Thrillers 2024
Rome - Kiki van Dijk
Kiki van Dijk is het pseudoniem van een Nederlandse thrillerauteur. Onder haar echte naam schrijft ze boeken in een ander genre. Van Dijk vertoeft veel in het buitenland en ook haar thrillers spelen zich allemaal af op vakantielocaties. Kenmerkend zijn de titels van haar boeken die steeds vernoemd zijn naar de verhaallocatie.
In Rome speelt journaliste Gina de hoofdrol. Ze is steeds op zoek naar scoops en goede artikelen. Na een lange werkdag gaat ze op stap met collega’s en loopt een jeugdvriend tegen het lijf. Okke werkt voor een modebedrijf dat erg bekend is in Rome. Die nacht belanden ze samen in bed. De dag erna blijkt Okke vermist te zijn en ontdekt Gina dat hij een relatie heeft. Ze besluit hun onenightstand voor zich te houden. Gina is immers de laatste die Okke levend heeft gezien. Maar dan volgen er een reeks gebeurtenissen waarbij het net zich rond Gina lijkt te sluiten.
Kiki van Dijk schrijft Rome overwegend vanuit het standpunt van Gina. We leren haar vrij goed kennen, maar haar vertrouwen in bepaalde mensen wisselt nogal en dit wordt niet heel duidelijk verklaard. De schrijfstijl is beeldend en de lezer waant zich echt in Rome. De opbouw van het verhaal zit goed en er worden secundaire verhaallijnen aan toegevoegd om personages uit te diepen. Zo ontstaat bijvoorbeeld een goed zicht op de familiebanden. Het verhaal wordt vooral naar het einde toe spannend. Daar wordt de intrigerende proloog, waarbij aanvankelijk niet duidelijk was om wie het ging, terug opgepikt. Hier en daar zitten plottwists verwerkt in het verhaal, maar deze zijn niet altijd even geloofwaardig, omdat een aantal feiten iets te weinig worden gekaderd. Vooral de manier waarop bepaalde personages zich echt tot elkaar verhouden, laat de lezer met vragen achter. Gelukkig is de afloop van het verhaal niet voorspelbaar en zorgt Kiki van Dijk alsnog voor een verrassing. De Italiaanse sfeer en het belang van de familiebanden wordt in deze thriller mooi belicht, maar sommige twists hadden iets duidelijker uitgewerkt mogen worden.
Rome is niet het sterkste werk van Kiki van Dijk, maar toch een fijn verhaal voor wie graag wat zomerse spanning en sfeer meepikt. Het zal in de smaak vallen bij de fans van Linda van Rijn, Suzanne Vermeer en Noortje Brink.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl
Bedankt Vrouwenthrillers en Xander Uitgevers voor het recensieboek.
Rating: ⭐⭐⭐(⭐)
De vrouw in de scherven - Naomi de Meer
Naomi de Meer woont in Nederland met haar echtgenoot. Ze werkt in de chemische sector, maar had eerder een opleiding psychologie gestudeerd. Haar kennis integreert ze in haar verhalen. Naast schrijven heeft ze tal van andere hobby’s, waarbij de focus ligt op dingen bijleren. Ze debuteerde als auteur 2023 met haar eerste psychologische thrillernovelle De vrouw die moord riep. Haar nieuwe ebook De vrouw in de scherven is het tweede deel in deze thrillerreeks.
Psychologe Evi heeft een zelfstandige praktijk opgericht. Ze heeft haar eigen issues, maar focust zich vooral op haar cliënten. Vooral haar nieuwste cliënt Juliët intrigeert haar. Zij heeft een spiegelfobie. Evi doktert een behandelplan uit en net op het moment dat het beter lijkt te gaan, doet zich een drama voor. Juliët overlijdt door een ongeval met een spiegel? Toeval of zit er meer achter. Evi is vastbesloten om de waarheid te ontdekken en start haar eigen onderzoek.
