Koła Żywego Różańca św. Filomeny

Niech imię Maryi

będzie pochwalone w Islandii.

Zgłoś swój udział do wspólnej modlitwy różańcowej. 

Do utworzenia "Róży" potrzeba nam jeszcze...  Ciebie.

FORMULARZ 

Bukiet dla Maryi:

Róże, dla wielu ludzi najpiękniejsze kwiaty świata. Nic wiec dziwnego, że jest zwyczajem obdarowywania ukochanych kobiet tymi kwiatami. Matka Boża też je otrzymuje. Złote, platynowe, żywe. Ale najpiękniejszym dla niej bukietem jest odmawianie Różańca. Ona sama prosi nas o ten prezent w swoich różnych objawieniach.  

Więc na chwałę Jezusa i Maryi omawiajmy Różaniec. Jest on bowiem streszczeniem, pięknego i budującego życia naszego Zbawiciela i Jego Matki. Streszczeniem Ewangelii - jak go nazwał papież Paweł VI.  Ewangelia to prawda objawiona. Piękno odmawianego Różańca jest szczególne. Jest on jakby naszą  drogą do wolności. Przed oczami duszy w dwudziestu tajemnicach przesuwa się życie Jezusa i Maryi.

W tajemnicach radosnych: dzieciństwo, radość życia rodzinnego, macierzyństwo. W tajemnicach światła: początek misji nauczania, zostawienie nam dowodu swojej przyjaźni - ustanowienie Eucharystii. Tajemnice bolesne to cierpienie Boga-Człowieka, umierającego za nasze grzechy dokonującego naszego zbawienia. W tajemnicach chwalebnych, rodzi się nadzieja na życie wieczne. Odmawiając Różaniec kontemplujemy te tajemnice i porównując z naszym życiem, prosimy, żałujemy, przepraszamy, obiecujemy poprawę i wyrażamy naszą miłość do Boga i jego Matki. Zatopienie się w modlitwie różańcowej rodzi przeżycia tak piękne i tak intymne, że przemienia serce człowieka i otwiera na prawdę Bożą.

Zwiążmy myśli, usta i dłonie nasze różańcem świętym, napełnijmy domostwa i wioski nasze szeptem modlitewnych Pozdrowień maryjnych, przekazując jedni drugim uporczywe wołanie: ,,Zdrowaś Maryjo” !   Kardynał Stefan Wyszyński.

Czy różaniec jest monotonny?

"Panuje opinia, że w Różańcu jest zbyt dużo powtórzeń, gdyż Modlitwa Pańska i Zdrowaś Mario odmawiane są tak często; dlatego niektórzy ludzie twierdzą, że Różaniec jest monotonny.

 Przypomina mi to kobietę, która przyszła do mnie pewnego wieczoru po moich katechezach dla konwertytów. Powiedziała mi: „Nigdy nie zostanę katoliczką. Wciąż mówicie te same słowa w Różańcu, a nikt, kto wciąż powtarza te same słowa, nie jest szczery. Nigdy nie uwierzyłabym nikomu, kto powtarza swe słowa i Bóg też by mu nie uwierzył”. 

Spytałem ją, kim jest mężczyzna, który z nią przyszedł. Powiedziała, że jest to jej narzeczony. Spytałem: „Czy on cię kocha?” „Oczywiście, że tak”. „Ale skąd wiesz na pewno?” “Powiedział mi”. “Co ci powiedział?”

“Powiedział ‘Kocham cię’”.

“Kiedy powiedział ci to po raz ostatni?”

“Jakąś godzinę temu”. 

“Czy powiedział ci to przedtem?”

“Tak, wczoraj wieczorem”.

„Co konkretnie powiedział?”

„Kocham cię”.

„Ale nigdy przedtem ci tego nie wyznał?”

„Mówi mi to każdego wieczora”.

Powiedziałem jej: “Nie wierzę mu. Wciąż powtarza to samo, zatem nie jest szczery”. 

Piękna prawda jest taka, że nie ma powtórzenia w słowach „Kocham cię”. Ponieważ wypowiadane są one w nowym momencie i w nowym miejscu w przestrzeni, słowa te nie znaczą tego samego, co oznaczały w innym czasie i w innym miejscu. 

Miłość nigdy nie jest monotonna mimo jednolitości, z jaką jest wyrażana. Umysł jest nieskończenie zmienny w swym języku, lecz serce takie nie jest. Serce mężczyzny w zetknięciu z kobietą, którą kocha, jest zbyt ubogie, aby ujmować nieskończoność swego uczucia w różne słowa. Dlatego serce używa jednego wyrażenia „kocham cię” i mówiąc je wciąż od nowa, nigdy się nie powtarza. Jest to jedyna prawdziwa wiadomość we wszechświecie. I gdy odmawiamy Różaniec, mówimy Bogu, Trójcy Świętej, Wcielonemu Zbawicielowi i Matce Najświętszej: „Kocham Cię, kocham Cię, kocham Cię”. Za każdym razem znaczy to coś innego, ponieważ przy każdym dziesiątku nasz umysł rozważa nowy dowód miłości naszego Zbawiciela. 

Różaniec jest najlepszą terapią dla strapionych, nieszczęśliwych, przerażonych i przygnębionych dusz właśnie dlatego, że wymaga jednoczesnego zaangażowania trzech zdolności: fizycznej, wokalnej i duchowej, dokładnie w tej kolejności. 

Różaniec jest księgą niewidomych, w której dusze widzą i w której rozgrywa się największy dramat miłości, jaki widział świat; jest księgą prostaczków, która wprowadza ich w tajemnicę i wiedzę bardziej satysfakcjonującą niż wykształcenie innych ludzi; jest to księga starców, których oczy zamykają się pod cieniem tego świata i otwierają na materię świata przyszłego. Moc Różańca jest nieopisana.  Jeśli pragniesz kogoś nawrócić do pełni wiedzy o naszym Panu i Jego Mistycznym Ciele, naucz go Różańca. Stanie się jedna z dwóch rzeczy. Albo zaprzestanie on odmawiać Różaniec – albo otrzyma dar Wiary. "

Abp Fulton Sheen