Als iemand de Bijbel leest, dan doet hij dat met een bepaalde bril op, met een bepaalde visie. Het hangt van iemands denkpatronen af welke bril hij op heeft. Er zijn grofweg twee denkpatronen te onderscheiden als het gaat om het lezen van de Bijbel, namelijk het zogeheten Hebreeuws denken en het Grieks denken.

Met Hebreeuws denken bedoelen we het denken zoals dat zich ontwikkeld heeft binnen het Joodse volk vanuit hun traditie. Met Grieks denken duiden we het denken aan dat leeft binnen de christelijke wereld. Het 'christelijke denken' zoals dat bij de kerkvaders is begonnen.

Cultuur

Uitleg van W. Pluym: 

''De westerse cultuur is Grieks Wij spreken Nederlands, maar we denken Grieks. Dit blijkt bijvoorbeeld uit onze focus op: competitie, het dualisme tussen een natuurlijk en geestelijk leven en onze manier van analyseren en redeneren. Ook als het om zaken van het Christelijk geloof gaat, hanteren wij bewust of onbewust deze Griekse oriëntatie. Dit is niet vreemd, want ook de kerkvaders – zij leefden tussen 200 tot 500 na Christus en legden de basis voor een Christelijke theologie – hadden doorgaans deze Griekse filosofische oriëntatie. 

De Bijbel is echter een Hebreeuws boek. De Bijbel is bijna helemaal geschreven door Hebreeuwse mannen. Zij schreven geïnspireerd door de Eeuwige. Zij schreven met het doel het doorgeven van hun ervaringen in het dienen van de Eeuwige. Zij schreven het 'Oude Testament' in het Hebreeuws. Dit was de basis van Yeshua (=Hebreeuwse naam voor Jezus) en de apostelen. 

De vier evangeliën en Handelingen zijn waarschijnlijk eerst in het Hebreeuws of Aramees geschreven en later in het Grieks vertaald. De overige Bijbelboeken van het Nieuwe Testament zijn in het Grieks geschreven, maar vanuit de Hebreeuwse cultuur. Vanuit de toen en in Israël geldende geografische en historische context; gericht tot bepaalde personen of doelgroepen.''

Voor diepgaandere informatie over Hebreeuws vs Grieks denken, bezoek deze website.

Het 'Nieuwe Testament'

Wat betreft de nieuw-testamentische teksten hebben wij de volgende zienswijze:

Wij bekijken het Nieuwe Testament vanuit het 'Oude Testament'/TeNaCh, zoals ook de Bereanen deden (Hand. 17:11). In de Tenach worden voorschriften gegeven die eeuwigdurend zijn. Wij geloven dat die dus niet door Christus zijn afgeschaft. Daarnaast hebben wij een Joodse kijk op de identiteit van Messias. Dit houdt in dat iemand aan bepaalde vereisten moet voldoen om als Messias bestempeld te kunnen worden. Hieronder valt ook de zogeheten Deuteronomium-13-test. Daar staat beschreven dat er profeten zullen opstaan die wonderen en tekenen doen, maar die kunnen oproepen om niet aan Gods geboden te houden. Als iemand dus wonderen en tekenen doet, maar Gods geboden afschaft of verandert, dan kan diegene dus niet de Messias zijn. Daarnaast staat er een aantal maal in de Thora dat niemand mag toevoegen of afdoen aan de geboden van God.

Als gesteld wordt dat Christus, Petrus of Paulus bepaalde geboden hebben veranderd of afgeschaft, dan zouden zij zondigen en valse leraren zijn en zouden we hen niet moeten navolgen.

Als we het 'Nieuwe Testament' echter grondig lezen, dan komen we talrijke keren teksten tegen waarin staat dat zowel Paulus als Christus zich strikt aan de Thora hielden. Zij roepen zelfs op om de geboden in praktijk te brengen. Niet om hierdoor gered te worden, maar als teken van je redding. Paulus stelt namelijk dat we niet moeten blijven zondigen nadat we tot geloof zijn gekomen. Hij en Johannes geven duidelijke definities van wat zondigen precies is, namelijk het overtreden van de Wet. 

Het is daarbij belangrijk om onderscheid te maken tussen geboden van God en geboden van mensen. Wanneer Yeshua van leer trekt tegen de Farizeeën, dan is dat vaak omdat zij menselijke inzettingen onderwijzen die ingaan tegen de strekking van Gods geboden. Dit moeten we bij het lezen van het 'Nieuwe Testament' dus goed in het achterhoofd houden. Yeshua gaat niet tegen Gods geboden in, maar kan wel felle kritiek leveren op menselijke inzettingen.

Het Christendom kent een rijke historie. Wat we echter zien is dat er bij het concilie van Nicea in 325 grove veranderingen zijn doorgevoerd die niet op de Schrift gegrond zijn. De Rooms Katholieke Kerk is sindsdien het hoofd van de kerken geweest in het grootste gedeelte van de wereld. God heeft vervolgens in Zijn voorzienigheid voorzien in de Reformatie, waarin de genade door Christus voorop werd gesteld. In die tijd werd er zelfs gesproken over het vieren van Sabbat in plaats van zondag, aangezien men in die tijd al erkende dat de zondagsheiliging een gebod van de RKK was. Helaas is dat er toen niet door gekomen (ze deden wat goed was, doch de 'offerhoogtes' werden niet weggenomen, 1 Koningen 22:42-44). Maar wij bevinden ons nog altijd in de doorgaande reformatie!

Er is sprake van voortschrijdend inzicht. Er zijn altijd al kleine groepjes gelovigen geweest die Gods geboden nauwgezet probeerden te volgen. Deze groepjes werden door de traditionele kerken altijd flink vervolgd, maar dat heeft hen er niet van weerhouden om gehoorzaam te zijn aan God. Eén van die groepjes is de Messiaanse of 'Hebrew Roots' beweging, die nu een flinke groei kent. Steeds meer christenen hebben interesse in de Joodse wortels van hun geloof. Zij gaan beseffen dat Jezus, Paulus, Petrus, Johannes allen Joods waren. Het 'Nieuwe Testament' is een Joods boek.

Yeshua's grote zendingsopdracht (Mat. 28:19) geeft een voorschrift aan de Joden om aan niet-Joden alles te onderwijzen wat zij van Hem geleerd hebben. Zij hebben geleerd om de Thora in acht te nemen, dit geldt dus nu ook voor niet-Joden! Zie hierbij ook Ef. 2: 11-12 en vers 19. Daarnaast is de kern van het Nieuwe Verbond dat de Thora in de harten van de gelovigen wordt geschreven (Jer. 31:31-33). Merk op met wie het Nieuwe verbond wordt gesloten.

Zonder aandacht voor bovenstaande aspecten kan het post-Judaïstische Christendom mijns inziens niet recht doen aan Yeshua's bediening.