Evi speelde in het eerste deel De vrouw die moord riep al mee. In dit tweede deel neemt ze de hoofdrol op zich en leert de lezer haar beter kennen. Dit verhaal is echter ook apart te lezen, want er wordt voldoende achtergrondinformatie voorzien.
De titel is goed gekozen, want kan een dubbele betekenis hebben, waarbij deze zowel op Juliët als op Evi van toepassing is. Ook de cover past perfect bij het eerste deel.
In De vrouw in de scherven volgt de lezer het perspectief van Evi, wat in de derde persoon geschreven is. Tweemaal is er een terugblik naar het verleden van cliënt Juliët, dat meer duidelijkheid schept over de gebeurtenissen.
Naomi van Meer heeft een vlot leesbare schrijfstijl en weet het verhaal goed op te bouwen. Er zitten verrassende elementen in het verhaal en de spanningsboog wordt naar het einde toe strak getrokken. Het verhaal is echter niet altijd even geloofwaardig. Sommige gebeurtenissen zijn net iets te toevallig en ook het beroepsgeheim van psychologe Evi moet er soms aan geloven.
Positief is dat ondanks de kortere lengte van het boek – het is immers een novelle – het verhaal wel redelijk volwaardig en gevarieerd is. Enkel het financiële aspect rond Evi’s praktijk blijft een los draadje.
De vrouw in de scherven is een spannende psychologische thriller, ondanks dat het verhaal iets te slordig werd afgewerkt.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl
Dankjewel Vrouwenthrillers en uitgeverij De Verhalenfabriek voor dit recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐(⭐)
Waar is Ivy? - Inge van Prooijen
Inge van Prooijen woont met haar gezin in Den Haag. Ze debuteerde met een non-fictie boek. Bij De Verhalenfabriek bracht ze eerder een feelgood novelle uit, waarna haar eerste psychologische thriller volgde bij De Crime Compagnie. Intussen schrijft ze alweer aan een tweede thriller die dit jaar zal uitgegeven worden. Waar is Ivy? is een thrillernovelle over een momfluencer.
Lizzy is een alleenstaande moeder die in een emotionele bui een post plaatst over de moeilijkheden die een jonge mama meemaakt. De post gaat viraal en in een mum van tijd heeft ze veertigduizend volgers. De bal gaat verder aan het rollen en agentschappen contacteren haar om samen te werken. Lizzy kan de kost verdienen met haar nieuwe job als influencer, maar komt al snel in aanraking met de keerzijde van haar succes. In reacties melden volgers dat Lizzy haar dochter Ivy niet verdient. Het wordt een heuse nachtmerrie wanneer Ivy ook werkelijk wordt ontvoerd.
De roze kleur van de cover staat symbool voor de roze wolk die het moederschap met zich zou moeten meebrengen. Inge van Prooijen neemt de lezer in Waar is Ivy? vanaf het eerste hoofdstuk mee in de actie. In deze novelle wordt afgewisseld tussen het heden en verleden, wat niet alleen voor een gevarieerde leeservaring zorgt, maar ook voor mooie cliffhangers waarbij het geduld van de lezer op de proef wordt gesteld. Er zit ook vaart in het verhaal en dit vormt een mooie aanvulling op de snel wisselende emoties van hoofdpersonage Lizzy.
Het verhaal wordt verteld vanuit de eerste persoon, waardoor een duidelijk beeld ontstaat hoe Lizzy het moederschap ervaart en hoe ze de ontvoering beleeft. In Waar is Ivy? zit voldoende achtergrondinformatie verwerkt om de lezer op het verkeerde spoor te zetten over de mogelijke dader. De spanningsboog is goed, maar het einde is vrij braaf gebleven. Hier had meer spanning aan toegevoegd kunnen worden. Het verhaal wordt wel mooi afgewerkt.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl. Dankjewel Vrouwenthrillers en uitgeverij De Verhalenfabriek voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐⭐
De blokhut - Noortje Brink
Wie Noortje Brink precies is, blijft een goed bewaard geheim. Deze 46-jarige auteur woont met haar gezin in Nijmegen en ze heeft al heel wat thrillernovelles geschreven. Haar nieuwste verhaal is De blokhut. Mina en Luuk zijn gelukkig getrouwd en hebben samen twee jonge kinderen. Om even te bekomen van het drukke gezinsleven, zoeken ze met het gezin de rust op in Tsjechië. Ze logeren in een gezellige blokhut aan het prachtige Lipnomeer, klaar om een weekje te genieten van elkaar en van ontspannende activiteiten. Onverwachts klopt er een verwarde vrouw aan bij hun blokhut. Voor Mina het goed beseft, stapt de vrouw naar binnen. Wat volgt, is een reeks gebeurtenissen die van kwaad naar erger gaan. Hulp krijgen ze niet. Integendeel, de campinguitbater werkt hen zelfs tegen. Mina en Luuk zullen voor hun eigen veiligheid andere oorden moeten opzoeken voor het te laat is.
