สูญเสียงบประมาณแผ่นดินและทรัพยากร: เงินที่ควรนำไปใช้ในการพัฒนาประเทศ เช่น การสร้างโครงสร้างพื้นฐาน การศึกษา การสาธารณสุข กลับถูกยักยอกหรือใช้ไปอย่างไม่คุ้มค่า ทำให้ประชาชนไม่ได้รับประโยชน์เต็มที่จากงบประมาณที่ควรเป็นของพวกเขา

ต้นทุนทางเศรษฐกิจสูงขึ้น: การจ่ายสินบนหรือ "ค่าใต้โต๊ะ" กลายเป็นส่วนหนึ่งของต้นทุนในการดำเนินธุรกิจ ไม่ว่าจะในการขอใบอนุญาต การจัดซื้อจัดจ้าง หรือการดำเนินคดี ซึ่งสุดท้ายแล้วภาระนี้จะถูกส่งต่อไปยังผู้บริโภคในรูปของราคาสินค้าและบริการที่สูงขึ้น

ลดทอนความสามารถในการแข่งขันและการลงทุน: การทุจริตทำให้ประเทศขาดความน่าเชื่อถือ นักลงทุนทั้งในและต่างประเทศขาดความมั่นใจ ไม่กล้าเข้ามาลงทุน เพราะเสี่ยงต่อการต้องจ่ายสินบน การถูกเอารัดเอาเปรียบ หรือการแข่งขันที่ไม่เป็นธรรม ซึ่งส่งผลให้เศรษฐกิจเติบโตช้าลง

เกิดการผูกขาดและบิดเบือนกลไกตลาด: การทุจริตเอื้อประโยชน์ให้แก่กลุ่มทุนใหญ่หรือผู้มีอิทธิพล ทำให้เกิดการผูกขาด ไม่มีการแข่งขันอย่างเสรีและเป็นธรรม ทำให้ผู้ประกอบการรายย่อยเสียโอกาส และบิดเบือนการจัดสรรทรัพยากรของประเทศ

หนี้สาธารณะเพิ่มขึ้น: โครงการขนาดใหญ่ที่มีการทุจริตมักมีต้นทุนสูงเกินจริง หรือก่อสร้างไม่ได้มาตรฐาน ทำให้ภาครัฐต้องแบกรับภาระหนี้เพิ่มขึ้น

คุณภาพสินค้าและบริการด้อยลง: หากการจัดซื้อจัดจ้างมีการทุจริต บริษัทที่ไม่มีคุณภาพแต่อาจให้สินบนมากกว่า อาจได้งานไป ส่งผลให้โครงสร้างพื้นฐานหรือบริการสาธารณะที่ประชาชนได้รับมีคุณภาพต่ำ ไม่คุ้มค่ากับเงินที่เสียไป

สร้างความเหลื่อมล้ำและไม่เท่าเทียม: ผู้ที่มีอำนาจและเงินตราจะเข้าถึงทรัพยากรหรือบริการของรัฐได้ง่ายกว่าคนทั่วไป ทำให้ประชาชนส่วนใหญ่โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาสไม่ได้รับสิทธิประโยชน์อย่างเท่าเทียม

ทำลายความเชื่อมั่นและศรัทธาในภาครัฐ: เมื่อประชาชนเห็นการทุจริตเกิดขึ้นบ่อยครั้ง จะทำให้เกิดความรู้สึกไม่ไว้วางใจในหน่วยงานภาครัฐ ผู้บังคับใช้กฎหมาย และนักการเมือง ซึ่งบ่อนทำลายความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับประชาชน

บ่อนทำลายคุณธรรมและจริยธรรมของสังคม: การทุจริตทำให้ค่านิยมที่ถูกต้องบิดเบี้ยว ผู้คนอาจมองว่าการทุจริตเป็นเรื่องปกติ หรือเป็นหนทางเดียวที่จะประสบความสำเร็จ ทำให้สังคมขาดความซื่อสัตย์สุจริต

เกิดความขัดแย้งและแตกแยก: การแย่งชิงผลประโยชน์จากการทุจริตนำไปสู่ความขัดแย้งระหว่างกลุ่มผลประโยชน์ต่างๆ และอาจก่อให้เกิดความไม่สงบในสังคม

ผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตประชาชน: เงินที่ถูกทุจริตไปนั้นคือเงินที่ควรนำมาพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน เช่น การสร้างโรงพยาบาล โรงเรียน ถนน หรือระบบสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน เมื่อเงินเหล่านี้ถูกยักยอกไป ประชาชนก็ต้องทนอยู่กับคุณภาพชีวิตที่ย่ำแย่

ปัญหาอาชญากรรมอื่นๆ: การทุจริตยังสามารถอำนวยความสะดวกให้เกิดอาชญากรรมข้ามชาติ เช่น การค้ามนุษย์ ยาเสพติด หรือการลักลอบค้าสัตว์ป่า เพราะผู้กระทำผิดใช้การทุจริตเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับกุม

บ่อนทำลายหลักธรรมาภิบาลและประชาธิปไตย: การทุจริตทำให้กระบวนการตัดสินใจทางการเมืองบิดเบือนไปจากเจตนารมณ์ที่ดี เพราะมุ่งเน้นผลประโยชน์ส่วนตนหรือพวกพ้องมากกว่าประโยชน์ส่วนรวม ทำให้ประชาธิปไตยอ่อนแอลง

ขาดเสถียรภาพทางการเมือง: การทุจริตมักนำไปสู่ความไม่พอใจของประชาชน การประท้วง หรือการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่ไม่มั่นคง ทำให้ระบบการเมืองขาดเสถียรภาพ

ได้นักการเมืองและข้าราชการที่ไร้ความสามารถ: หากตำแหน่งทางการเมืองหรือราชการซื้อขายกันได้ ผู้ที่เข้ามาบริหารประเทศก็อาจไม่ใช่ผู้ที่มีความรู้ความสามารถหรือจริยธรรม แต่เป็นผู้ที่แสวงหาผลประโยชน์

ภาพลักษณ์ประเทศเสียหาย: การทุจริตทำให้ประเทศถูกมองในแง่ลบจากประชาคมโลกและองค์กรระหว่างประเทศ ซึ่งส่งผลต่อความน่าเชื่อถือและบทบาทของประเทศในเวทีโลก

ลดประสิทธิภาพการบริหารราชการแผ่นดิน: เมื่อข้าราชการหรือเจ้าหน้าที่รัฐมุ่งเน้นการทุจริตมากกว่าการทำงานตามหน้าที่ ประสิทธิภาพในการให้บริการประชาชนและบริหารราชการก็จะลดลงอย่างมาก