ลักษณะด้านการปกครองในชมพูทวีปสมัยก่อนพุทธกาล
แบ่งเป็นแคว้นใหญ่น้อย เป็นอิสระ ปกครองตนเอง ซึ่งรูปแบบการปกครอง 2 ลักษณะคือ

-ราชาธิปไตยหรือสมบูรณาญาสิทธิราชย์ โดยกษัตริย์มีอำนาจปกครองสูงสุด และมีตำแหน่งรัชทายาทเป็นผู้สืบสันตติวงศ์โดยมีพราหมณ์ปุโรหิตคอยให้คำแนะนำปรึกษา หรือคัดค้าน เช่น แคว้นโกศล มคธ

-สามัคคีธรรม(คณาธิปไตย) เป็นการปกครองที่กษัตริย์ไม่มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการปกครองเพียงผู้เดียว การบริหารประเทศดำเนินการโดยรัฐสภาที่เรียกว่า “สัณฐาคาร” (ใกล้เคียงกับประชาธิปไตยในปัจจุบัน) เช่น แคว้นวัชชี มัลละ สักกะ