De blokhut begint met een cursief gedrukt hoofdstuk waarbij het niet duidelijk is wie de personages zijn en wat er precies gaande is. Spanning en vraagtekens zijn meteen aanwezig. Dan volgen een aantal hoofdstukken waarin het verhaal rond Mina en Luuk rustig wordt opgebouwd. De sfeer verandert, passend bij de verhaallijn. Hier wordt vakantiegevoel opgeroepen. Het gezin vertrekt al snel naar Tsjechië, waar aanvankelijk nog niet veel spanning te bespeuren is. Wanneer de cursief gedrukte hoofdstukken terugkeren en de onbekende vrouw haar intrede maakt, roept dit eerder nieuwgierigheid dan spanning op. Net wanneer de lezer de indruk krijgt dat het verhaal niet echt spannend zal worden, komt er een onverwachte plottwist en wordt de spanning opgevoerd. Het tempo van het verhaal wordt opgedreven en al snel volgt de ontknoping.
Omdat De blokhut een novelle is, worden de personages niet grondig uitgewerkt, maar de lezer komt voldoende te weten om het verhaal goed te kunnen volgen. De auteur schrijft het verhaal vanuit de derde persoon. Het verhaal speelt zich in de winter af, wat ook uit de cover is af te leiden.
De blokhut is niet het beste werk van Noortje Brink, maar het verhaal leest wel vlot en het spannende einde maakt veel goed. De fans van Linda van Rijn en Kiki van Dijk zullen deze in vakantiesfeer gehulde thriller weten te waarderen.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl. Bedankt, Vrouwenthrillers en uitgeverij Loftpublishing, voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐(⭐)
Verlaat de gevangenis zonder betalen - Marjolein van der Gaag
Marjolein van der Gaag wist als tiener al dat ze wilde schrijven. Ze volgde een opleiding journalistiek en ging aan de slag als verslaggeefster voor een krant. Daar kwam ze met heel wat spannende dingen in contact en het kriebelde om haar eigen verhaal te bedenken. Toen ze met haar gezin voor een jaar naar Suriname trok, bood dit te kans om te freelancen en de tijd te nemen om een thriller te schrijven. Met haar verhaal Onder de waterspiegel won ze de Zilveren Strop 2022. Verlaat de gevangenis zonder betalen is haar nieuwste thriller.
Brenda en Ronald zijn als koppel uit elkaar gegroeid. Allebei hebben ze een drukke carrière en ook voor hun twee kinderen Marit en Joep hebben ze weinig tijd. Hun wereld staat stil wanneer blijkt dat Marit op een ochtend naar school is vertrokken, maar nooit is aangekomen. Is ze weggelopen of is ze ontvoerd? Brenda komt tot de schokkende vaststelling dat ze helemaal geen idee heeft hoe het leven van haar dochter momenteel verloopt. Als afdelingsdirecteur van de belastingdienst is ze veel te druk bezig geweest met de toeslagenaffaire. Ook Ronald heeft andere dingen aan zijn hoofd dan zich bekommeren om zijn kinderen. Toch zullen Brenda en Ronald zich hier samen doorheen moeten slaan, want het enige wat nu telt, is hun dochter vinden.
