use apna nahi sakta).

- Duryodhan ki vyatha , Mahabharat me.

Aur meri vyatha saalo se.

************************************************************************************************

Something to think about...

1. The Vedantis claim that all the vicissitudes of the world are caused by the One Lord God. It is his cosmic play.

2. Where is the evidence to back this contention?

3. If there is a God, where is he? Who is he? Why does he choose to give unhappiness and misery to the people?

5. If your answer is, that he did not give misery to the people. They brought it on themselves as it was their karmas that led them to such a state.

6. In that case, make up your mind - who operate the world?

7. Karma siddhanta or One Lord God?

8. Why did the One Lord God create the world? For his pleasure - because he was getting bored? How can he be all powerful and yet get bored?

9. What does the One Lord God say about what we are supposed to be doing on Earth? Doing his bhakti? Living lives of piety? For what?

10. Jainism holds that it is the karmas of each person that determine his life.

11. The psychic states of the soul, (Bhavas) and the speech and actions of each life monad determine its life, birth and happiness (or lack of it).

12. There is no One Lord God. Each soul that has attained liberation from the cycle of rebirths is a God.

13. No one can do anything for another. One has to think, speak and act for oneself.

14. One can only be the nimitta (catalyst) in other people's lives. Not the upadana (actual cause of any activity). Only self can be the cause of self.

None else.

15. Jainism has described reality as it is. It has not made any fairy stories.

16. Jain doctrine is truth based and underpinned by rational thinking and logic.

17. To see the world through "goody goody" lenses is not correct or fruitful.

18. Jainism defines "Samyaktva" as Rational Perception.

19. It is only through rational perception, rational knowledge and rational conduct that we can attain moksha or liberation from all temporal bonds.

This was not marketing of Jainism...

These were some thoughts I found somewhere on the internet and thought to save...

____________________________________________________________________

તારી આત્મિક લક્ષ્મી લૂંટાય છે, એની ફરિયાદ ક્યાંય નહિ થાય,

જાગજે જાગજે જીવડા જાગજે રે, તારી મૂડી મફતમાં જાય.

જગદીશને જોવા માટે દશે દિશા આથડ્યા, જાગીને જોયું તો એ તો ઘટમાં જડ્યા,

અમે ભવના મુસાફિર ભૂલા પડ્યા, ક્યાં રે જવું હતું ને ક્યાં રે જઇ ચડ્યા.

કૂડ કપટની બાજી ખેલી, દેશે દેશમાં ચણી હવેલી,

અંત સમયે જાવું મેલી, એકલો આવ્યો, એક્લા જાવું

દુખે ઉદ્વેગ ના કોઇ, સુખોની ઝંખના ગઈ,

ગયા રાગ ભય ક્રોધ, મુનિ તે સ્થિર બુદ્ધિનો.

અહીં સ્થિર ઠરીને ઠામ કોઇ નથી રહેવાનું, પુણ્ય પાપ તણું પરિણામ સુખે દુખે સહેવાનું,

ચક્રવર્તી જેવા ચાલ્યા ગયા જેની છ ખંડ ફરતી આણ રે, કાળે બધાના કર્યા કોળિયા જરૂર મનમાં જાણ.

આળસમાં આયુ ગય, દિન દિન દોઢા કામ,

ફાટ્યા રહેશે ડાકલા, પછી ક્યારે ભજશો ભગવાન.

ગણે નહિ ગંભીર જન, દુર્જન તણા અવાજ,

શ્વાન ભસે સો સામટા, પણ ગણે નહિ ગજરાજ.

ધર્મ કર તુ જીવડાા, ધર્મ થકી સુખ હોય,

ધર્મ કરતો જીવ, દુખિયો ન દીઠો કોઇ.

બોલે તે બીજો નહિ, પરમેશ્વર છે પોતે,

પણ અજ્ઞાની આંધળો, અળગો રહીને ગોતે.

સુખના સાથી સ્વાર્થ સાધવા, સગા બની ઉભરાય,

કોણ પોતાનું કોણ પરાયું, દુઃખમાં સહુ સમજાય.

તું વીર વીર પુકાર, છે સ્વારથિયો સંસાર..

દિકરા કાજે દેવ મનાવે, મા-બાપો દિન રાત,

દિકરા મોટા થાતા મારે, મા-બાપોને લાત.

તું વીર વીર પુકાર, છે સ્વારથિયો સંસાર..

ક્રોધથી મૂઢતા આવે, મૂઢતા સ્મૃતિ હરે,

સ્મૃતિ લોપે બુદ્ધિનાશ, બુદ્ધિનાશે વિનાશ છે.

તારા મહેલો ખાલી સડતા, ભૂતડા ત્યાં જઈ વાસો કરતા,

આશ્રય માટે કંઇક અભાગી જીવો પંથ રઝળતા,

અઢળક સુખનો સ્વામિ તું માનવતા જો ખોવે...

પ્રોઢ થયો ને પળિયા આવ્યા, ઉંમર થઈ છે પચાસ,

વાણી ને વર્તન હજુ જુદું રે ભાસે ક્યાંક રહી છે કચાશ,

મન તું તારું તપાસ, હે જી તારા માંહ્યલાને તું ચકાસ.

હીરા માણેકને અમે પ્રભુ ગણી પૂજ્યા રે,

પથરાઓ થઈને એ તો પંથે નડ્યા,

અમે ભવના મુસાફિર ભૂલા રે પડ્યા,

ક્યાં રે જવું હતું ને ક્યાં રે જઈ ચડ્યા.

આશાના મિનારા મેં તો બાંધ્યા'તા આભ ઊંચા,

સોનાના શિખરો એના તૂટી રે પડ્યા,

અમે ભવના મુસાફિર ભૂલા રે પડ્યા,

એક વિષયને જીતતાં જીત્યો સબ સંસાર, નૃપતિ જીતતાં જીત્યો દળ, પુર ને અધિકાર,

વિષય રુપ અંકુરથી ટળે જ્ઞાન ને ધ્યાન, લેશ મદિરા પાનથી છાકે જેમ અજ્ઞાન.

દુખડા દેખી જગના તો તારું દિલ ના રોવે

ફોગટ તારી ભક્તિ એનું ફળ કાંઇ ના હોવે

તું નિત નવલા ભોજન ખાવે, નિત મહેફિલના રંગ ઉડાવે,

અન્ન વિના કોઇ ગરીબનો, લાડકવાયો પ્રાણ ગુમાવે,

ભૂખ્યાની અનુકંપાથી ના તારું દિલ જો રોવે

પથ્થર ગારોને ઝાડવા પૂજ્યા, પૂજ્યા પીપળ પાન,

પૂજ્યા ઉંદરડા, ગાવડી પૂજી, શ્વાનને નિર્યું ધાન,

હરિજન તરસ્યો જાણી, પાયુ નહિ પાવલું પાણી.

વાત વાતમાં વાયા વર્ષોના વ્હાણા, ગાજી ગાજી ને પ્રભુ ગાયા તારા ગાણા,

ખેંચી ખેંચીને હવે કંઠ આ સુકાય, તોયે આ કાળજું કોરું રહી જાય..

બનીને દિવાન જિંદગી ગુમાવી, અમૂલ્ય જવાની તેં ધૂળમાં મિલાવી,

ઘડપણ આવ્યા પછી શું એ ધોવે, કરી ના કમાણી ગુમાવી શું રોવે..