— Ś.p. Andrzej Kalenkiewicz. W Odesie zmarł niedawno wybitny działacz miejscowy, zasłużony obywatel, założyciel „Domu Polskiego“ ś.p. Andrzej Kalenkiewicz. P.I.G. w „Haśle“ poświęca zmarłemu następujące serdeczne wspomnienie:

„Nieubłagana śmierć zabrała nam ś.p. Andrzeja Kalenkiewicza, jednego z tych prawdziwych działaczy społecznych, którzy poświęcają się dĺa dobra ogółu, zapominając o sobie i swoich najbliższych.

Zgon ś.p. Kalenkiewicza osierocił liczną polską kolonię w Odesie. Pamięć o tym człowieku szlachetnym i zacnym długo będzie żyła w duszach naszych jako ideał człowieka, który za miliony umiał cierpieć i kochać.

Ś.p. Andrzej Kalenkiewicz urodził się w r. 1845 w Malewiczach w gub. grodzieńskiej, gimnazyum ukończył w Nowogródku, a następnie wstąpił do Szkoły Głównej w Warszawie, gdzie go zastały wypadki r. 1863. Zmuszony niebawem opuścić kraj, wyiechał zagranicę, gdzie otrzymał wyższe wykształcenie. Posiadał świetnie języki: anglelski, niemiecki, francuski, względnie włoski i był człowiekiem wszechstronnie wykształconym. Nie mogąc wrócić do kraju, przed 80-tu laty osiadł na stałe w Odesie i stanął na czele domu handlowego „Oborin“, a po śmierci właściciela stał się jednym ze współwłaścicieli. Z jego inicyatywy powstało "Południowo Wschodnje Udziałowe Towarzystwo“, gdzie był jednym z dyrektorów. Będąc człowiekiem pracy, czynu i inicyatywy, czas wolny od zajęć zawodowych poświęcał sprawom społecznym i nie było chyba w Odesie takiego stowarzyszenia, którego nie był członkiem.

Gdy w roku 1905 nastąpiły w państwie zmiany polityczne, p. Andrzej urządził pierwszy w Odesie wiec polski. Piękna jego mowa i zapał młodzieńczy porwał tłum. Z jego inicyatywy również powstało w r. 1906 stowarzyszenie „Dom Polski w Odesie“, on był właściwie założycielem i zarazem przewodniczącym Rady "Domu Polskiego“, którą to godność piastował do śmierci.

Dobry przykład znalazł naśladowców: w niedługim czsie powstały Domy Polskie w Kiszyniowie, Tyflisie, Mohylowie Podolskim i Moskwie.

Kochając kraj swój, i tu na obczyźnie pamiętał o nim i jego dzieciach. Szczególniejszą uwagę zwracał na życie klasy, która tak długo była upośledzoną: na robotników i rzemieślników, których serdeczną miłość i poszanowanie umiał pozyskać.

Dziennik Kijowski: pismo społeczne, polityczne i literackie. 1908, nr 59, 11 marca

Светлой памяти Анджея Каленкевича.

Недавно в Одессе скончался выдающийся местный деятель, почетный гражданин, основатель «Польского дома». Анджей Каленкевич. P.I.G. в „Haśle“ посвящает умершему следующую душевное вспонимание: «Неумолимая смерть забрала у нас светлой памяти Анджея Каленкевича, одного из действенных общественных деятелей, которые посвящают себя общему благу, забывая о себе и своих близких. 

Смерть покойного Каленкевич осиротила большую польскую колонию в Одессе. Память об этом благородном и добропорядочном человеке надолго будет жить в наших душах как идеал человека, умевшего страдать и любить за миллионы. 

Покойный Анджей Каленкевич родился в 1845 году в Малевичах Гродненской губернии, окончил гимназию в Новогрудке, а затем поступил в Главное училище в Варшаве, где его застали события 1863 года. Вскоре вынужденный покинуть страну, он уехал за границу, где получил высшее образование. Он свободно говорил на английском, немецком, французском и итальянском языках и был хорошо образованным человеком. Не имея возможности вернуться в страну, накануне 1880-х гг. он поселился на постоянной основе в Одессе и стал руководителем торгового дома «Оборин», а после смерти владельца стал одним из совладельцев. По его инициативе было создано «Юго-Восточное акционерное общество», одним из директоров которого он был. Человек труда, действия и инициативы, свое свободное время от профессиональной деятельности он посвятил общественным вопросам, и в Одессе, вероятно, не было ни одного объединения, членом которого он не состоял. 

Когда в 1905 году в стране произошли политические перемены, покойный Анджей организовал первый польский митинг в Одессе. Его красивая речь и юношеский энтузиазм пленили толпу. По его инициативе в 1906 году было создано объединение «Польский дом в Одессе», он был по сути, основатель и председатель Совета «Польского дома», эту должность он занимал до самой смерти. 

Хороший пример нашел последователей: вскоре Польские Дома были созданы в Кишиневе, Тифлисе, Могилеве-Подольском и Москве. 

Любя свою страну, и здесь на чужбине, он помнил о ней и ее детях. Особое внимание он уделял жизни так долго находившегося в угнетенном положении класса: рабочих и ремесленников, горячую любовь и уважение которых ему удалось завоевать.

«Киевский дневник», №59, 11.03.1908