Verlaat de gevangenis zonder betalen begint met een eerste deel in het heden. De werkdag van zowel Brenda als Ronald komt vanaf het begin concreet aan bod, beschreven vanuit beide personages in de derde persoon. Al snel komt er actie in het verhaal en even later worden de perspectieven van een aantal andere personages geïntroduceerd. Nieuwe verhaallijnen komen tot leven. De speculatie over hoe de verschillende levens zullen vervlechten in het verhaal kan beginnen.
Doorheen het boek zijn er regelmatig hoofdstukken waar veel innerlijke monologen en gedachtenspinsels aan bod komen. Meer afwisseling van deze informatie in dialoogvorm had het verhaal nog iets pittiger kunnen maken. Desondanks weet de auteur veel triggers aan te bieden die de nieuwsgierigheid prikkelen en de spanning opbouwen. Het plot van het hele verhaal is erg goed uitgewerkt. Op het juiste moment wordt verwarring gezaaid, wordt de lezer op een fout spoor gezet of juist in het ongewisse gelaten. Misleiding is zeker een pluspunt in dit verhaal.
In het tweede deel van Verlaat de gevangenis zonder betalen keren de personages terug naar het verleden. De auteur geeft hier meer info prijs over dingen die een half jaar eerder zijn gebeurd. Hoewel de baan van Brenda een rol speelt in het verhaal en meer specifiek de toeslagenaffaire wordt dit pas in het tweede deel duidelijker toegelicht. Het derde deel pikt weer vlot op wat de huidige stand van zaken in het heden is.
Verlaat de gevangenis zonder betalen kent mooie plottwists en het is spannend afwachten tot het einde hoe de vork precies in de steel zit.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl. Bedankt Vrouwenthrillers en uitgeverij De Crime Compagnie voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐⭐
Onderstroom - Linda Jansma
Linda Jansma was pas twaalf jaar toen ze haar eerste manuscript naar een uitgeverij stuurde. Ze was ondanks de afwijzing ervan erg gedreven om te blijven schrijven: columns, artikels en manuscripten. Ze debuteerde in 2010 met haar eerste thriller Caleidoscoop waar ze de Schaduwprijs mee won. Intussen heeft ze al heel wat boeken, novelles en kortverhalen geschreven, waardoor Linda Jansma niet meer is weg te denken uit de Nederlandstalige auteurswereld.
In Onderstroom leert men Hester kennen als eigenares van een zeilschool. Sinds de dood van haar dochter Insa, de daaropvolgende echtscheiding en het bijna faillissement van de zaak, sleept ze zich door haar leven heen. Stilaan kruipt ze uit het diepe dal, mede dankzij haar andere twee kinderen Silke en Jort. De zeilschool begint weer te renderen en het belooft een succesvolle zomer te worden. Ook bekenden uit het verleden duiken terug op, zoals Timo, voorheen de beste vriend van Insa.
Als er echter opnieuw een meisje dood wordt aangetroffen in de buurt van de zeilschool en daarna nog een slachtoffer zwaargewond geraakt, wordt het verleden weer helemaal opgerakeld. De nooit gevonden moordenaar van Insa lijkt terug te zijn of misschien is hij wel altijd in de buurt geweest.
Onderstroom speelt zich af aan het water, wat mooi wordt weergegeven in de titel en de cover. Het verhaal begint met een veelzeggende proloog, waarmee de lezer meteen in het verhaal wordt getrokken. Het merendeel van de hoofdstukken worden verteld vanuit het hoofdpersonage Hester in de ik-vorm. Daarnaast zijn er af en toe hoofdstukken vanuit een derde persoon geschreven. Regelmatig wordt een zijsprong naar herinneringen in het verleden gemaakt en dit wordt dan cursief weergegeven. Op die manier brengt Linda Jansma variatie aan in het verhaal en in de standpunten, maar blijft de verhaalopbouw toch goed te volgen.
Er passeren heel wat personages de revue in dit verhaal, maar het is nooit verwarrend, omdat iedereen een duidelijke rol heeft en er verschillende karakters en leeftijden werden gekozen. De auteur maakt hier verder dankbaar gebruik van om verdachtmakingen te introduceren en spanning op te bouwen. Hier en daar gebeuren eigenaardige zaken op de zeilschool, maar het is afwachten of die ook van echte betekenis zijn voor de verdere uitkomst van het verhaal. De situaties waarin dingen fout lopen nemen toe naarmate het verhaal vordert en het speculeren naar de dader bijgevolg ook. Linda Jansma blijkt een meester te zijn in misleiding want het is pas op het einde van het verhaal dat de volledige waarheid aan het licht komt. Dat gaat gepaard met interessante twists. Het verhaal is mooi afgewerkt en smaakt naar meer.
Waar Onderstroom lijkt te beginnen als een fijn vakantieverhaal draait het echter uit op een meeslepende en intense nachtmerrie.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl. Bedankt, Vrouwenthrillers en uitgeverij De Crime Compagnie, voor dit recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐⭐⭐
Geen weg terug - Marie-José Verweij
Marie-José Verweij heeft vele talenten. In het dagelijks leven is ze freelance leerkracht, zomerschoolcoördinator en beleidsmedewerker. Daarnaast schrijft ze veel: vooral creatieve en commerciële teksten, maar daarnaast ook psychologische thrillers.
Haar debuut Met onbedachte rade kwam uit als paperback, e-book en luisterboek. Geen weg terug is haar tweede boek.
De tweejarige Mila wordt ontvoerd uit de kinderopvang. Niemand heeft iets gezien. Niemand heeft enig idee wie de dader kan zijn. Een ware zoektocht start over de landsgrenzen heen. De media wordt ingeschakeld. Hoe verder de klok tikt, hoe groter de onrust, maar ook de vraag wat de ouders zo angstvallig verborgen houden.
In Geen weg terug, een titel die uitstekend bij het verhaal past, schrijft de auteur vanuit diverse perspectieven in de derde persoon. De verschillende personages worden gedurende enkele dagen gevolgd vanaf de ontvoering. Walter, leerkracht in het basisonderwijs, is een spilfiguur in het verhaal en al snel wordt duidelijk wat zijn rol is. Cynthia, de moeder van Mila, is de tweede hoofdpersoon. Daarnaast ontstaat een tweede verhaallijn rond Iris, een jonge vrouw met psychische problemen, en haar tweelingbroer Michael die altijd voor haar klaar staat. Aangezien sommige personages grote delen in het verhaal alleen handelen, kenmerkt de schrijfstijl zich door heel wat innerlijke monologen en beschrijvingen. Vrij snel komen beide verhaallijnen samen. Hoewel de lezer bij het begin al ontdekt wie de dader is, weet de auteur de nieuwsgierigheid naar de verdere afloop aan te wakkeren. Daarbij is er, zoals de titel aangeeft, geen weg terug. Hier en daar wordt een kijkje in het verleden gegeven en meer dan eens eindigen hoofdstukken met een cliffhanger.
Superspannend is Geen weg terug niet, maar naarmate het einde nadert voegt de auteur toch heel wat extra drama en spanning toe. De sterkte van dit verhaal zit in de geheimen en zorgen die naar boven komen en in de situatie die meer en meer uit de hand begint te lopen. De uitwerking van de psychische problemen van het personage Iris is ook absoluut een meerwaarde.
In Geen weg terug wordt de nieuwsgierigheid van de lezer sterk geprikkeld en het is moeilijk om het boek aan de kant te leggen.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl.
Bedankt Vrouwenthrillers en uitgeverij De Crime Compagnie voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐⭐
De dochter van de serial killer - Alice Hunter
Alice Hunter werkte vroeger als verpleegkundige. Nadat ze haar diploma psychologie behaald ging ze in de gevangenis werken. Ze is teamlid bij een rehabilitatieprogramma voor veroordeelden van verschillende misdaden, vaak ernstige en agressieve feiten. Hieruit haalde ze haar inspiratie voor de Serial Killer serie.
Jenny woont met haar echtgenoot Mark en hun twee kinderen in een dorpje waar iedereen elkaar kent. Ze houdt van haar job als dierenarts en kan goed overweg met haar collega’s. Het rustige dorpsleven wordt op brute wijze verstoord wanneer Olivia, een leeftijdsgenoot van Jenny, wordt ontvoerd. Wanneer het politieonderzoek tot niets leidt, rijst de vraag of ze nog wel leeft. Ook Jenny’s privéleven komt op zijn kop te staan. Het lijkt alsof iemand weet wie ze echt is, al heeft ze haar ware identiteit steeds verborgen kunnen houden. Niemand weet dat ze de dochter van een seriemoordenaar is en moord zit niet in de genen. Of toch wel?
De dochter van de serial killer is het tweede deel in de Serial killer reeks. In dit tweede deel gaat het om een andere seriemoordenaar dan in deel een, waardoor de verhalen volledig los van elkaar staan en dus apart te lezen zijn. De auteur start dit boek met een intrigerende proloog. De hoofdstukken worden in de eerste persoon beschreven vanuit het standpunt van Jenny, de dochter van een serial killer, en afgewisseld vanuit Mark, Jenny’s echtgenoot. Af en toe is er een cursief gedrukt hoofdstuk waarin een derde, onbekende persoon aan het woord is. Het gaat om iemand die contact heeft met de vader van Jenny, de serial killer die in de gevangenis zit. Hoewel het verhaal qua tempo rustig wordt gebracht, leest De dochter van de serial killer vlot, omdat Alice Hunter de spanningsboog strak weet te houden. In zowel de verhaallijn van Jenny als Mark wordt de nieuwsgierigheid opgewekt en de spanning opgedreven door de extra informatie die stuk voor stuk wordt aangereikt. Ook de geheimzinnige bezoeken aan de gevangenis dragen bij tot de subtiele spanningsopbouw.
Het personage Jenny wordt psychologisch sterk uitgewerkt, waarbij de lezer zich afvraagt of er spelletjes worden gespeeld of dat Jenny paranoia aan het worden is. De auteur heeft dit op sterke wijze neergezet. Alice Hunter zorgt ervoor dat de lezer volop kan speculeren naar de dader van de ontvoering en naar de vraag of Olivia eigenlijk nog leeft. Het verhaal kan alle kanten uit, maar toch is de ontknoping alsnog verrassend en spannend. Ook de epiloog is hier zeker een meerwaarde, want hierin zit nog een verbluffend element verwerkt.
De dochter van de serial killer is een meeslepende thriller waarbij de lezer voluit kan speculeren. Een aanrader voor de fans van psychologische vrouwenthrillers.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl. Dankjewel Vrouwenthrillers en uitgeverij Harper First voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐⭐
Een eerlijke leugen – Tarryn Fisher
Rainy heeft gebroken met haar verleden en woont op een afgelegen plaats op de top van Tiger Mountain samen met haar vriend Grant. Ze trekt vaak op met de vrouwen uit zijn vriendenkring. Niet omdat ze sociaal is, maar omdat ze een zo normaal mogelijk leven tracht te leiden.
Wanneer de vrouwen van Tiger Mountain haar meevragen voor een reisje naar Las Vegas is dat voor Rainy het ergste wat haar kon overkomen, maar om geen argwaan te wekken, besluit ze mee te gaan. Ze zal moeten dealen met haar verleden, zonder dat iemand dit doorheeft. Alles verandert echter wanneer Braithe niet terugkeert naar het hotel en Rainy verontrustende berichten ontvangt. Ze staat in een tweestrijd: kiezen voor zichzelf met risico’s voor haar eigen leven of toch haar vriendin redden, ondanks dat ze net Braithes ware aard heeft leren kennen.
‘Een eerlijke leugen’ heeft een cover met vakantievibes – zwembadwater met de schaduw van palmbomen – en met bloed als thrillerelement. De coverquote ‘Je beste vriendin is vermist. En het is allemaal jouw schuld’ is intrigerend, net als de korte proloog waarmee het boek start.
De lange hoofdstukken die volgen, worden in de derde persoon verteld vanuit het perspectief van Rainy en later ook van Summer. Hierbij wordt er zowel in het heden als in het verleden verteld.
In het heden krijgt de lezer het verhaal van Rainy en de Tiger Mountain vrouwen, waarbij veel aandacht wordt besteed aan de onderlinge verhoudingen en de verschillende karakters van de personages. De aandacht gaat hierbij in de eerste plaats naar Rainy.
Het verleden focust op het verhaal van Summer en hier zet de auteur in op het nieuwsgierig maken van de lezer en het opbouwen van spanning en intriges.
Naar het einde toe wordt de spanning opgedreven tot een climax, maar is het verhaal niet altijd even geloofwaardig. Vooral de beslissingen en acties van Rainy lijken soms eigenaardig en de ware toedracht hierover wordt in een iets te snel tempo beschreven. Dat maakt dat het verhaal hier en daar aanvoelt alsof de auteurs kansen heeft laten liggen om het verhaal nog beklemmender te maken.
‘Een eerlijke leugen’ heeft zeker zijn troeven op psychologisch vlak. Voeg daar de spanningsopbouw toe en je krijgt een thriller die de moeite waard is om te lezen.
Dankjewel uitgeverij Lannoo voor dit recensieboek.
Rating: ⭐⭐⭐(⭐)
Rancune - Max Seeck
Max Seeck is een veelzijdige Fin: hij is ondernemer, schrijver, filmproducer en scenarioschrijver. Na zijn studie economie richtte hij een e-marketingbedrijf op. In de Lage Landen werd hij bekend door zijn Helsinki-thrillers rond hoofdpersonage Jessica Niemi. Het eerste boek uit de serie, De trouwe lezer, won de Finse debutantenprijs. Na De ijskring is momenteel Rancune, het derde boek in deze reeks verschenen. Hiermee won de auteur de Glazen Sleutel voor beste Scandinavische thriller.
In Rancune heeft Eliel Zetterborg een groot bedrijf uit de grond gestampt, maar staat op het punt om een van zijn fabrieken te sluiten. Dit zorgt voor kwaadheid en haat bij de werknemers. Wanneer Eliel in zijn appartement vermoord wordt aangetroffen, weet de politie daardoor meteen in welke richting ze moet zoeken. Al snel worden echter aanwijzingen gevonden dat er veel meer aan de hand is. Een puzzel en een foto van Eliel met twee anderen doen vermoeden dat er nog meer doden zullen vallen. Brigadier Jessica Niemi is nog herstellende van een vorige operatie, waardoor haar collega Jusuf de kans krijgt om het onderzoek te leiden. Wanneer Jusuf toch de hulp van Niemi inroept, lijkt haar verleden haar in te halen. Het onderzoek wordt een helse zoektocht naar harde bewijzen en waterdichte alibi’s en meermaals blijkt dat niets is wat het lijkt.
Rancune is een uitgebreid verhaal over het politieonderzoek naar de dader van de moord op Eliel Zetterborg, waarbij de lezer het hele politieteam vrij goed leert kennen. De auteur schrijft vanuit verschillende perspectieven in de derde persoon. Na een actiegerichte proloog, komen na het slachtoffer Eliel Zetterborg, alle rechercheurs aan bod. De lezer krijgt persoonlijke informatie mee over de diverse personages, waarbij af en toe tijdssprongen worden gemaakt. De denkwijze, hypotheses en karakters worden beschreven, waardoor de schrijfstijl beantwoordt aan de definitie van een literaire thriller. Het tempo van het verhaal is rustig, hoewel er tegelijk toch veel lijkt te gebeuren op een etmaal. Het was duidelijker geweest om de hoofdstukken een exacte tijdsaanduiding mee te geven. Door de korte hoofdstukken zijn veel perspectiefwissels mogelijk en leest het verhaal aangenaam. Hoewel de thrillerreeks rond brigadier Jessica Niemi draait, komt in dit derde deel vooral Yusuf aan bod. Er blijft een zijlijn bestaan over Jessica met sterke verwijzingen naar het eerdere deel in de reeks. Het is dus beter om de reeks volledig en in volgorde te lezen.
Rancune kent spannende momenten en ook de nodige plottwists zijn aanwezig, waarbij het einde tegelijk verrassend en verwarrend is.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl
Dankjewel Vrouwenthrillers en uitgeverij A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐⭐⭐
De vrouw die vergat te leven - Corine Hartman
Corine Hartman is een Nederlandse schrijfster van mysteries en thrillers. Ze studeerde scenarioschrijven in Amsterdam en richtte haar eigen reclamebureau op. Hier ging ze aan de slag als vormgever en tekstschrijver. Ze heeft al een heel repertoire aan boeken, waaronder verschillende series. Ze werd genomineerd voor de Gouden Strop en won de Crimezone Award.
Door een blessure is kunstenares Eva niet meer in staat om te schilderen en beperkt ze zich tot lesgeven. Daarnaast draagt ze zorg voor haar beste vriendin Annemarie, die ernstig ziek is en palliatief wordt behandeld. Het leven in het landelijke dorp Vorden kabbelt rustig verder tot Eva getuige is van een ruzie tussen twee mannen. Wanneer beide heren kort daarna overlijden, ruikt Eva onraad. Ze gaat tussen haar eigen bezigheden door op onderzoek uit, maar krijgt al snel tegenstand.
De vrouw die vergat te leven heeft een vrij romantische cover en geeft de pittoreske sfeer van het dorp waar het verhaal zich afspeelt weer. Corine Hartman bewees met haar uitgebreide oeuvre reeds dat ze kan schrijven. Haar schrijfstijl is echter apart te noemen. In De vrouw die vergat te leven schrijft ze heel vertellend en opsommend. Grammaticaal worden soms werkwoorden of voornaamwoorden bewust weggelaten, wat de leeservaring apart maakt. Hoewel het boek start met een intrigerende proloog in de ik-vorm, vormt het verhaal zelf een aaneenschakeling van chronologische gebeurtenissen van hoofdpersonage Eva, beschreven vanuit de derde persoon. De lezer volgt haar dagdagelijkse activiteiten en leert daarbij haar entourage kennen. Het verhaal verloopt traag en een vlotte leesbaarheid wordt bemoeilijkt doordat elke gedachte van Eva neergepend lijkt te zijn. Er zijn heel veel zijsprongetjes en vaak teveel irrelevante informatie, waardoor de lezer echt wel focus moet behouden. De flaptekst belooft een heus mysterie, maar dit vormt eerder een zijspoor van het verhaal. Het leven van Eva en haar omgeving en sociale kring domineren het verhaal en de zoektocht naar wat er precies gebeurd is met de twee mannen die zijn overleden, verdwijnt soms teveel naar de achtergrond. Dat verklaart wel meteen dat de titel verwijst naar het personage Annemarie en niet de link naar het mysterie legt.
Er komen diverse existentiële thema’s aan bod zoals leven en dood, maar de emotionele uitwerking blijft achter. Gevoelens worden beschreven door de auteur, maar niet gevoeld door de lezer. Dat zorgt ervoor dat het verhaal wat afstandelijk overkomt. Het einde is gelukkig wel spannend en verrassend, maar de uiteindelijke gevolgen voor de dader zijn dan weer ongeloofwaardig.
De vrouw die vergat te leven is het derde deel in de serie rond kunstenares Eva Romeijn, maar kan apart gelezen worden. Het verhaal zal het meest geliefd zijn bij de fans van romans met een vleugje cosy mysterie als ze bovendien houden van een traag opgebouwd verhaal. Inhoudelijk kan dit boek niet tot het thrillergenre worden gerekend. De vrouw die vergat te leven is eerder een langdradig dagboekverhaal dan een mysterie.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.nl
Bedankt Vrouwenthrillers en uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.
Rating: ⭐⭐(⭐)